Παραμύθι με αμφίβολο δράκο και πρίγκηπα
- Κατηγορία: Παπαγιαννίδης Αντώνης
- Δημιουργηθηκε στις 18 Απριλίου 2013
Σε παραμύθι με αμφίβολο δράκο, αλλά και με εξόχως αμφιλεγόμενο πρίγκηπα εξελίσσονται και τα Ευρωπαϊκά - με επίκεντρο την συζήτηση για την εφεξής διάσωση/διευθέτηση των τραπεζών στην Ευρωζώνη, με το ολισθηρό μείγμα bail-in/bail-out που συζήτησε το Eurogroup - αλλά και "τα δικά μας" με την βουή φημών γύρω από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την πορεία σύγκρουσης με τις επιδιώξεις/απαιτήσεις της Τρόικας.
Στα παραμύθια, τουλάχιστον, υπάρχει ωραία κοιμωμένη που εξαρχής θεωρείται "καλόν πράγμα", αν και με κάποια ψεγάδια: κάποια κατάρα, κάποιο ατύχημα. Εδώ; Κάποτε, παλιότερα, sleeping beauty στην Ευρωπαϊκή συζήτηση είχε ονομασθεί η ... Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που δεν της είχαν δοθεί όλες οι εξουσίες είτε νομισματικής παρέμβασης (όπως στην Αμερικανική FED), είτε συστημικής τραπεζικής εποπτείας. "Απελευθερώθηκε" απο τα νομισματικά δεσμά της όταν το Eurogroup και η Κορυφή της επέτρεψαν να αρχίσει μεγάλης κλίμακας παρεμβάσεις, με τα SMP και τα LTRO, υποτίθεται ότι της δόθηκε το καλοκαίρι του 2012 και ο ρόλος-κλειδί της εποπτείας ενόψει της Ευρωπαϊκής Τραπεζικής Ένωσης (που παρευθύς η Γερμανία πήρε πίσω: "κανείς δεν θα αρχίσει να ελέγει τα τοξικά των δικών μας τραπεζών!").
Όμως, ποιος ήταν εδώ ο κακός δράκος; Υποτίθεται, ο συστημικός κίνδυνος που θα αποτελούσε την Ευρωζώνη. Όμως, για μια στιγμή! Οι τωρινές συζητήσεις για την "διευθέτηση" των τραπεζικών κρίσεων, όλη αυτή η ιστορία με την συνευθύνη των καταθετών που ξεκίνησε απο Ντεϊσελμπλουμ, προχώρησε σε Μπαρνιέ, πέρασε σε Όλλι Ρεν και τώρα "βαφτίστηκε" σε επίπεδο Eurogroup (εντάξει, με την έμφαση στις διατραπεζικές καταθέσεις: οι τραπεζίτες γνώριζουν το ισοζύγιο κινδύνου όταν τοποθετούν τα δικά τους κεφάλαια, ο μεσαίος καταθέτης - φυσικό πρόσωπο των κάποιων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ, όχι και τόσο...), πού μετακινεί τον ρόλο του δράκου; Πάντως, σ' αυτήν την φάση, η ΕΚΤ δείχνει να ξανακοιμήθηκε μέχρι να φύγει η πολλή ένταση. Για τον ρόλο δε, του πρίγκηπα δεν υπάρχουν και πολλοί υποψήφιοι - πλην αν οι Αμερικανικές νομισματικές αρχές ταρακουνήσουν την "Ευρώπη", όπως έκαναν όταν έπαιξε με την Ελληνική χρεοκοπία. Ποιος θα αντιμαχηθεί τον νέο συστημικό κίνδυνο, να θεωρήσουν - σε εποχή ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων πλην Κύπρου! - οι Ευρωπαίοι καταθέτες ότι ζουν σε ζώνη ανασφάλειας;
Αλλά και "στα δικα μας", θα θέλατε να διευκρινήσετε ποιος ο δράκος, ποιος ο πρίγκηπας; Βλέπουμε την κοινή γνώμη εύκολα να φλερτάρει με την αίσθηση ότι ο ρόλος του δράκου ταιριάζει γάντι στην Τρόικα: έτσι που φέρεται, άλλωστε, είναι σαν να τον διεκδικεί δυναμικά! Όμως, τότε, η ωραία κοιμωμένη νάναι η Κυβέρνησή μας; Μπα, θα ήταν προσβλητικό να το πει κανείς κάτι τέτοιο - αν και το υπέροχο εκείνο Υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης δείχνει σαφώς ταιριαστό με τέτοιο ρόλο (του κοιμώμενου τουλάχιστον). Μήπως ωραία κοιμωμένη είναι η Δημόσια Διοίκησή μας, που οι κακοί θέλουν να την ξυπνήσουν βίαια με εφεδρείες και κινητικότητες και - της μωρίας άπαγε! - με ενδεχόμενες απολύσεις; Της πηγαίνει ο ρόλος, που άλλωστε δίνει τον όμορφο ρόλο του πρίγκηπα στο πολιτικό μας σύστημα, άμα τα ξεμπλέξει με τον εαυτό του: αυτό προσπάθησαν Σαμαράς-Βενιζέλος-Κουβέλης το περασμένο Σάββατο... Άλλωστε, το ξέρουμε όλοι: ακόμη και οι 95.000 άνεργοι του ιδιωτικού τομέα σ' ένα μήνα - Ιανουάριο του 2013 - προφανώς μάχονται και ψηφίζουν ώστε να μην ενοχληθεί κανείς - πλην αμετάκλητα καταδικασμένων "επιόρκων" - απο τον δημόσιο τομέα.
