|
Εις μνήμη του Κώστα Σημίτη (1936-2025)
Περικλής Βασιλόπουλος: Με τον Κώστα Σημίτη συναντήθηκα τον Ιούλιο 1987, στην εκπομπή «Ασκώ τα Δικαιώματα μου» στον ΑΘΗΝΑ 9.84 όταν ‘έσπασε’ το εμπάργκο που είχε επιβάλλει ο τότε Πρωθυπουργός Α. Γ. Παπανδρέου για την μη παρουσία των στελεχών του Πασόκ στον νεοσύστατο Δημοτικό Ραδιοφωνικό Σταθμό και μου μίλησε για το σχέδιο προώθησης του Εκσυγχρονισμού στην χώρα - που ακόμα εκκρεμεί σε πολλά επίπεδα, παρότι ο νυν Πρωθυπουργός τον υιοθέτησε ως κεντρικό σύνθημα στις πρόσφατες εκλογές - που θα έφερνε την Ελλάδα στην πρωτοπορία της Ευρώπης… Θεωρώ εξίσου σημαντικά α) την ίδρυση τού Συνηγόρου του Πολίτη και την προώθηση των Ανεξάρτητων Αρχών (που τώρα υποφέρουν και υποβαθμίζονται) και β) το γεγονός ότι ήταν ο μόνος ίσως πρωθυπουργός που χρόνια πριν αναλάβει είχε σαφή πολιτική-ιδεολογική κατεύθυνση δηλ. την ανανεωμένη σοσιαλδημοκρατία και τον λεγόμενο Τρίτο Δρόμο… Προσπάθησε σκληρά, πέτυχε πολλά για την χώρα αλλά ο Εκσυγχρονισμός έμεινε στην μέση και μετά 6 χρόνια ήλθε η χρεωκοπία. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 5/1).
Αριστείδης Χατζής: Τελευταία φορά είδα τον Κώστα Σημίτη, πριν ένα μήνα, στην είσοδο του Μεγάρου Μουσικής… Φυσικά θα ήταν παρών ο Κώστας Σημίτης στην παρουσίαση ενός βιβλίου για τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο και μάλιστα γραμμένο από τη Λύντια Τρίχα… Ένας άνθρωπος κάνει πολλά λάθη στη ζωή του και ένα από τα δικά μου ήταν πως όχι μόνο ποτέ δεν τον ψήφισα αλλά τον αντιμετώπιζα εχθρικά και απαξιωτικά στη διάρκεια της θητείας του… Δεν πέρασε πολύς καιρός και άλλαξα εντελώς απόψεις. Όταν από το 2010 και μετά ασχολήθηκα περισσότερο με την ελληνική οικονομία της περιόδου 1974-2010 και τα αίτια της οικονομικής κρίσης, δεν χρειαζόταν πολύ για να διακρίνω ποιος ήταν υπεύθυνος για τι… Ποιος θα δικαιωθεί από την Ιστορία και ποιος θα βρεθεί στον ιστορικό Καιάδα. Γιατί τα νούμερα είναι αδυσώπητα – κι ας λένε οι ανόητοι που πάσχουν από ιδεοληπτική δυσαριθμησία… Όπως όλοι οι εκσυγχρονιστές θα αργήσει πολύ να δικαιωθεί (για τον Μαυροκορδάτο χρειάστηκε να περάσουν δύο αιώνες), αλλά θα δικαιωθεί, αυτό είναι σίγουρο. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 5/1).
Αντώνης Καραμπατζός: Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ένας πολιτικός προοδευτικός και μεθοδικός, ένας πολιτικός ιδεών και πεποιθήσεων, για τις οποίες δεν δίστασε επανειλημμένα να συγκρουστεί - άλλωστε, είχε και ενεργό αντιδικτατορική δράση. Ευπρεπής και ολιγαρκής ο ίδιος. Βαθιά ευρωπαϊστής, πίστευε ότι η Ελλάδα έπρεπε να καταβάλει κάθε προσπάθεια να βρίσκεται στην πρωτοπορία της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, σε επίπεδο τόσο οικονομικό όσο και αξιακό. Γι’ αυτό και ανέπτυξε το εκσυγχρονιστικό του σχέδιο. Σειρά μεγάλων έργων υποδομής, ένταξη της χώρας στο Ευρώ και της Κύπρου στην ΕΕ, συμφωνία του Ελσίνκι και θεσμικός εκσυγχρονισμός αποτέλεσαν τα βασικά επιτεύγματα της πρωθυπουργικής του θητείας – είχαν προηγηθεί και επιτυχείς υπουργικές θητείες… Φυσικά, σε όλη αυτήν την πορεία υπήρξαν και εσφαλμένες αποφάσεις και ολιγωρίες στην αντιμετώπιση προσώπων και καταστάσεων, οι οποίες οφείλονταν σε μεγάλο βαθμό στις εύθραυστες ισορροπίες που επικρατούσαν στο ΠΑΣΟΚ… Άφησε ένα σημαντικό θεσμικό και προοδευτικό αποτύπωμα στην πατρίδα μας, αλλά και ένα πολιτικό πρότυπο ευπρέπειας και μεθοδικότητας. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 5/1).
