e-library

Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών

Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες ενημερώσεις και να το πείτε στους φίλους σας. 

Η εκπομπή «Athens Calling» με τον Περικλή Βασιλόπουλο, μεταδίδεται κάθε Κυριακή 10-12 το βράδυ. Συνεχίζει σταθερά τον Διάλογο στα μεγάλα θέματα της Κοινωνικής Ευθύνης: Υγεία, Περιβάλλον/Κλιματική Κρίση, Ψηφιακός Πολίτης, Νεοφυείς Επιχειρήσεις με κοινωνικό σκοπό, Ευεξία και Ποιότητα Ζωής. Μια εκπομπή για δυναμικούς και ενεργούς πολίτες όλων των φύλων που ξαγρυπνούν σκεπτόμενοι με τη συνοδεία καλής μουσικής στο τέλος της εβδομάδας, λίγο ΠΡΙΝ το ΜΕΤΑ.
Αυτή την Κυριακή 26 Ιουνίου 2022, καλεσμένοι στην εκπομπή είναι:
• Από το Λονδίνο, ο Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής Πολιτικής Υγείας στο LSE, μιλά για όλα τα θέματα που αφορούν την εξέλιξη της πανδημίας και την παγκόσμια εμπειρία για την τέταρτη δόση του εμβολίου.
• Η Αλεξάνδρα Φιλήνδρα, αν. Καθηγήτρια Πολιτικής Επιστήμης στο University of Illinois, ΗΠΑ και συγγραφέας του βιβλίου «Race, Rights and Rifles» (Φυλές, Δικαιώματα και Όπλα) που θα εκδοθεί στο Chicago University Press και ο Απόστολος Βλαχογιάννης, Διδάκτορας Συνταγματικού Δικαίου και επιμελητής/μεταφραστής του βιβλίου του Jack Balkin «Το Ζωντανό Σύνταγμα» των ΗΠΑ, μιλούν για τις δύο πρόσφατες αποφάσεις του Supreme Court των ΗΠΑ για τις αμβλώσεις και την γενική ελευθερία κατοχής όπλων χωρίς περιορισμούς, που έχουν προκαλέσει παγκόσμια συζήτηση.

Ακούστε τα ηχητικά αρχεία/podcast της εκπομπής "Athens Calling" (19/6) εδώ (Α' Μέρος) εδώ (Β' Μέρος) και εδώ (Γ' Μέρος). Καλεσμένοι ήταν οι: Έλενα Δανάλη, Γιώργος Παππάς, Ντίνα Ντζιώρα, Φαίη Κουτζούκου. Δείτε επίσης εδώ τη live μετάδοση της εκπομπής. 

«Ασκώ τα δικαιώματά μου, τηρώ τις υποχρεώσεις μου, στην Ευρώπη του αύριο»

Κάθε Παρασκευή, από τις 19 έως τις 20, ακούστε στο Πρώτο Πρόγραμμα την εκπομπή του Περικλή Βασιλόπουλου «Ασκώ τα δικαιώματά μου, τηρώ τις υποχρεώσεις μου, στην Ευρώπη του αύριο», με φιλοξενούμενο το δημοσιογράφο Αντώνη Παπαγιαννίδη.
Αυτήν την Παρασκευή 24 Ιουνίου 2022,  στις 7– 8 μ.μ., καλεσμένοι ήταν:
• Ο Ανδρέας Τάκης, Πρόεδρος της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και ο Κωστής Παπαϊωάννου, πρώην Πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, συζητούν για την ιεραρχία επικινδυνότητας των φορέων προσβολής των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, τα Δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ Κοινότητας, την Πανεπιστημιακή αυτονομία και την συμπεριληπτική Κοινωνία.
• Ο Γιάννης Τζώρτζης, Επικεφαλής Νομικής Ομάδας στο πρόγραμμα Δίκαιης Αναπτυξιακής Μετάβασης για τις Λιγνιτικές Περιοχές, μιλά για το πρόγραμμα αλλά και για την σχέση του Περιβάλλοντος και της Τέχνης.

Ακούστε τα ηχητικά αρχεία/podcast της εκπομπής "Ασκώ τα δικαιώματά μου" (24/6) εδώ (Α' Μέρος) εδώ (Β' Μέρος) και εδώ (Γ' Μέρος).

