Παρασκευή, 29 Μάρτιος 2024
Τελευταία Νέα:
  • e-library 13-12-2023

    Published in: Εκστρατεία: Παραγωγική Ελλάδα

  • e-library 04-12-2023

    Published in: Εκστρατεία: Παραγωγική Ελλάδα

  • e-library 28-11-2023

    Published in: Εκστρατεία: Παραγωγική Ελλάδα

  • e-library 21-11-2023

    Published in: Εκστρατεία: Παραγωγική Ελλάδα

  • e-library 14-11-2023

    Published in: Εκστρατεία: Παραγωγική Ελλάδα

Τέλεια, τα καταφέραμε πάλι

09aΤέλεια, τα καταφέραμε, για μιαν ακόμη φορά. Και, όχι, δεν αναφερόμαστε στο ότι η ελληνο-ελληνική διαπραγμάτευση σε κλίμα καβγά και με εξάρσεις κωμικού κατάφερε να εκτροχιάσει τη διαπραγμάτευση με την τρόικα. Ξαναθυμηθείτε την καταγγελτική ανακοίνωση ΒΒ/Φώφης Γεννηματά για το πώς η ΝΔ, κεντρικός δα συντελεστής της κυβέρνησης εθνικής ευθύνης -τη θυμόσαστε την πομπώδη έκφραση!- κέρδισε τις εκλογές με ψεύτικες υποσχέσεις ή την απάντηση Σαμαρά ότι πρέπει όλοι «να προσέχουν τις λέξεις τους». Ή πάλι τις διαρροές «κύκλων ΥΠΟΙΚ»/Στουρνάρα για νέους κεφαλικούς φόρους, ξανά καταγγελία ΠΑΣΟΚ ύστερα διάψευση συν σύσταση Σαμαρά από Ρώμη «να προσέχουν όσοι κάνουν διαρροές»... Ούτε καν αναφερόμαστε στο ότι, παίζοντας το παιχνίδι της «χρονοαποφυγής» όπως είδαμε διεξοδικά στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας, δώσαμε την ευκαιρία στους οσημέραι αθλιότερους «εταίρους» και διασώστες μας να στήνουν όλο και πιο περίτεχνα πειράματα με το πρόθυμο πειραματόζωο «Η Ελλάς». Ηδη το ΔΝΤ είναι στο δύο, ο Πολ Τόμσεν βαράει δικό του βιολί. ήδη το ζήτημα της διαβόητης βιωσιμότητας του χρέους (στο 2020 ή στο οποτεδήποτε) πάει να περάσει το μπαλάκι αποκλειστικά στην «Ευρώπη» . ήδη οι Γερμανοί αρνούνται να το πιάσουν το μπαλάκι (ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δάγκωσε προκαταβολικά τον Γιάννη Στουρνάρα, αρνούμενος ακόμη και συζήτηση για OSI/κούρεμα του «επίσημου» χρέους) . ήδη και η Ε.Ε. είναι στα δυο ή μάλλον στα τρία με τον Χορστ Ράιχενμπαχ να προειδοποιεί για παγετώνα/ice age στην ελληνική οικονομία αν δεν... με τον Mattias Mors να διαγκωνίζεται σε σκληρές θέσεις με τον Τόμσεν κι ύστερα να τα μαζεύει, με τον Μπαρόζο να τραβάει κάθε τόσο μια πανηγυρική παρ' όλα.

Όχι, η αναφορά μας είναι σε κάτι εντελώς διαφορετικό. Πολύ πιο σημαντικό. Κολλήσαμε την προσοχή μας στο πόσο ισχυρότερες κόκκινες γραμμές θα τραβήξει ο ΒΒ, ο κύριος Φώτης και ήδη ο Αντώνης Σαμαράς («όχι στο νέο χαράτσι στα ακίνητα», οπωσδήποτε «όχι στη μείωση των επιδομάτων αναπηρίας», υπό τη σκιά του Βατικανού δε αυτά). Στο ποιος θα καταδικάσει πιο απόλυτα τις οριζόντιες περικοπές. Στο ποιος θα υπερασπιστεί σθεναρότερα τα ισοδύναμα μέτρα -λίστες επί λίστες ισοδυνάμων. Κι ύστερα κολλήσαμε στο άλλο: πόσο τιμωρητική είναι η τρόικα (ΒΒ), πόσο επιτίθεται στον ελληνικό λαό (Κύριος Φώτης), πόσο εριστικός προέκυψε ο Πολ Τόμσεν (Στουρνάρας), πόσο διχασμένη είναι η ίδια η τρόικα (ώστε αυτό είναι που σκληραίνει τις στάσεις της). Α, ναι, και πληροφορίες για το ποιος/ποιοι/πως στη ΔΗΜ.ΑΡ. και στο ΠΑΣΟΚ (ή και στη ΝΔ) διστάζουν ή αρνούνται να ψηφίσουν τα μέτρα. Και, βέβαια, υπολογισμοί για τις πολιτικές επιπτώσεις. Και διαρροές επί διαρροών για όλα τα παραπάνω. Και, ασφαλώς, σενάρια επί σεναρίων...

