Thursday, 25 April 2024
Τα άρθρα Μελών και Φίλων της Παρέμβασης, όπως δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό και διεθνή τύπο.
Για να δείτε τα άρθρα ανά συγγραφέα, πατήστε εδώ .
Άρθρο του Αντιπροέδρου της Παρέμβασης, Περικλή Βασιλόπουλου.
Δημοσιεύτηκε στο economia.gr στις 17-01-2013.
Τις ωραίες εκείνες, συγκινητικές στιγμές που είχαμε ζήσει στην χώρα αυτή της φαιδράς πορτοκαλεας την εποχή των ομοιομόρφων εκείνων ψηφοδελτίων (που όμως δεν ήταν και ... ομοιόχρωμα) κατά την εκλογή Σαρτζετάκη φθάσαμε να γιορτάζουμε με την συζήτηση γύρω από τον αριθμό των καλπών με τις οποίες θα κριθεί η συγκρότηση ή μη Προανακριτικής για την διαβόητη λύση Λαγκάρντ. Την ίδια στιγμή/την ίδια μέρα όπου η ψηφοφορία επί της ουσίας – δηλαδή επί της παραπομπής Παπακωνσταντίνου μόνο ή και Βενιζέλου στην Προανακριτική: αυτό και μόνον αυτό κρίνεται σήμερα, ούτε παραπομπή για να δικαστεί κανείς, ούτε φυσικά οποιαδήποτε ενοχή – καθιστά πλέον όλο και πιο φανερό ότι εκείνο που επιδιώκεται είναι η συγκάλυψη των πάντων. Απλά.
Αυτό, σ' όποιον ήθελε να το δει, φαινόταν από την πρώτη μέρα που επελέγει η κίνηση ποινικής διαδικασίας – αυτό είναι η διαδικασία για Προανακριτική – εναντίον του Γιώργου Παπακωνσταντίνου , όταν προέκυψε η αθλιούτσικη εκείνη ιστορία της αφαίρεσης ονομάτων από την λίστα Λαγκάρντ. Πάντα στην Ελλάδα εκείνο που ενδιαφέρει είναι «να πάνε οι ένοχοι φυλακή» ή πάντως «να κάτσουν στο σκαμνί». Το αν στέκει η συζήτηση περί ποινικού αδικήματος ή όχι, ελάχιστα ενδιαφέρει! Η στάση Παπακωνσταντίνου μπορεί να εμφανίζει τραγικά προβλήματα: ελαφρότητα, πολιτική ακρισία, μέχρις ενός σημείου οίηση (ύστερα τα φτερά κόπηκαν – από εκεί όμως μέχρι να αναζητηθούν ποινικές ευθύνες, υπάρχει τεράστια απόσταση. Ήδη είχε χαθεί η άκρια με την άλλη συζήτηση περί παραγραφής (ή μάλλον αποσβεστική προθεσμία) με βάση το Σύνταγμα της Ντροπής. Ήρθε, ύστερα, η συζήτηση περί Βενιζέλου: εδώ κι αν υπάρχουν τραγικά πολιτικά προβλήματα! – ελαφρότητα (αν μπορεί η λέξη να περιγράφει έναν Βενιζέλο), ωχαδερφισμό, μπλέξιμο των γραμμών, οίηση κι εδώ συνεχίζεται. Αλλά, αληθινά, ποινικό αδίκημα σημαίνει ένα: «άμα έχω τα κουκιά, σε καθίζω στο σκαμνί».
Ε, όταν φθάσαμε στην ανακίνηση θέματος παραπομπής ΓΑΠ και Παπαδήμου (περιέργως παρελείφθη ο Πλαστήρας, ο Τρικούπης και ο Καποδίστριας), το πράγμα θα ήταν κωμικό – αν δεν ήταν βαθύτερα ανησυχητικό. Τι; Μα το γεγονός ότι ένα κόμμα σαν τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, έστω, έκρινε χρήσιμο να βρεθεί στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής προκειμένου να το παίξει Άγγελος της Κάθαρσης...
Η πείρα τόσων δεκαετιών Ελληνικού πολιτικού βίου το δείχνει καθαρά: όσο πιο βίαιη η «ποινικολογία», τόσο καλύτερες οι πιθανότητες τελικής συγκάλυψης. Θαψίματος. Παρατήματος. Λήθης. Φάνηκε, άλλωστε, αυτό και όταν ο Φώτης Κουβέλης – ο ίδιος που έσπευσε να προτείνει την κίνηση διαδικασίας για Προανακριτική κατά Παπακωνσταντίνου – μεταστράφηκε πλέον, δεχόμενος πως μόνον μια (ειλικρινής) Εξεταστική θα μπορούσε ΑΛΗΘΙΝΑ να ρίξει φως στην άθλια (το επαναλαμβάνουμε) υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Τα ενθουσιώδη και βίαια ποινικά, καθαγιάζουν αν δεν καθοδηγούν την συγκάλυψη.
