Παρασκευή, 29 Μάρτιος 2024

Να περνάει ο χρόνος, κάπως

Έτσι που περιμένουμε την κατάληξη των διαπραγματεύσεων-μαρτύριο-της-σταγόνας της Ελλάδας με τους "εταίρους" της, διαπραγματεύσεων που προς στιγμήν έδειξαν να αφορούν όντως εταίρους (χωρίς εισαγωγικά, που προσπαθούν δηλαδή να οδηγήσουν τα πράγματα σε κάτι σαν λύση...) και όχι απλώς δανειστές, κι αν όχι μια γνήσια κατάληξη τουλάχιστον κάποιου είδους πειστική ωρίμανση, θα μας επιτρέψει ο αναγνώστης να τον πάμε σε δυο-τρία σημεία από την πρόσφατη Ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ. Όπου, ασφαλώς και ευλόγως, την προσοχή έκλεψαν οι διασταυρωμένες τοποθετήσεις Αλέξη Τσίπρα - Θόδωρου Φέσσα, και μάλιστα η συγκλίνουσα εκτίμηση στο ότι "βρισκόμαστε στην τελική ευθεία για την επίτευξη αμοιβαία επωφελούς συμφωνίας" (Τσίπρας, θυμίζουμε) και ότι υπάρχει διέξοδος, πλην όμως "χρειάζεται άμεσα μια συμφωνία, την οποία όλοι μας θα στηρίξουμε" (αυτός είναι Φέσσας).
Το ενδιαφέρον, για μας, είναι η βαθύτερη σύγκλιση εκτίμησης που προέκυψε από μιαν φαινομενική διαφωνία - γύρω από το διαβόητο μνημόνιο. Για τον Φέσσα, το Ελληνικό πρόβλημα είναι διαχρονικό, ξεκινάει από τον εθισμό στον καταναλωτικό δανεισμό που είχε ως αποτέλεσμα "να σταματήσουμε να παράγουμε". Συνέπεια, αυτού, η εκτίμηση: "Δεν έφερε το μνημόνιο την κρίση, αλλά δεν έφερε ούτε την λύση". Δείτε τώρα την ισορροπία από την πλευρά Τσίπρα: το πρόβλημα είναι "τα αδιέξοδα του προηγούμενου μνημονίου [...] το οποίο όχι απλώς δεν αντιμετώπισε τα προβλήματα, αλλά τα επιδείνωσε".
Όμως, αν πάει κανείς λίγο βαθύτερα στις συζητήσεις που έγιναν στον ΣΕΒ - και αναφερόμαστε στις δημόσιες τοποθετήσεις - θα άξιζε να σταθεί, π.χ. στα κριτικά σημεία της προσέγγισης της (πρόεδρου της Business Europe , του "Ευρωπαϊκού ΣΕΒ" ας πούμε) Emma Marcegaglia. Η οποία ξεκίνησε σημειώνοντας ότι βρίσκει πολλά σημεία συμφωνίας με τον Αλέξη Τσίπρα (εδώ, το κοινό της εκδήλωσης περίπου κράτησε την αναπνοή του...), ίσως τα περισσότερα (ακόμη περισσότερο σάστισμα...), αλλά βέβαια "υπάρχουν και σημαντικές διαφωνίες" καθώς πρόκειται για ηγέτη κομμουνιστικού κόμματος (εδώ, ο Τσίπρας - καθήμενος ανάμεσα σε Θ. Φέσσα και Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, με τον οποίο είχε μάλιστα μια συζήτηση κατά την προσέλευση, με τον ακριβώς διπλανό Κώστα Σημίτη να προσηκώνεται αστικότατα για να χαιρετίσει - έσκασε ένα χαμόγελο, ενώ το κοινό εκτονώθηκε με ζωηρή χειροκρότημα). Η ουσία πάντως της παρέμβασης Marcegaglia έγκειται στην κριτική της τοποθέτηση απέναντι στην αναπτυξιακή προοπτική της Ευρώπης (όπου το ΑΕΠ βρίσκεται λίγο πιο κάτω απ' ότι πριν την κρίση, ενώ το rebound των ΗΠΑ, έχει φέρει την οικονομία τους στο 8% πιο ψηλά από το 2008), και στην έμφαση στο "να ξαναγίνει ελκυστική η Ευρώπη" για την προσέλκυση επενδύσεων (όταν το μερίδιο της ΕΕ στις ξένες επενδύσεις έχει πέσει στο 17% το 2013 έναντι ενός 40% του 2000). Αυτή η τοποθέτηση λειτούργησε αρκετά αντικατοπτριστικά ως προς την κεντρική ιδέα της παρουσίασης του - πάντα μαχητικού - Γιάνη Βαρουφάκη, ο οποίος πέρα από το παράπονό του για την διαπραγμάτευση και την τακτική των "εταίρων", εκεί επικέντρωσε: στην ανάγκη για ανάκτηση μιας επενδυτικής δυναμικής από την Ελλάδα.
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι όλα αυτά είναι λόγια. Συν καλές προθέσεις. Εκεί ακριβώς, ο οργανωτής της όλης ιστορίας ΣΕΒ ήρθε και παρουσίασε ένα "πλαίσιο ρεαλιστικών θέσεων για διαπραγμάτευση" , που επιχειρεί ακριβώς να διεμβολίσει και να δώσει περιεχόμενο στην συζήτηση περί μεταρρυθμίσεων σε αναπτυξιακή κατεύθυνση: επειδή, δε, οι αριθμοί πολώνουν την προσοχή ο Γενικός Διευθυντής του Συνδέσμου Ακης Σκέρτσος ανέφερε τις 82 δράσεις/προτάσεις σε 11 καίριους τομείς πολιτικής. Όπου βέβαια συναντά κανείς γνώριμα κεφάλαια όπως φορολογική δικαιοσύνη, χωροταξικό σχεδιασμό, κανόνες ανταγωνισμού, ενεργειακό κόστος, αλλά και αναγωγές στο βάθος της μνήμης (ημερών Θόδωρου Παπαλεξόπουλου, ας πούμε...) σαν την "καλή νομοθέτηση" και... την ποιοτική και ταχεία απονομή της δικαιοσύνης.
Αν μη τι άλλο, χρήσιμο για να μετρούμε τον χρόνο που περνά. Όσο π.χ. η έκβαση μια φωτίζει (δηλώσεις ενόψει Κορυφής Ρίγας), μια σκοτεινιάζει (διαφωνίες για τον ΦΠΑ, που εθεωρείτο ως θέμα να κλείσει).