Χαιρετισμός της Προέδρου της Δημοκρατίας στην επίσημη τελετή έναρξης του δικαστικού έτους του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

Η Ελλάδα επικύρωσε την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αρχικά το 1953 και τελικά το 1974, μετά το τέλος της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Η περίφημη "ελληνική υπόθεση" υπήρξε αποφασιστική στιγμή για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη συναφή διαμόρφωση πολιτικών και προτύπων. Η αποχώρηση της Ελλάδας ανέδειξε την αξία της ελευθερίας, με αποτέλεσμα να επιταχυνθεί η απονομιμοποίηση της χούντας, στο εσωτερικό και στο εξωτερικό. Στην αρχή της μεταδικτατορικής εποχής, που στην Ελλάδα αποκαλείται «Μεταπολίτευση», η υποδοχή και ερμηνεία του κειμένου εκ μέρους των δικαστών ήταν, το λιγότερο, διστακτική. Η ελληνική έννομη τάξη και το δικαστικό σύστημα δεν ήταν εξοικειωμένοι με το κανονιστικό καθεστώς και πλαίσιο της Σύμβασης. Ωστόσο, σταδιακά η Ευρωπαϊκή Σύμβαση μετατράπηκε σε πολύτιμο εργαλείο για την κατανόηση όχι μόνο του ευρωπαϊκού δικαίου και της θεωρίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά και του νοήματος του δικού μας Συντάγματος. Δείτε εδώ την πλήρη δήλωση της ΠτΔ Κατερίνας Σακελλαροπούλου. 

Ηλίας Μόσιαλος: Οι αποφάσεις δημόσιας υγείας και οι ιατρικές αποφάσεις πρέπει να βασίζονται στην τεκμηρίωση και στη συστηματική ανάλυση των δεδομένων

Η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών έχει επιτελέσει σημαντικό έργο στη διάρκεια της πανδημίας. Όμως η σημερινή της εισήγηση για την χορήγηση της δεύτερης αναμνηστικής δόσης σε άτομα ηλικίας 30-59 ετών που δεν ανήκουν στις ευάλωτες κατηγορίες δεν συνοδεύεται από την αναγκαία τεκμηρίωση...Εφόσον δεν υπάρχουν επαρκή επιστημονικά δεδομένα τότε δεν θα έπρεπε να γίνει και η σχετική εισήγηση αυτή τη χρονική περίοδο. Ορισμένοι επισήμαναν ότι θα μπορούν να κάνουν την τέταρτη δόση όσοι φοβούνται. Αυτός βέβαια δεν είναι επαρκής λόγος για να δικαιολογηθεί μια πολιτική, ειδικά όταν δεν υπάρχει επαρκής τεκμηρίωση. Οι αποφάσεις δημόσιας υγείας και οι ιατρικές αποφάσεις πρέπει να βασίζονται στην τεκμηρίωση και στη συστηματική ανάλυση των δεδομένων. Στη χώρα μας χρειάζεται να έχουμε επαρκή στοιχεία για το ποσοστό των συμπατριωτών μας που έχουν επαρκή ανοσοπροστασία. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 23/6). 

"Το επίφοβο δίπολο για τα ΕλληνοΤουρκικά: Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ" του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Ποτέ δεν είναι εύκολη υπόθεση να φαντασθεί κανείς πού θα ισορροπήσει η μπίλια για εκείνα που – στους άλλους – ακούγονται τυπικά/περιορισμένα/μικρά. Είναι φρίκη να το σκέφτεται και να το αντιμετωπίζει κανείς, αλλά τα ΕλληνοΤουρκικά ακόμη και στο πιο επικίνδυνο σημείο τους, δεν «κερδίζουν» την προσοχή, όσα κι αν λέγονται σεμνοπρεπώς περί σταθερότητας της ΝοτιοΑνατολικής Πτέρυγας της Συμμαχίας κοκ. Γι αυτό και επισημαίναμε ότι μεταξύ Κορυφής ΕΕ και Κορυφής ΝΑΤΟ, παρεμβάλλεται η σαφώς βαρύτερη Κορυφή των G7 (μετά Ζελένσκι), όπου δίπλα στο Ουκρανικό θα έχει βρεθεί και η μείζων διάσταση διαχείρισης της ενεργειακής κρίσης. Οπότε; Οπότε στην ΝΑΤΟϊκή κονίστρα, αφού βέβαια σημειώσουμε μια σχετική διόρθωση της θέσης του Γ.Γ. Γιενς Στόλτεμπεργκ από πλήρως υπέρ Τουρκίας σε «να προσέχουμε τις ισορροπίες», θα χρειαστεί μεγάλη ψυχραιμία προκειμένου να διαβάσουμε σωστά την Πυθία της Κορυφής της 29ης/30ης Ιουνίου στην Μαδρίτη. Δείτε εδώ το άρθρο (economia.gr, 24/6). 

