Friday, 29 March 2024

«Εδώ κατοικούν τέρατα»

Άνθησαν οι ακραίες παρομοιώσεις και μεταφορές, μ' εκείνο που τελικά (;) αποφασίστηκε στο Eurogroup για την Κύπρο. Από την παραπομπή στο «Lasciate ogni speranza, voi ch' entrate»/ «Εγκαταλείψτε κάθε ελπίδα, όσοι εισέρχεστε εδώ», το οποίο καλωσόριζε όσους κατά την «θεία Κωμωδία» προσέρχονταν στην Δαντική Κόλαση, μέχρι την υπόμνηση εκείνου που στους χάρτες των παλαιών χρόνων περιέγραφε το τι βρισκόταν πέρα από τις γνωστές περιοχές της υφηλίου: «Here be monsters»/ «Εδώ κατοικούν τέρατα».

Επίσης, αναπόφευκτα ήρθε στο προσκήνιο η συνειδητοποίηση – τραγικά γνωστή από την εμπειρία του Κυπριακού.... – ότι «κάθε προηγούμενη λύση, χειρότερη από την επόμενη». Η «λύση» του Eurogroup της 24ης/25ης Μαρτίου ήταν δρακόντια σε σχέση μ΄ εκείνην της 16ης/17ης. αλλά κι εκείνη ήταν αφάνταστα οδυνηρότερη απ' όλα όσα είχαν συζητηθεί όλο το φθινόπωρο και τον χειμώνα για την Κύπρο επί εποχής Χριστόφια.

Το πραγματικό ερώτημα, βέβαια, είναι πού θα καταλήξει οικονομικά η περιπέτεια με την «διάσωση» της Κύπρου από τους Ευρωπαϊκούς και μόνον, τελικά, μηχανισμούς - το «ηλίθιο πείραμα με την Κύπρο» όπως το χαρακτήρισε μέσα στην κορύφωση της κρίσης ο Clemens Fuest, του Said Business School της Οξφόρδης, μέλος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Οικονομικών της Γερμανίας και πρόεδρος του Ινστιτούτου ΖΕW στο Μάννχαϊμ. Πείραμα είναι και αυτό, πειραματόζωο και η Κύπρος. Όπως πείραμα εν εξελίξει παραμένει η τύχη του πειραματόζωου «Ελλάδα». Όποιος παριστάνει ότι γνωρίζει όχι ακριβώς αλλ' έστω και προσεγγιστικά πού βρίσκεται η κατάληξη, είναι ή ανόητος ή διανοητικά ανέντιμος: δεν έλλειψε ούτε η μια, ούτε η άλλη κατηγορία στην Ελληνική περιπέτεια, δεν λείπει ούτε με αφορμή την Κύπρο!

Η παραμονή της Κύπρου χωρίς τραπεζικό σύστημα επί δέκα ημέρες. η απορρόφηση του σοκ από το «σπάσιμο»/διάλυση της Λαϊκής Τράπεζας σε good bank και bad bank. το ζαλιστικό haircut, της τάξεως του 30%, στις καταθέσεις άνω των εγγυημένων 100.0000 ευρώ στην Τράπεζα Κύπρου ( bail-in αντί για bail-out εις βάρος της πιο ευαίσθητης ομάδας στην κλίμακα αξιών: τους καταθέτες). η εισαγωγή περιορισμών στην κίνηση κεφαλαίων πέρα και πάνω από την επιβολή haircut στις καταθέσεις, πράγμα που σήμανε ότι η Κύπρος ... παραμένει μεν στην Ευρωζώνη έχοντας όμως προσωρινά αποκοπεί από την ίδια την Ευρωπαϊκή Κοινότητα (σκεφτείτε το ξανά: έτσι λειτουργεί!) – όλα αυτά δεν είναι εύκολο, δεν είναι καν δυνατόν να προβλεφθεί πού θα βγουν. Ακόμη κι αν υποτεθεί ότι τα πράγματα σταματούν εδώ, ότι είδαμε δηλαδή όλη την πρώτη φάση του δράματος να ολοκληρώνεται - όπως μετά το δικό μας Καστελλόριζο, την εποχή ΓΑΠ, ας πούμε...