-----
Υποσημείωση: στο περασμένο σημείωμα αυτής της σειράς, της Δευτέρας 18 Μαΐου, η αναφορά στην συζήτηση για το ύψος του υπό διαπραγμάτευση (λογικότερου) πρωτογενούς πλεονάσματος έκανε σ' ένα σημείο το πλεόνασμα έλλειμμα. Λάθος! Δεν πήγαμε να υπαινιχθούμε ότι φθάσαμε να συζητάμε για επαναφορά σε πρωτογενές έλλειμμα - άλλο τι προκύπτει με την βουτιά της οικονομίας στην πράξη....

Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 20.5.2015

Πώς προχωράει η ωρίμανση

Όλο και περισσότερο, όσο ενηλικιώνεται - διότι αυτού πρόκειται - η διαπραγμάτευση της Ελλάδας με τους "εταίρους" της, που ξεκίνησε κι έκανε την αρχική τρίμηνη διαδρομή της σαν πενθήμερη εκδρομή Λυκείου, τόσο γίνεται φανερή η ωρίμανση. Όχι μόνο, όχι τόσο των συντελεστών, όσο των καταστάσεων.

Περισσότερα...

Όταν οι εύκολες λύσεις (πάλι) φεύγουν απο το προσκήνιο


Όπου λοιπόν, η διαπραγμάτευση-που-δεν-έλεγε-να-ξεκινήσει με τους "εταίρους" της Ελλάδας πήρε αποτόμως μιαν επιτάχυνση! Όχι τόσο με την ναφθαλινοποίηση του Γιάνη (με ένα "ν") Βαρουφάκη και με την διαμόρφωση του (γνήσια ΑνδρεοΠαπανδρεϊκού, σκεφτείτε το λίγο!) σχήματος αναδομημένης διαπραγματευτικής ομάδας, με την πολυεπίπεδη οργάνωση Βαρουφάκη (προσχήματα)- Τσακαλώτου (ουσία) - Χουλιαράκη (ουσία) - Θεοχαράκη (πλευρική μετατόπιση) - Σαγιά (πολλή ουσία, σε φόντο) - Δραγασάκη (σε φόντο, γραμμή αντοχής) - Σταθάκη (οπισθοφυλακή) - Παππά (το κλειδί ευθύνης, Τσίπρα). Οσο με την τριπλή εκτόξευση Αλέξη Τσίπρα στο προσκήνιο.

Περισσότερα...

Η ευθραυστοποιηση των πάντων

Ωραία. Τώρα μάθαμε μέσω Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε ότι οποιαδήποτε ενδιάμεση προθεσμία για την Ελλάδα, ο,τιδήποτε που έχει σχέση με την διαβόητη συμφωνία-γέφυρα που πετύχαμε στις 20 Φεβρουαρίου μετά το πολυκύμαντο Eurogroup και που διατηρήθηκε εν ζωή μετά την Επταμερή μη-Κορυφή, δεν έχει πλέον νόημα: βρισκόμαστε ουσιαστικά (κατ' αυτόν) στην τελική προθεσμία του Ιουνίου.

Περισσότερα...

Σε αναζήτηση μιας "άλλης" κανονικότητας


Ήταν μάλλον η πιο πετυχημένη από τις πολιτικές διαφημίσεις της προεκλογικής εκστρατείας που μας oδήγησε στις κάλπες της 25ης Ιανουαρίου, εκείνη που διεμβόλισε την πολιτική του φόβου (η οποία ηττήθηκε κατά κράτος) με την είδηση για τον αστεροειδή που θα περνούσε την ημέρα εκείνη πολύ κοντά στην Γη - κι όμως, την άλλη μέρα το πρωί τα παιδιά θα πήγαιναν κανονικά σχολείο, οι νοικοκυρές θα έκαναν τα ψώνια τους! Δηλαδή καμιά τρομερή ανατροπή, δηλαδή κανονικότητα, όπως και με την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ/"Πρώτη φορά Αριστερά".

Περισσότερα...

Κατά την φοράν του μέλλοντος...


Μια εισαγωγική παρατήρηση: λέμε συχνά ότι στην Ελλάδα εύκολα "ανεβαίνει" στην κοινή γνώμη εκνευρισμός, ανησυχία, φημολογίες κοκ.

Περισσότερα...

"Τι μας δίνουν", αληθινά

Θα ήταν φαντασμένο να θεωρήσουμε ότι ο Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ διαβάζει "ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ", και μάλιστα την έκκληση για εφαρμογή ενός "ΕΣΠΑ κρίσης" (φύλλο της 12ης Φεβρουαρίου σελ. 12)! Κι ότι από δω προέκυψε η ιδέα να κινητοποιηθούν (με πρωτοβουλία Βρυξελλών αντί με αίτημα Αθηνών...) τα περιβόητα 2 δις ευρώ για αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ως έμπρακτη "πλειοδοσία" της Ευρώπης στο Ελληνικό πρόγραμμα/νομοσχέδιο των 200 εκατομμυρίων για το ίδιο ζήτημα.

Περισσότερα...

Η Εξεταστική "για τα Μνημόνια" και το Plan B

Πιθανότατα για λόγους εσωτερικής συνοχής της Κυβέρνησης Τσίπρα (υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια για την βαθμιαία προσγείωση στην πραγματικότητα μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ, τόσο από τους Αριστερή Πλατφόρμα/Λαφαζάνη όσο και από π.χ. την Ζωή Κωνσταντοπούλου.

Περισσότερα...

