e-library

Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών

Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες ενημερώσεις και να το πείτε στους φίλους σας. 

«Athens Calling» (Η Αθήνα Καλεί)

Η εκπομπή «Athens Calling» με τον Περικλή Βασιλόπουλο, μεταδίδεται κάθε Κυριακή 10-12 το βράδυ. Συνεχίζει σταθερά τον Διάλογο στα μεγάλα θέματα της Κοινωνικής Ευθύνης: Υγεία, Περιβάλλον/Κλιματική Κρίση, Ψηφιακός Πολίτης, Νεοφυείς Επιχειρήσεις με κοινωνικό σκοπό, Ευεξία και Ποιότητα Ζωής. Μια εκπομπή για δυναμικούς και ενεργούς πολίτες όλων των φύλων που ξαγρυπνούν σκεπτόμενοι με τη συνοδεία καλής μουσικής στο τέλος της εβδομάδας, λίγο ΠΡΙΝ το ΜΕΤΑ.
Την Παρασκευή 26 Μαΐου 2023, 10-12 το βράδυ (Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8) καλεσμένες στην εκπομπή ήταν:
● Η Σοφία Μαυραγάνη, Χορογράφος, μιλά για την πολυμεσική θεατρική παράσταση A-live που αφορά το αποτύπωμα της Αντιγόνης σήμερα, σε συνεργασία με το ερευνητικό πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας "Αντιγόνες: Σώματα της αντίστασης στο σύγχρονο κόσμο".
● Η Ελένη Σαμπάνη, ψυχολόγος, συστημική - οικογενειακή ψυχοθεραπεύτρια και ποιήτρια. Μιλά για τη δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο "Ο τρόπος που έχουνε τα πράγματα να σπάνε" και εξηγεί γιατί η συνάντηση και ο διάλογος των ιδεών αποτελεί την υπέρτατη πολιτική πράξη.

Ακούστε εδώ το ηχητικό αρχείο/podcast της εκπομπής "Athens Calling" (26/5) και δείτε εδώ, εδώ και εδώ τη live μετάδοση της εκπομπής. 

«Ασκώ τα δικαιώματά μου, τηρώ τις υποχρεώσεις μου, στην Ευρώπη του αύριο»

Κάθε Σάββατο, από τις 16:00 έως τις 17:00, ακούστε στο Πρώτο Πρόγραμμα την εκπομπή του Περικλή Βασιλόπουλου «Ασκώ τα δικαιώματά μου, τηρώ τις υποχρεώσεις μου, στην Ευρώπη του αύριο», με φιλοξενούμενο τον δημοσιογράφο Αντώνη Παπαγιαννίδη.
Το Σάββατο 27 Μαΐου 2023, 4-5 μ.μ. (Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8) καλεσμένη ήταν:
●Η Πηνελόπη Φουντεδάκη, Καθηγήτρια Συνταγματικού Δικαίου και Αντιπρύτανης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο που μιλά για τις συνταγματικές προβλέψεις της εκλογικής διαδικασίας, τις προϋποθέσεις Αναθεώρησης του Συντάγματος, αλλά και για τη σημασία της επαρκούς γνώσης των πολιτών για τις βασικές προβλέψεις του υπέρτατου Νόμου της χώρας.

Ακούστε εδώ το ηχητικό αρχείο/podcast της εκπομπής "Ασκώ τα δικαιώματά μου" (27/5) και δείτε εδώ και εδώ τη live μετάδοση της εκπομπής.

Αντώνης Παπαγιαννίδης: Η πορεία προς τις κάλπες της 25ης Ιουνίου στρωμένη με ρόδα ή με κάποια αγκάθια;