Ο από μηχανής θεός βρίσκεται

σε διακοπές διαρκείας - τελεία και παύλα

Επαναλαμβάνουμε: το πού θα καταλήξει, οικονομικά, η τραγωδία της Κύπρου (που για μιαν ακόμη φορά η πολιτική και η μηντιακή τάξη στην Ελλάδα την μεταχειρίζεται - νομίζει - προκειμένου να σκοράρει πόντους εκ του ασφαλούς) δεν είναι καθόλου σαφές ή προβλεπτό. Το γεγονός ότι συστημική διατάραξη δεν -ΔΕΝ- καταγράφηκε τις ημέρες όπου η Κύπρος αναλισκόταν στην ψευδαίσθηση του δυναμικού «Όχι» στην Βουλή της, μάλιστα με τις ψήφους όσων διαπραγματεύτηκαν το αρχικό σχέδιο «διάσωσης» να μένουν την επόμενη μέρα στο υποκριτικό «παρών», δεν σημαίνει ότι συστημικός κίνδυνος δεν υπάρχει. Ότι δεν θα εκδηλωθεί σε οποιαδήποτε επόμενη φάση: για να επιστρέψουμε σ' έναν άλλο σοφό των Γερμανών (αφού τα πάντα καθορίζονται στην Γερμανία: φρίκη, αλλά έτσι παίζεται το παιχνίδι στην ηττημένη «Ευρώπη»), τον μετα-Κεϋνσιανό Peter Bofinger του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων της Γερμανίας/του Sachverstaendigenrat zur Begutachtung der gesamtwirtshaftlichen Entwicklung (για να απολαύσουμε όλο το μεγαλείο των λέξεων), ο συστημικός κίνδυνος θα παραμονεύει πλέον σε κάθε στροφή.

Πάντως, ενώ οι Κύπριοι νόμιζαν/θεωρούσαν ότι είχαν ένα βαρύ διαπραγματευτικό χαρτί όταν ξεκινούσαν την αναζήτηση στήριξης από τον Μόσκοβο και το Ξανθόν Γένος, ενώ κουβαλούσαν την υποτιθέμενη υπόσχεση του θησαυρού «τους» του φυσικού αερίου, του Οικοπέδου 12, του κοιτάσματος της Αφροδίτης πέρα από το Λεβιάθαν και την Ταμάρ των Ισραηλινών, ο χρόνος των αγορών δεν τους βοήθησε - οι αγορές δεν ταράχθηκαν. «Η συγκρατημένη αντίδραση των αγορών στην κρίση που έχει ενσκήψει στην Κύπρο δείχνει ότι η Ευρωζώνη βρίσκεται σε καλή θέση και μπορεί να αντιμετωπίσει τις οποιεσδήποτε αναταράξεις»: Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε (αυτός δεν χρειάζεται συστάσεις...) πριν την τελική ευθεία του μακρού Σαββατοκύριακου των αποφάσεων – των αληθινών, όχι του Σαββατοκύριακου της παραζάλης.

Συνολικά, ο από μηχανής θεός στον οποίο προσπάθησε να στηριχθεί η Κύπρος απεδείχθη ότι βρίσκεται σε διακοπές – μάλιστα σε διακοπές διαρκείας! Προέκυψε, δε, μια λανθασμένη αξιολόγηση ισορροπιών και δυνατοτήτων που, μέσα σε ένα 10ήμερο, άφησε πίσω της σμπαράλια πολύ πιο σημαντικά (και, γίνεται...) από τα οικονομικά. Μην διεκτραγωδούμε αλλά:

-Πρώην Γενικός Διευθυντής του Ισραηλινού ΥΠΕΞ, ο Alon Liel, με μακρά ειν' αλήθεια διαδρομή στις Τουρκοϊστραηλινές σχέσεις, δήλωνε νωρίς ότι θα δούμε «δραματικές αλλαγές» στον οικονομικό χάρτη της Ανατολικής Μεσογείου, με την προοπτική συνομιλιών Ισραήλ-Τουρκίας για το ζήτημα των ερευνών φυσικού αερίου στην ευρύτερη περιοχή.

-Νωρίτερα, ο Ρώσος Πρωθυπουργός Dmitry Medvedev είχε αναφερθεί στην προσφορά (προς Gazprom αλλά και Rosneft)»κυπριακών στοιχείων ενεργητικού στην Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων και offshore κοιτασμάτων υδρογονανθράκων», πλην όμως αυτά «αποτελούν περίπλοκη υπόθεση λόγω της εδαφικής διαφοράς με την Τουρκία (sic)»,πέρα δηλαδή από το αδιευκρίνιστο της αξίας τους.

-Ακόμη νωρίτερα, το ειδησεογραφικό πρακτορείο Itar-Tass είχε υπενθυμίσει «την αμφισβήτηση της περιοχής υπό την Τουρκία».

