Πέμπτη, 28 Μάρτιος 2024

Στα διαλείμματα του Μουντιάλ...

Και ενώ το Μουντιάλ στην Βραζιλία συγκεντρώνει ό,τι υπάρχει πια από γνήσιο ενδιαφέρον στον κόσμο - λειτουργεί το ποδόσφαιρο σήμερα σαν το αντίστοιχο των "ιερών παραστάσεων" του Μεσαίωνα, πάντως σαν το υποκατάστατο των μεγάλων ανοιχτών θεατρικών που επιζητούν να φέρουν μια κάθαρση μετά από την ιεροτελεστία αγώνα και πάλης... -, στον μικρό και αρκούντως μίζερο δημόσιο χώρο μας σκηνοθετείται μια άλλη παράσταση. Άγαρμπη.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, πάντα πρόθυμα να πουν ο,τιδήποτε τα μπουκώνει η κυβερνητική (η εκάστοτε κυβερνητική, να εννοούμεθα!...) αλήθεια, μίλησαν για έναν σαρωτικό, δομικό κλπ. ανασχηματισμό ο όποιος έθεσε ένα καινούργιο σκηνικό, δημιούργησε προϋποθέσεις ενός νέου ξεκινήματος, με νεα πρόσωπα επί σκηνής - τέτοια πράγματα. Στην πραγματικότητα, η βασική μεταβολή του ανασχηματισμού, η αλλαγή στο υπουργείο Οικονομικών με Γιάννη Στουρνάρα στην Τράπεζα της Ελλάδος , άφησε κεντρικό χειριστή ουσιαστικά τον ίδιο, με την πολύτιμη συμπαράσταση του Γκίκα Χαρδούβελη. Το καλοκαίρι 2011 ο Χαρδούβελης έλεγε: "Αφού δεν αναδιαρθρώσαμε το χρέος μας τον Απρίλιο του 2010, έχουμε δεσμευθεί να μην αναδιαρθρώσουμε [καθόλου]". Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα, η αναδιάρθρωση/το ξεθεμελιωτικό PSI γινόταν πραγματικότητα επί Λουκά Παπαδήμου (και με Χαρδούβελη στενά συνεργαζόμενο): άλλωστε και ο Λ. Παπαδήμος μέχρι την τελική ευθεία του PSI ήταν αντίθετος στο "κούρεμα".
Πάντως, η όποια διαπραγμάτευση για το χρέος τελικά προκύψει έτσι θα διεξαχθεί: θα είναι μια διαδικασία τυπικά συναινετικής επιβολής. Αλλά και το συνολικό οικονομικό τημ παρέμεινε το ίδιο: με Σταϊκούρα, Μαυραγάνη, κυρίως όμως με Παπασταύρου και Λαζαρίδη. Οι τελευταίοι, μάλλον θα "τραβήξουν" προς το Μαξίμου θέματα όπως οι ιδιωτικοποιήσεις, η κρατική περιουσία κοκ. μήπως και ξεπαγώσει κάτι - πλην των όσων οδηγούν οι Μιχ. Χρυσοχοϊδης και Γιάννης Μανιάτης σε έργα και ενέργεια.
Από κει και πέρα, όλες οι εμβριθείς αναλύσεις περί "επαναφοράς στο προσκήνιο της λαϊκής Δεξιάς" κοκ δεν έχουν άλλο περιεχόμενο πέρα από το ότι... ανεδείχθη (στην θέση του μηδέποτε υπάρξαντος Σίμου Κεδίκογλου) πολλαπλός κυβερνητικός εκπρόσωπος! Δίπλα στην Σοφία Βούλτεψη, μαχητική (πλην εξόχως τρακαρισμένη στην ανακοίνωση του νέου σχήματος, ακόμη πιο πιεσμένη όταν χρειάστηκε να υπερασπισθεί τις μαζικές απολύσεις στην Χαλυβουργία Μάνεση...) θάχουμε πλέον de facto τον Αργύρη Ντινόπουλο, τον Γεράσιμο Γιακουμάτο αν μη και τον Μάκη Βορίδη να δίνουν τον αγώνα τον καλό στο προσκήνιο της βαβούρας.