*Δημοσιεύτηκε στο economia.gr στις 17-01-2013.
Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 13-01-2013.
Στη Μεγάλη Υφεση του 1932, ο Φράνκλιν Ρούζβελτ έσωσε τις ΗΠΑ επιβάλλοντας κανόνες στον καπιταλισμό, αφαιρώντας προνόμια από την οικονομική ολιγαρχία, δημιουργώντας δουλειές και εισάγοντας βασικές λειτουργίες κοινωνικού κράτους.
Η Ελλάδα της Μεγάλης Υφεσης θα σωθεί μόνο αν καταστεί οικονομικά βιώσιμη, σε μια Ευρωζώνη που αλλάζει. Το κοινωνικό κράτος δεν έχει μέλλον, εάν δεν μεταρρυθμιστεί σε στέρεες δημοσιονομικές βάσεις.
Ξοδεύαμε για κοινωνικές δαπάνες όσα και η ανεπτυγμένη Ευρώπη. (Με τη χαμηλότερη αποτελεσματικότητα.) Το «ευρωπαϊκού» ύψους κοινωνικό κράτος χρηματοδοτείτο από σπιθαμιαία, «βαλκανικά» φορολογικά έσοδα. Κάτι από τα δύο έπρεπε να αλλάξει. Τώρα, το κοινωνικό κράτος συμπιέζεται, η ψαλίδα δαπανών - εσόδων πρέπει να κλείσει. Η ανάπτυξη συνθλίβεται από τους φόρους, που διαλύουν εισοδήματα και ακυρώνουν παραγωγικά κίνητρα.
Οι Αμερικανοί το '32 απαίτησαν ασφάλεια, κοινωνική προστασία, απασχόληση. Ο Ρούζβελτ τους τα έδωσε, με μεγαλύτερο κράτος, περισσότερους κανόνες, υψηλότερους φόρους. Ενα ελληνικό Νιου Ντιλ θα περιείχε το αναπτυξιακό περιβάλλον και τη φορολογική βάση, που να μπορούν να συντηρούν την ασφάλεια, την κοινωνική προστασία και τη δημιουργία απασχόλησης, κυρίως από τον ιδιωτικό τομέα.
Στη δεκαετία του καλπάζοντος φασισμού, εθνικολαϊκισμού και επαναστατικού σοσιαλισμού, ο Ρούζβελτ διέσωσε τον καπιταλισμό, καθιστώντας τον κοινωνικά δικαιότερο. Η εξυγίανση του «μαύρου» χρήματος και φοροδιαφυγόντος πλούτου, η εκκαθάριση των «λιστών», είναι η δουλειά που το αστικό μας σύστημα οφείλει στην πατρίδα. Αν αποτύχει, η δουλειά θα μείνει για εκείνους που ονειρεύονται γιουρούσια, επαναστατικά «εφαλτήρια» και λαϊκά δικαστήρια. Μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά. Και τότε είναι αμφίβολο τι θα υπάρχει από το αστικό σύστημα και την επιχειρηματική τάξη την επόμενη μέρα.
Ορισμένοι ψευτοφιλελεύθεροι καλλιέργησαν τη συλλήβδην απαξίωση του κράτους, νομιμοποιώντας τη φοροδιαφυγή. Από την άλλη, η Ελλάδα διαθέτει ίσως τον μόνο αρχηγό αξιωματικής αντιπολίτευσης που περηφανεύεται ότι δεν κατέβαλε στο κράτος το «χαράτσι» που του αναλογούσε, επιβαρύνοντας έτσι τους λοιπούς πολίτες. Ιδιώτες της Δεξιάς και ζηλωτές της Αριστεράς βλάπτουν εξίσου.
Ο Ρούζβελτ μισήθηκε από οικονομικά ισχυρούς, που, όπως πολλοί δικοί μας, αρνούνταν να συνεισφέρουν στην εθνική προσπάθεια. Ο πατρίκιος Ρούζβελτ τους περιφρόνησε: «Καλωσορίζω το μίσος τους». «Προδότης της τάξης του», επιγράφεται μια πρόσφατη βιογραφία του.
Η κυβέρνηση πρέπει να προδώσει την τάξη της, για να σώσει τη χώρα. Οι κυβερνητικοί εταίροι να δεχθούν ότι πελάτες και συγγενείς που διόριζαν για δεκαετίες στο κράτος πρέπει να φύγουν. Στις συντεχνίες και τους κομματικούς συνδικαλιστές τους να γυρίσουν την πλάτη. Σε σκοτεινούς επιχειρηματίες που τους στήριξαν, προσδοκώντας ασυλία, να απαντήσουν με το μεγαλείο της αγνωμοσύνης, στέλνοντάς τους το ΣΔΟΕ.
*Ο Γιώργος Παγουλάτος είναι καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
**Δημοσιεύτηκε στην Καθημερινή στις 13-01-2013.
