Πέμπτη, 25 Απρίλιος 2024
Έκλεισε, λοιπόν, κι αυτή η φάση της «ελληνικής διάσωσης», με την επαναγορά/buy-back 30 δισ. ομολόγων του νέου PSI από εκείνα που είχαν μείνει στον ιδιωτικό τομέα, στο 30,2% μέχρι 40,1% της ονομαστικής αξίας της. Το «επίσημο» χρέος μένει για OSI αργότερα -αυτό αποφασίστηκε, όσο κι αν πρέπει να μη λέγεται
Ετσι γίνεται, λέει, το ελληνικό χρέος βιώσιμο (δηλαδή: συμφωνήθηκε από το ΔΝΤ να κλείσει τα μάτια, από τους Ευρωπαίους «εταίρους» να συνεχίσουν να μετέχουν στο διάλογο κουφών για την ανάγκη αναδιάρθρωσης του χρέους).
Μπορεί, λοιπόν, να προχωρήσουν οι αποφάσεις της 12ης / 13ης Δεκεμβρίου, να ξεμπλοκάρει η δόση των 34,5 δισ., να προχωρήσει η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, να αρχίσει να trickle down κάποιο χρήμα στην αγορά («φυσικά» πρώτα τα εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων, τα άλλα οφειλόμενα στην ουρά), ώστε να μπορέσει και η κυβέρνηση να επιχειρήσει το θρίαμβό της -κι ύστερα να δει τι θα αποκάνει.
Ακόμη όμως κι εκεί, στο παρά 5, κατάφερε να ξανανέβει στην επιφάνεια η βαθύτερη αδυναμία (και) ετούτου του σχήματος. Αφενός με ένα προεξαγγελμένο ατύχημα διαδρομής: το φορολογικό, την εμπλοκή γύρω από το Φορολογικό. Αφετέρου με ένα επεισόδιο που τους κατέλαβε εξαπίνης: τον τορπιλισμό από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών της είσπραξης μέσω ΔΕΗ [DEHr.AT] Σχετικά άρθρα του χαρατσιού Βενιζέλου.
Και στη μια και στην άλλη περίπτωση, ένα βγήκε στην επιφάνεια. Μ' όλη την προσπάθεια που έχουν καταβάλει μ' όλο το κόστος που έχουν αναδεχθεί οι κυβερνητικοί εταίροι συν όσοι έχουν προσέλθει στην προσπάθεια (ποιο κόστος ; το βλέπουν όλοι όσοι αντέχουν να παρατηρούν την εσωτερική κατάρρευση/implosion του πάλαι ποτέ διαλάμψαντος ΠΑΣΟΚ , οι πολιτικοί χώροι και οι άνθρωποι που κουβαλάνε σήμερα το φορτίο της ελληνικής οικονομίας δεν μπορούν να σηκώσουν το βαρύτερο φορτίο όλων: να εξηγήσουν στον κόσμο τι μας πέφτει τώρα στο κεφάλι.
Στον αυτοτραυματισμό που επεφύλαξαν στον εαυτό τους οι της κυβέρνησης Σαμαρά/Στουρνάρα/Μαυραγάνη με τις άγαρμπες διαρροές περί Φορολογικού, τον κύριο ρόλο τον έπαιξε η άγνοια. Αποκλείεται, όμως, να μη γνώριζαν οι κυβερνητικοί ότι η μετάβαση από τη γενική/φιλολαϊκή παροχή αφορολόγητου στους μισθωτούς ή στις οικογένειες με πολλά παιδιά σ' ένα σύστημα στοχευμένης επιχορήγησης με πίστωση φόρου όσων έχουν πραγματική ανάγκη, θα προκαλούσε τράνταγμα.
Μπορεί να μη θέλησαν να εξηγήσουν αληθινά τη θέση τους; Θα 'λεγε κανείς ότι, λογικά, αυτό αποκλείεται! Τότε, τι συνέβη και κόντεψε από κατολίσθηση όλο το κυβερνητικό σχήμα καθώς Δημαρίτες και Πασόκοι, ήδη όμως και Νεοδημοκράτες έσπευσαν να δηλώσουν προστάτες - ο ένας των τριτέκνων/πολύτεκνων, ο άλλος των αγροτών, ο τρίτος των «μπλοκάκηδων» που φορολογούνται με την ίδια αυστηρότητα των επιτηδευματιών/ελεύθερων επαγγελματιών, ο τέταρτος των ακινήτων. Ενστικτο της πολιτικής επιβίωσης. Βλέπετε...