Οι τρεις (άβολες αλλά σωτήριες) αλήθειες

 

Στο τελευταίο Eurogroup - έτσι πια θα μετράμε τον πολιτικό χρόνο: με Eurogroups, όπως π.χ. οι αρχαίοι Αιγύπτιοι με δυναστείες - και στην χθεσινή εμπειρία του "ανοίγματος" των στοιχείων της Ελληνικής οικονομίας προς τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών, είδαμε να υλοποιούνται τρεις αλήθειες.

Περισσότερα...

Σταθερή παράλειψη στις λίστες Βαρουφάκη


Εκστρατεύει λοιπόν και πάλι προς Eurogroup ο Έλληνας υπουργός Οικονομικών - αφού πρώτα δει και μελετήσει την έκβαση της έκδοσης έντοκων αυτής της εβδομάδας, όπως θα ανακοινωθεί επισήμως και όπως θα γίνει διακριτικότερα γνωστός ο πραγματικός βαθμός επιτυχίας της.

Περισσότερα...

Υποκατηγορίες

  • Ο δρόμος χαράζεται περπατώντας


    Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ/η Κυβέρνηση Τσίπρα/η διαπραγματευτική προσέγγιση Βαρουφάκη έχει αναζητήσει ρίζες στον ιδιαίτερο συμβολιστή ποιητή Αντόνιο Ματσάδο.


     

    Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ/η Κυβέρνηση Τσίπρα/η διαπραγματευτική προσέγγιση Βαρουφάκη έχει αναζητήσει ρίζες στον ιδιαίτερο συμβολιστή ποιητή Αντόνιο Ματσάδο. Όμως, έτσι, όπως επενδύθηκαν - με πολύ σώου, με πληθωρικές δηλώσεις, με πενιχρό πολιτικό περιεχόμενο πλην της διάθεσης κόντρας και τα κάποια στοιχεία αναδίπλωσης - οι ημέρες μετά το ξεκίνημα των Ευρωπαϊκών περιπλανήσεων Τσίπρα και (κυρίως!) Βαρουφάκη, αληθινά θυμίζουν το Se hace camino al andar/ Ο δρόμος χαράζεται περπατώντας.
    Έτσι, με αναζήτηση ενός κάποιου περιεχομένου για την πληθωρική φόρμα, φθάσαμε στις Προγραμματικές Δηλώσεις, που κινδυνεύουν να είναι το πιο αστραπιαία μεταφραζόμενο κείμενο στην διεθνή σκηνή! Με το καημένο το "Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" να επιχειρείται να αποκτήσει αποτύπωση που και τους "έξω" να μην συνταράξει περισσότερο, κι εμάς τους "μέσα" να κρατήσει σε ενθουσιασμό.
    Ενώ όμως φαίνεται ότι τελικά θα καταλήξουμε και με Φόρο Επιδεικτικής Κατανάλωσης (αντί του πεζού Φόρου Πολυτελείας: ο Ανδρέας Παπανδρέου θα δάκρυζε, βλέποντας υλοποίηση Thorstein Verblen) και με Ταμείο Εθνικού Πλούτου (αντί για ΤΑΙΠΕΔ: σοφή η ιδέα να συνδυαστεί η εκποίηση/αξιοποίηση με την υπόσχεση για διάσωση του Ασφαλιστικού), συν μια καμπάνια κατά των ολιγαρχών και της ("μεγάλης") φοροδιαφυγής, τα διαβολεμένα τα νούμερα δεν εμφανίζονται στο προσκήνιο. Στο EuroWorkingGroup η εξήγηση ήταν... οι Προγραμματικές που δεν είχαν αναγνωσθεί! Στο δίδυμο Eurogroup της 11ης/16ης Φεβρουαρίου, το ζήτημα κινδυνεύει να είναι σαφώς πιο δυσάρεστο (η Κορυφή της 12ης είναι ούτως ή άλλως "πολιτική"). Στην σταθερή πίεση των "εταίρων" για νούμερα, για ποσοτικοποίηση των πολιτικών όχι απλώς συγκεκριμένη αλλά και πειστική, η Ελληνική στάση είναι Βαρουφακική: "Give us time and give us space". Που στην πραγματικότητα έχει την ακόλουθη απόδοση: "Δώστε μας χρόνο να σκεφθούμε τι θέλουμε/Δώστε μας περιθώρια μέχρις ότου εσείς (οι "εταίροι") σκεφθείτε τι θα μπορούσατε να δώσετε/πού και πώς θα μπορούσατε να χαλαρώσετε ένα κακοσχεδιασμένο και εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο Πρόγραμμα, στο οποίο εμείς ζούμε και πνιγόμαστε (και το βλέπετε) εδώ και 5 χρόνια".
