e-library

Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών

Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες δημοσιεύσεις και να ενημερώσετε τους φίλους σας. 

Αναρτήσεις επικαιρότητας

Ιωάννης Κωνσταντινίδης: Αλήθεια, είμαι τοξικός κύριε Μητσοτάκη;

Κάποιες φορές χρειάζεται να γινόμαστε αυτό-αναφορικοί. Όχι γιατί η γνώμη μας έχει κάποια ιδιαίτερη αξία, αλλά γιατί είμαστε ένας ή μία από τους πολλούς που δεν έχουν την ευκολία ή τον χρόνο να δημοσιοποιούν μια σκέψη τους. Διαβάζω και ακούω τους προεξάρχοντες υπουργούς του πρώην ΛΑΟΣ, αυτούς που έχουν σηκώσει το «σκυμμένο κεφάλι» -αγνοώντας τη συμβουλή που έδωσε προ 25 ημερών ο Πρωθυπουργός στη διαβόητη συνέντευξή του στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha- και κουνάνε το δάχτυλο σε όποιον ετοιμάζεται να κατέβει στις συγκεντρώσεις της Παρασκευής. Ο ένας εξισώνοντάς τους με πολιτικάντηδες, ο άλλος αποκαλώντας τους περίπου «ψεκασμένους», ο τρίτος θυμίζοντάς τους τις κρεμάλες της πλατείας των «Αγανακτισμένων» και ένας τέταρτος εγκαλώντας τους που τάχα δεν νοιάστηκαν για τους νεκρούς στο Μάτι και στη Marfin. Και σκέφτομαι ότι η κυβέρνηση «σπρώχνει» το χαρτί της αντί-συστημικότητας για να κρατήσει κάθε συνετό πολίτη που αγωνιά για την προβληματική λειτουργία των θεσμών τούτης της χώρας. Κάθε θεσμικό κεντρώο, για να βάλουμε μια ταμπέλα. Πολλούς από εκείνους που στήριξαν τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2019 και τώρα ντρέπονται. Υπάρχει άραγε καλύτερο παράδειγμα ανήθικου πολιτικού εκβιασμού; Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, dnews.gr, 24/2)

Μυρτώ Ξανθοπούλου: Η απάντηση στον αντισυστημισμό είναι η ενεργή συμμετοχή στις δημοκρατικές διαδικασίες

Σκέφτομαι αυτές τις ημέρες αν θα συμμετέχω ή όχι στη συγκέντρωση για τα Τέμπη, διότι ως πολιτική κίνηση την παίρνω σοβαρά και τη ζυγίζω, και πραγματικά θύμωσα. Θύμωσα γιατί οι αυθόρμητες σκέψεις μου δεν είχαν να κάνουν με το πώς τελικά αισθάνομαι και τι πιστεύω για το θέμα, αλλά για το αν θα παρεξηγηθώ - ως είτε αντισυστημική και αντιθεσμική, και μάλιστα σε δύσκολους καιρούς για τους θεσμούς, είτε ως πεπεισμένη περί της θεωρίας συγκάλυψης και πως ο ίδιος ο πρωθυπουργός σκότωσε τους 57, και μερικούς ακόμα κατόπιν, με τα χέρια του. Είμαι σίγουρη πως δεν είμαι η μόνη…  Με μια δόση ειρωνείας, η απάντηση σε αυτό που φοβούνται μερικοί είναι ακριβώς αυτό στο οποιο αντιστέκονται. Η απάντηση στον αντισυστημισμό είναι η ενεργή συμμετοχή στις δημοκρατικές διαδικασίες, η ενημέρωση, ο ανοιχτός δημόσιος διάλογος και η ανάληψη προσωπικής ευθύνης - ώστε οι πολίτες να μπορούν να πιέσουν για αλλαγές και διαφάνεια και να αντιπαρατεθούν στην τοξικότητα και την αποξένωση που χαρακτηρίζουν την πολιτική ζωή σήμερα. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 24/2).

