Παρασκευή, 29 Μάρτιος 2024

Ποιος φταίει/τι φταίει: η άχρηστη συζήτηση

131358-ert mayro1Έτσι όπως μερίμνησε η συνδικαλιστική σοφία του δημοσιογραφικού κόσμου να μείνουμε χωρίς ειδησεογραφική κάλυψη – με συνολικό black-out στην ενημερώση επί μέρες και μέρες – λόγω της κυβερνητικής «απόφασης» να κλείσει την ΕΡΤ, χάσαμε πολλά σημαντικά που τρέχουν στην επικαιρότητα.

Όμως οι ημέρες που πέρασαν έφεραν και μιαν άλλη παθολογία, πάλι, πεισματικά στην επιφάνεια: αντί για συζήτηση του τι θα κάνουμε τώρα/τι πρέπει να γίνει/ πώς θα ξεμπλέξουμε, η συζήτηση πάει να μονοπωληθεί από το ποιος έφταιξε (και πόσο, και πότε), ή έστω από το τι φταίει (και γιατί, και πώς) σε όλα που στραβώνουν.

Άλλωστε, και στην ίδια την δυσάρεστη ιστορία της ΕΡΤ, αντί όταν δημιουργήθηκε το αδιέξοδο να στραφούν οι συντελεστές της κρίσης στο πώς θάπρεπε να προχωρήσουν από δω και πέρα, αναλώθηκαν σε μιαν ατελείωτη συζήτηση/αναζήτηση ευθυνών. Ποιος έπεισε τον Αντ. Σαμαρά να μπει σε μια αδιέξοδη πορεία; Ποιος έγραψε την ΠΝΠ που δεν στεκόταν; Ποιος έβαλε την γωνία τους ίδιους τους ανθρώπους της ΕΡΤ; Και πώς κατανέμονται οι ευθύνες για μια τηλεόραση που μόνον δημόσια δεν ήταν, αλλά κρατική, δηλαδή κομματική, ή μάλλον παρεοκρατική; Μια ολότελα άχρηστη συζήτηση...

Με άκρα ταπεινότητα, θα συνιστούσαμε στην πολιτική μας τάξη – η οποία πάλι ταχύτατα κλείνεται στον εαυτό της – να θυμηθεί τον Hans Magnus Euzerberger: «Το ξέρουμε πώς εμείς φταίμε/και πώς δεν είναι δκό μας λάθος αν τυχόν εμείς φταίμε/και πώς φταίμε επειδή δεν είναι δικό μας το λάθος». Ξαναδιαβάστε το προσεκτικά. αναστοχασθείτε την βαθύτερη αλήθεια που κουβαλάει. και εφαρμόστε το σε όλα όσα μας περιβάλλουν: από τα ίδια τα προσχηματικά αδιέξοδα της ΕΡΤ μέχρι τις αστοχίες των ιδιωτικοποιήσεων, από τον νέο γύρο φορολογικών αδιεξόδων που ελλοχεύουν στην στροφή του δρόμου μέχρι ... μέχρι τα μεγαλόπρεπα και όμως τόσο μικρόψυχα αδιέξοδα της Ευρώπης, ή πάλι το πάγωμα της Ελληνικής στάσης έναντι της Τουρκίας και των εκεί εξελίξεων.

Μεγαλόπρεπα και αυτάρεσκα

χτίζεται νέο αδιέξοδο στην «Ευρώπη»

Αρχίζουμε απ' αυτά, τα τελευταία, κι ας φανούν απόμακρα από μας.

Δείτε την δίκη, ενώπιον του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου, σχετικά με την νομιμότητα ή μη - κατά τους Γερμανούς - της πρακτικής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας να χρηματοδοτεί, τους τελευταίους μήνες, την αγορά ομολόγων των χωρών του Νότου (Δεν πρόκειται για την υπόθεση της Ελλάδας. Η βοήθεια προς την Ελλάδα κρίθηκε πέρσι από το Bundesverfassungsgericht, ως οριακά συνταγματική. Ομοίως, κρίθηκε αποδεκτή η δημιουργία του πλέγματος στήριξης των χωρών της Ευρωζώνης με σχήμα που κατέληξε στον ESM: εκεί, όμως, το Γερμανικό Συνταγματικό εξήντλησε ως φαίνεται την ανοχή του).