-Την ώρα που κορυφώνονταν οι διαπραγματεύσεις Κύπρου/Eurogroup, επισήμως πλέον το Τουρκικό ΥΠΕΞ δήλωσε με ανακοίνωσή του ότι «η ιδέα ότι οι φυσικοί πόροι της Κύπρου μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως εγγύηση σε Ταμείο Αλληλεγγύης [...] χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα εγγενή δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων συνιδιοκτητών του νησιού, είναι μια επικίνδυνη έκφανση της φαντασίωσης ως μόνου ιδιοκτήτη του νησιού, που μπορεί να οδηγήσει σε νέα κρίση στην περιοχή».

-Αντανάκλαση της πάγιας Αμερικανικής στάσης στο ζήτημα, η ανακοίνωση της Εκπροσώπου του Στέητ Ντηπάρντμεντ Βικτόριας Νούλαντ θύμιζε ότι «οι ΗΠΑ θεωρούν πως οι φυσικοί πόροι της Κύπρου θάπρεπε να κατανεμηθούν δίκαια/equitably μεταξύ των δυο κοινοτήτων». Πιο άγαρμπα, την ίδια θέση υποστήριζε προ ημερών και ο Αμερικανός ΥΠΕΞ Τζών Κέρρυ.

-Κάπου μέσα στην διαδρομή όλων αυτών των γεγονότων, από ανακοίνωση του Λευκού Οίκου (που «εκτιμά βαθύτατα την στενή συνεργασία με την Τουρκία και το Ισραήλ»), έγινε γνωστό ότι με επίσημη συγγνώμη από τον Ισραηλινό Πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου (την οποία «εξ ονόματος του τουρκικού λαού» απεδέχθη ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν) έκλεισε το επεισόδιο του 2010 με το Μavi Marmara. Βέβαια, δεν άργησε να προκύψει διάσταση εκδοχών του τι ακριβώς έλεγε η συγγνώμη Νετανιάχου, τι η αποδοχή Ερντογάν...

-Η Ελλαδική Κυβέρνηση κατόρθωσε να αισιοδοξήσει εκ νέου, με επαφή Σαμαρά-Νετανιάχου που (επανα)δρομολόγησε πρόσθετη σύσφιξη των σχέσεων Ελλάδας-Ισραήλ, με σύγκληση «κοινού Υπουργικού Συμβουλίου» στο άμεσο μέλλον.

Ας σταθμίσει ο καθένας όπως θέλει και μπορεί, τι έχει μεσολαβήσει, πού βρισκόμαστε, τι έχει ανατραπεί στις περιφερειακές ισορροπίες. Όπου ούτως ή άλλως κατοικούν τέρατα...

«Το ένα χέρι υψωμένο μαχητική γροθιά,

το άλλο απλωμένο στη ζητιανιά»

Λοιπόν: Άδηλο το μέλλον στην οικονομική σκηνή – και μάλιστα η συστημική επίπτωση στην Ελλάδα. Δυσάρεστες ανατροπές στην γεωπολιτική ισορροπία, και βλέπουμε. Οριστική διάψευση των ιδεολογημάτων περί αλληλεγγύης σε μια «Ευρώπη» που καταλήγει πεδίο ξεκάθαρης άσκησης βίας (πολιτικής, εντάξει!) και επιβολής.

Μένουν οι πολιτικές μετενέργειες. Στην Κύπρο, το βαρύ «ΟΧΙ» (με αποχές/ «παρών») που σε μια βδομάδα έγινε «ΝΑΙ» (πάλι με αποχές), θα δούμε τι θα αφήσει πίσω του. Σ' εμάς, είχαμε την τραγικοκωμική εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ να αποφεύγει μεν την από κοινού άσκηση με τους ΑΝ.ΕΛΛ. μομφής κατά Στουρνάρα (!) για την στάση του στο Eurogroup, μόνον και μόνον για να καταλήξει στην εικόνα κοινών δηλώσεων Τσίπρα-Καμμένου (δύσκολα θα σβήσει η μνήμη αυτής της εικόνας-χίλιες λέξεις, όντως...) για Κοινό Μέτωπο Δράσης υπέρ της Κύπρου, με κλήση Προβόπουλου στην Βουλή (;), την στιγμή ακριβώς όπου οι Κύπριοι οι ίδιοι προσέρχονταν σε βαρύτατο συμβιβασμό.

Βέβαια, άμα η Τρικομματική τώρα ξανακάνει την γκάφα να παίξει επικοινωνιακά την χαιρεκακία «Εμείς τα λέγαμε!», η κατάληξη μπορεί πάλι να τους βγει θετική για τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛΛ, γιατί; Επειδή στην κοινή γνώμη ξανανεβαίνει, εκείνο που μοναδικά περιέγραφε προ καιρού ο Αλέκος Παπαδόπουλος : «Το ένα χέρι υψωμένο μαχητική γροθιά, το άλλο απλωμένο στη ζητιανιά».

Add comment


Security code
Refresh