Κεντροαριστερά και επιχειρηματικότητα
- Κατηγορία: Διάφοροι συγγραφείς
- Δημιουργηθηκε στις 05 Σεπτεμβρίου 2013
Με αφορμή τον έντονο διάλογο που γίνεται για την κεντροαριστερά και το διήμερο Πολτικό-Επιστημονικό Συμπόσιο που διοργανώνεται από το ΙΣΤΑΜΕ Α.Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ, θέλω για άλλη μία φορά να επισημάνω ότι οποιαδήποτε προσπάθεια ανασυγκρότησης της κεντροαριστεράς (του μεταρρυθμιστικού κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας, της ανανεωτικής αριστεράς και της οικολογίας) που δεν θα έχει σαν άξονα την παραδοχή ότι το κράτος δεν μπορεί να ασκεί επιχειρηματική δραστηριότητα είναι καταδικασμένη να είναι δύναμη οπισθοδρόμησης.
Ένα μεγάλο μέρος της δυσκολίας της χώρας μας να ξεπεράσει τη βαθιά κρίση είναι ότι στη διάρκεια των ετών έχει οικοδομηθεί ένα απίστευτο πλέγμα που σκοτώνει κάθε υγιή επιχειρηματική και επενδυτική πρωτοβουλία. Αυτό το πλέγμα, που στηρίζεται στην κυρίαρχη αντίληψη περί κρατισμού και ενισχύεται από μία πολυνομία, ένα νομικισμό και έναν υπαλληλισμό, έχει σαν προσχηματική αφετηρία ξεπερασμένες ιδεολογικές προσεγγίσεις άλλων εποχών. Στην πραγματικότητα έχει σα ρίζα ιδιοτελή και υποκριτικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, όπου οι θεωρίες και οι ιδεολογίες χρησιμοποιούνται κατά το δοκούν, ενώ κατά βάθος είμαστε αντίθετοι στο να γίνει ο,τιδήποτε αν δεν επωφεληθούμε οι ίδιοι. Αυτό που με απλά λόγια λέγεται «να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα».
Αναφέρω ενδεικτικά ότι το εργατικό κόμμα της Μεγάλης Βρετανίας τον Οκτώβριο 1987 αποφάσισε τον παραμερισμό από το πρόγραμμά του της κρατικής ιδιοκτησίας και την ενίσχυση της προσωπικής επιλογής και της επιχειρηματικότητας. Το δε Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας το έτος 2000 καλωσόρισε στους κόλπους του και στα ανώτατα καθοδηγητικά του Όργανα επιχειρηματίες. Στη χώρα μας η αρνητική φόρτιση της επιχειρηματικότητας χρησιμοποιήθηκε σαν άλλοθι του κομματικο-κρατικού κατεστημένου και των οπισθοδρομικών δυνάμεων με σκοπό να σταματήσουν την απελευθέρωση παραγωγικών δυνάμεων για την οικονομική ανάπτυξη και τον αντίστοιχο θεσμικό εκσυγχρονισμό, που να είναι συμβατός με τη νέα κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα, καθώς και την πρόοδο.
Όλα αυτά κατά καιρούς έχουν αναφερθεί, αλλά είναι επιτακτική πλέον η ανάγκη ο συγκεκριμένος κεντροαριστερός χώρος να εκφράζει τα νέα δυναμικά στρώματα και τις νέες πολιτικές δυνάμεις, όπως αυτούς που παράγουν και δημιουργούν τον πλούτο αυτής της χώρας, αλλά και τους ανέργους και τα αδύναμα μέλη της κοινωνίας μας.
Τα λόγια δεν είναι αρκετά. Πρέπει να θεσμοθετηθεί άμεσα στα αρμόδια Όργανα της όποιας κεντροαριστεράς διαμορφωθεί, να συμμετέχουν κατά ένα ποσοστό και άνθρωποι της δημιουργίας και του επιχειρείν, οι οποίοι σήμερα είναι αποκομμένοι. Οι αποφάσεις λαμβάνονται σήμερα μόνο από κομματικά στελέχη, καθηγητές και νομικούς, κατά τεκμήριο ανθρώπους που δεν έχουν μάθει ποτέ στη ζωή τους να δημιουργούν θέσεις απασχόλησης.
Είναι υποκριτικό κατά καιρούς πολιτικοί ηγέτες να συνευρίσκονται με επιχειρηματίες που έχουν αποδειχτεί αναξιόπιστοι και από την άλλη να φοβούνται να λένε ότι έχουν φίλους επιχειρηματίες. Σε τελική ανάλυση και η ποιότητα επιλογής των επιχειρηματιών που συναναστρέφονται οι πολιτικοί και θα προτείνονται για κομματικά Όργανα θα σηματοδοτεί και το πως ο καθένας εννοεί την επιχειρηματικότητα.
Είμαι απ' αυτούς που υποστηρίζουν ότι, για λόγους ιστορικούς, πολιτισμικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς, μόνο από τις δυνάμεις του μεταρρυθμιστικού κέντρου και της σοσιαλδημοκρατίας μπορούν να δημιουργηθούν οι κρίσιμες συμμαχίες και οι κοινωνικές πλειοψηφίες που να διαμορφώνουν προτάσεις και να μπορούν να δίνουν και να κερδίζουν κρίσιμες πολιτικές μάχες, όπως το πέρασμα από την παρασιτική και πελατειακή οικονομία, στη δημιουργική και παραγωγική οικονομία. Με την ανασύνταξη αυτών των δυνάμεων θα μπορέσουμε να έχουμε και μια ισχυρή προοδευτική παρουσία στο διάλογο για την ανάπτυξη, την ανακατανομή πόρων, αλλά και σ' όλο το φάσμα των πολιτικών συζητήσεων που πραγματοποιούνται στην Ευρώπη.
Έχουμε την υποχρέωση να δώσουμε ελπίδα σ' όσους έχουν πραγματική δυσκολία να προσαρμοστούν σ' ένα αβέβαιο και ραγδαία εξελισσόμενο κόσμο και σ' όσους συνθλίβονται από τη βαθιά οικονομική κρίση, δημιουργώντας τις κατάλληλες συνθήκες για τις παραγωγικές δυνάμεις. Και βέβαια να παράγουμε πολιτική που να στηρίζεται σε αρχές και αξίες. Ν' αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε την ισορροπία ανάμεσα στην οικονομική ανάπτυξη, τον πολιτισμό, τα ανθρώπινα δικαιώματα και το περιβάλλον.
*Δημοσιεύτηκε στα Νέα στις 3-9-2013.