H εσωστρέφεια, στην πρόσληψη των διεθνών εξελίξεων που μας αφορούν – στην Ελλάδα του 2021 – συνεχίζει να είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά εκείνου που θεωρούμε ότι αποτελεί δημόσια συζήτηση. (Βέβαια, «συζήτηση» ούτως ή άλλως δεν μπορεί να αποτελεί η εκφώνηση διασταυρούμενων αυτάρεσκα αυτοδικαιούμενων θέσεων, σε όλο και πιο έντονο ύφος. Με αποτέλεσμα, απλώς, κακοφωνία. και πάντως ελάχιστη πρόοδο στην κατανόηση όσων συμβαίνουν γύρω μας).
Αρκούν δυο παραδείγματα αυτών των ημερών, για να το δείξουν. Το πρώτο: με συγκρατημένα επικούς τόνους παρουσιάστηκε από τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στο υπουργικό συμβούλιο το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης, βασισμένο για την χρηματοδότησή του στο Ευρωπαϊκό NGEU. Με 160 δράσεις «έργα, επενδύσεις, μεταρρυθμίσεις», με δυνατότητα «να προστεθούν 7 μονάδες στο ΑΕΠ μέχρι το 2027», με «δημιουργία 200.000 θέσεων εργασίας». Αυτή η ευδαίμων προοπτική που, αφού έτσι προβλήθηκε, θα αχθεί τώρα στην Βουλή των Ελλήνων «για συζήτηση», ώστε να οδεύσει εν συνεχεία στις Βρυξέλλες για έγκριση (κάπου στην διαδρομή προβλεπόταν και μια διαβούλευση, αλλ' αφού ήδη η επίσημη άποψη είναι ότι στις Βρυξέλλες υπήρξαν θετικά αν μη ενθουσιώδη σχόλια για το Προσχέδιο, η όλη διαδικασία σαν να αποκτά τυπικό χαρακτήρα), στηρίζεται σε 19 δις ευρώ σε grants, συν 12+ δις σε δανεισμό. Με matching funds και μόχλευση για όσες δράσεις είναι του ιδιωτικού τομέα, φθάνει ο χρηματοδοτικός φάκελος πάνω από 57 δις – στρογγυλεύοντας 60 δις, πάντα σε ορίζοντα 7ετιας. Ήδη «γράφεται» προκαταβολή της τάξεως των 4 δις για φέτος το καλοκαίρι. (Βέβαια, με δαπάνη στήριξης για την πανδημία στα 36 δις and counting στην διετία 2020-21, τα μεγέθη προσγειώνονται, όχι;)
Στην μελίρρυτη αυτή προοπτική, δεν αφέθηκε χώρος για αξιολόγηση του πρώτου κραδασμού που ήδη καταγράφηκε στην πορεία του NGEU – πρώτου, δηλαδή, σ' αυτήν την φάση καθώς όλη η συζήτηση για το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας και για την χρηματοδότησή του μέσω της κοινής ανάληψης χρέους σε επίπεδο ΕΕ πέρασε από τριάντα κύματα το καλοκαίρι και το φθινόπωρο του 2020: Αναφερόμαστε στο μπλοκάρισμα της διαδικασίας επικύρωσης των σχετικών αποφάσεων, με απόφαση/διαταγή του Bundesverfassungsgericht μετά από προσφυγή στην Γερμανία ιδιότυπης Γερμανικής πρωτοβουλίας Buendis Buergerwille, προσφυγή που θα κριθεί επί της ουσίας ενώπιον του Γερμανικού Συνταγματικού συντόμως.
Προσοχή! Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα υπάρξει εκτροχιασμός του NGEU: το πολιτικό κεφάλαιο που έχει επενδυθεί σ' αυτό παραείναι μεγάλο. Καθώς όμως στην Γερμανία βρίσκεται σε εξέλιξη κρίσιμη προεκλογική περίοδος, καθώς οι απώλειες των Χριστιανοδημοκρατών προβληματίζουν (προς τους Πράσινους που ανεβαίνουν, τους Φιλελεύθερους που προχωρούν, την υπερσυντηρητική AfD που προχωρεί δική της αμφισβήτηση του NGEU) ας αναμένεται όλο και σκληρότερη ερμηνεία κι εφαρμογή των κανόνων του ίδιου του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Αν ήδη οι επενδύσεις σε αυτοκινητοδρόμους, σε ηλεκτροδότηση του σιδηροδρόμου και σε έργα φυσικού αερίου βρίσκουν προβλήματα – όσο κι αν εμείς καταγράφουμε ως απόλυτα πετυχημένο τον σχεδιασμό του Ελληνικού Σχεδίου Ανάκαμψης – όταν έρθει η ώρα της ένταξης δράσεων, των εκταμιεύσεων, της αξιολόγησης των αποτελεσμάτων για την αποπληρωμή, στοίχημα ότι θα «ανακαλύψουμε» πολύ πιο αυστηρό/απαιτητικό/συντηρητικό πλαίσιο απ' εκείνο που νομίζουμε. Και ... προεορτάζουμε.