Το μη-επιδεχόμενο αμφισβήτηση αποτέλεσμα της κάλπης της 21ης Μαΐου, με την πέρα του αναμενόμενου θετική έκβαση για την Κυβερνώσα Ν.Δ. (κι ακόμη περισσότερο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη), με την καταβύθιση του ΣΥΡΙΖΑ (που παρευθύς μπήκε σε εσωτερική περιδίνηση) και με την εξασφάλιση κάποιου περιθωρίου πρωτοβουλίας στο ΠΑΣΟΚ (που άφησε πίσω του την διστακτικότητα ΚΙΝΑΛ και ευθέως διεκδικεί κεντρικό ρόλο/ρόλους) συσσωρεύει ήδη θεσμικές μετενέργειες. Που, ενώ δεν αλλάζουν το περιβάλλον με το οποίο θα γίνουν οι εκλογές της 25ης Ιουνίου, χρωματίζουν τους όρους τους... Επίσης, αλλάζοντας τελείως αντικείμενο και ενώ ακόμη ήταν νωπά τα αποτελέσματα της κάλπης και ατελέσφορες οι διερευνητικές εντολές, είδαμε το (επικαιροποιημένο) Μεσοπρόθεσμο 2024-27 που είχε κατατεθεί «στο νήμα» πριν τις κάλπες του Μαϊου, να βρίσκει την Ευρωπαϊκή Επιτροπή σε έμμεση/de facto ήπια αμφισβήτησή του. Τι εννοούμε; Ότι στην Δεύτερη Έκθεση Μεταμνημονιακής Εποπτείας της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή (δημοσιοποιώντας ακριβώς μετά τις κάλπες του Μαϊου...) αφήνει να φανεί υπορρέουσα αμφιβολία για την επίτευξη των αναπτυξιακών στόχων πέρα από την φετινή χρονιά – πάντως το 3% για το 2024 έναντι ενός 1,9% που θεωρείται πιθανό στις Εαρινές Προβλέψεις της ΕΕ. Δείτε εδώ το άρθρο (ekdoseiskerkyra.gr, 26/5).

Γιώργος Παγουλάτος: Το τελευταίο άρθρο

Αυτό δεν είναι το τελευταίο μου άρθρο στην «Κ». Είναι όμως η τελευταία μου τακτική συμβολή στη στήλη αυτή, όπου κάθε δεύτερη Κυριακή εναλλάσσομαι με τον φίλο Νίκο Μαραντζίδη. Eγινα τακτικός συνεργάτης της «Κ» το 2007, κι έκτοτε γράφω ανελλιπώς κάθε δεύτερη Κυριακή. Μόνο διάλειμμα η περίοδος 2011-12, όταν είχα την τιμή να υπηρετήσω στις κυβερνήσεις Λ. Παπαδήμου και Π. Πικραμμένου. Χάνεις το τεκμήριο της ανεξαρτησίας όταν βρεθείς σε κρατική θέση ευθύνης. Γι' αυτό, η στήλη αυτή είναι η τελευταία. Είμαι ευγνώμων για τον πλουραλισμό, την εγκυρότητα και ανεξαρτησία αυτής της εφημερίδας, που οφείλει πολλά στον διευθυντή της Αλέξη Παπαχελά. Του οφείλω κι εγώ – στη δική του φιλόξενη πρόσκληση ανταποκρίθηκα. Δεκαέξι χρόνια, ποτέ δεν έγινα αποδέκτης οποιασδήποτε παρέμβασης στην αρθρογραφία μου... Η μακρά περίοδος της οικονομικής κρίσης μετέτρεψε την αρθρογραφία μου σε σχεδόν μονοθεματική. «Το Μνημόνιο ήταν η mission impossible εκείνων που τους έλαχε ο κλήρος να αποτρέψουν την καταστροφική χρεοκοπία της χώρας. Εάν αποτύγχαναν, θα έφευγαν με ελικόπτερο. Εάν κατόρθωναν να την αποτρέψουν, κανείς δεν θα τους συγχωρούσε ότι έσπειραν πίσω τους λιτότητα, ανεργία και δυστυχία». Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 28/5). 