Αμέριμνη βόλτα στο ναρκοπέδιο
της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών
Καλύτερα, λοιπόν, να στραφούμε στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών μας. Εδώ, έλλειψη δράκου δεν υπάρχει, μάλιστα πολλοί οι υποψήφιοι! "Οι κακοί τραπεζίτες", ασφαλώς: έτσι που έχει διαβουκοληθεί η κοινή γνώμη στην ωραία μας χώρα... Η Τρόικα, πάλι κι εδώ, έτσι που μπλόκαρε την συγχώνευση Εθνικής-Eurobank. Ή, ακόμη, δράκος και οι "κακοί ξένοι" που παραμονεύουν να αγοράσουν μπιρ παρά τις τράπεζες-διαμάντια μας, ιδίως την Εθνική. Δειλά δειλά, κάποιοι θυμιζαν ότι σε ρόλο ανεύθυνου ιπποκόμου (όχι δράκου! πού τέτοια περηφάνεια...) θα βλέπαμε και το πολιτικό μας σύστημα, ή/και τις διοικήσεις των τραπεζών που επί μήνες και μήνες και μήνες έσερναν τα πόδια τους μη προχωρώντας την ανακεφαλαιοποίηση - η μεγάλη ανησυχία Λουκά Παπαδήμου όταν έφευγε, πριν ένα χρόνο, από την ταλαίπωρη εκείνη Κυβέρνηση προκειμένου να ξεκινήσει το γαϊτανάκι των εκλογών.
Και καλός πρίγκηπας; Α, κι εδώ πολλοί οι μνηστήρες! Ακόμη και αν αφήσουμε κατά μέρος τις εκδοχές "λαϊκού καπιταλισμού" ή/και τις εκκλήσεις των συνδικαλιστών των τραπεζών να ... σωθούν οι τράπεζες, να μην περάσουν σε ξένα χέρια ώστε να μην διαλυθούν τα εργασιακά τους (ανθρώπινο, αλλά τραγικά κοντόφθαλμο), έχουμε την ζούγκλα των φημών και των σεναρίων για το ποιοι και πώς θα "σηκώσουν" το 1 δις για να διασωθεί απο τα γαμψά νύχια του ΤΧΣ ή/και την Deutsche Bank ή/και την Citicorp η Εθνική, ή πάλι για να μην χαθεί η συγχώνευση Eurobank, ή παραπέρα να γίνει ο διαβόητος "Τέταρτος Πόλος" (Euro+TT) αλλά ως δημόσιου συμφέροντος και όχι κατά τα χούγια του ΤΧΣ. (Η λεπτομέρεια ότι τα - συνολικά - 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης των Ελληνικών τραπεζών προέρχονται από κάπου, όχι από το πουθενά, και είναι κεφάλαια προς επιστροφή/ανάκτηση και όχι φιλί των αγγέλων προς τα άστρα, διαλανθάνει της προσοχής).
Μέσα σ όλα αυτά, δε, και με φόντο την αναμενόμενη ζωηράδα του Χρηματιστηρίου Αθηνών που τις λατρεύει παρόμοιες καταστάσεις για λίγο ενδοσυνεδριακό παιχνίδι - μικροποσά, αλλά "μάζευε, κι ας είν' και ρόγες" - αρχίζει να κινδυνεύει και η ουσιαστική πλευρά των πραγμάτων. Ποια; Η προσπάθεια να εξασφαλισθούν κεφάλαια για την διατήρηση των δυο "εκτός αγκαλιάς Δημοσίου/ΤΧΣ" τραπεζών, της Πίστεως/Alpha (με Εμπορική εντός) και της Πειραιώς (με ΑΤΕ εντός).