Πώς το Φορολογικό και το χαράτσι Βενιζέλου μέσω ΔΕΗ υπονομεύουν τη θεωρία του υπερσυμπιεσμένου ελατηρίου
Όμως, όλοι αυτοί οι καλοί άνθρωποι ξέχασαν ένα και αποσιώπησαν: ότι ενώ αυτό το Φορολογικό επρόκειτο να είναι δημοσιονομικά/εισπρακτικά ουδέτερο, ένα διπλό ατύχημα διαδρομής -ότι η τρόικα υποχρέωσε την κυβέρνηση να δεχθεί front-loaded Πρόγραμμα με 9,5 δισ. σε μια χρονιά (το 2013), συν ότι από φόρους αποφασίσθηκε να προσέλθουν πρόσθετα 2,5 δισ. πέραν των προγραμματισμένων- ανέτρεψε εντελώς τα πράγματα.
Είναι αληθινά τραγικό να ακούει κανείς τους δύστυχους κυβερνητικούς, αλλά κι εμάς τους ανθρώπους των Μέσων, να κλαψουρίζουμε ότι «θα επιβαρυνθεί κι άλλο η κατάσταση των φορολογουμένων»: μα πώς θα τραβήξεις πρόσθετα 2,5 δισ., αν δεν στύψεις κι άλλο τον κόσμο;
Ανάλογα συνέβησαν και με τη δυνητική κατολίσθηση εσόδων από τη δικαστική απόφαση που έκρινε αντισυνταγματική την είσπραξη του χαρατσιού Βενιζέλου στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ.
Άρχισε μια κούρσα υποκριτικής προσκύνησης της νομιμότητας -σε μια χώρα όπου μυριάδες δικαστικές αποφάσεις κατά του Δημοσίου αγνοούνται με μπρίο - τη στιγμή που (α) είναι γνωστό ότι το χαράτσι έχει, καθεαυτό, κριθεί συνταγματικό σε επίπεδο ανωτάτων δικαστηρίων (βέβαια σε προσωρινή βάση) και (β) είναι δεδομένο ότι η αδιανόητη πρακτική να κόβεται το ρεύμα από την ΔΕΗ, άμα δεν πληρώνεται ένας χαρατσοφόρος λογαριασμός, και κηρύχθηκε παράνομη και θάφτηκε κάτω από την οργή και τη χλεύη και (γ) είναι επίσης γνωστή η ύπαρξη διαδικασίας ρύθμισης των οφειλών - διαδικασίας αργής, γραφειοκρατικής, βασανιστικής - όμως ρύθμισης.
Ενώ, λοιπόν, ήταν γνωστό ότι το τελικό ξεπάτωμα του χαρατσιού Βενιζέλου αναμενόταν - μην μου πείτε ότι στην κυβέρνηση δεν γνώριζαν τι εκκρεμεί στα δικαστήρια!- η απόφαση του Πολυμελούς τους έπιασε στον ύπνο. «Φυσικά», η ΔΕΗ έσπευσε να αναστείλει την αποστολή χαρατσοφόρων λογαριασμών: είχε, βλέπετε, χάσει την ησυχία της, είχε χάσει και έσοδα με την ιστορία αυτή, ετοιμάζεται τώρα και να αυξήσει τα τιμολόγιά της, λόγω του πελώριου κόστους λειτουργίας της, οπότε πώς να μην επωφεληθεί να εμφανισθεί φιλολαϊκή;
«Φυσικά», ο κ. Τσίπρας έσπευσε να καλέσει σε έμπρακτη αντίσταση διά της υπερήφανης μη πληρωμής του χαρατσιού από τον ίδιο. Και ο δυστυχής κ. Στουρνάρας προσπάθησε να συγκρατήσει την κατολίσθηση του μόνου φρέσκου φορολογικού πόρου - βάρβαρου, άγαρμπου αλλά εν πολλοίς εισπραττόμενου, καθώς ο Ελληνας αποδεικνύεται πολύ λιγότερο μάγκας, πολύ περισσότερο συνειδητοποιημένος: πληρώνει όταν (ΟΤΑΝ) μπορεί, αφού βέβαια πρώτα βρίσει -με εκκλήσεις προς τη ΔΕΗ να συνεχίσει να εισπράττει, προς τους πολίτες να συνεχίσουν να πληρώνουν.
Το ταπεινό και απλό και άμεσο, να σπεύσει δηλαδή το Δημόσιο και η ΔΕΗ να ζητήσει την άρση της προσωρινής εκτελεστότητας της απόφασης και την αναίρεσή της -αυθημερόν!- κανείς δεν το διενοήθη.
Αντ' αυτού, συσκέψεις του υπουργού Οικονομικών, του πρωθυπουργού και του ακόμη πιο άτυχου διοικητή της ΔΕΗ (που βέβαια έχει έναν Φωτόπουλο να τον περιμένει, άμα γυρίσει ), ανακοινώσεις, φασαρία, κακό. Και πρόσθετη αβεβαιότητα.
