Πέμπτη, 28 Μάρτιος 2024

ΕΛΛΑΔΑ+: απέναντι στο σημειολογικά υπάρχει (οφείλει να υπάρχει) και ουσία

Όπου λοιπόν, απέναντι στο «ΕΛΛΑΔΑ 2.0» (που περισσότερο κυκλοφόρησε ως «GREECE 2.0»), το οποίο παρουσιάστηκε στα τέλη Απριλίου από την Κυβέρνηση ως Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και ήδη πορεύθηκε τον δρόμο των Βρυξελλών για τελική έγκριση στα πλαίσια του RRF, αποκτήσαμε το «ΕΛΛΑΔΑ+» μετά την προχθεσινή παρουσίασή του από την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Όπως αναμενόταν – στην Ελλάδα του 2021 ζούμε! – πολύς λόγος έγινε για τα σημειολογικά: το «2.0» υποδηλώνει, λέει, την επόμενη/αναβαθμισμένη έκδοση ενός – ψηφιακού, εδώ ζούμε πλέον – προϊόντος, συνεπώς μελλοντοστραφές στοίχημα. Δίπλα σ' αυτό, η παρουσίαση Κυριάκου Μητσοτάκη μετά των τεχνοκρατών, σε φόντο Έκθεσης Πισσαρίδη, με σκούρο μπλε/συν γαλάζιο για την παρουσίαση πινάκων. Ενώ το «+» , δίπλα στο ΕΛΛΑΔΑ, θέλει να δείξει προστιθέμενη αξία, προσπέρασμα. Δίπλα σ' αυτό, σε φόντο προς το μωβ με πράσινα και κόκκινα «παράθυρα» για πίνακες, η παρουσία Αλέξη Τσίπρα στο νέο presentation zoom της Κουμουνδούρου (πλαισιωμένου, αυτή την φορά, και από Ευκλείδη Τσακαλώτο πλην Γιώργου Σταθάκη), μαζί με αυτοδιοικητικούς, πανεπιστημιακούς, ανθρώπους των ΜΚΟ...
Πάμε όμως λίγο πιο πέρα από τα σημειολογικά. Αν προσπεράσουμε τις τοποθετήσεις με πολιτικό ενδιαφέρον (διεκδίκηση αναθεώρησης του Συμφώνου Σταθερότητας, συν αύξησης των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης, ή πάλι αναφορές στην κοινωνικά συμπεριληπτική/inclusive προσέγγιση Μπάιντεν), βλέπουμε τα κριτήρια του «ΕΛΛΑΔΑ+» να έχουν αφ' εαυτών ενδιαφέρον: διάχυση της οικονομικής στήριξης στην κοινωνία – αποφυγή φαινομένων κοινωνικού αποκλεισμού – αύξηση της εγχώριας προστιθέμενης αξίας – περιφερειακή έμφαση στην ανάπτυξη (η «δυναμική μετασχηματισμού», που επίσης αναφέρεται ως κριτήριο θα χρειαστεί περαιτέρω επεξήγηση). Δεν θέλει ιδιαίτερη φαντασία για να αντιληφθεί κανείς ότι το πολιτικό ζητούμενο είναι να υπάρξει αντίθεση προς τις επιλογές, πιο φιλελεύθερες/πιο εστιασμένες στην αποτελεσματικότητα, του «ΕΛΛΑΔΑ 2.0».
Όμως, αν πάει κανείς αληθινά πιο κοντά στα πράγματα, θα δει – για παράδειγμα – ότι στον άξονα της πράσινης μετάβασης (διόλου τυχαίο, «επιστρατεύθηκαν» από WWF Ελλάς/Θεοδότα Νάντσιου μέχρι Columbia/Ν. Ρωμανού), η έμφαση μπαίνει στην δίκαιη μετάβαση/στην κοινωνική συμμετοχή (ενεργειακές κοινότητες, όπως πήγαν να δοκιμαστούν κάπου εκεί το 2018), ή ακόμη-ακόμη με υψηλή ποσόστωση των αδειών ΑΠΕ για μικρές μονάδες. Αντίστοιχα, η επιδίωξη της ανάπτυξης/της αλλαγής παραγωγικού μοντέλου επιχειρείται περισσότερο με την μετακίνηση σε «κλάδους υψηλής προστιθέμενης αξίας», αλλά παράλληλα (;) με κινητοποίηση των μικρομεσαίων, ακόμη και των ελεύθερων επαγγελματιών, των οποίων οι επιδόσεις σε επίπεδο παραγωγικότητας ουδέποτε υπήρξαν ιδιαίτερα πειστικές.