Το δεύτερο παράδειγμα έχει να κάνει με εκείνο που μάθαμε να καταγράφουμε ως υψηλή πολιτική. Εννοούμε την ερμηνεία της Κοινής Δήλωσης των «27» (αντί Συμπερασμάτων) μετά την Κορυφή που συνέπεσε με την εθνική επέτειο και... με την επέτειο ίδρυσης της ΕΟΚ, άλλωστε – η 25η Μαρτίου έχει πολλές πτυχές! Σ' εμάς, το γεγονός ότι η στάση των «27» κατορθώθηκε – περίπου στο νήμα... – να περιλάβει προειδοποιήσεις και αιρεσιμότητες προς την Άγκυρα, παράλληλα με τα στοιχεία «θετικής ατζέντας» μετατράπηκε από ανακούφιση σε (σχεδόν) αίσθηση διπλωματικής νίκης, επικράτησης των Ελληνικών θέσεων. Το ότι η ισορροπία στην Κορυφή της 25/26 Μαρτίου συγκάλυψε, δηλαδή έκανε σιωπηρά αποδεκτή, την Τουρκική στάση των τελευταίων μηνών απωθώντας πίσω-πίσω-πίσω τις κυρώσεις/sanctions (στα θέματα Κύπρου) ή έστω μέτρα/measures (στα θέματα Ελλάδας) της θεσμικής ΕΕ απέναντι στην Τουρκία, αυτό έμεινε σε παρένθεση για την εσωτερική μας συζήτηση.
Καθώς όμως στην υψηλή η πολιτική εικόνα παίζει κυρίαρχο ρόλο, ή σχεδόν λαχανιασμένη σπουδή των Δυο Προέδρων της ΕΕ – Σαρλ Μισέλ/Ούρσουλας φοντερ Λάϊεν – να βρεθούν την επόμενη Τρίτη στο Ακ Σαράι του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προκειμένου να σηματοδοτηθεί η αντίστοιχα λαχανιασμένη Ευρω-στήριξη προς μια Τουρκία που βρίσκεται σε ευαίσθητη θέση, θάπρεπε να προβληματίζει.
Καθώς και στα δύο αυτά παραδείγματα, η Γερμανική παρουσία είναι κυρίαρχη – ποιος δεν γνωρίζει ότι η φίλτατη Ούρσουλα είναι «παιδί» της Καγκελαρίου Μέρκελ; ποιος δεν θυμάται ότι στην Κορυφή των «27» το Βερολίνο είναι που κυρίως βάρυνε προς την «θετική ατζέντα» για Τουρκία; ποιος δεν γνωρίζει ότι οι Ελληνικές εκκλήσεις για εμπάργκο όπλων κατά της Άγκυρας, την Γερμανία βρίσκουν πρώτο ανάχωμα, προς την Ιταλία ή την Ισπανία; - διερωτάται κανείς μήπως θα ξαναζήσουμε στην Ελληνική κοινή γνώμη ένα νέο κύμα αντιΓερμανισμού. Άλλωστε, στο εκκρεμές μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, πάλιν αναπηδά ο ενθουσιασμός για ειδική σχέση Μπάϊντεν-Μητσοτάκη που θα αντιστρέψει εκείνην Τραμπ-Ερντογάν. Άλλωστε, στον εορτασμό της Εθνικής επετείου διαλέξαμε να τεθούμε υπο το φως – ή την σκιά – των Τριών Ναυάρχων. Άλλωστε, στον εορτασμό την Εθνικής επετείου διαλέξαμε να τεθούμε υπό το φως – ή την σκιά – των Τριών Ναυάρχων. Άλλωστε, ο ζωηρός μηντιακός μας κήπος τις τελευταίες ημέρες με απαξιωτική διάθεση αναφέρεται στο πώς έχει σκοντάψει η Γερμανία στο τρίτο κύμα της πανδημίας, στο πόσο αδέξια η Καγκελλάριος Μέρκελ ζήτησε συγγνώμη (τρομερή λέξη!) για λανθασμένες επιλογές.
Λέτε να ζήσουμε νέα φάση αντι-Γερμανισμούς την ανοιξιάτικη Ελλάδας μας;
*Δημοσιεύτηκε στο kReport στις 2/4/2021.