Βέβαια η κρίση του BVerfG αναμένεται κατά το τέλος του 2013 – άρα σοφά αργά, ώστε να μην επηρεάσει αποφασιστικά τις εκλογές του Σεπτεμβρίου, ή τον εν συνεχεία σχηματισμό Κυβέρνησης στο Βερολίνο! Οι ενδείξεις είναι ότι το Δικαστήριο θα βάλει φρένο στην πρακτική της ΕΚΤ – μια πρακτική που κυριολεκτικά έσωσε την κατάσταση, μην αφήνοντας την Ιταλία να βουλιάξει και επιτρέποντας στην Ισπανία να μη βουλιάξει τελείως. Όμως , εκείνο που πρέπει να μείνει καρφωμένο στο μυαλό μας είναι ότι το «Πρόγραμμα Ντράγκι», με το οποίο de facto απετράπη ένα meltdown της Ευρωζώνης, αφορούσε έως τώρα λιγότερο από 220 δις ευρώ. Το νούμερο ακούγεται μεγάλο – αν και συγκρίνεται με το συνολικό «κόστος» της ελληνικής διάσωσης... - όμως, άμα το μετρήσει κανείς με βάση τα προγράμματα που χρειάστηκε να κινητοποιήσουν π.χ. οι ΗΠΑ με τα τρις δολαρίων που «πετούσε από ελικόπτερο» ο Μπεν Μπερνάκκε ή πάλι η Μεγ.Βρετανία προκειμένου να αντιμετωπίσουν τα δικά τους αντίστοιχα φαινόμενα χρηματοπιστωτικής/τραπεζικής κρίσης, φαντάζει σχεδόν αστείο. Κι αν η περίπτωση των ΗΠΑ είναι ούτως ή άλλως ιδιαίτερη, δείτε την Μεγάλη Βρετανία: η Bank of England «φόρτωσε» τον ισολογισμό της κάπου το ¼ του ΑΕΠ της χώρας σε στήριξη του δημοσίου χρέους της! Αν η Ευρωζώνη είχε κάνει το ίδιο, τότε η ΕΚΤ θάπρεπε να έχει διαθέσει κονδύλια της τάξεως των 2,5 τρις (τρισεκατομμυρίων).

Ενόσω, λοιπόν, εμείς θα βολοδέρνουμε με τα δικά μας η «Ευρώπη» στην οποία στηρίζουμε de facto το σύνολο των προσδοκιών μας προσπαθεί να κρύψει από τον ίδιο της τον εαυτό και την έκταση και την φορά των προβλημάτων. Όσοι πιστεύουν ότι η Ελληνική περίπτωση θα έχει στοργική και μακροπρόθεσμα αντιμετώπιση άμα ... αποφύγουμε έναν νέο σκόπελο εκλογών, μάλλον δεν διάβασαν καλά τα χαρτιά. Η Ευρώπη περνάει σε ιδιαίτερα εσωστρεφή φάση: δύσκολα θα ασχοληθεί με προβλήματα που έφθασε να θεωρεί περιφερειακά.

Η επίσημη ελληνική θέση για την

Τουρκία συνεχίζει να ... αναζητείται

Δείτε πάλι την συνέχεια των εξελίξεων στην δυσάρεστα γειτονική Τουρκία. Όπου ο χρόνος έχει μεν φέρει εκτόνωση των εξεγερτικών φαινομένων έναντι της Κυβέρνησης-καθεστώτος Ερντογάν, όμως η κατάσταση πολύ απέχει από το να έχει επανέλθει σε κάτι που να θυμίζει σταθερότητα. Απέναντι σ' αυτό, η Ελληνική στάση – η επίσημη, πάντως – ήταν μια στάση μη-ανάμειξης, μη τοποθέτησης, αλλά σχεδόν και μη-παρακολούθησης. Από τον φόβο της (να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) μην τυχόν και ενοχλήσει την γείτονα, η Τρικομματική Κυβέρνηση παρέμεινε απούσα: ο Πρωθυπουργός και οι λοιποί πολιτικοί ηγέτες ανωδυνολόγησαν. ο υπουργός Εξωτερικών ακόμη περισσότερο. η δημόσια υπεράσπιση της επίσημης θέσης (που κατέληξε να είναι ότι στην Τουρκία δεν τρέχει δα και τίποτε) αφέθηκε σ' ένα υφυπουργό ονόματι Τσιάρα (τον ξέρετε; μπράβο σας).