*H δημοκρατική αξία της κοινωνικής πίεσης

Πιο σημαντική κι από το βαρύ συναίσθημα πόνου και σεβασμού για την τραγωδία των παιδιών και των γονιών τους είναι η δημοκρατική αξία της κοινωνικής πίεσης, της αντίδρασης, της ελεύθερης έκφρασης. Μιας κοινωνίας ενεργής και αλληλέγγυας σε κάτι τόσο σημαντικό και βαρύ για τους θεσμούς, για την ασφάλεια, για τη δικαιοσύνη και για όλους μας. Ακόμη κι αν κάποιος δεν πιστεύει στο σενάριο της συγκάλυψης, ακόμα κι αν νιώθει πως η αντίδραση είναι σε μεγάλο βαθμό πολιτικά υποκινούμενη και δε γουστάρει να περπατά δίπλα σε κομματικές σημαίες, ακόμη κι αν δεν πάει σε κάποια πορεία, οφείλει να αναγνωρίζει την αξία της δημοκρατικής εγρήγορσης για την διαχείριση από την Πολιτεία και τη Δικαιοσύνη μιας δραματικής εθνικής τραγωδίας, οφείλει να συμφωνήσει στην ανάγκη αλλαγής των δραματικών συστημικών λαθών που οδηγησαν στην τραγωδία, οφείλει να μην ανέχεται και να αντιδρά στη συνέχειά τους. Δείτε επίσης εδώ την ανάρτηση της Μυρτώς Ξανθοπούλου (fb, 26/1). 

Ντόρα Κουντουρά: “Σχεδόν κανείς δε μιλάει πια για αυτά”

Αυτή είναι η κατακλείδα ενός σχολίου, που μόλις διάβασα, για την υπόθεση των Τεμπών. Το ποστ υποστηρίζει ότι το ζήτημα των Τεμπών έχει υπερπολιτικοποιηθεί και "σχεδόν κανείς δεν μιλάει με τα πραγματικά αίτια του δυστυχήματος". Η δική μου θέση πάνω στη θέση αυτού του ποστ είναι ότι για να το λέει αυτό κανείς, αν μη τι άλλο, δεν έχει καμία απολύτως επαφή με την καθημερινότητα ενός όχι απολύτως προνομιούχου ανθρώπου στην Ελλάδα… Για τα αίτια του δυστυχήματος ο μέσος άνθρωπος κι αν δεν μιλάει ανησυχεί κάθε μέρα. Αυτοί που δεν ανησυχούν και που μιλάνε σχεδόν μόνο για υπερπολιτικοποίηση, τροχαία και άλλες παπαριές είναι οι απολύτως προνομιούχοι άνθρωποι που δεν παίρνουν κάθε μέρα το λεωφορείο, το μετρό, το ΚΤΕΛ, το τρένο. Για υπερποπολιτικοποίηση του δυστυχήματος και για τους θανάτους από τα τροχαία εκεί όπου μια εκατόμβη στα ΜΜΜ είναι εντελώς πιθανή κάθε μέρα μιλάνε αυτή τη στιγμή μόνο οι απολύτως προνομιούχοι στα σόσιαλ μίντια και ο όχλος που χειραγωγούν. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 24/2).

Timothy Snyder: Η ακροδεξιά αποτελεί μέρος μιας παγκόσμιας ολιγαρχικής συνωμοσίας  (συνέντευξη: Αντώνης Παπαγιαννίδης, Κωνσταντίνος Τσαλακός)

Η αναφορά στο τέλος της Ιστορίας είναι σαν ένας ισχυρισμός ότι δεν θα υπάρχουν εφεξής μεγάλες ιδέες. Ως κανονιστική πρόταση, αυτή η προσέγγιση κατέληξε να είναι δηλητηριώδης. Βλέπετε, τόσο η ελευθερία όσο και η δημοκρατία έχουν να κάνουν με το μέλλον, οπότε άμα πούμε «το μέλλον δεν θα έχει πλέον μεγάλες ιδέες», τότε για τι θα μιλούμε σήμερα; Δεν μένει παρά το καθημερινό φαγητό, οι άμεσες απολαύσεις, οι άμεσες απόψεις μας. Ενώ η δημοκρατία –εντέλει δε και η ελευθερία– εξαρτώνται από την έννοια ότι υπάρχουν, κάπου εκεί έξω, μεγάλες αλήθειες και μεγάλες αξίες που άξιζε να φέρουμε πιο κοντά στην υλοποίηση. Αν αποκλείεις την έννοια των μεγάλων ιδεών, εκείνο που κάνεις είναι να συρρικνώνεις διανοητικά το μέλλον. Οπότε συρρικνώνεις το μέλλον και πολιτικά, διότι μετά από 20 ή 30 χρόνια κανείς δεν θα μπορεί να φαντασθεί ένα καλύτερο μέλλον. Αυτό, δε, είναι εκείνο που συμβαίνει. Έχουμε γύρω μας έναν ωκεανό αληθινά αηδιαστικών ιδεών που πλέουν στην επιφάνεια…Βαθύτερα, πού είναι το μέλλον; Ποιος μιλάει για το μέλλον; Αυτή είναι η ακραία ειρωνεία του πολιτισμού μας: έχουμε τον πλούτο και την τεχνική ικανότητα που χρειάζεται για να παράγουμε ένα μέλλον πολύ καλύτερο απ’ ό,τι το παρόν. Όμως δεν διαθέτουμε εκείνες τις ιδέες που χρειάζονται για να το οικοδομήσουμε. Είναι σαν να έχεις ένα ράφι γεμάτο βιβλία, αλλά να αποφασίζεις ότι δεν θα τα διαβάσεις! Αλλά άμα δεν υπάρχει ένας ευρύτερος ανταγωνισμός ιδεών για το μέλλον, τότε απομένουν αυτού του είδους οι προσεγγίσεις – ιδέες ενός ολιγαρχικού μέλλοντος. Δείτε εδώ την συνέντευξη ("Οικονομική Επιθεώρηση", 8/2).

Αντώνης Καραμπατζός: Κριτική στη Δικαιοσύνη

Η δημόσια κριτική σε δικαστικές αποφάσεις ή ενέργειες δεν είναι απλώς θεμιτή, είναι επιβεβλημένη. Δεν είναι μόνον θεμελιώδης απόρροια της ελευθερίας του λόγου, αλλά και απαραίτητο στοιχείο της δημοκρατικής λειτουργίας.  Η Δικαιοσύνη δεν εξαιρείται του δημοκρατικού ελέγχου και της λογοδοσίας. Και οι κρίνοντες κρίνονται. Η κριτική ασκείται είτε σε επιστημονικό επίπεδο με συγκροτημένα επιχειρήματα (μέσα από τις σελίδες του νομικού Τύπου ή σε επιστημονικά συνέδρια), είτε στη δημόσια σφαίρα, ιδίως όταν πρόκειται για υποθέσεις δημοσίου ενδιαφέροντος. Κάθε πολίτης έχει το δικαίωμα άσκησης κριτικής. Όσο ενδεδειγμένη και αν είναι η ευπρέπεια, το όριο εδώ δεν είναι η τυχόν οξύτητα των εκφερόμενων αξιολογικών κρίσεων, αλλά προεχόντως η συκοφαντική δυσφήμηση δικαστικών λειτουργών, η οποία σαφώς και είναι ανεπίτρεπτη… Η σοβαρή θεσμική κρίση που διέρχεται σήμερα η χώρα είναι προϊούσα, σωρευτική και πολυεπίπεδη. Αφορά  δε και στη Δικαιοσύνη, έναντι της οποίας καταγράφεται έντονη δυσπιστία των πολιτών. Αναμφίβολα, η πλειονότητα των δικαστών μας είναι άξιοι λειτουργοί, που συχνά επιτελούν το έργο τους υπό αντίξοες συνθήκες… Η κυβέρνηση, μάλιστα, φέρει εδώ την πρωταρχική ευθύνη. Η δε Δικαιοσύνη είναι εκείνη που πρέπει να ορθώνει τείχος στις κυβερνητικές αυθαιρεσίες. Έτσι, ανακτά την εμπιστοσύνη των πολιτών αλλά και προστατεύει τη Δημοκρατία. Δείτε εδώ το άρθρο ("Βήμα", 23/2).

Αντώνης Λιάκος: Μήπως ζούμε σε μία εποχή που τείνει να εξαντληθεί η ηθική και νομική δύναμη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου; (συνέντευξη: Αντώνης Παπαγιαννίδης, Κωνσταντίνος Τσαλακός)