Τάκης Παππάς: Το τέλος της κρίσης

Με τις εκλογές της προηγούμενης Κυριακής έκλεισε μια μεγάλη περίοδος συνεχόμενων κρίσεων που κράτησε σχεδόν 15 ολόκληρα χρόνια. Τέτοιου είδους μακροχρόνιες σπείρες κρίσεων είναι ενδημικές στη σύγχρονη Ιστορία της Ελλάδας, παρουσιάζουν δε εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ τους ως προς τα γενεσιουργά αίτια, τον τρόπο που εκδηλώνονται, καθώς και τον τρόπο της τελικής επίλυσης της κρίσης και εισόδου σε πολιτική ομαλότητα. Χωρίς εξαίρεση, οι μεγάλες κρίσεις της νεότερης Ιστορίας μας οφείλονται στην απονομιμοποίηση της αντιπροσωπευτικής κοινοβουλευτικής δημοκρατίας που συνήθως συμβαίνει όταν λαοπλάνοι πολιτικοί ηγέτες καταφέρνουν να υποδαυλίσουν τους φόβους των μεσαίων κοινωνικών τάξεων για κομματική εκμετάλλευση, ιδίως σε περιόδους οικονομικής δυσπραγίας και πολιτικής ανωμαλίας. Σε τέτοιες συγκυρίες, ο συνδυασμός κακής ηγεσίας, κοινωνικής ανασφάλειας και αδύναμων πολιτικών θεσμών αλληλοεπιδρούν αρνητικά με αποτέλεσμα μια σχεδόν αδιάκοπη και μακρά σπείρα κρίσης, από την οποία η έξοδος είναι εξαιρετικά δύσκολη. Η επιστροφή στην ομαλότητα προϋποθέτει την εμφάνιση ενός νέου πολιτικού ηγέτη με όραμα για το μέλλον, ένα ρεαλιστικό σχέδιο για την πραγματοποίησή του, καθώς και έναν επιτελικό πυρήνα ικανών στελεχών που να εξασφαλίζουν την επιτυχία του σχεδίου. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 28/5). 

Κώστας Βαξεβάνης: Ο καταυλισμός

Στις εκλογές της 21ης Μαΐου η επιλογή των πολιτών έγινε και είχε συγκεκριµένη διάσταση γιατί υπήρχαν λόγοι. Το να προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ, η Αριστερά αν θέλετε, να της αποδώσει µεταφυσικά στοιχεία και να δώσει εξηγήσεις που σχετίζονται αποκλειστικά µε τη θολή σκέψη του κόσµου προέρχεται από την ηθικοπλαστική αντίληψη που επιµένει να δίνει στην πολιτική µάχη, ξεχνώντας όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της. Κυρίως δε αυτά που αφορούν τις ευθύνες της... Ο Μητσοτάκης µπορεί να είχε όλα τα ελλείµµατα πολιτικής δόµησης και χαρακτήρα, αλλά κατάφερε να αποδείξει από πολύ νωρίς ότι αυτός κάνει κουµάντο στο κόµµα, ότι οι αποφάσεις δεν θα παρεκκλίνουν και θα πάει µέχρι το τέλος. Ολα τα στοιχεία του αυταρχισµού και του κυνισµού του κατάφερε να τα εµφανίσει στην κοινή γνώµη ως προτερήµατα. Ο µέσος πολίτης δεν αναγνώριζε την προβληµατική πολιτική συµπεριφορά ενός Ορµπάν ή ενός Τραµπ που καταλύει το κράτος δικαίου και προαναγγέλλει µάλιστα τα χειρότερα, αλλά έναν αποφασιστικό ηγέτη χωρίς παλινδροµήσεις. Ψευδής εικόνα αλλά επιτυχές µήνυµα. Το βασικό όµως ήταν ότι ο Μητσοτάκης δεν ήταν µόνος για να κριθεί ως πολιτική προσωπικότητα. Ηταν περιβεβληµένος από επικοινωνιολόγους, καναλάρχες, συµφέροντα, διορθωτές της κάθε προσωπικής αστοχίας. Δείτε εδώ το άρθρο (documentonews.gr, 27/5). 

Ηρακλής Μήλλας: Η επανεκλογή του Ρ.Τ. Ο Ερντογάν ως «φαινόμενο μπούμερανγκ»

Η απογοητευμένη αντιπολίτευση προσπαθεί να εξηγήσει γιατί το εκλογικό σώμα στην Τουρκία ψήφισε υπέρ του Προέδρου Ερντογάν όταν η βασιλεία του αποδείχθηκε καταστροφική για τη χώρα: πληθωρισμός που καλπάζει και υψηλή ανεργία, διαφθορά και κατάχρηση της δικαιοσύνης με χιλιάδες θύματα, καταπίεση της ελεύθερης έκφρασης, τεταμένη και επικίνδυνη εξωτερική πολιτική...Οι αναλύσεις τείνουν να απευθύνονται στον απόλυτο κυρίαρχο και στα μέτρα που λαμβάνει για να κατευθύνει και να χειραγωγεί το κοινό: στον αυστηρό και σχεδόν απόλυτο έλεγχο του κρατικού μηχανισμού και των μέσων ενημέρωσης και με συχνές λογοκρισίες, στην καταπιεστική διακυβέρνηση κατά των αντιφρονούντων και στη χρήση οικονομικών κινήτρων για να χειραγωγήσει τις εξελίξεις και να διαμορφώσει μια θετική εικόνα για τον εαυτό του και για τη συνολική κατάσταση... Ο Ερντογάν έχτισε την καριέρα του ως ο εκπρόσωπος και ο υπερασπιστής των συντηρητικών μαζών που αυτοπροσδιορίζονται ως στερημένες απέναντι σε κάποιες –πραγματικές και/ή φανταστικές– προνομιούχες ελίτ. Αυτές οι μάζες είναι γενικά πιο θρησκευόμενες, παραδοσιακές, λιγότερο μορφωμένες και ζουν κυρίως στην ενδοχώρα, στην Ανατολία. Δείτε εδώ το άρθρο ("Νέα", 22/5).

Θεόδωρος Τσίκας: Συμπεράσματα από τις εκλογές στην Τουρκία

Παρά την φθορά 20 χρόνων εξουσίας, ο Ερντογάν συνεχίζει να συγκινεί ένα σημαντικό τμήμα της τουρκικής κοινωνίας, που "πίνει νερό στο όνομα του". Ο κόσμος της υπαίθρου, των επαρχιακών κωμοπόλεων, αλλά και των φτωχών συνοικιών στον περίγυρο των μεγαλουπόλεων που είδαν ανάπτυξη κατά την 20ετία της διακυβέρνησης Ερντογάν, είναι σημαντικά τμήματα των υποστηρικτών του. Σε αυτό το τελευταίο οφείλεται και το γεγονός ότι η υποψηφιότητα Ερντογάν συγκράτησε πολύ σημαντικές δυνάμεις στην Άγκυρα και την Κωνσταντινούπολη, παρά το ότι οι δήμαρχοι των δυο μεγαλουπόλεων ανήκουν στην αντιπολίτευση. Στρώματα που είχαν περιθωριοποιηθεί από τα κέντρα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας επί δεκαετίες όταν κυβερνούσαν οι κεμαλικοί, φοβούνται ότι αν αλλάξουν τα πράγματα μπορεί να ξαναβρεθούν σε υποδεέστερη θέση... Η αντιπολίτευση, παρότι έκανε σοβαρές προσπάθειες το τελευταίο διάστημα, δεν κατόρθωσε να πείσει ότι αποτελεί σοβαρή κυβερνητική δύναμη προοπτικής. Η παρουσία έξι επικεφαλής θεωρήθηκε ως μικρότερης αποτελεσματικότητας από έναν ισχυρό ηγέτη. Η εσωτερική κρίση με την Μεράλ Ακσενέρ, που είχε αποχωρήσει από τον συνασπισμό της αντιπολίτευσης και επανήλθε μετά από παζάρι με τον Κιλιτσντάρογλου, έκανε εμφανείς τις αδυναμίες. Δείτε εδώ το άρθρο (huffingtonpost.gr, 29/5).