Αυτή η εξαφάνιση του ζητήματος «Τουρκία» από τα ραντάρ της δημόσιας προσοχής υπόσχεται/απειλεί εκπλήξεις άμα η τουρκική αποσταθεροποίηση συνεχιστεί. Αλλά και αν ο Σουλτάνος επικρατήσει πλήρως, σκεφθήκαμε άραγε τι στίγμα δίνουμε με την απουσία ουσιαστικής επίσημης θέσης απέναντι στην Τουρκία;

Πόσο ωφέλιμο θα αποδειχθεί

το σιωπητήριο στα εσωτερικά μας

Το σιωπητήριο ενημέρωσης με αφορμή τον χειρισμό της ΕΡΤ θεωρήθηκε από πολλούς ότι είχε θετική για την κυβέρνηση παρενέργεια (θετική υπό την έννοια του ότι θάφτηκε...) το ότι η αστοχία του διαγωνισμού για ΔΕΠΑ και ΔΕΣΦΑ έμεινε μακριά από συστηματικότερη διερεύνηση. Για την ΔΕΠΑ νομίζαμε ότι τα ξέρουμε, με την Κυβερνητική «ενημέρωση» (= παραδοσιακή αποποίηση ευθυνών, με κακολογία εναντίον των άλλων) ότι φταίνε οι Ρώσοι που υπαναχώρησαν παρά τις μελίρρυτες συναντήσεις Αντώνη Σαμαρά – Αλεξέϊ Μίλλερ, ότι φταίνε οι Βρυξέλλες που έπαιξαν κρυφά γεωπολιτικό παιχνίδι. Για τον ΔΕΣΦΑ ότι φταίνε οι Αζέροι που άλλα υποσχέθηκαν στον Αντώνη Σαμαρά και άλλα έκαναν: να δούμε τώρα τι θα γίνει που υποτίθεται ότι επανήλθαν, αφού το ζήτημα δεν είναι μόνον η τομή που προσέφεραν, αλλά και αν η προσφορά τους είναι συνολικά compliant. Όμως, το σιωπητήριο ενημέρωσης απέτρεψε π.χ. και να κατανοηθεί ότι η επαναπροκήρυξη του διαγωνισμού – ο οποίος, μαθαίναμε πριν πέσει το μαύρο, επρόκειτο να γίνει άμεσα – πηγαίνει για μετά το καλοκαίρι. Ώστε το ΤΑΙΠΕΔ και οι σύμβουλοί του να οργανωθούν καλύτερα...

Επίσης, χάρη στο σιωπητήριο αποκρύπτεται ότι δεν είναι μόνον ο στόχος των εσόδων 2,7 δις για έσοδα από αποκρατικοποιήσεις το 2013 που χάνεται – και που χρειάζεται είτε διαπραγμάτευση, ώστε να μετατεθεί για το 2014, είτε πάλι αναδιαπραγμάτευση ουσίας ώστε να μην ζητηθούν αντισταθμιστικά μέτρα κατά 50% του ποσού που θα λείψει – αλλά και η ίδια η ποιότητα των διαδικασιών ΤΑΙΠΕΔ που καταρρέει στα μάτια ακόμη και των πλέον καλοπροαίρετων παρατηρητών (Πλην του Αντώνη Σαμαρά και του Στέλιου Σταυρίδη, οι οποίοι είναι μέσα στην καλή χαρά με το Ταμείο! Α, ναι, και των εγκατεστημένων συμβούλων του ΤΑΙΠΕΔ, της πολύτιμης αυτής κληρονομιάς της Εποχής Μητρόπουλου).

Εκεί, όμως, κρύβεται η άλλη μνημονιακή ρήτρα: ότι άμα το ΤΑΙΠΕΔ αποδειχθεί ανεπαρκές να προχωρήσει τις ιδιωτικοποιήσεις – σημειώστε και την προβληματικότητα της πώλησης του διαγουμισμένου ΟΠΑΠ, που τώρα βγαίνει στην επιφάνεια – η διαχείρισή του θα περνάει στα χέρια των ξένων οι οποίοι μέχρι τώρα έχουν ρόλο παρατηρητή....

Οπότε δεν θάχουμε πια μόνο οιμωγές και τους κρωγμούς των ΑνΕλλήνων ή των Συριζαίων για ξεπούλημα της κληρονομιάς των Ελλήνων (ουδείς συνειδητοποιεί ότι ελάχιστοι ξένοι προσέρχονται αγοραστές, ακόμη λιγότεροι μένουν στους διαγωνισμούς!) θάχουμε και βαρύτατα διαταρακτική πολιτική επίπτωση αν τώρα – υπό τις τωρινές συνθήκες – δούμε την διοίκηση του ΤΑΙΠΕΔ να περνάει στον σχετικό Γερμανό ή Ολλανδό.

Έτσι, λοιπόν, πορευθήκαμε όλον αυτόν τον καιρό, με φόντο την συσκότιση ενημέρωσης.

*Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 17-06-2013.

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση