Τυφλή, όχι γκαβή

  • Εκτύπωση

dd-thumb-largeΗ Δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη – αυτό το έχουμε εμπεδώσει (αν και η δήλωση Σαμαρά, στις ΗΠΑ, ελπίζουμε κακομεταφρασμένη, ότι τους ανθρώπους της Χρυσής Αυγής «τους βάλαμε φυλακή» - λίγο προτού οι μισοί αφεθούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι, άλλη ιστορία! - τραυμάτισε άκριτα αυτή τη θεμελιώδη αρχή). Άλλωστε, αν δεν ήταν ανεξάρτητη η Δικαιοσύνη δεν θα διαρκούσαν οι δίκες χρόνια και χρόνια, δεν θα λίμναζαν οι δικογραφίες σαν τις 30τόσες που έστειλε ο Ν. Δένδιας πακέτο στον Άρειο Πάγο και ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία με τραγική καθυστέρηση...

H Δικαιοσύνη είναι και τυφλή, όπως έχουμε μάθει από τις αναπαραστάσεις με τα μάτια δεμένα. Δηλαδή, δεν βλέπει με ποιον έχει να κάνει, δεν κάνει διακρίσεις. Το θέμα είναι να μην είναι και γκαβή! Σήμερα τα ξημερώματα, με την προφυλάκιση Μιχαλολιάκου και Πατέλη – μετά την προφυλάκιση Λαγού και, από άλλη ανακριτική σειρά, του άμεσου δολοφόνου Ρουπακιά – η ανακριτική διαδικασία για την υπόθεση της Χρυσής Αυγής, σώθηκε η τιμή της Δικαιοσύνης στην κόψη του ξυραφιού μετά τη μη-προφυλάκιση (προσωρινή κράτηση είναι η σωστή έκφραση) των Κασιδιάρη, Παναγιώταρου, κ.λπ.

Τι εννοούμε; Ότι η Δικαιοσύνη που το όπλο της προφυλάκισης το χρησιμοποιεί πλέον με μεγάλο μπρίο π.χ. στις υποθέσεις της εγκαλούμενης ως τρομοκρατίας («μαζέψτε τους και βλέπουμε», μέχρι να διπλασιάζεται το συνταγματικό όριο...) ή των πολιτικών (προφυλάκιση κάθε άκριας που συνδέεται με την υπόθεση Τσοχατζόπουλου, π.χ.), στην υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης/ένοπλης ομάδας «Η Χρυσή Αυγή» στάθηκε στην πιο συντηρητική προσέγγιση – αλλά είχε μια λογική στο τέλος. Κράτησε μέσα όλη τη σειρά που είχε σχέση με το συγκεκριμένο έγκλημα – τη δολοφονία Φύσσα, για την οποία υπήρχαν απτά ευρήματα, τηλεφωνικές παρακολουθήσεις, μαρτυρίας κοκ – και άφησε να κυκλοφορούν υπό όρους (και να ασχημονούν, και να μαζεύουν πλημμελήματα: γιατί οι τραμπουκισμοί μπροστά στις κάμερες είναι ποινικά αξιολογήσιμοι...) οι Κασιδιάρηδες.

Δεν είναι η προανακριτική διαδικασία για να αρέσει στην κοινή γνώμη: σωστό. Όσο πιο σφιχτή είναι για τα διερευνούμενα εγκλήματα, τόσο λιγότερες οι δυνατότητες της Χρυσαυγής να προβάλλει ως διωκόμενη: έστω! Όμως η συνέχεια που θα δώσει η δικαιοσύνη - η ταχύτητα; η διαφάνεια; η τελική κρίση; - καλείται να μας καθησυχάσει ότι ανεξάρτητη και απρόβλεπτη μπορεί να είναι, και καλώς. Τυφλή, εντάξει. Γκαβή, όμως, όχι. Περιμένουμε – αυτό το δικαιούμαστε. (Και, ασφαλώς, κρίνουμε: αδιανόητο το να μην κρίνονται οι αποφάσεις – σεβαστές, αλλά πάντα κρινόμενες).

*Δημοσιεύτηκε στο protagon.gr στις 3-10-2013.