Πώς η επικοινωνία
σκοτώνει ήδη κάθε πολιτική
Το πόσο απ' εδώ κι πέρα "όλα θα είναι επικοινωνία" φάνηκε - κυριολεκτικά - απο τις πρώτες ώρες του ανασχηματισμού. Είχαμε την πρωτεϊκή φιγούρα του Γερ. Γιακουμάτου σε ρόλο "υπερ-Κουλούρη" (τον υφυπουργό Εμπορίου επί ύστερου Εκσυγχρονισμού, Κώστα Σημίτη, θυμάστε τις μάχες του με την αγορά;), να εξηγεί ότι οι τιμές θα πέσουν γιατί αυτό είναι εντολή Σαμαρά και να επεξηγεί ότι "όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος". Είχαμε την ίδια την από Μαξίμου διαρροή ότι ο Αντώνης Σαμαράς "προσωπικά επικοινώνησε" με την ηγεσία του ΣΕΤΕ προκειμένου να ζητήσει μετριοπάθεια στις τιμές απο τους ξενοδόχους (κρίθηκε μη-επαρκώς εντυπωσιακή η απόπειρα της Όλγας Κεφαλογιάννης να τους νουθετήσει, να μην εκμεταλλευθούν την καλπάζουσα ζήτηση φέτος το καλοκαίρι για να γδάρουν τον κοσμάκη...). Ενώ ζήσαμε και ως μονομαχία στο Ελ Πάσο, την αντιδικία Κυριάκου Μητσοτάκη - Ανδρέα Λοβέρδου για τους διοικητικούς των Πανεπιστημίων (με τον Αντώνη Σαμαρά να επιχειρεί να στηρίξει Μητσοτάκη, τον Βαγγέλη Βενιζέλο να σπεύσει να συμπαραταχθεί με τα ρεφλέξ Ανδρέα Λοβέρδου), που έλαβε αναστολή... πέντε εργάσιμων ημερών με ειδική τροπολογία προκειμένου "να τα βρουν οι υπουργοί". Ας μας συγχωρηθεί η υποψία ότι το διάστημα αυτό θα επενδυθεί σε εργώδεις διαπραγματεύσεις παρασκηνίου με την Τρόικα: άλλωστε το ΠΑΣΟΚ, στην "μετά-την-ΕΛΙΑ" μετενσάρκωσή του, φαίνεται ότι συνολικά πάει να εναντιωθεί στην έννοια της διαθεσιμότητας...
Α, ναι είχαμε και την εμπειρία των εγκαινίων της παρουσίας του Βασίλη Κικίλια στο Δημοσίας Τάξεως - η επιλογή του εξέπληξε και τους παροικούντες την Ιερουσαλήμ σε σημείο να ανασυρθεί η παλιά φιλία του με τον εξ απορρήτων του Μπαρακ Ομπάμα και παρολίγον γερουσιαστή/διάδοχό του στο Ιλλινόϊς Αλέξη Γιαννούλια ως ερμηνεία -, που συνοδεύτηκε απο το σκηνικό του ξυλοδαρμού των καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών απο τους φωτογενείς σιδηρόφρακτους των ΜΑΤ. Πρόσθετη "Αμερικανική διάσταση": έτσι η νεόκοπη Κυβέρνηση Σαμαρά βγήκε φωτογραφικά πρωτοσέλιδη στις New York Times. Α, ναι, "διετάχθη ΕΔΕ", συν μια διαθεσιμότητα μέχρι να σβήσουν οι προβολείς).
Μιας και πιάσαμε την άκρια του κουβαριού "λένε για μας οι ξένοι" - κουβάρι βαθιά υποτιμητικό, πλην αξιοποιήσιμο κάποιες φορές - η ολίσθηση της Κυβέρνησης Σαμαρά/Βενιζέλου σε μια ακόμη πίστα λαϊκισμού σαν εκείνη της πρώτης βδομάδας του ανασχηματισμού, αφήνει να σπαταληθεί η ευκαιρία που, λόγω αλλαγής κλίματος, αληθινά της ανοιγόταν. Όχι απλώς για την μεγάλη διαπραγμάτευση ουσιαστικής αναδιάρθρωσης του χρέους αλλά για μια σωστή αναδιάταξη/επανατοποθέτηση του Προγράμματος Προσαρμογής. Όταν έχεις τον Hugo Dixon και την WSJ να διερωτώνται πότε επιτέλους το ΔΝΤ θα ζητήσει συγγνώμη απο την Ελλάδα (όπως ζήτησε απο την Αγγλία: είχε θεωρήσει ότι οι επεκτατικές πολιτικές του Λονδίνου θάφερναν κατάρρευση, ενώ έφεραν αισθητή ανάπτυξη - βέβαια "Όλα τα ζώα είναι ίσα, μόνο που μερικά είναι πιο ίσα απο τα άλλα"), και όταν η ίδια η Κριστίν Λαγκάρντ τραβάει πίσω σημεία της έκθεσης ΔΝΤ για την Ελλάδα, τότε ανοίγει ένα περιθώριο - για τι; Για νέα ματιά στα πράγματα.