Ένας όρος που χρησιμοποιείται σήμερα, ξέρετε, είναι ο «τεχνοκαισαρισμός». Αυτό μας πάει ακόμα πιο πίσω από αυτό που αναφέρετε −προσωπικότητες που υπερβαίνουν τη Republica και όλες τις δυνάμεις της−, καθώς πρόκειται πλέον για μια προσωπικότητα που διαχειρίζεται την τεχνοεπιστήμη. Για μένα, αυτό, και όχι μόνον η κλίμακα, αλλάζει τα δημόσια πράγματα. Προβλήματα διαφοράς status και περιουσίας υπήρχαν σε διάφορες ιστορικές φάσεις και περιοχές, με την εμφάνιση ογκόλιθων που άλλαξαν το παιχνίδι γύρω τους. Εκείνο όμως που σήμερα βάζει σε σκέψη τους ιστορικούς και τους κοινωνικούς επιστήμονες –όσους τέλος πάντων παρακολουθούν και γράφουν για την κοινή γνώμη– είναι αυτός ο συνδυασμός χαρακτηριστικών που προκύπτει από την ομάδα που ήρθε να διοικήσει τις ΗΠΑ. Βλέπουμε στοιχεία τα οποία θα συναντήσει κανείς περισσότερο στη νιτσεϊκή φιλοσοφία, με τον υπεράνθρωπο που υπερβαίνει την ηθική, ή πάλι στην επιστημονική φαντασία, παρά στην κλασική πολιτική επιστήμη... Ποια τα χαρακτηριστικά του φασισμού; Η έννοια του υπεράνθρωπου, η λατρεία της δύναμης, η περιφρόνηση της δημοκρατίας... Εφιαλτικό ενδεχόμενο κατά τη γνώμη μου, γιατί έχουμε συνδέσει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο με ορισμένες ηθικές αρχές.Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος είναι ακόμη η επιτομή του καλού και του κακού. Με βάση αυτή μετρούμε και κρίνουμε ακόμη και τις πολιτικές δυνάμεις, τις πολιτικές δράσεις και ούτω καθεξής. Μήπως λοιπόν –εφιαλτικό είναι, το επαναλαμβάνω– εξαντλήθηκε ή τείνει να εξαντληθεί η ηθική και η νομική δύναμη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου; Δείτε εδώ την συνέντευξη ("Οικονομική Επιθεώρηση", 9/2).

Αντώνης Μεταξάς: Ο απόηχος των γερμανικών εκλογών

Eίχα τη χαρά να είμαι προσκεκλημένος στην κατοικία του Γερμανού Πρέσβη κ. Kindl, ενός θερμού φιλέλληνα και άριστου γνώστη της ελληνικής και της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, χθες ενόψει της ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων των γερμανικών εκλογών. Τα αποτελέσματα συνιστούν μια ίσως καλύτερη "κακή" εκδοχή των αναμενομένων. Ένα σχόλιο μόνο για την κυρία Βάιντελ και το κόμμα της το AfD, δυστυχώς πλέον δεύτερη κοινοβουλευτική δύναμη στη Γερμανία. Παρακολουθώ επί έτη τον δημόσιο λόγο της Βάιντελ αλλά και έτερων κορυφαίων στελεχών του εν λόγω μορφώματος, ένιοι εκ των οποίων είναι ακραιφνείς ναζιστές έχοντες μείζονα δυσχέρεια να το κρύψουν. Η κυρία Βάιντελ συνιστά μια ζώσα αντινομία: διαβιεί στην …Ελβετία με τη σύντροφό της, μια έτερη κυρία, με καταγωγή από τη Σρι Λάνκα και δύο υιοθετημένα τέκνη (μπράβο της, αν δεν μας δούλευε εμάς αλλά και το σύνολο του εκλογικού ακροατηρίου της που θέλγεται από τη ρητορική κατά των ομοφυλοφίλων και των προσφύγων, δεν θα είχαμε πρόβλημα), είναι υπέρμαχος των κλειστών συνόρων και της παραδοσιακής οικογένειας και θέλει να παρουσιάζεται ως σύμβολο «αντισυστημικότητας». Το γεγονός ότι ο παππούς της υπήρξε βαμμένος ναζιστής "Δικαστής" με αίμα αθώων στα χέρια του, δεν είναι αυτό που ενοχλεί, καθότι αποκρούω κάθε έννοια κληρονομικής ευθύνης και το αναφέρω απλώς επειδή εμπίπτει στην ειδησεογραφία των ημερών. Δείτε εδώ περισσότερα.

Αντώνης Μαυρόπουλος: Σύνοδος κορυφής ή δημόσιες σχέσεις για την Τεχνητή Νοημοσύνη;

Ακόμα όμως και αν αγνοήσουμε την αβυσσαλέα διαφορά των επενδύσεων στην τεχνητή νοημοσύνη, μεταξύ ΕΕ και ΗΠΑ, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να κάνουμε ότι δε βλέπουμε τον ελέφαντα στο δωμάτιο: την ασφυκτική κυριαρχία μιας χούφτας τεράστιων εταιρειών που ελέγχουν το οικοσύστημα της τεχνητής νοημοσύνης και την έμπρακτη ακύρωση ή συρρίκνωση κάθε προσπάθειας ρύθμισης, η οποία υποστηρίζεται πλέον ανοικτά και με τη βούλα από τη νέα κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών… Για να δρομολογηθεί η πορεία προς αυτόν το στόχο, η γαλλική προεδρία θέλει να εξασφαλίσει μια επένδυση της τάξης των 2,5 δις ευρώ, με σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα ,στην οποία θα συμμετέχουν κυβερνήσεις, επιχειρήσεις και μη κυβερνητικές οργανώσεις και θα συνεργαστούν για να υπάρχει ελεύθερη πρόσβαση σε βάσεις δεδομένων, λογισμικό και άλλα εργαλεία ανοικτού κώδικα για «αξιόπιστους» φορείς Τεχνητής Νοημοσύνης, όπως ανέφερε το προεδρικό γραφείο. Για λόγους σύγκρισης και μόνο να αναφέρουμε ότι οι επενδύσεις για την τεχνητή νοημοσύνη στις ΗΠΑ, μόνο για το 2025, αναμένεται να ξεπεράσουν τα 300 δις δολάρια, φτάνοντας έτσι κοντά στο 1 τρισεκατομμύριο για την περίοδο 2020-2025. Και οι επενδύσεις σε νέα data centers που εξήγγειλε ο Τραμπ μέσω της πρωτοβουλίας StarGate αναμένεται να ξεπεράσουν τα 500 δις δολάρια ως το 2030. Δείτε εδώ το άρθρο (dnews.gr, 10/2). 

Δημήτρης Κουρέτας: Η πρωτογενής παραγωγή και η αξία της μελισσοκομίας

Η διεθνοποιημένη αγορά έχει οδηγήσει (όλο και περισσότερο) την πρωτογενή παραγωγή σε μια κατεύθυνση συμπίεσης του κόστους, κυρίως μέσα από πρακτικές μη ασφαλούς παραγωγής και αναζήτησης πρώτων υλών που εξυπηρετούν τη μαζική βιομηχανία τροφίμων. Η Ελλάδα, ως μια περιοχή πρωτογενούς παραγωγής, δεν μπορεί να ανταγωνιστεί με όρους μαζικής, φτηνής παραγωγής, γιατί το μέγεθός της δεν επιτρέπει τη μετάβαση σε τέτοιου είδους εκμεταλλεύσεις. Το πλεονέκτημά της ήταν οι μικρές παραγωγές που με κόπο, μεράκι και σεβασμό στον άνθρωπο μπορούσε να αντλήσει από το χώμα της. Η ελληνική γη και οι άνθρωποί της μπορούν να παράγουν καταπληκτικά προϊόντα. Σαφέστατα οι συνέργειες τέτοιων μικρών παραγωγών μπορούν να δώσουν το απαραίτητο μέγεθος εξωστρέφειας, χωρίς όμως να υποτιμούμε τις διατροφικές ανάγκες της ίδιας της χώρας. Μια σημαντική παραγωγή στη χώρα μας και στη Θεσσαλία είναι το μέλι. Η μελισσοκομία είναι νομαδική και ο Έλληνας μελισσοκόμος πλεονεκτεί λόγω θέσης. Υπάρχει ένα ελληνικό μέλι που παράγεται από τα πευκοδάση. Για να παραχθεί το μέλι πεύκου, μεσολαβεί ένα κοκκοειδές έντομο που ονομάζεται Marchalina hellenica. Οπως εύκολα γίνεται αντιληπτό, είναι ένα ενδημικό έντομο του Αιγαίου (υπάρχει και στα παράλια της Τουρκίας). Το μέλι πεύκου δεν παράγεται πουθενά αλλού στον κόσμο. Αυτό το δεδομένο αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα κριτήρια προώθησης ενός προϊόντος στην παγκόσμια ανοιχτή πλέον αγορά.  Δείτε εδώ περισσότερα.