Πιστεύει κανείς όσα ψηφίζει; Η διαβόητη «ιδιοκτησία» των μέτρων

...Ομως, με όλα αυτά, τι ξεχάστηκε; Ω, κάτι πολύ βαρύτερο! Εστω ότι το πακέτο των 11,6+ δισ. οριστικοποιείται, περνάει από τη «δική μας τρόικα» των πολιτικών αρχηγών, περνάει με όποιες απώλειες και από τη Βουλή, συνεχίζει να υπάρχει και η κυβέρνηση ΝΔ/ΠΑΣΟΚ/ΔΗΜΑΡ. Μετά; Μετά τι γίνεται; Μένει ανοιχτό -άνοιγμα μεγάλο!- η εφαρμογή των μέτρων. Μένει ανοιχτό το μέτωπο των συνεπειών από την εφαρμογή των μέτρων: ανερυθρίαστα λένε και οι δικοί μας και η «τρόικα εξωτερικού» ότι... δεν έχουν ακόμη συζητηθεί τα μακρο-οικονομικά σενάρια, δηλαδή πού θα πάει η ύφεση το 2012 συνολικά (-7,5%; -8%;) και πού το 2013 (-4,5%;) . Προπαντός, όμως, μένει ανοιχτό -αυτό κι αν είναι χάσμα ζαλιστικό!- το πώς και ποιος θα υπερασπιστεί δημόσια τα μέτρα αυτά. Οχι πώς θα πει «δεν γινόταν αλλιώς», ούτε πως θα ψελλίσει «αυτά είναι τα τελευταία τέτοια μέτρα»: αυτά λέγονται εύκολα.

Ποιος όμως θα πει ότι τα μέτρα αυτά τα πιστεύει; Ποιος θα πει ότι, στον πυρήνα τους έστω, είναι αναγκαία και ως αναγκαία σωστά; Ποιος θα πει ότι βγαίνουν κάπου, συνεπώς έπρεπε να ληφθούν; Ποιος;

Πριν από μερικές εβδομάδες, ο Αντώνης Σαμαράς και η κυβέρνησή «του» έκαναν ένα πελώριο βήμα: γραπτά ανεγνώρισαν έχει η Ελλάδα την ιδιοκτησία/ownership του προγράμματος που εφαρμόζει. Ασχετα ποιος είχε την ευθύνη σύνταξης/authorship και του αρχικού Μνημονίου και των προσαρμογών του (δηλαδή το απογοητευτικό ΔΝΤ με τους ακόμη πιο κατσαπλιάδες της Ε.Ε., με τον τραγικό Παπακ, το ΓΑΠ, τον καημένο τον Χρυσοχοΐδη που τουλάχιστον ντόμπρα ομολόγησε ότι «δεν διάβασε», τον ΒΒ του ομώνυμου χαρατσιού Βενιζέλου κοκ) πάντως το 2012 η κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας πήρε ρητώς την ευθύνη εκείνου που πήγαινε να διαπραγματευθεί. Και πριν από ένα 15ημερο μόλις, ο Αντώνης Σαμαράς ο ίδιος στη ΔΕΘ συμπλήρωνε, με λόγο βαρύ και συνεκτικό, αυτή την ανάληψη ευθύνης. Τονίζοντας επίσης, παρασκηνιακά, ότι «ο χρόνος δεν είναι φίλος μας». Και μετά...

... Και μετά κάτι οι τριβές στο εσωτερικό της «δικής μας τρόικας», κάτι ο ίλιγγος Βενιζέλου με την εγκατάσταση του ΠΑΣΟΚ στα μονοψήφια ποσοστά, κάτι η αυξανόμενη δυσανεξία στο εσωτερικό της ΔΗΜ.ΑΡ., κάτι η ταραχή όλων -προπαντός όμως της ΝΔ- με τη δημοσκοπική εγκατάσταση της Χρυσαυγής στα διψήφια και με την ανταρσία των συνδικαλιστών και διάφορων συγκροτημένων συμφερόντων, φθάσαμε στην ταχύτατη αναδίπλωση. Τώρα όλοι -ΟΛΟΙ!- ετοιμάζονται να περάσουν μέτρα που θα τα αποκηρύσσουν, που θα κλαυθμηρίζουν ότι είναι άδικα, κακά, τραγικά, αδιανόητα, «αλλά η σκληρή τρόικα κ.λπ. κ.λπ.».

