e-library

Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών

Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες δημοσιεύσεις και να ενημερώσετε τους φίλους σας. 

Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος: Φανερές και αφανείς κοινωνίες πολιτών

Πράγματι, πριν από την οικονομική κρίση, η ελληνική κοινωνία πολιτών δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένη όσο στη διάρκεια της κρίσης και όσο μετά αυτήν. Την προηγούμενη δεκαετία, η υποχώρηση του κρατικού παρεμβατισμού στην παροχή κοινωνικής προστασίας, αλλά και οι διεκδικήσεις εκ μέρους των πολιτών, οδήγησαν στην άνθηση πολλών διαφορετικών εκδοχών της κοινωνίας πολιτών, από μεγάλα κοινωφελή ιδρύματα έως αφανείς, άτυπες ομάδες πολιτών… Στο εξής, απαιτούνται να γίνουν πολλά: συστηματική καταγραφή όλων των οργανώσεων, ιδίως των αφανών, χωρίς διάθεση καθοδήγησής τους από την πολιτεία, οργανωμένη ανάδειξη και διάχυση στο κοινό της προσφοράς των οργανώσεων στο κοινωνικό σύνολο ως αντιστάθμισμα σε τυχόν κακή δημοσιότητα γι’ αυτές, εκπαίδευση στελεχών των οργανώσεων ιδίως σε ζητήματα λειτουργίας και οικονομικής διαχείρισης των οργανώσεων με έμφαση στη διαφάνεια και στις δεξιότητες διεκδίκησης χρηματοδοτήσεων από εθνικούς και διεθνείς πόρους και, τέλος, πίεση προς τις εθνικές και τοπικές αρχές (υπουργεία, περιφέρειες, δήμους), έτσι ώστε οι Αρχές να συμβουλεύονται ουσιαστικά τις οργανώσεις. Πολλές από αυτές έχουν άποψη, τεχνογνωσία και εμπειρία, δηλαδή πόρους τους οποίους μόνον εξειδικευμένες, αν όχι πολύ λίγες, δημόσιες υπηρεσίες διαθέτουν. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 15/12). 

Λουκάς Τσούκαλης: Ο Trump και η ενηλικίωση της Ευρώπης

Η Ευρώπη και ο υπόλοιπος κόσμος προετοιμάζονται για τη νέα εποχή Τrump. Ακόμη και σε έναν αναδυόμενο πολυπολικό κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες παραμένουν η ισχυρότερη χώρα στον πλανήτη. Και θα είναι έτσι πιθανότατα για αρκετά χρόνια. Γνωρίζουμε ότι ο πρώην και νέος πρόεδρος των ΗΠΑ δεν πιστεύει ιδιαίτερα σε διεθνείς θεσμούς και κανόνες, ούτε σε συμμαχίες. Έχει μια συναλλακτική αντιμετώπιση των διεθνών σχέσεων ως γνήσιος μπίζνεσμαν, πιστεύει επίσης και στο δίκαιο του ισχυρότερου. … Με την επιστροφή Trump στο Λευκό Οίκο, η ευρωπαϊκή ακροδεξιά στις διάφορες εθνικές της εκδοχές αποκτά πλέον ισχυρά εξωτερικά ερείσματα. Και αυτό σίγουρα θα διχάσει τους Ευρωπαίους ακόμη περισσότερο. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι η στρατηγική αυτονομία της Ευρώπης κοστίζει ακριβά… Διακηρύσσουμε με κάθε ευκαιρία την πίστη μας σε μια ισχυρή και ενωμένη Ευρώπη. Αλλά επιμένουμε στη διατήρηση του βέτο στην εξωτερική πολιτική, αντιδρούμε με εθνική περηφάνεια όταν ευρωπαϊκοί θεσμοί μας ασκούν κριτική και συχνά στέλνουμε διάφορους περίεργους να μας εκπροσωπήσουν. Η συνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων κάπου χάνεται στο δρόμο. Δείτε εδώ το άρθρο (Ειδική Έκδοση World Review του Euro2day.gr και των New York Times, 22/11).

