Friday, 29 March 2024

Λιγότερο αναμενόμενες/απροσδόκητες πτυχές της συζήτησης για τα αγροτικά

Ήδη το γεγονός ότι φέτος, η NΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ οργάνωσε για τρίτη φορά Αγροτικό Συνέδριο («Ο ρόλος της Ελληνικής Γεωργίας στην ανασυγκρότηση της χώρας»: ας καταγραφεί και το φιλόδοξον του τίτλου...), δείχνει ότι ο πρωτογενής τομέας διεκδικεί στην Ελλάδα του 2018 με ένταση μερίδιο της δημόσιας προσοχής – και συζήτησης.
Αλλά και το ύφος των επισήμων εισηγητών, τόσο από πλευράς της Κυβέρνησης – ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Βαγγέλης Αποστόλου και η υφυπουργός Οικονομικών Κατερίνα Πανανάτσιου – αλλά και από την Αντιπολίτευση – η βουλευτής Σερρών Φωτεινή Αραμπατζή, Τομεάρχης της Ν.Δ. επί του θέματος ή πάλιν η πρώην υπουργός Γεωργίας (επί ΠΑΣΟΚ) Κατερίνα Μπατζελή – έδειχνε ότι έχει προχωρήσει η συνειδητοποίηση πως, μέσα στην κρίση, η σημασία του πρωτογενούς τομέα όχι μόνον δεν υποχώρησε, αλλά και αυξήθηκε.
Όμως, πέρα από τις γενικές τοποθετήσεις, υπήρξαν και μερικά πολύ σημαντικά συγκεκριμένα στοιχεία που αναδύθηκαν από την συζήτηση. Πρώτον, η επόμενη, μετά το 2020 σε ισχύ (άρα «αύριο»), ΚΑΠ θα έχει όχι μόνον περιορισμένους πόρους – υπολογίζεται υποχώρηση κατά 15% -20% – αλλά και αισθητά διαφορετική λειτουργία. Δηλαδή, θα υπάρξει ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης του κλάδου βάσει του οποίου θα δίνονται οι επιδοτήσεις – αλλά, προσοχή, με βάση στόχους που θα έχουν τεθεί (και κριθεί από Βρυξέλλες) και σε συνάρτηση με την επίτευξη των στόχων αυτών (και την μέτρηση της επίτευξης τους). Αυτό σημαίνει μια ριζική οργανωτική/λειτουργική μεταβολή. Που δεν χρειάζεται απλώς να συζητηθεί ή να νομοθετηθεί, αλλά και να λειτουργήσει «επί του εδάφους». Αλλιώς... πρόσθετη απώλεια πόρων.
Αν αυτή την διάσταση ανέπτυξε ο Γ.Γ. Αγροτικής Ανάπτυξης Χαρ. Κασίμης, ο Αναπλ. Καθηγητής της Γεωπονικής Στ. Κλωνάρης έκανε μιαν αιρετική – εκ πρώτης όψεως – τοποθέτηση. Είπε ότι εκείνο για το οποίο παγίως οιμώζουμε και απελπιζόμαστε στην Ελλάδα – ο μικρός κλήρος, η οικογενειακή αγροτική μονάδα – στην νέα πραγματικότητα μπορεί μέχρι και να αποδειχθεί πλεονέκτημα. Γιατί; Διότι «υποχρεωτικά» η μη εντατική, η τοπικά κλειστή παραγωγή (και μάλιστα υπό συνθήκες κρίσης, άμα αποκλειόμενης κάθε σπατάλης εισροών...) στρέφεται στην ποιοτική γεωργία, στα προϊόντα υψηλής οικονομικής απόδοσης. Καθώς δε την ίδια στιγμή η αλλαγή πλεύσης της ΚΑΠ μακριά από την επιδοτησιακή λογική σπρώχνει προς την αγορά, δημιουργεί νέες συνθήκες.
Αυτές τις συνθήκες – εδώ οι Κασίμης και Κλωνάρης πορεύθηκαν εκ παραλλήλου – επιβάλλουν νέες προσεγγίσεις στην εμπορία. Ο σημερινός δυναμικός καταναλωτής (οι Millenials) έχει εντελώς διαφορετικές απαιτήσεις απ' ότι ο παραδοσιακός. Ενώ η μεγάλη διεκδίκηση τοπικών προϊόντων από τον τουριστικό κλάδο, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή στην Ελλάδα δεν δίνει μόνο ευκαιρίες αλλά και λειτουργεί «υποχρεωτικά» ως πίεση για σοβαρή αντιμετώπιση του μάρκετινγκ (Χαρακτηριστικό: ο τουρίστας του 5άστερου ξενοδοχείου έχει 3πλάσια δαπάνη απ' ό,τι του 4άστερου. Εκεί ακριβώς, η μεσογειακή διατροφή/η γαστρονομία έχει χώρο ανάπτυξης. Αλλά... θέλει δουλειά).
Μ' αυτές τις αιχμές, οι τοποθετήσεις του Μπένι Λιου, του Ερευνητικού Οργανισμού Γεωργίας του Ισραήλ/Παν/μίου Αριελ και του Κώστα Καραντινίνη, των Παν/μίων της Ουψάλας και του Σασκατσεβάν/Καναδά, έδειξαν τι μπορεί αληθινά να σημαίνει η ενσωμάτωση τεχνολογίας (που «έκανε το Ισραήλ από έρημο αγροτική όαση» μέσα σε 70 χρόνια) και μεθόδων εμπορίας στον αγροδιατροφικό τομέα – σε δυο απόλυτα άκρα γεωγραφίας: το Ισραήλ και την Βόρεια Ευρώπη. Αυτό το μέτωπο της άρδευσης ακριβείας μέχρι την χρήση βιολογικών τεχνολογιών αιχμής για βελτίωση της ποιότητας και των αποδόσεων με πλήρη σεβασμό της υγείας και της γεύσης μέχρι τις πρακτικές διατήρησης, μεταφοράς και διάθεσης σ' ένα όλο και πιο απαιτητικό καταναλωτή, ακούστηκαν πράγματα που σε κάνουν να ρεμβάζεις. Ή... να ξυπνάς.

*Δημοσιεύτηκε στην economia.gr την 1/6/2018. 

Add comment


Security code
Refresh