Τελικά, τα καταφέραμε πάλι! Και η ΝΔ, αν ακολουθήσει κι αυτή το λαμπρό δρόμο Παπακωνσταντίνου/Λοβέρδου/Βενιζέλου/ΓΑΠ, θα έχει ενδεχομένως την ίδια τύχη - άλλωστε ήδη γνωρίζει πως είναι να έχεις διψήφιο μεν ποσοστό στις κάλπες, όμως με «1» μπροστά (18,85% το Μάιο, για όσους έχουν κοντή μνήμη). Ομως, ο κόσμος που θα απελευθερωθεί ψηφολογικά από τη στάση αυτού του τύπου θα είναι κόσμος τραγικά προδομένος. Και τραγικά εύκολα καθοδηγήσιμος προς τα οπουδήποτε.

Α, ναι, και μην παραβλέπουμε το λεβέντικο -δεν το λέμε σαρκαστικά- παράδειγμα των Κυπρίων, πάλι αυτών! Οταν αισθάνθηκαν ότι άγονται σε αδιέξοδο οι συζητήσεις με τη δική τους τρόικα, το έθεσαν ευθέως: «μήπως να εξετάσουμε εμείς έξοδο από το ευρώ [EUR=X] Σχετικά άρθρα ;». Ομως ευθέως. Ομολογημένα. Ορθια, όχι μετά από 2,5 χρόνια αφαίμαξη της οικονομίας και στράγγισμα των αντοχών της κοινωνίας.

Λέξεις που πρέπει να απαγορευθούν -και η κοινωνική αηδία που απειλεί

Κι έτσι φθάνουμε, πάλι, στο μοναδικό τρόπο να προχωρήσει κάπως η πολιτική στην Ελλάδα του 2012.Το ξαναλέμε: είναι ο τρόπος αυτός κάποιες λέξεις να διαγραφούν από το πολιτικό λεξιλόγιο. Διά παντός.

Η πρώτη, είναι οι διαβόητες «κόκκινες γραμμές». Εχει κυριολεκτικά ευτελιστεί, έχει εξευτελίσει και τους πολιτικούς που κάθε τόσο τραβούν κόκκινες γραμμές, ύστερα τις μετακινούν, ύστερα τις ξεχνούν ή τις βλέπουν να ξασπρίζουν προς το ροζουλί. Η δεύτερη τα «ισοδύναμα μέτρα»: το βλέπουμε πια ότι τα μέτρα του τύπου «εξορθολογισμός της Δημόσιας Διοίκησης» ή «εξοικονόμηση πόρων στην Υγεία» ή «περικοπές στις αμυντικές δαπάνες» μόνον εμάς πείθουν ή έστω μας ευχαριστούν. Κανένα άλλο.

Ύστερα είναι η καημένη η «επαναδιαπραγμάτευση». Αυτή αποδεικνύεται ότι έχει δύο εκδοχές: η μία είναι η άρνηση (= «κόκκινες γραμμές») και η δεύτερη είναι η κλαυθμηριστική συμμόρφωση (=με τίποτε δεν το θέλουμε, αλλά δεν νοείται να χαθεί η επόμενη δόση», άρα θα το κάνουμε).

Ακολουθεί όμως η άλλη έκφραση, «χαμηλόβαθμοι υπάλληλοι» (που πίσω της έχει την «πολιτική διαπραγμάτευση»): αυτή τη σκότωσε η κυρία Ανγκελα Μέρκελ, διευκρινίζοντας ότι οι άνθρωποι της τρόικας δεν είναι καθόλου τεχνοκράτες, είναι πολιτικοί εντολοδόχοι των θεσμών που εκπροσωπούν. Οποιος ονειρεύεται ότι θα πάμε στην Κορυφή για εκ βάθρων «πολιτική διαπραγμάτευση» με τους Ευρωπαίους ηγέτες κινδυνεύει να γλιστρήσει.

Και μένει η τελευταία λέξη-ταμπού: το «κλίμα». Οσο κακό έκανε, πολιτικά, το άθλιο κλίμα που είχε επικρατήσει έναντι της Ελλάδος στην «Ευρώπη» (που οι Ελληνες μάθαμε πλέον να αντιπαθούμε, αν όχι να μισούμε), έχει τραυματίσει λιγότερο από το «βελτιωμένο» κλίμα που όλοι διαγιγνώσκαμε το τελευταίο 20ημερο. Με την καρδιά της κυρίας Μέρκελ να ματώνει για τον ελληνικό λαό, τον Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο να αναμετριέται με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για εποικοδομητικά σχόλια κοκ. Πήραν τα μυαλά μας αέρα με τη μεταστροφή, τώρα ήλθαν τα παλούκια με την τρόικα και βράζουμε στο ζουμί μας.

Ξέρετε κάτι; Ακούμε συνεχώς να μιλούν για επαπειλούμενη «κοινωνική έκρηξη» με τα μέτρα. Εμάς άλλο θα μας φόβιζε περισσότερο. Η κοινωνική παραίτηση. Η κοινωνική αηδία με τα δρώμενα.

*Δείτε εδώ το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 24-09-2012.

Τελευταία άρθρα