Προκόπης Δούκας: Γνώρισα τον Κώστα Σημίτη από κοντά, όταν έκανε την πρώτη (καθιερωμένη εκείνη την εποχή) δεξίωση γνωριμίας με τους δημοσιογράφους, στο Μέγαρο Μαξίμου. Μόλις είχα αναλάβει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων της ΝΕΤ. Ήρθε και στάθηκε μπροστά μου και μου μίλησε για αρκετή ώρα… Φυσικά και ο εκσυγχρονισμός δεν υπηρετήθηκε καθόλου, ακόμα και από πολλούς που δήλωναν πολιτικά εκσυγχρονιστές, αλλά ήταν διεφθαρμένοι, λαϊκιστές και πολιτικάντηδες. Και ήταν γύρω του και τον συνόδευαν, μαζί με τα λάθη του. Ωστόσο, το να εγείρεις όλα τα ελλάσσονα, προσπαθώντας να κρύψεις τα μείζονα, είναι ενδεικτικό των παθογενειών, που υπάρχουν διάχυτες ακόμα… Ο Σημίτης ήταν πάνω από όλα υπόδειγμα πολιτικού, γιατί δεν του κληροδοτήθηκε τίποτα και δεν ψωνίστηκε ποτέ, ούτε αποκόμισε οφέλη νεοπλουτικής ευζωίας… Εν τέλει, ήταν ο μόνος που άφησε πίσω του το πολιτισμικό παράδειγμα αυτού που πρέπει να ψάχνει κάθε κόμμα (και κυρίως το ΠΑΣΟΚ), για την ηγεσία του: Ένα νέο Σημίτη. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 5/1).
Κώστας Κάπος: Έχω μερικές ερωτήσεις για τους συντρόφους που βρήκαν σήμερα να αποκαλέσουν τον Κώστα Σημίτη "διεφθαρμένο", "άπατρι", "ανίκανο", "λαμόγιο" και τόσα άλλα κοσμητικά επίθετα που είμαι σίγουρος ότι είναι πρέπον (κατ' αυτούς) να τα εκτοξεύουμε σε ένα νεκρό… Ο Κώστας Σημίτης ανέλαβε ένα κόμμα διεφθαρμένο από την κορυφή μέχρι τα νύχια και με μία μόνο ψήφο διαφορά από τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ο οποίος έκανε στην άκρη με την προϋπόθεση ότι θα αναλάβει το επικερδέστατο Υπ.Εθ.Α. Έμεινε 8 χρόνια Π/Θ μέσα σε ένα κόμμα που τον πολεμούσαν λυσσαλέα από την αρχή και όλα τα πόστα τα είχαν πιάσει οι βαρώνοι (Λαλιώτης, Τσοχατζόπουλος, Κουλούρης κλπ κλπ κλπ). Τί θα κάνατε στη θέση του; Αυτός (όπως μου έλεγε πολύ γνωστό μεγαλοστέλεχος του ΠΑΣΟΚ), προτίμησε να κάνει 1-2 πράγματα που μπορούσε, χωρίς να διαλύσει το κόμμα και τους άφησε να αλωνίζουν, γιατί δεν είχε τη δυνατότητα να τους ελέγξει… Ας τα έχουμε λοιπόν όλα αυτά υπόψη μας, πριν καταραστούμε έναν άνθρωπο που τόσα μπορούσε να πράξει, μέσα σε ένα κλίμα ακόρεστου ευδαιμονισμού και κρατικίστικης νοοτροπίας από παντού, και ας τον αφήσουμε να αναπαυθεί εν ειρήνη. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 5/1).
|
|
Λευτέρης Βασιλόπουλος: «Πολύ νέος» για Ευρωβουλευτής: Δημοκρατικό όριο ή εμπόδιο συμμετοχής;
(Ο Λευτέρης - Φοίβος Βασιλόπουλος που ως φοιτητής ταξίδεψε με το πρόγραμμα Erasmus στη Γαλλία, γράφει για την απόφασή του να κατέβει υποψήφιος Ευρωβουλευτής με το Βολτ Γαλλίας σε ηλικία που στην Ελλάδα θα ήταν απαγορευτική. Οι συμμετοχικοί θεσμοί ως παραδείγματα εμπιστοσύνης και το χάσμα πολιτών – πολιτικής). «Την Πέμπτη 20 Δεκεμβρίου 2024 συμμετείχα σε συζήτηση που διοργάνωσαν οι ομάδες νέων Ευ Πολιτεύεσθαι και Πρωτοβουλία Νέων, σε συνεργασία με το Πάντειο Πανεπιστήμιο. Κεντρικό θέμα ήταν το Μέλλον της Δημοκρατίας και η συμμετοχή της νέας γενιάς στην πολιτική… Σε όλη την Ευρώπη, οι επιλογές και οι δίοδοι πολιτικής συμμετοχής των πολιτών είναι περιορισμένες και με πολλά εμπόδια. Ταυτόχρονα, υπάρχει έντονα το συναίσθημα της δυσαρέσκειας με τους πολιτικούς θεσμούς. Το κοινοβουλευτικό σύστημα βιώνει σήμερα μία βαθιά κρίση εμπιστοσύνης, καθώς παρατηρούμε ένα μεγάλο χάσμα ανάμεσα στους πολίτες και την πολιτική… Συνοψίζοντας, η ενεργός πολιτειότητα είναι μία διαρκής διαδικασία που χρειάζεται να αρχίζει από την αρχή της ζωής μας. Όσο περισσότερους τρόπους ανάπτυξης της έχουμε, τόσο πιο ουσιώδης συμμετοχή και συνδιαμόρφωση στην πολιτική μπορεί να υπάρχει. Δείτε εδώ το άρθρο ("Οικονομική Επιθεώρηση", 2/1).
|