Στην περιοχή της κοινωνικής συνοχής, οι επιλογές ενός προγράμματος ΣΥΡΙΖΑ είναι σχεδόν αυτόματα προσδιορισμένες, ενώ στο δίπολο Υγεία/Παιδεία το ίχνος που αφήνει πίσω η πανδημία και το αίτημα ανθεκτικότητας/resilience προκύπτει σχεδόν αυτόματα. Όσον αφορά το ΕΣΥ, δε , το «ΕΛΛΑΔΑ+» ήρθε απλώς να συναρμοσθεί με τις προτάσεις για «Νέο ΕΣΥ» που προηγήθηκαν λίγες ημέρες. Επόμενο σκαλοπάτι, η ανάπτυξη κοιταγμένη με χωρική διάσταση, όπου έχουμε μια στροφή/επαναφορά στην τοπική ανάπτυξη, την Αυτοδιοίκηση, την στροφή στο ενδογενές δυναμικό της περιφέρειας (εδώ, η παρουσία Σταύρου Αρναουτάκη, περιφερειάρχη Κρήτης, εμβληματική). Πάντως, και στον ορίζοντα της ψηφιακής μετάβασης, έμφαση δόθηκε στην αποφυγή των αποκλεισμών/του ψηφιακού χάσματος, μαζί και με την ψηφιακή διάσταση όλων των παραπάνω προσεγγίσεων – από υποδομές έως και Παιδεία/Υγεία (ας σημειωθεί η λογική re-branding από τον γενικό διευθυντή της Ένωσης Εταιρειών Κινητών τηλεφωνίας Γ. Στεφανόπουλο).
Ακόμη όμως κι αν ξεφυλλίσει κανείς με περιέργεια ή και με θετική προδιάθεση τις δεκάδες σελίδες και δει τις κάπου 12.000 λέξεις του «ΕΛΛΑΔΑ+», κι αν προσπεράσει την υπόρρητη αντιπαραβολή με τις επιλογές του «ΕΛΛΑΔΑ 2.0», μένει με μια απορία. Σχεδόν ανησυχία. Έτσι όπως η δημοσιοποίηση του πρώτου έρχεται μετά και την υποβολή του δεύτερου στις Βρυξέλλες (ως Εθνικού Σχεδίου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας), ποια ακριβώς λειτουργία καλείται να επιτελέσει; Σίγουρα η Κυβέρνηση βαρύνεται με το ότι δεν μεθόδευσε αληθινή δημόσια συζήτηση – όχι μόνο με τα κόμματα (πλην του ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν και άλλα, π.χ. το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ που θεωρεί ότι κάποιες από τις αιχμές του «ΕΛΛΑΔΑ+» είναι δανεικές από δικές του ιδέες...), αλλά και με τους κοινωνικούς εταίρους (σκέφτεται κανείς πάντως την ΓΣΕΕ, αλλά και τους μικρομεσαίους, εμπόρους κοκ) ή με τις ΜΚΟ, με μια ειλικρινή διάθεση να συμπεριλάβει δικές τους ιδέες/ευαισθησίες/προτάσεις στην τελική εκδοχή Εθνικού Σχεδίου.
Όμως... αφ' ης στιγμής το Εθνικό Σχέδιο ΕΧΕΙ υποβληθεί, αύριο δε θα έχει και εγκριθεί (έστω κι αν το «αύριο» πάει σε κάποιους μήνες αντί για βδομάδες) πώς θεωρείται ότι θα λειτουργήσει η αντιπρόταση του «ΕΛΛΑΔΑ+»; Εδώ, στην Ιταλία η ιδιότυπη Κυβέρνηση Ντράγκι δημιουργήθηκε ακριβώς ώστε το πρόγραμμα που θα εγκριθεί στην περίπτωση της Ιταλίας (200 δις ευρώ, εκείνο) να μην «κινδυνεύει» να αλλάξει στα 3+3 χρόνια υλοποίησής του, με τις συνήθεις κυβερνητικές αλλαγές στην γείτονα. Δείτε, δε, και την από κοινού υποβολή του Γερμανικού και Γαλλικού Εθνικού Σχεδίου με την (πολιτικά προβληματική...) διατύπωση του Γάλλου ΥΠΟΙΚ: «όταν Γαλλία και Γερμανία συμφωνούν, τα πράγματα προχωρούν». Είναι λοιπόν το «ΕΛΛΑΔΑ+» αντιπρόταση για ζύμωση; Για ενσωμάτωση στοιχείων κατά την εφαρμογή; Ή τι;
Πέρα δε απ' αυτό θα είχε εξαιρετικά μεγάλο ενδιαφέρον να είχε διευκρινισθεί – και μακάρι να γίνει αυτό έστω και εκ των υστέρων – κατά τι οι προσεγγίσεις αυτές του «ΕΛΛΑΔΑ+» «χωρούν» ή/και προσαρμόζονται καλύτερα στην λογική του Ταμείου Ανάκαμψης/του Next Generation EU.

*Δημοσιεύτηκε στην economia.gr ατις 19/5/2021. 

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση