Πέμπτη, 28 Μάρτιος 2024

Επιστροφή από διακοπές, παρέα με την Covid-19

Ασφαλώς, η τραγωδία των φετεινών πυρκαγιών – στην Αττική, λίγα χιλιόμετρα από την Πλατεία Συντάγματος όπου εδρεύει η Βουλή των Ελλήνων, στην κυριολεκτικά απανθρακωμένη Βόρεια Εύβοια και στην Ηλεία – απορρόφησε το ενδιαφέρον της κοινής γνώμης σ' ένα καλοκαίρι όπου «εδικαιούτο» λίγη χαλάρωση. Ωστόσο τώρα που η επιστροφή από τις διακοπές προσγειώνει στα πιο μόνιμα προβλήματα, το μέτωπο του κορωνοϊού επανέρχεται πρώτο-πρώτο στο επίκεντρο.
Όσο κουρασμένη κι αν είναι η κοινωνία, όσο διαψευσμένες κι αν είναι οι προσδοκίες (ιδίως εκείνη περί ανοσίας της αγέλης στο μέσο – ή, έστω, στο τέλος – του καλοκαιριού), ένα είναι βέβαιο: η Covid-19 είναι εδώ. Τα ποσοστά εμβολιασμού μόλις ξεπέρασαν το 52% (με δυο δόσεις: τα ταχυδακτυλουργικά του να αθροίζονται στις ανακοινώσεις οι πρώτες δόσεις με τις δυο, ώστε να «βγαίνει» θετικότερη εικόνα, έχασαν πρόδηλα την όποια χρησιμότητά τους). Η όχι-και-τόσο-νέα μετάλλαξη «Δέλτα» αποδεικνύεται πολύ πιο μεταδοτική – λειτουργεί ως νέος ιός, κατά Γ. Παυλάκη – ενώ «ενδιαφέρεται» ιδιαίτερα για τις νεότερες ηλικίες. Όμως η εικόνα των κρουσμάτων που αυξάνονται ραγδαία εντυπωσιάζει πλέον λιγότερο – ιδίως επειδή οι νέες εισαγωγές σε νοσοκομεία δεν συνοδεύονται (ακόμη) από αντίστοιχες διασωληνώσεις, δηλαδή η νόσηση είναι ελαφρότερη. Αυτή, η αίσθηση, με την σειρά της, μαζί και με την αναγκαία/αναπόδραστη χαλάρωση των όποιων προφυλάξεων κατά την διάρκεια των διακοπών (των αληθινών προφυλάξεων, όχι των νομοθετημένων «υγειονομικών πρωτοκόλλων»!) έσπασε δυσοίωνα τον ρυθμό των εμβολιασμών.
Η εικόνα αυτή θα συνοδεύσει , τώρα, την επιστροφή από τις διακοπές και – οι εποχές έχουν βλέπετε τον δικό τους ρυθμό, δεν νομοθετούνται... - την επάνοδο στην καθημερινότητα με την τρίτη περίοδο της Covid (το τέταρτο κύμα της πανδημίας) . Υποτίθεται – έχει κατ' επανάληψιν διακηρυχθεί επισήμως, κυρίως όμως αποτελεί «βαρύ» κοινωνικό ζητούμενο – ότι περιθώριο για lock-down δεν υπάρχει πλέον: η μάλλον κωμική εμπειρία των «ήπιων lock-down» π.χ. τύπου Μυκόνου ή Ζακύνθου, τα οποία ξηλώθηκαν άδοξα μεσοκαλόκαιρα λόγω των πιέσεων των τουριστικών παραγόντων και των τοπικών κοινωνιών, κάτι διδάσκει...
Οπότε η συνολική διαχείριση υπόσχεται θα είναι ανηφορική. Μπορεί η επίδειξη αποφασιστικότητας στον de facto υποχρεωτικό εμβολιασμό του νοσηλευτικού προσωπικού να έχει προχωρήσει – αν και να δούμε τα πρακτικά αποτελέσματα με το ΕΣΥ υπό πίεση! Πάντως, στο άλλο μείζον μέτωπο – εκείνο των εκπαιδευτικών – η Κυβέρνηση δείχνει να συνειδητοποιεί το «δεινόν προς κέντρον λακτίζειν». Σε μη-βιβλικά Ελληνικά, αυτό μεταφράζεται ως «δεν προσπαθούμε να επιβάλουμε κάτι, που μάλλον δεν μας παίρνει να επιχειρήσουμε!».