Κώστας Καλλίτσης: Κάτι αλλάζει προς το καλύτερο

Το τελευταίο διάστημα, η λογική φαίνεται να κερδίζει πόντους στην κεντρική πολιτική σκηνή. Το πολιτικό προσωπικό δείχνει να αναπροσανατολίζεται με πυξίδα τα μεγάλα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα –σε αυτό το πεδίο φαίνεται ότι επιλέγει να ανταγωνιστεί και να συγκρουστεί… Ένα μέτωπο λογικής ενισχύεται –σε συνθήκες δύσκολες και με βαρύ τον διεθνή ορίζοντα.   Μικρές κινήσεις, που ίσως ήταν αυτονόητες σε άλλες εποχές, αλλά όχι στην τρέχουσα: Ο πρωθυπουργός και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης συναντώνται –επιτέλους!- και συζητούν σοβαρά για σοβαρά προβλήματα -χωρίς κραυγές και μαχαίρια. Ο Στ. Κασσελάκης φεύγει απ’ το ΣΥΡΙΖΑ, κάνει δικό του κόμμα και παύει να είναι ο (τοξικός) ευνοούμενος των τηλεσταθμών. Στο ΣΥΡΙΖΑ εκλέγεται πρόεδρος ένας σοβαρός, δημοκρατικός άνθρωπος, ο Σ. Φάμελλος. Η ΝΔ, με απόφαση του Κ. Μητσοτάκη, παύει να είναι ένα πεδίο ανέξοδης άσκησης ακραίας εθνικιστικής λογοκοπίας… Είναι ενδείξεις ότι κάτι προσπαθεί να αλλάξει. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", kreport.gr, 8/12).

Με τους πραματευτάδες;

Oι ρυθμοί ανάπτυξης ξεθυμαίνουν όσο πλησιάζει η λήξη του Ταμείου Ανάκαμψης: Το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα 2025-2028 προβλέπει μεγέθυνση 2,3% το νέο έτος, 2% το 2026, 1,5% το 2027 και 1,3% το 2028. Βεβαίως, αυτοί οι ρυθμοί είναι από τους υψηλότερους στην Ε.Ε. Αλλά είναι αυτό βάσιμος λόγος να νιώθουμε ικανοποίηση; Πιστεύω πως όχι. Γιατί αυτή η διαφορά τίποτα σημαντικό δεν λέει για την τροχιά της ελληνικής οικονομίας. Δείχνει, απλώς, ότι ακόμη και οι ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης λαχανιάζουν από την ενεργειακή κρίση και τον διεθνή ανταγωνισμό, που απειλούν τη βιομηχανική βάση τους… Σήμερα η Ελλάδα παραμένει βαριά υπερχρεωμένη, με δημόσιο χρέος πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που μας έστειλε στα βράχια το 2009-2010, βεβαρημένη με άλλο τόσο ιδιωτικό χρέος, με διευρυμένη φτώχεια λόγω χαμηλών μισθών (για τους οποίους συνεχίζονται ο αποπληθωρισμός και ο αυταρχισμός των μνημονίων), με την τρίτη υψηλότερη ανεργία μεταξύ των 38 χωρών του ΟΟΣΑ, ουραγός στην παραγωγικότητα, με σοβαρά προβλήματα διαφάνειας, λειτουργίας των θεσμών και με απελπιστικά διευρυμένη αναπαραγωγή διαφθοράς… Στο διά ταύτα: Σε μια κανονική χώρα με ελαφρών βαρών οικονομία, που πετυχαίνει λίγα δέκατα μεγέθυνση μεγαλύτερη από τις ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες, θα αξιοποιούσαν τη συγκυρία για να οχυρωθούν. Αντί να κομπάζουν ότι είναι ίσα και όμοια με τους πραματευτάδες. Δείτε επίσης εδώ το άρθρο του Κώστα Καλλίτση ("Καθημερινή", kreport.gr, 15/12)

Ευρωπαϊκή Επιτροπή: Προστασία δημοσιογράφων και υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από στρατηγικές αγωγές κατά της συμμετοχής του κοινού (SLAPP)