Θέμα για αναστοχασμό:
"Ο φόρος δεν είναι για να τιμωρεί"
Όσο κι αν είναι όμως πυκνά και σοβαρά όσα συμβαίνουν στην Ελληνική οικονομική σκηνή - κι ακόμη περισσότερο όσα πιθανολογείται ότι θα μπορούσαν να συμβούν στο αμέσως επόμενο διάστημα - θα μας δώσει ο αναγνώστης την άδεια να σταθούμε για λίγο και σε κάτι το ευθέως εισαγόμενο.
Λοιπόν: Λέει για τους φόρους, για την επιβολή φόρων, για την λογική διαμόρφωσης φορολογικής πολιτικής ο Jean-Luc Melenchon, ο ηγέτης του Κόμματος της Αριστεράς "Ο φόρος δεν είναι για να τιμωρεί, είναι για να διανέμει. Ο φόρος δεν είναι για να ταπεινώνει όποιους έχουν χρήμα". Και γιατί θάπρεπε να μας ενδιαφέρει αυτή η τοποθέτηση - απροσδόκητα, έστω, καθώς έρχεται απο μια θεωρούμενη ακραία αριστερή πλευρά στην (αριστερούτσικη, τώρα τελευταία) Γαλλία; Τα είπε αυτά ο Melenchon προκειμένου να εξηγήσει γιατί χαρακτήρισε "παράλογο" τον φόρο με συντελεστή 75% επί των φυσικών προσώπων (με εισοδήματα άνω του εκατομμυρίου ευρώ) που μηχανεύτηκε ο νυν Πρόεδρος Francois Hollande, ακριβώς προκειμένου να τρυγήσει την ψήφο της πικραμένης Αριστεράς στην Γαλλία. Μετά την νίκη του κατά του (ήδη λησμονημένου, χολερικού Nicolas Sarkozi, που τώρα ασχολείται με τα μπλεξίματά του με την Γαλλική Δικαιοσύνη...) ο Hollande το νομοθέτησε το 75%, άρχισαν οι αντιδράσεις, κάποια φυγή υπερπλουσίων από την Γαλλία με πιο χαρακτηριστική την περίπτωση του Gerard Depardieu που έλαβε Ρωσική υπηκοότητα και φορολογική κατοικία, και μετά... Και μετά το Γαλλικό Συνταγματικό Δικαστήριο έκρινε αντισυνταγματική την φορολόγηση με 75% ανώτατο συντελεστή - μάλιστα είπε ότι ένα, συνολικό, 66,6% ήταν η οροφή φορολόγησης για τα φυσικά πρόσωπα. Στριμωγμένη, η Κυβέρνηση Hollande (που κατά τα άλλα φυλλορροεί μετά την φιλόδοξη εκκίνησή της καθώς υπουργοί της βρίσκονται με ιδιαίτερη προτίμηση στις offshore αποφυγής της φορολογίας, και στα ψέμματα) επανεισήγαγε τον φόρο 75% - προνοώντας να είναι υπόχρεοι όχι όσα φυσικά πρόσωπα έχουν τα υπερυψηλά εισοδήματα, όπως οι top managers, αλλά οι εταιρείες τους. Ηταν αυτή μια λύση; Όχι - γιατί θάμεναν έξω οι εξίσου υψηλά αμειβόμενοι γιατροί ή δικηγόροι, συν οι σταρ του θεάματος, α, ναι και οι σταρ των σπορ. Για τους τελευταίους ξεκίνησε σάλος στις ποδοσφαιρικές ομάδες - ποιος αγγίζει την θεά μπάλλα; - ωσότου κάποιος υπεύθυνος των μαζικών σπορ είπε πως είχε εγγύηση ότι θα προβλεπόταν απαλλαγή.
Ξαναστριμωγμένη, η Κυβέρνηση Hollande διέψευσε: να δούμε πού θα καθίσει η μπίλια. Εκεί πάνω, λοιπόν, βγήκε και ο αριστερός αντίπαλος Melenchon και σαν να την βγήκε από τα δεξιά στον Hollande. Ή μήπως από την πλευρά της λογικής;
*Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 15-04-2013.