    Στην πιεστική απαίτηση των "εταίρων" για νούμερα, για στοιχεία , η Ελληνική πλευρά αντιπαρατάσσει ενδιαφέρουσες διαβεβαιώσεις, όπως για δημοσιονομική ισορροπία, ή πάλι για (ήπιο) πρωτογενές πλεόνασμα. Το πρόβλημα πού είναι; Έρχεται η δική μας διαβεβαίωση, π.χ. του τύπου: "Η αύξηση του κατώτατου μισθού θα διαρρυθμιστεί χρονικά, αλλά δεν έχει και δημοσιονομική επίπτωση, άσε που θα σημάνει πρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές, άρα... μείωση των απαιτήσεων του Ασφαλιστικού από τον Προϋπολογισμό". Η άλλη πλευρά σπεύδει να παρατηρήσει: "Ωραία, όμως έχετε υπολογίσει πόσο η αύξηση κατωτάτων θα σημάνει σε αύξηση π.χ. του επιδόματος ανεργίας; Και πόσο στα επιδόματα μητρότητας; Πόσο και πώς θα "περάσει" στον υπολογισμό των συντάξεων; Α, ναι, και με τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές, πώς την βλέπετε την εισπραξιμότητα;"
    Αυτού του είδους την προσέγγιση, πάτε την τώρα και απλώστε την σ' όλο το φάσμα των Προγραμματικών όπως θα μεταφράζονται σε Πρόγραμμα - όχι πλέον "Θεσσαλονίκης", αλλά "ηπίως ψαλιδισμένο" ώστε να φαντάζει συμβατό με μια συζήτηση Eurogroup...
    Ή δείτε πάλι, την προσέγγιση να ζητηθεί η συμβολική αντικατάσταση της Τρόικας - η οποία και μισήθηκε, αλλά και απέτυχε ως "ελεγκτής" - με κάτι "άλλο". Σαν στοιχείο αυτού του "άλλου" κάποια στιγμή συζητήθηκε (όχι δε μόνον στην Αθήνα) και ο ΟΟΣΑ. Τον οποίο, βέβαια, γνώρισε πρόσφατα η ελληνική κοινή γνώμη ως εμπνευστή του διαβόητου toolkit/της εργαλειοθήκης: έκανε περισσότερο κακό η συζήτηση γύρω από το ζήτημα αυτό, έτσι όπως έγινε, παρά ο,τιδήποτε άλλο στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων.
    Ο ΟΟΣΑ, οργανισμός με εγγενώς διακρατική υφή, ενώ έχει και γνώση και λόγο - και δεν διστάζει να εκφραστεί με σαφήνεια και ένταση - δεν έχει συσχετισθεί με την γεύση επιβολής του ΔΝΤ και των Βρυξελλών. Εχει δε πρόσφατα "γνωρίσει" (με αφορμή το toolkit) την Ελληνική πραγματικότητα απο κοντά, έχει παίξει ρόλο υποβοήθησης των συνεννοήσεων ο Γενικός Διευθυντής του Ανχελ Γκουρία, που θάναι (στις 11 Φεβρουαρίου, κι αυτός!) στην Αθήνα.
    Όμως , με εμάς να αναζητούμε τον όποιο δρόμο περπατώντας, χρειάζεται παρόμοιες τομές να τις προωθήσει η "άλλη πλευρά". Καθώς και να παρατείνει (με δική της πρωτοβουλία;) τον χρόνο που τελειώνει.
    Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

     

    Το κείμενο του Α.Δ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗ  δημοσιεύτηκε στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 9.2.2015

    Καταμέτρηση Άρθρων:
    0