Ενώ, λοιπόν, έφτασε η ώρα να δοκιμαστεί στην πράξη η νέα οικονομική θεωρία -η θεωρία του υπερσυμπιεσμένου ελατηρίου: έγιναν οι πιεστικότατες προσαρμογές του Προγράμματος, πέφτει τώρα πάνω μας το front-loaded 2013, άμα λοιπόν τώρα χαλαρώσει έστω και λίγο η οικονομία τότε η ανάκαμψη μπορεί να έρθει απότομα - αυτού του είδους ο αυτοτραυματισμός της κυβέρνησης Σαμαρά/Στουρνάρα πάει να την υπονομεύσει. Καίρια.
Μόνον με συνεχή, σταθερή, γνήσιων προθέσεων επεξήγηση μπορεί πλέον να προχωρήσει το πράγμα. Αλλιώς τούνελ στην άκρη του τούνελ.
Οι Ιρλανδοί σπεύδουν, οι Ιταλοί κινούνται, οι Κύπριοι μαθαίνουν σιγά-σιγά...
Επειδή όμως πάλι για Eurogroup και για Κορυφή πάμε αυτήν την εβδομάδα, χρήσιμο να μην χάνουμε από τα μάτια ότι «εκεί έξω» υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι, άλλες χώρες, άλλοι λαοί, άλλα προβλήματα.
Δείτε: λίγες μέρες προτού η Ιρλανδία αναλάβει (από την Κύπρο) την προεδρία του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η Ιρλανδία που αναγορεύτηκε σε «καλό μαθητή» της μνημονιακής σταθεροποίησης, χρειάστηκε να λάβει νέα σειρά επιθετικών μέτρων.
Υστερα, στην πολύ βαρύτερη Ιταλία, η κυβέρνηση Μόντι στερήθηκε τη στήριξη του βασικού εταίρου της, ήδη δε η επάνοδος Μπερλουσκόνι στο πολιτικό σκηνικό (εν όψει των εκλογών Φεβρουαρίου-Μαρτίου 2012) δείχνει να γίνεται πραγματικότητα. Η δε Ισπανία θα λάβει, αφού ζήτησε επισήμως, τα 37,5 δισ. Ευρωστήριξη για τις τράπεζές της.
Top of Form
Bottom of Form
Σε αυτό το ευρωπαϊκό φόντο ξεκίνησε και το 30σέλιδο κυπριακό μνημόνιο που, σε Σχέδιο απόρρητο κ.λπ. κυκλοφόρησε και διαβάζεται με απορία ανάμεικτη με ανησυχία πλέον από τους Κύπριους.
Μάλιστα, το πρώτο 8σέλιδο, που είναι αφιερωμένο στα χρηματοπιστωτικά κι όχι τη δημοσιονομική σταθεροποίηση, τελειώνει μ' ένα ζαλιστικό πίνακα χρονοδιαγραμμάτων με σφιχτή conditionality για τις τράπεζες. Εν τω μεταξύ, έφθανε και η Εκθεση της Pimco -όπως της BlackRock για μας- για το κυπριακό τραπεζικό σύστημα, που μιλάει για 9-10 δισ. «κόκκινο». Τα 4 δισ. από τα ελληνικά ομόλογα. Αλλα 4 από την τραγική υπόθεση Λαϊκής/Marfin (Βγενόπουλου). Τα υπόλοιπα από ελληνικά κυρίως δάνεια...
Πάντως, ήδη, δύο ντουζίνες νομοθετικές παρεμβάσεις προωθούνται -εσπευσμένα- στην Κυπριακή Βουλή ώστε τα «άτυπα προαπαιτούμενα» να έχουν προχωρήσει εγκαίρως. Οι δημόσιοι υπάλληλοι («κρατικοί λειτουργοί» εδώ) μαθαίνουν για τις οριζόντιες περικοπές από 1/1/2013 - 15% στα πανεπιστήμια. Οι άνθρωποι της Cyta, του κυπριακού ΟΤΕ, σηκώνουν μπαϊράκι με την απαίτηση (ΔΝΤ) για πώληση του κρατικού τηλεπικοινωνιακού παρόχου, αλλά την ίδια στιγμή διαμαρτύρονται για «σωστικό δάνειο» υπέρ του Δημοσίου από πόρους της Cyta.
Ενώ ως ανακάλυψη θεωρείται η συνειδητοποίηση ότι «τον ανήφορο θα πάρουν οι τιμές» λόγω της επίπτωσης των έμμεσων φόρων για την αύξηση των οποίων μεριμνά το μνημόνιο...
*Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 10-12-2012.