Ακρογωνιαίος λίθος υγιών και ακμάζουσας δημοκρατιών είναι ένας πλουραλιστικός δημοκρατικός διάλογος που διασφαλίζει ότι οι πολίτες μπορούν να συμμετέχουν ενεργά στον δημοκρατικό διάλογο. Για τον σκοπό αυτό, οι πολίτες πρέπει να έχουν πρόσβαση σε αξιόπιστες πληροφορίες και να είναι σε θέση να διαμορφώσουν τη δική τους κρίση σε δημόσιο χώρο όπου μπορούν να εκφραστούν διαφορετικές απόψεις.  Οι δημοσιογράφοι και οι υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων διαδραματίζουν καίριο ρόλο στην τροφοδότηση αυτού του δημόσιου διαλόγου, μεταξύ άλλων μέσω της διερεύνησης και της ενημέρωσης των πολιτών και της επισήμανσης ζητημάτων δημόσιου συμφέροντος... Η δράση της ΕΕ συνίσταται σε οδηγία και σύσταση. Στόχος της οδηγίας είναι η παροχή στοχευμένων διασφαλίσεων πολιτικής δικονομίας κατά των στρατηγικών αγωγών προς αποθάρρυνση της συμμετοχής του κοινού με διασυνοριακές επιπτώσεις κατά φυσικών ή νομικών προσώπων, ιδίως δημοσιογράφων και υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Δείτε εδώ περισσότερα. 

Στην εκδήλωση με θέμα: «Οι καταχρηστικές αγωγές κατά δημοσιογράφων (SLAPP) Πρόσφατες νομοθετικές μεταβολές», συζητήθηκαν οι συνέπειες των προσχηματικών αγωγών με στόχο το πάγωμα του λόγου στην ελευθερία του Τύπου, καθώς και η ανάγκη για ενίσχυση της προστασίας των δημοσιογράφων. Δείτε εδώ περισσότερα. 

Έκθεση ΟΟΣΑ/ Eurostat/ Κέντρο Προγραμματισμού Οικονομικών Ερευνών: "Δουλεύουμε περισσότερο από όλους στην ΕΕ, αλλά δεν είμαστε παραγωγικοί"

Την ίδια στιγμή, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία οι Έλληνες εργάζονται τις περισσότερες ώρες από όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους, με 39,9 ώρες την εβδομάδα, την ώρα που ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι οι 36,1 ώρες και Γερμανία (34 ώρες), Αυστρία (33,6 ώρες) και Ολλανδία (32,2 ώρες) είναι πολύ κάτω από αυτόν. Κοντά στη Ελλάδα είναι χώρες όπως η Ρουμανία (39,5 ώρες) και η Πολωνία (39,3 ώρες), αλλά και πάλι λίγα λεπτά κάτω από εμάς. Ωστόσο, η παραγωγικότητα της εργασίας σε όρους ΑΕΠ ανά εργαζόμενο είναι χαμηλή στην Ελλάδα, και βρίσκεται μόλις στο 57% του μέσου όρου της Ευρωζώνης και στο 63% της ΕΕ. Μάλιστα σε όρους ΑΕΠ ανά ώρα εργασίας διαμορφώνεται ακόμα χαμηλότερα – στο 44% της Ευρωζώνης και στο 50% της ΕΕ με την ετήσια έκθεση του Συμβουλίου Παραγωγικότητας του ΚΕΠΕ να επισημαίνει ότι η ελληνική οικονομία απέχει από το να ακολουθήσει μια πορεία ουσιαστικής σύγκλισης με την Ευρώπη. Δείτε εδώ το πλήρες κείμενο ("Οικονομική Επιθεώρηση", 4/12).

Tο Συμβούλιο Ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας (CompeteGR) παρουσίασε για 5η συνεχή χρονιά την ετήσια Έκθεση Ανταγωνιστικότητας στην Ελλάδα - ΠΥΞΙΔΑ 2024. Δείτε εδώ την έκθεση.

Έρευνα Eteron (Ινστιτούτο για την Έρευνα και την Κοινωνική Αλλαγή): Από την Τεχνητή στη Συλλογική Νοημοσύνη

Η Έρευνα του Eteron με τίτλο “Από την Τεχνητή στη Συλλογική Νοημοσύνη” επιχειρεί να ανιχνεύσει τις τάσεις και τις αντιλήψεις των πολιτών αναφορικά με την χρήση της τεχνητής νοημοσύνης, αναδεικνύοντας την πολύτιμη κοινωνική διάσταση ενός εν κινήσει τεχνολογικού και οικονομικού μετασχηματισμού. Μια διάσταση χωρίς την οποία, οι τεχνολογικές εξελίξεις δεν αρκούν για να επιτευχθεί συλλογική ευημερία. Παράλληλα, θέτει επί τάπητος κρίσιμες μεταβλητές για την εφαρμογή και την επιτυχία Δημόσιων Πολιτικών που αφορούν την ΤΝ στην Ελλάδα. Δείτε εδώ περισσότερα.