Αναρτήσεις

Γρηγόρης Φαρμάκης: Στατιστική εκλογική παρατήρηση

Ο δικομματισμός που είχαμε μέχρι πρόσφατα, πριν την κρίση, ήταν ουσιαστικά ένα zero sum game, ένα «παίγνιο μηδενικού αθροίσματος». Σε εκείνες τις πολιτικές συνθήκες, για να αυξήσει την επιρροή του ένα κόμμα έπρεπε να την αποσπάσει από το άλλο και η διαφορά τους σε ποσοστιαίες μονάδες έδειχνε ακριβώς αυτό. Οι μετακινήσεις των ψηφοφόρων ήταν σχεδόν αποκλειστικά μεταξύ των δύο. Στις σημερινές συνθήκες πολυδιάσπασης αυτό δεν ισχύει. Η εκλογική διαφορά της κυβέρνησης από την αξιωματική αντιπολίτευση αυξήθηκε εντυπωσιακά, χωρίς όμως αυτό να οφείλεται σε μια το ίδιο εντυπωσιακή αύξηση της επιρροής της στο εκλογικό σώμα (η οποία ήταν μάλλον πολύ μικρή), σε σχέση με τις προηγούμενες εκλογές. Δείτε εδώ την πλήρη ανάρτηση (fb, 28/5).

Η δημοκρατία χτίζεται πάνω στην ισότητα...

Η δημοκρατία χτίζεται πάνω στην ισότητα, με την έννοια ότι έχουμε ίσο δικαίωμα στην υποστήριξη των επιθυμιών μας, των συμφερόντων μας, των επιδιώξεών μας, των απόψεων μας και των πεποιθήσεών μας. Δεν είναι όλες οι απόψεις σεβαστές (αυτή η κοινοτοπία είναι μπούρδα) είναι σεβαστό όμως το δικαίωμά μας να έχουμε τις απόψεις μας και να έχουν ίσο βάρος με των άλλων. Γι' αυτό ακριβώς δεχόμαστε τον δημοκρατικό κανόνα της πλειοψηφίας, επειδή συνιστά έναν δίκαιο διαδικαστικό συμβιβασμό ανάμεσα σε ασύμβατες απόψεις ή πεποιθήσεις. Και γι' αυτό είναι εξοργιστική η ρητορική του Σύριζα και των τρολ του περί «συνδρόμου της Στοκχόλμης», επειδή αμφισβητεί το ότι όλοι είμαστε ίσοι στο να έχουμε τις απόψεις μας και το αμφισβητεί απαξιώνοντας τα ίδια τα πρόσωπα, όχι τις απόψεις τους. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 26/5). 

Ειρήνη Περπερίδου: Οι μετα-μορφώσεις της Αντιγόνης

Μια γυναίκα μπροστά από την εποχή της; Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή αποτελεί ένα από τα διαχρονικότερα έργα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας. Η απαγόρευση του άρχοντα Κρέοντα να δώσει άδεια ταφής και για τον έτερο αδερφό (προδότη της πόλης) Πολυνείκη ξετυλίγει το νήμα της πλοκής. Το πένθος μιας νεαρής γυναίκας γεννά κοινωνική αναστάτωση, καθώς η ίδια διεκδικεί με γνώμονα την προσωπική της ηθική αυτό που είναι ιερό: την ταφή του αγαπημένου της αδερφού. Με φόντο την πολιτική του πένθους, το ρήγμα μεταξύ των δύο διαφορετικών κόσμων μεγεθύνεται. Η σύγκρουση των αντιλήψεων περί δικαιοσύνης, νόμου και ηθικής δημιουργεί συγκρουσιακά δίπολα καθ΄όλη τη διάρκεια του έργου. Η Αντιγόνη απαιτεί να θάψει τον Πολυνείκη, πώς λογίζεται η έντονη διεκδίκηση αυτού του «δικαιώματος»; Η παρούσα εισήγηση έγινε στο πλαίσιο των εργασιών του 2ου Διεθνούς Συνεδρίου «Αρχαίο Δράμα, Δίκαιο και Πολιτική» (5/5/2023, Νομική Σχολή ΑΠΘ). Δείτε εδώ περισσότερα. 

Εκδηλώσεις

Το ΔΙΚΤΥΟ για την Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη διοργανώνει εκδήλωση με θέμα: "Ψηφιακή εποχή και αντιμετώπιση του στρες" η οποία θα γίνει την Τρίτη 6 Ιουνίου 2023, 6-8 μ.μ. στο ξενοδοχείο Olympic Royal. Δείτε εδώ την πρόσκληση.