"Οι παράλληλες πραγματικότητες του Πανεπιστημίου" του Γιώργου Παγουλάτου

Παρακολουθώντας τα πρωτοσέλιδα θα νόμιζε κάποιος ότι στα πανεπιστήμια διεξάγονται συγκρούσεις, διακινούνται ναρκωτικά και δέρνονται συμμορίες. Αυτά συμβαίνουν, συχνότερα από ό,τι θα έπρεπε, αλλά παραμένουν η απόκλιση και η εξαίρεση. Κάθε δεκαετία που περνάει, τα ελληνικά πανεπιστήμια είναι καλύτερα από την προηγούμενη (σε προσωπικό, σε διεθνοποίηση, σε ακαδημαϊκό έργο, σε ερευνητικές επιδόσεις). Παρά τους πενιχρούς μισθούς, τα ΑΕΙ προσελκύουν πολύ καλούς υποψηφίους. Ίσως επειδή η επιστημονική γνώση διεθνοποιείται, γίνεται διαρκώς ανταγωνιστικότερη, βαθαίνει και εκτείνεται σε νέα πεδία. Η πραγματικότητα του πανεπιστημίου είναι πολύ καλύτερη από ό,τι το γραφειοκρατικό ρυθμιστικό του πλαίσιο θα συνιστούσε. Ενδεικτικό της βαριάς κληρονομιάς, το νομοσχέδιο που κατέθεσε το υπουργείο Παιδείας έχει 320 άρθρα! Όμως, αυτά εν μέρει δικαιολογούνται, καθώς κωδικοποιούν πλήθος νομοθετημάτων και εισάγουν τη νομική βάση για εκχώρηση αρμοδιοτήτων στα ΑΕΙ. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 19/6). 

Αναρτήσεις και αντιλογίες

Περικλής Βασιλόπουλος: Η Patti Smith και ποιος έχει τελικά την εξουσία

Μοναδική Patti Smith στο Ηρώδειο, κάτω από τον Παρθενώνα και απέναντι στην Πνύκα με απίθανο φινάλε μετά από καλοκαιρινή βροχή... με ένα ιστορικό τραγούδι που συμπυκνώνει ένα από τα μεγάλα αινίγματα της εποχής... Finally who has the power? Η εμπειρία των τελευταίων 300 χρόνων στις περιοχές μας (στις δυτικές/δημοκρατικές χώρες δηλ..) λέει ότι μακροπρόθεσμα η Patti είναι σωστή.. People have the power (μέ συνεχείς αναστροφές βέβαια).. μεσοπρόθεσμα παίζεται και βραχυπρόθεσμα (δηλ τώρα) όλο μπρός-πίσω.. το τραγούδι και το ερώτημα μου θυμίζουν την πρώτη ημέρα της διδακτορικής μου εργασίας στο Παρίσι, μέσα δεκαετίας 80 όταν στο εναρκτήριο σεμινάριο ο Γάλλος Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας ξεκινά την διάλεξη με δύο εκφράσεις/ερωτήματα στους συμμετέχοντες (15 Γάλλοι et moi-meme).. A qui appartient le Pouvoir? (δηλ Who has the Power, σε ποιόν ανήκει η εξουσία;) και L'epiphenomene est anodin... Δείτε εδώ την πλήρη ανάρτηση (fb, 26/6).

Και εδώ εν ώρα εργασίας 

Έξω από το στούντιο σε live-streaming στο fb γιατί το σύγχρονο ραδιόφωνο πρέπει να συνδυάζει πολλούς τρόπους μετάδοσης του παραγόμενου περιεχομένου δηλ να είναι mixed media... αυτό είναι και το πρόσφατο μήνυμα της EBU. Μια συνεχής προσπάθεια συνδυασμού του παλιού με το νέο. Το παραδοσιακό ερτζιανό ραδιόφωνο παραμένει ένα φανταστικό μέσο επικοινωνίας (φωνές χωρίς πρόσωπο, αν έχουν βάθος και καλή μουσική.. ασυναγώνιστο) αλλά στην εποχή τού ιντερνετικού υπερπληθωρισμού με smartphones χρειάζεται και εικόνα (fb-You Tube) και προσαρμογή... Γίνεται έτσι μια μίνι-τηλεόραση που συμπληρώνεται στα ερτζιανά. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 21/6). 

Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου: Τα δικαιώματα είναι καθολικά και δεσμεύουν νομικά, πριν απ' όλους την αστυνομία

Τα δικαιώματα ισχύουν καθολικά και δεσμεύουν νομικά. Είναι δικαιώματα του ανθρώπου γιατί τα έχεις απλά και μόνο επειδή είσαι άνθρωπος. Είναι πρωταρχική υποχρέωση κάθε πολιτείας να τα αναγνωρίζει, να τα σέβεται και να τα προστατεύει. Γι' αυτό και τα δικαιώματα αυτά είναι δικαιώματα του πολίτη, κατ' αρχήν απέναντι στο κράτος. Η ΕλΕΔΑ είναι καταστατικά ταγμένη στην προστασία των δύο αυτών αρχών, της καθολικότητας των δικαιωμάτων και της πρωταρχικής υποχρέωσης του κράτους να τα σέβεται. Γι΄ αυτό τάσσεται υπέρ των αδυνάτων, των ευάλωτων και των ευπαθών, αυτών που υφίστανται διακρίσεις ή συστηματική προσβολή των δικαιωμάτων τους. Η ΕλΕΔΑ υπάρχει δηλαδή κατ' αρχήν για αυτούς και αυτές που την έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Αυτό ιεραρχεί τις προτεραιότητές της, στο πλαίσιο πάντα των δυνατοτήτων της. Η δράση της τη φέρνει έτσι αντιμέτωπη με τις πηγές απειλής και διακινδύνευσης των δικαιωμάτων: πρώτα με τη δημόσια εξουσία και μετά την εξουσία ιδιωτών ή ομάδων. Για να ελέγχει την εξουσία σε κάθε της μορφή η ΕλΕΔΑ είναι ανεξάρτητη και ακηδεμόνευτη: από το κράτος, από τα κόμματα, από τα ΜΜΕ ή άλλες, παντοειδείς επιχειρήσεις. Δείτε εδώ το πλήρες κείμενο. 

Αλέκος Κρητικός: Ρεαλιστικός ευρωπαϊσμός

Κάθε φορά που φουντώνουν νέες προκλήσεις για την ΕΕ, αναζωπυρώνεται και η συζήτηση γύρω από το τι πρέπει αλλά και τι μπορεί να κάνει η ενωμένη Ευρώπη προκειμένου να τις αντιμετωπίσει. Αλλά και γύρω από το είδος και τα όρια της κριτικής που είναι σκόπιμο και επιτρεπτό να ασκείται στην ΕΕ σε ό,τι αφορά την ανταπόκρισή της στις προκλήσεις αυτές. Κάποιοι υπενθυμίζουν, ορθώς, ότι η ΕΕ είναι ένα θεσμικό υβρίδιο που, χωρίς να είναι ένας απλός διεθνής οργανισμός, δεν είναι ούτε ένα κυρίαρχο κράτος, ούτε καν ομοσπονδία ή, έστω, συνομοσπονδία. Κατά συνέπεια δεν έχει ούτε τις αρμοδιότητες που έχουν κρατικές ή ομοσπονδιακές δομές, ούτε τη δυνατότητα να ενεργεί με την ταχύτητα που αυτές ενεργούν. Ορθώς επίσης υποστηρίζουν ότι η ΕΕ έχει όσες αρμοδιότητες της έχουν δώσει τα κράτη-μέλη. Κάποιοι άλλοι, ας τους αποκαλέσουμε «ρεαλιστικά ευρωπαϊστές»*, επισημαίνουν ότι η κριτική στην ΕΕ απευθύνεται εκ των πραγμάτων στην ομάδα των κρατών-μελών που, για τους δικούς τους λόγους, δεν είναι υπέρ της εμβάθυνσης της ΕΕ και αποτρέπουν τη λήψη αποφάσεων που θα πήγαιναν προς αυτή την κατεύθυνση. Δείτε εδώ το άρθρο ("Νέα", 15/6).