Αναρτήσεις

Περικλής Βασιλόπουλος: Η αποχαιρετιστήρια εκπομπή Athens Calling…

The last one, the best one… Αποχαιρετιστήρια, σε εορταστικό κλίμα εκπομπή Athens Calling/ Η Αθήνα Καλεί στο Α Πρόγραμμα της ΕΡΤ με την Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Έλενα Χασαλεύρη, Ιωάννα Τσιλιλή και τηλεφωνικά με την Δέσποινα Λιμνιωτάκη και την Ερατώ Χατζησάββα.  Η αδελφή Λίνα Βασιλοπούλου (2η φωτό) που είχε την αρχική ιδέα για τις Καινοτομικές Ελληνίδες εντός και εκτός συνόρων πριν πέντε χρόνια… ακολούθησαν 800 καλεσμένες για τις οποίες-κυριολεκτικά με όλες- είμαι ευτυχής πού συζήτησα μαζί τους για τις πολυεπίπεδες δράσεις τους που προκάλεσαν θετική έκπληξη στο κοινό των ΜΚΔ και του ραδιοφώνου! Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 17/12). 

Μυρτώ Ξανθοπούλου: Η συμμετοχή μου στο School of Participatory Democracy

Άργησε λίγο αυτό το appreciation post για τη συμμετοχή μου στο πρώτο School of Participatory Democracy στην Ελλάδα, που διοργανώθηκε από το Council of Europe, με πρωτοβουλία του Γιώργου Α. Παπανδρέου, της Cornelia Perle, Senior Advisor of the Democratic institutions and Civil Society Division της Επιτροπής, και της Symbiosis. Πέντε γεμάτες μέρες, 30+ συμμετέχοντες από όλη την Ελλάδα και πολλά workshops για όλες τις μορφές συμμετοχικής δημοκρατίας, σε μια χώρα όπου η ενεργός πολιτειότητα (citizenship engagement, δεν μεταφράζεται σωστά, το ξέρω), η εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική και τους θεσμούς αλλά και η εμπιστοσύνη στις δυνάμεις της κοινωνίας να αποφασίζει για τον εαυτό της, βρίσκεται στα τάρταρα…  Κάποιους από εμάς, όλα αυτά μας πεισμώνουν: τα πιο δύσκολα είναι και τα πιο απαραίτητα, τα πιο σημαντικά. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 13/12).

Βίβιαν Ευθυμιοπούλου: Ο «αγαπημένος μου Μπετόβεν»

Αν έπρεπε να επιλέξω τον «αγαπημένο μου Μπετόβεν» σήμερα θα ήταν αυτό το έργο, νεότερη ήμουν μαγεμένη με τη Σονάτα Waldstein. Λίγες ημέρες μετά τα 38α γενέθλιά του λοιπόν, στις 22 Δεκεμβρίου του 1808 έπαιξε στο κοινό για πρώτη φορά το 4ο κοντσέρτο. Οι περιγραφές θέλουν αυτό να γίνεται σε μια παγωμένη αίθουσα της Βιέννης, με τον Μπετόβεν τσακωμένο με τους μουσικούς της ορχήστρας και ενώ έχει χάσει ολοσχερώς πλέον την ακοή του. Ο λόγος που κάθισε ο ίδιος στο πιάνο είναι επειδή δεν έβρισκε σολίστα να παίξει το... αραβούργημα που είχε δημιουργήσει και άλλαξε την ιστορία της μουσικής σπάζοντας την κλασική δομή ενός κοντσέρτου και βάζοντας το πιάνο σε πολύπλοκες συνομιλίες με την ορχήστρα… Και έπειτα υπάρχει και ο πολιτικός Μπετόβεν. Ο άνθρωπος που αντιλήφθηκε πολύ νωρίς τη βαθύτερη έννοια της ελευθερίας και της ατιμίας που συνεπάγεται η κατάχρηση της εξουσίας από αυτούς που προβλήθηκαν ως ελευθερωτές λαών και κοινωνιών. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 16/12). 

Κώστας Κούρκουλος: Τι κρύβεται πίσω από τη συνωμοσιολογική παραφροσύνη Καραμανλή - Σαμαρά;

Η χώρα υλοποιεί ένα τεράστιο, χωρίς προηγούμενο, εξοπλιστικό πρόγραμμα, με δαπάνες περίπου διπλάσιες, σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Που πάει να πει πως στερεί από τους πολίτες της και τις γενιές που έρχονται, οικονομικούς πόρους που θα άλλαζαν την τύχη τους. Ταυτόχρονα όμως με τους εξοπλισμούς της,  προσφεύγει στο μοναδικό μέσον που έχει ανακαλύψει ο ανθρώπινος πολιτισμός για την ειρηνική λύση των διεθνών διαφορών: συζητάει και διαπραγματεύεται με την γείτονα Τουρκία. Ένα πρώτο αποτέλεσμα  της τακτικής "εξοπλισμοί + διαπραγματεύσεις", είναι τα λεγόμενα "ήρεμα νερά". Και έρχονται δύο πρώην πρωθυπουργοί (Καραμανλής - Σαμαράς) να αμφισβητήσουν την συγκεκριμένη τακτική ως εθνικά ύποπτη και "μειοδοτική", μόνον και μόνον επειδή αποδίδει!... Προκειμένου  τέλος να υπονομεύσουν  στην κοινή γνώμη κάθε  κίνηση για ειρηνική λύση στο Αιγαίο,  μεθοδικά και ύπουλα  επαναλαμβάνουν το συνωμοσιολογικό ερώτημα: τί κρύβεται πίσω από την τακτική αυτή; Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 14/12). 

Μανόλης Μαυραντωνάκης: Για το μετρό Θεσσαλονίκης…

Το ομολογώ, ζήλεψα για αυτό τα έγραφα όλα αυτά τα άσχημα πράματα για το μετρό της Σαλονίκης. Γιατί ήθελα το μετρό του Λονδίνου να είναι το καλύτερο αλλά το ξεπέρασε το μετρό της Σαλονίκης. Παρόλα αυτά επειδή βοηθάω, ορίστε μερικά data για το tube εδώ στο Λονδίνο. Πρώτα από όλα δεν το λέμε μετρό. Το λέμε Τube ή στο τσακίρ κέφι Underground. Πρωτολειτούργησε το 1863. Δηλαδή πριν 161 χρόνια. Έχει 11 γραμμές - Bakerloo, Central, Circle, District, Hammersmith & City, Jubilee, Metropolitan, Northern, Piccadilly, Victoria, και Waterloo & City - που εξυπηρετούν 272 σταθμούς… Παρόλα τα παραπάνω θα ήθελα να προσθέσω ότι το να αποβιβάζεις επιβάτες στην σήραγγα του μετρό όχι απλά είναι άστοχο αλλά και άκρως επικίνδυνο. Δεν συμπεριλαμβάνω τι θα γινόταν αν υπήρχαν άνθρωποι με κινητικά προβλήματα, παιδάκια σε καροτσάκια, τυφλοί κλπ. Δεν συγκρίνω λοιπόν μια μητρόπολη με μια επαρχιακή πόλη στα βαλκάνια. Λέω πως το μετρό της Θεσσαλονίκης άσχετα αν είναι μικρό ή μεγάλο είναι επικίνδυνο, ανασφαλές, και χωρίς πρόβλεψη και σχέδιο για έκτακτες ανάγκες. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 15/12).