Εδώ όμως ανακύπτει ένα βαρύτερο πρόβλημα: με δεδομένη, πλέον, την μεταδοτικότητα της «Δέλτα» στις μικρότερες ηλικίες, προκύπτει ζήτημα υγείας των παιδιών, των μαθητών. Κι αν η συζήτηση είχε επικεντρωθεί έως τώρα στους κινδύνους τα παιδιά να μεταδίδουν σε γονείς και παπουδογιαγιάδες («ενδο-οικογενειακή μετάδοση») , δεν θα αργήσει η γνήσια ανησυχία για την υγεία των ίδιων των παιδιών εφόσον – όλοι το ελπίζουν! – ισχύσει για την εκπαιδευτική περίοδο που ανοίγει σε λίγες ημέρες η δια ζώσης διδασκαλία. Και στις μεν μεγαλύτερες ηλικίες, στις εφηβικές, υπάρχει ήδη η δυνατότητα εμβολιασμού (φυσικά με επιλογή/άδεια των γονέων: οι φωνές για υποχρεωτικό εμβολιασμό ανηλίκων μένουν ακόμη περιορισμένες σε κάποιους ζηλωτές της επιβολής). Στις μικρότερες ηλικίες όμως; Στις ΗΠΑ, όπου η Τραμπική επικράτηση σε πολλές Πολιτείες έχει καταστήσει το ζήτημα απόλυτα (και βιτριολικά, σε κάποιες περιπτώσεις) πολιτικό, έχει ήδη επιστρατευθεί για την άσκηση πειθούς το τραγικό σύνθημα «Children are not supposed to die». Η μεταφορά ενός τέτοιου άγχους στις κοινωνίες μας, με την φθορά εμπιστοσύνης που έχουν ήδη υποστεί, θα είναι δύσκολα διαχειρίσιμη: ο περιορισμός της συζήτησης στο αν οι δάσκαλοι και καθηγητές θα πρέπει να επωμίζονται το κόστος των τεστ, άνευ των οποίων δεν θα μπορούν να προσέρχονται στις τάξεις, αποτελεί παρωνυχίδα σε σχέση με την ουσία. Που είναι η μη-διακινδύνευση της υγείας των ίδιων των παιδιών.
Γιατί να μην κατηγορηθούμε πάντως ότι μένουμε μονομερώς στα ζητήματα των νεότερων γενεών – στις ηλικίες των 18+ θα έχουμε ως φαίνεται τον εμβολιασμό στα Πανεπιστήμια. εκεί, θα υπάρξει η ιδιαίτερου συμβολισμού εικόνα των εμβολιαστικών κέντρων στα προαύλια, δίπλα στις εγκαταστάσεις των ΟΠΠΙ/ της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας εφόσον η αυριανή Κυβέρνηση βρει τις αντοχές να προχωρήσει!... – ας μην κλείσουμε προτού αναφερθούμε στην τρίτη δόση εμβολιασμού/booster shot. Αυτή, με το 9μηνο-12μηνο από τους πρώτους εμβολιασμούς να πλησιάζει, με την Pfizer δημοσίως να εξηγεί την ανάγκη τρίτης δόσης, με την κάλυψη έναντι της μετάλλαξης «Δέλτα» να έχει μειωθεί, δεν θα αργήσει να γίνει κεντρικό ζήτημα. Και δεν ενδιαφέρει τόσο – το ελπίζει κανείς, τουλάχιστον! – η μοίρα όσων εμβολιάσθηκαν πρώτα-πρώτα ως «επίσημοι» και ως «απαραίτητοι για την λειτουργία του Κράτους», αν και η νόσηση του δισ-εμβολιασμένου Αδώνιδος σίγουρα λειτούργησε για την επίλεκτη αυτή ομάδα αφυπνιστικά. Όχι, το αληθινά σημαντικό είναι αν θα βρίσκονται καλυμμένοι όσοι, πιο ηλικιωμένοι ή/και ευάλωτοι, εμβολιάσθηκαν νωρίς το 2020.
Μην την παραβλέπετε, αυτήν την διάσταση. ούτε βέβαια το κατά πόσον θα είναι πειστικά τα «πράσινα πιστοποιητικά» της πρώτης εποχής, όσο ο καιρός θα περνάει. Και ενώ η διχοτομία εμβολιασμένων/ανεμβολίαστων θα οδηγεί την κοινωνική ζωή: ποιος και για πόσο θα θεωρείται «εμβολιασμένος»; Δεν αρκεί η εκάστοτε ΠΝΠ εδώ.
Αυτό λοιπόν είναι το γενικότερο φόντο, μπροστά στο οποίο αναμένεται η ανακοίνωση μέτρων για το φθινόπωρο. Μέτρων γενικής ισχύος. Φαίνεται ότι η Κυβέρνηση, έχοντας οριστικά χάσει το στοίχημα της ανοσίας της αγέλης, πάντως της πειθούς, θα χτίσει την πολιτικής της με βάση τις απαγορεύσεις προς ανεμβολίαστους. Και αυτή όμως η πρακτική, στο αποτέλεσμα θα κριθεί, όπως κρίθηκε και η καμπάνια του εμβολιασμού με στόχο την (χαμένη) ανοσία της αγέλης. Τουλάχιστον αν μπορούσε το ύφος να είναι λίγο πιο συγκρατημένο...

*Δημοσιεύτηκε στην economia.gr στις 23/8/2021. 

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση