Τρίτη, 16 Απρίλιος 2024
Άρθρα Authors (Members&Friends) Παπαγιαννίδης Αντώνης Ingebor Beugel, Κυριάκος Μητσοτάκης, Υlva Johanson - η ουσία και το ύφος
Δεν ήταν καθόλου ευχάριστη η αντιπαράθεση – σε συνέντευξη Τύπου, στο Μέγαρο Μαξίμου – της Ολλανδής δημοσιογράφου Ingeborg Beugel με τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη γύρω από το θέμα των απωθήσεων – επαναπροωθήσεων/push-backs στο Αιγαίο. Στο θέμα αυτό, που διεκδίκησε το προσκήνιο και δύσκολα «φεύγει», υπήρξε μια σειρά από θέματα ύφους που τραυματίζουν. υπάρχει όμως και πολύ βαρύτερη ουσία.
Θα μας επιτραπεί να ξεκινήσουμε από το δεύτερο, εκείνο που όσες κινήσεις κι αν γίνουν για απομάκρυνση από την δημόσια προσοχή θα συνεχίσει να επανέρχεται: γίνονται ή όχι, συστηματικά ή ευκαιριακά push-backs στα ταραγμένα νερά του Αιγαίου; Ποια η στάση της επίσημης Ελλάδας, δηλαδή του Λιμενικού και των υπουργείων; ποια η συμμετοχή της Frontex; Ποιοι οι τρόποι των push-backs, ποιο το ανθρώπινο κόστος;
Η Ingeborg Beugel είναι μια Ολλανδή δημοσιογράφος που την έχει την συνήθεια να ενοχλεί τους εκάστοτε Έλληνες επισήμους κάποτε βασιζόμενη σε πληροφόρηση από ΜΚΟ: Παλιά, σε φάση της κρίσης στην Βοσνία/μνήμες γενοκτονίας στην Σρεμπρένιτσα, διαξιφισμός της με τον Θόδωρο Πάγκαλο είχε προσκαλέσει τηλεοπτικό σάλο. Όμως, για παράδειγμα, η Ylva Johanson – αυτή είναι η αρμόδια για τις Εσωτερικές Υποθέσεις Επίτροπος της ΕΕ (η οποία ΕΕ δεν είναι ακριβώς ΜΚΟ, και έχει κομβικό ρόλο στα θέματα προσφύγων/μεταναστών και ασύλου. ούτε και η Καθολική Εκκλησία είναι άλλωστε ΜΚΟ, το λέμε αυτό ενόψει επίσκεψης Πάπα Φραγκίσκου στην Ελλάδα) και προ εβδομάδων, αναφερόμενη σε καταγγελίες για push-backs αφενός από την Κροατία και αφετέρου από την Ελλάδα, για την πρώτη μεν δήλωνε ότι «παίρνει το ζήτημα πολύ σοβαρά και θα αρχίσουν αμέσως έρευνες [...] ο (Κροάτης) υπουργός ήταν σοκαρισμένος», ενώ για την Ελλάδα «η συζήτηση με τον Έλληνα υπουργό ήταν πολύ διαφορετική». Ο δε εκπρόσωπος Τύπου της ΕΕ Adalbert Jahnz, αφού εξέφρασε την «σοβαρή ανησυχία της Επιτροπής» δήλωσε ότι «[η Επιτροπή] δεν θα διστάσει να χρησιμοποιήσει, οποιαδήποτε μέτρα επί παραβάσεως σε σχέση με τις εναπαπροωθήσεις. Έχουμε πει κατ' επανάληψιν ότι είναι παράνομες».
Επίσης ουσία είχαν δυο πράγματα που κατέθεσε – έστω με το δυσάρεστο επιθετικό ύφος της – η Ολλανδή δημοσιογράφος, δυο πράγματα που θα ήταν πολύτιμα για την Ελληνική διαπραγματευτική θέση: πρώτον, ότι επί έξη χρόνια η Ελλάδα αφέθηκε να μάχεται μόνη με το προσφυγικό/μεταναστευτικό ρεύμα από Τουρκία, με τους εταίρους να «βολεύονται» με την σκλήρυνση της Ελληνικής στάσης. δεύτερον, ότι στην Ολλανδία (της οποίας παρευρισκόταν ο πρωθυπουργός Μαρκ Ρούττε) υπάρχουν Δήμοι πρόθυμοι να φιλοξενήσουν πρόσφυγες για μετεγκατάσταση, όμως η Κεντρική Κυβέρνηση το αποτρέπει. Και οι δυο αυτές συνεισφορές θα μπορούσαν να αποτελέσουν χρήσιμα όπλα διαφώτισης της διεθνούς κοινής γνώμης, αν (ΑΝ) κάποιος ενδιαφερόταν να τα αξιοποιήσει έτσι, αντί να παίζει για το εσωτερικό ακροατήριο.
Αυτά είναι τα ουσιαστικά, μαζί και με την σταθερή αναφορά σε push-backs από Μέσα Ενημέρωσης όπως ο Spiegel, η SZ, η Guardian, η Deutsche Welle: ακόμη κι αν θεωρήσει κανείς ότι υποκρύπτουν υποκριτικές ευαισθησίες, αυτού του είδους τα Μέσα είναι που δημιουργούν την διεθνή κοινή γνώμη.
Όμως... δυο λόγια και για τα θέματα ύφους, τα οποία σχεδόν μονοπώλησαν το παρ' ημίν ενδιαφέρον. Πρώτον, η θεατρικότητα της καταγγελίας της Ολλανδής δημοσιογράφου έφερε τον Έλληνα Πρωθυπουργό εκτός εαυτού: επικίνδυνο, αυτό, αν σκεφθεί κανείς πόσες εντάσεις έχει μπροστά του – να φαντασθούμε ΕλληνοΤουρκικά, άμα ξεφύγουν; - οπότε μια εικόνα «εκτός εαυτού» σε συνέντευξη εντός έδρας/στο Μαξίμου δεν προοιωνίζεται καλά πράγματα. Δεύτερον, ο Κ. Μητσοτάκης θεώρησε ότι η Ολλανδή δημοσιογράφος θίγει, εν τω προσώπω του, ολόκληρο τον Ελληνικό λαό. η δε Ingeborg Beugel θεώρησε ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός προσβάλλει το σύνολο των δημοσιογράφων, διεθνώς, ψευδόμενος. Ειλικρινά, ποιος δίνει και στον έναν και στην άλλη το δικαίωμα να θεωρούν ότι αντιπροσωπεύουν το σύνολο της πλευράς από την οποία αποφάσισαν να ομιλούν; Τρίτον, η αναφορά του Έλληνα Πρωθυπουργού στις «ευθείες ερωτήσεις» που έχουν την (κακή) συνήθεια να κάνουν οι Ολλανδοί δημοσιογράφοι (θυμηθήκαμε προς στιγμήν πώς στο HardTalk του ΒΒC ο Steven Sacur – δεν είναι Ολλανδός, αυτός... - «έκανε φέτες» τον Χάρη Θεοχάρη όταν εκείνος θέλησε να δώσει καλλωπισμένη εικόνα για τους εμβολιασμούς στην Ελλάδα, με τουρισμό στο φόντο). Σε αντίθεση, προδήλως, με την πραότητα των αντίστοιχων Ελλήνων. Αρκετά υποτιμητικό για τ ους εγχώριους δημοσιογράφους – ή όχι;
Να κλείσουμε με μια αφήγηση: Έλληνας δημοσιογράφος, στο Νταβός, επί συναντήσεων Μητσοτάκη-Ντεμιρέλ (συνέχεια της «μεγάλης» συνάντησης Παπανδρέου-Οζάλ, με Κυπριακό στο ράφι, mea culpa κοκ), κάνει την πρώτη ερώτηση σε συνέντευξη του Τούρκου Προέδρου, ερώτηση ηπίως επιθετική με τα Δυτικά μέτρα. Πέφτει παγωμάρα στην αίθουσα που είχε κυρίως τούρκους δημοσιογράφους, επισήμους, ασφαλίτες – τα συνήθη – με ένα στοιχείο εχθρότητας φανερό. Ο πολύπειρος Τούρκος πρωθυπουργός, απαντά «δίπλα» από την ουσία, ο Έλληνας δημοσιογράφος επιχειρεί να προχωρήσει – διακόπτεται, «πάμε παρακάτω». Οι επόμενες ερωτήσεις, των Τούρκων συναδέλφων, σαφώς .... μη-ευθείες. Δίνουν βάση σε επεξηγηματικά λογύδρια Ντεμιρέλ. Ογκώδης λεπτομέρεια: οι ερωτήσεις γίνονται από – όχι αμελητέους – Τούρκους δημοσιογράφους, οι οποίοι πετιούνται όρθιοι σαν ελατήριο ήταν τους δινόταν ο λόγος. Και.... έκλειναν την ερώτησή τους με μια κλίση του σώματος προς τα εμπρός και ένα σεβαστικό «εφέντιμ».
Μετά από ημέρες, ο δημοσιογράφος περιγράφει την εμπειρία – πίσω στην Αθήνα – στον Μητσοτάκη (Κωνσταντίνο): «Έτσι είναι αυτοί», το σχόλιο του.
*Δημοσιεύτηκε στην economia.gr στις 11/11/2021.