Έλσα Νικολαΐδου: Αιώνια ειρήνη: Το γλυκό όνειρο των φιλοσόφων (Immanuel Kant)

Μπορεί να υπάρξει αιώνια ειρήνη στον κόσμο; Μπορεί να ζήσει η ανθρωπότητα το «γλυκό όνειρο των φιλοσόφων»; Ο 71χρονος Kant δεν έχει δώσει έως τώρα την εντύπωση ενός επαναστατικού ανθρώπου. Η καθημερινότητά του περιλαμβάνει γράψιμο, διδασκαλία και περίπατο, στη μικρή πόλη του Κένιγκσμπεργκ της Πρωσίας, όπου ο φιλόσοφος έζησε όλη του τη ζωή. Αλλά, η γαλλική επανάσταση συντάραξε την Ευρώπη δείχνοντας ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει και ο Kant υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της… Ο φιλόσοφος δημοσιεύει το όνειρό του για την «Αιώνια ειρήνη» το 1795. Οι αντιρρήσεις είναι πολλές, η ιστορία έχει αποδείξει το μέγεθος της ανθρώπινης απληστίας. Ο Kant ωστόσο είναι αισιόδοξος για το μέλλον της Ευρώπης· προσβλέπει σε δημοκρατικές κυβερνήσεις, δείχνοντας εμπιστοσύνη στην ηθική εξέλιξη του ατόμου που θα τις εκλέξει. Έως τότε, οι μοναρχίες της Ευρώπης όφειλαν να αναθεωρήσουν την πολιτική τους. «Το κράτος δεν είναι ιδιοκτησία (patrimonium), αλλά μόνο το έδαφος όπου διαμένουν τα άτομα», επομένως, δεν μπορεί να αποκτηθεί από άλλο κράτος μέσω κληρονομιάς, ανταλλαγής, αγοράς ή δωρεάς. Ο Kant θα αντισταθεί στην αποικιοκρατία και στον μόνιμο στρατό που μόλις έχουν αρχίσει να δημιουργούν οι χώρες (με πρώτη τη δική του). «Οι μόνιμοι στρατοί θα καταργηθούν με την πάροδο του χρόνου» (το ίδιο και οι μισθοφορικοί, δεν θα υπάρχει κανείς να πολεμάει). Δείτε εδώ το άρθρο (philenews.com, 14/12).

Ειρήνη Περπερίδου: Το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη

Η κατοχύρωση του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη αποτελεί ειδικότερη έκφανση της ίσης μεταχείρισης των πολιτών ενώπιον του νόμου. Συγκεκριμένα, η προστασία των διαδίκων σε δικονομικό επίπεδο διασφαλίζει ουσιαστικά τόσο την ίση πρόσβαση  των πολιτών στο θεσμό της δικαιοσύνης, όσο και τις διαδικαστικές εγγυήσεις κατά το στάδιο της προδικασίας και της ακροαματικής διαδικασίας. Το πεδίο εφαρμογής του δικαιώματος σχετίζεται άμεσα το κριτήριο δράσης του κράτους, είτε ως jure imperii, δηλαδή με όρους κυριαρχικής εξουσίας είτε ως jure gestionis, δηλαδή με γνώμονα την προστασία των συμφερόντων των πολιτών. Η απαγόρευση διακρίσεων ενώπιον των δικαστικών αρχών, λόγω φυλής, φύλου, εθνοτικής καταγωγής, οικονομικών ή κοινωνικών παραγόντων αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα νομικά κεκτημένα, το οποίο θα πρέπει να διαφυλαχθεί και παράλληλα  να ενισχυθεί με ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις. Η διασφάλιση της ισότητας ενώπιον των δικαστικών αρχών αποτελεί προϋπόθεση ενός σύγχρονου κράτους δικαίου… Η πολυετής εκδίκαση υποθέσεων συνδυαστικά με τις διαδικαστικές προϋποθέσεις συνθέτουν μια αρνητική εικόνα τόσο στις ετήσιες εκθέσεις των ειδικών οργάνων, όπως η ετήσια έκθεση του ΟΑΣΑ, όσο και στο αίσθημα ασφάλειας  των πολιτών. Δείτε εδώ το άρθρο (kefim.org, 13/12).

Εκδηλώσεις/ Σύγχρονη τέχνη

Ο Δημήτρης Τρίκας είναι ο εμπνευστής - επιμελητής του εικαστικού project "Ονειρεύονται τα ηλεκτρικά πρόβατα";  στο οποίο 4 Χώροι στο κέντρο της Αθήνας παρουσιάζονται σαν ένα δίκτυο που βλέπει, παρατηρεί και σκέπτεται. Οι παράλληλες δράσεις στο πλαίσιο του εικαστικού προγράμματος περιλαμβάνουν στρογγυλά τραπέζια και ξεναγήσεις. Δείτε εδώ το πρόγραμμα.