Βασίλης Σωτηρόπουλος: Στην 6η θέση της Ευρώπης η Ελλάδα ως προς την κατοχύρωση των ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιωμάτων

Με  ανακοίνωση της ILGA-Europe, έχουμε την κατάταξη των ευρωπαϊκών κρατών ως προς την κατοχύρωση των δικαιωμάτων των ΛΟΑΤΚΙ+ ατόμων στις χώρες της Ευρώπης (όχι μόνο της Ε.Ε. αλλά και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών) για το έτος 2024. Η βελτίωση της θέσης της Ελλάδας είναι πραγματικά εντυπωσιακή. Ενώ η Ελλάδα το 2023 βρισκόταν στην 13η θέση, το 2024 ανέβηκε μέσα σε ένα έτος στην κατάταξη κατά 7 ολόκληρες θέσεις, αφήνοντας πίσω το Λουξεμβούργο, την Σουηδία, την Γαλλία, την Νορβηγία και το Μαυροβούνιο.  Ο λόγος που βρισκόμαστε μέσα σε ένα έτος μόλις τόσο πιο ψηλά είναι φυσικά η ψήφιση του νόμου για την ισότητα στον γάμο: η κατοχύρωση του δικαιώματος γάμου, η οποία επέφερε σε ένα βαθμό την αναγνώριση της γονεϊκότητας των ΛΟΑΤΚΙ+ γονέων, αλλά και η οριζοντίωση της απαγόρευσης διακρίσεων σε όλες τις βιωτικές περιστάσεις κατά το άρθρο 9 του Ν.5089/2024 ήταν  οι τρεις πιο κεντρικές μεταρρυθμίσεις στα ΛΟΑΤΚΙ+ δικαιώματα που έδωσαν επιπλέον πόντους. Ωστόσο, παρά τη βελτίωση της εικόνας της χώρας, όπως έχω δηλώσει και στην συνέντευξη που έδωσα πέρσι στο ANTIVIRUS αυτή η κατάταξη είναι μόνο "ευημερία των αριθμών". Ναι, έχουμε εντυπωσιακές επιδόσεις στην νομοθεσία, αλλά και πάλι τα δικαιώματα παραμένουν μισά στην πράξη. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 18/2).

Εκδηλώσεις/ Ανακοινώσεις

*Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2025 - Συγκέντρωση για τα Τέμπη, 11 π.μ, Αθήνα (Σύνταγμα)

Ο Κύκλος Ιδεών διοργανώνει, σε συνεργασία με το Delphi Economic Forum, το ετήσιο Συνέδριό του που εντάσσεται στη σειρά συνεδρίων με τον τίτλο  «Η Ελλάδα Μετά VIIΙ» με θέμα: «Η Ευρώπη, η Ελλάδα και ο καταιγισμός των νέων προκλήσεων. Αναζητώντας πλαίσιο αναφοράς». Η εκδήλωση θα διεξαχθεί στις 16-18 Μαρτίου 2025 στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετανία». Το πρόγραμμα επίκειται να ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες. Δείτε εδώ το δελτίο τύπου.

Το ΕΝΑ (Ινστιτούτο Εναλλακτικών Πολιτικών) σε συνεργασία με την Ερευνητική Ομάδα Smart Rue του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: «Ενεργειακή δημοκρατία & ενεργειακές κοινότητες πολιτών», η οποία θα γίνει την Τετάρτη 5 Μαρτίου 2025, στις 19:30, στον χώρο εκδηλώσεών του. Δείτε εδώ περισσότερα.

Δείτε εδώ το δελτίο τύπου για την παρουσίαση του βιβλίου “Οι νέοι κανόνες του παιχνιδιού: Παγκόσμια διακυβέρνηση για έναν νέο κόσμο” των Γιώργου Παπακωνσταντίνου και Jean Pisani-Ferry, που διοργανώνουν το ΕΛΙΑΜΕΠ και οι εκδόσεις Παπαδόπουλος. Η εκδήλωση θα γίνει την Τρίτη 25 Φεβρουαρίου 2025, στις 19:00, στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. 

Η Ελληνική Ένωση για την Ομοσπονδία της Ευρώπης – ΕενΟΕ διοργανώνει δημόσια συζήτηση με θέμα: "Η ευρωπαϊκή ταυτότητα στην εποχή του Τραμπ". Η εκδήλωση θα γίνει την Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2025, στις 19:00, στο βιβλιοπωλείο free thinking zone. Δείτε εδώ την πρόσκληση.