Friday, 19 April 2024
Πάρτε δυο στιγμιότυπα αυτών των ημερών, από την συνεχιζόμενη προσπάθεια να «δέσει» η Ελληνική οικονομία σε μια σταθερότερη πορεία – μ' εκείνο που ονομάζουμε καμιά φορά «προοπτική».
Το πρώτο: όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει ότι, άμα δεν προχωρήσει η εξόφληση των arrears του Δημοσίου προς ιδιώτες, το οφειλόμενο υπόλοιπο της προηγούμενης δόσης (μετά το κλείσιμο της περιπετειώδους δεύτερης αξιολόγησης του Μνημονίου-3, θυμάστε;), δηλαδή η υποδόση των 800 εκατ. ευρώ, όχι μόνον δεν θα εκταμιευθεί από τον ESM αλλά θα μπορούσε και να χαθεί τέλη Οκτωβρίου. Βέβαια, όπως πορεύεται δημοσιονομικά η χρονιά (ο Σεπτέμβριος δείχνει να έχει απορροφήσει την υστέρηση εσόδων Ιουλίου-Αυγούστου) δεν θα ήταν αυτό το κενό που θα έφερνε την καταστροφή: όμως το να αφεθεί ένα τέτοιο κονδύλι να ξεφύγει θα δημιουργούσε κακό προηγούμενο στο ξεκίνημα της τρίτης αξιολόγησης.
Δείτε, λοιπόν, τι συνέβη. Συνειδητοποιώντας ότι το «ευκολότερο» κομμάτι των ληξιπρόθεσμων του Δημοσίου – και, συνάμα, το αμεσότερης επίπτωσης στους κοινούς πολίτες/κανονικούς ανθρώπους - ήταν εκείνο των συντάξεων, που σέρνονται επί μήνες και χρόνια, το αρμόδιο Υπουργείο Εργασίας/Κοινωνικής Ασφάλισης και η Διοίκηση του ΕΦΚΑ απηύθυναν έκκληση στους εργαζόμενους του φορέα – δημοσίους υπαλλήλους, δηλαδή σ' εκείνους που έχουμε μάθει να υποτιμούμε και να τσουβαλιάζουμε, αδιακρίτως – να δουλέψουν υπερωριακά/μέχρι και το περασμένο Σαββατοκύριακο, έτσι ώστε να προωθηθούν «εμβόλιμες» κύριες συντάξεις. Ασφαλώς και τα 12,6 εκατομμύρια που αναλογούν στους 4.200 νέους δικαιούχους δεν είναι παρά σταγόνα στον ωκεανό των 1,44 δις ευρώ που έχουν καταβληθεί για 183.400 νέες συντάξεις (κύριες και επικουρικές, συν εφάπαξ) από την αρχή της χρονιάς. Όμως, να, έδειξαν κάτι που κοντεύει να θεωρηθεί αδιανόητο: όταν θελήσει να ξεκουνηθεί το Δημόσιο, μπορεί! (Φυσικά, αναμένεται η συνέχεια).
Το δεύτερο σημάδι βλέπει προς τα εμπρός: αύριο κανονικά αναμένεται η νέα ετυμηγορία της Moody's για την πιστοληπτική αξιολόγηση της Ελληνικής οικονομίας και – ακόμη περισσότερο – για τις προοπτικές της. Πριν τρεις μήνες η Moody's μας είχε «χαρίσει» μια βαθμίδα, με θετικό μάλιστα outlook. Δεν την ακολούθησε, μεσοκαλόκαιρα, η S&P σε αναβάθμιση αλλά πέρασε και εκείνη σε θετικό outlook. Στο τέλος του καλοκαιρού, ανοδικά αξιολόγησε και η (μικρότερη) Fitch. Και οι «τρεις αδελφές» ανέφεραν ότι μετά το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης η τρίτη προοιωνίζεται πιο ευθύγραμμη: να δούμε.
Να σημειωθεί παράλληλα ότι το ΔΝΤ (στην ετήσια έκθεσή του) μας φιλοδώρησε με ένα κλικ καλύτερη προοπτική ανάπτυξης για το 2018 απ' ό,τι και ο ίδιος ο δικός μας προϋπολογισμός ανέφερε στο προσχέδιό του – ένα 2,6% έναντι 2,4%: βέβαια για φέτος μας αφήνει στο 1,8% (για το μακρότερο, δε, μάλλον θεωρεί ότι «σβήνουμε» σ' ένα 1%).
Αν, τώρα, κάποιος θέλει να αρυσθεί θετικά σημάδια από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, ας σημειώσει την κατά 3 φορές υπερκάλυψη από προσφορές του τριετούς καλυμμένου ομολόγου της Εθνικής (αρχικά ήταν να εκδοθεί για 500 εκατομμύρια, τελικά φαίνεται στα 750: για πρώτη φορά το 2014 ελληνική συστημική τράπεζα προσέρχεται και – φαίνεται να – πιάνει κουπόνι 3%). Αν δε προτιμάτε την πραγματική οικονομία, δείτε την ΕΛΣΤΑΤ να μιλάει για 5,6% αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής τον φετεινό Αύγουστο, έναντι ενός ρηχού +0,5% της περυσινής αντίστοιχης περιόδου. (Βέβαια, υποσημείωση: μια ανάσα πάνω από 3% πήγε η μεταποίηση, με «αστέρι» τα φάρμακα και τα βασικά μέταλλα. ενώ η ταλαιπωρημένη παραγωγή ορυχείων-λατομείων ξεπερνούσε το +6,5%...).
Θα μπορούσαμε να κλείσουμε/να το αφήσουμε εδώ αν στην εκτίμηση του ΔΝΤ που προσπεράσαμε παραπάνω – στα πλαίσια του World Economic Outlook ενόψει της φθινοπωρινής συνόδου ΔΝΤ/Παγκόσμιας Τράπεζας στην Ουάσιγκτων – δεν περιλαμβάνονταν δύο πικρότατα διαγράμματα για την Ελλάδα. Θα μπορούσε να τα περιγράψει κανείς ως «Διαγράμματα της Χαμένης ευκαιρίας». Αυτά βάζουν την Ελλάδα σε σύγκριση με δυο ντουζίνες χώρες σε αναφορά με το output gap/το παραγωγικό κενό που εμφανίζει η οικονομία, την απόσταση δηλαδή εκείνου που πετυχαίνει σε σχέση με εκείνο που θα μπορούσε. Μοναχική η Ελλάδα στην γωνία για το 2017. Μοναχική και η οριακά καλύτερη προοπτική για το 2018... Εκεί, λοιπόν, στηρίζει το Ταμείο και την δυσοίωνη προβολή για τον μακρότερο ορίζοντα – το καταδικαστικό 1% για το παραπέρα. Που δείχνει το αδιέξοδο των ψιλο-παρανοϊκών πλην υπεσχημένων/δεσμευτικών πρωτογενών πλεονασμάτων του 3,5% του ΑΕΠ (που λειτουργούν ως «πατητή» και για μετά το 2022). Και του πασίδηλα μη-βιώσιμου δημοσίου χρέους. Πάλι από την αρχή...
Δημοσιεύτηκε στην "Ναυτεμπορική" στις 13/10/2017.