Δεν είναι δύσκολο
να ξαναχτυπήσουμε πάλι τοίχο
Το ζήτημα είναι (α) τι επιδιώκεις και (β) πώς το κάνεις. Είδαμε την Πορτογαλία, όταν απόφαση του Ανώτατου Ακυρωτικού της εκτροχίασε τις περικοπές συντάξεων που είχαν αποφασισθεί, να αποφασίζει να παραιτηθεί απο την έσχατη δόση 2+ δις ευρώ του δικού της Προγράμματος (καθώς δεν θα πληρούσε ένα βασικό προαπαιτούμενο). Εμείς, έχουμε τώρα φρέσκια-φρέσκια την απόφαση ΣτΕ για τους ενστόλους που - ως "σκληρός πυρήνας του Κράτους" - κρίθηκε ότι δεν μπορούν να υποστούν προσβολή του αξιοπρεπούς επιπέδου διαβίωσής τους (και είναι και πολλοί, βλέπετε, ενώ π.χ. οι δικαστικοί είναι τρεις φούχτες κόσμος: άσχετο αυτό!). Οπότε οι αναδρομικές μειώσεις απολαβών τους πάνε πίσω, βρίσκεις και τα αναδρομικά τους μπροστά σου, βρίσκεις και την επίπτωση στις συντάξεις των αποστράτων: σου λείπουν ήδη 350 εκατομμύρια, ή μήπως 500;
Προσέξτε, τώρα: με όλη την φιλολογία περί επανόδου "στις αγορές" με το 5ετές του Απριλίου, έχουμε ήδη την πρόσφατη εμπειρία του 3ετούς της Alpha (η οποία σήκωσε 500 εκατομμύρια με απόδοση 3,5% έναντι 3 δις με 4,5% του Δημοσίου πριν δυο μήνες). Έχουμε και αυτοδέσμευση Σαμαρά και πρώτες τοποθετήσεις Χαρδούβελη να γνέφουν προς την κατεύθυνση μείωσης των φόρων. Ανοιγόταν λοιπόν μια πλατφόρμα συζήτησης - με ένα μίνιμουμ άνεσης λόγω μη-άμεσου χρηματοδοτικού κενού. Παράλληλα λοιπόν με την μείζονα διαπραγμάτευση του χρέους, αυτή η κυλιόμενη διαπραγμάτευση του Προγράμματος, με φόντο και το διατηρούμενο για την ώρα πρωτογενές πλεόνασμα, θα είχε γνήσιο ενδιαφέρον. Αν όμως σπαταληθεί με μια λογική Βενιζέλου 2011 ("να φύγει η Τρόικα") αι διάψευσης των ήδη συμφωνημένων προαπαιτούμενων δεν είναι και τόσο δύσκολο να χτυπήσεις πάλι τοίχο.
Αυτός, λοιπόν, ο μετεκλογικός ανασχηματισμός που ξεκίνησε στην πράξη να λειτουργεί σαν προεκλογικός, χρειάζεται - άμεσα, τώρα - να αποκτήσει στόχευση. Και, πώς το λένε; ειλικρίνεια. Σε επίπεδο καλών προθέσεων, είχαμε π.χ. τον ΣΕΒ να αντιδρά με τον ακόλουθο ενδιαφέροντα τρόπο στην ανακοίνωση του ανασχηματισμού.
"Η χώρα βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή [....]. Απαιτείται η συνέχιση των μεταρρυθμίσεων και η δημιουργία ενός περιβάλλοντος φιλικού για την επιχειρηματικότητα και τις ιδιωτικές επενδύσεις. Ο ΣΕΒ εύχεται καλή επιτυχία στο έργο της νέας Κυβέρνησης . Η συνεννόηση, η σύνθεση και συνεργασία όλων μας είναι απαραίτητη για να πάει η Ελλάδα μπροστά".
Κάποιες μέρες νωρίτερα, στην Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ είχαμε τις ακολουθες τρεις τοποθετήσεις. "Αυτήν την νέα Ελλάδα χτίζουμε. Σας καλώ να βγείτε μπροστά και να την στηρίξετε. Να την εμπιστευθείτε και να επενδύσετε". "Να συνεργασθούμε με ειλικρίνεια και να αναπτύξουμε μια λειτουργική, θεσμική σχέση με τον Σύνδεσμο". "Να προχωρήσουμε μαζί, με την ίδια αποφασιστικότητα , με ακόμη πιο γρήγορα βήματα στον δρόμο που ήδη έχουμε χαράξει".
Η πρώτη ατάκα είναι Σαμαράς. Η δεύτερη Τσίπρας. Η τρίτη Στουρνάρας. Δεν θέλουμε να πούμε, απλοϊκά, ότι όλα όσα λένε τα εννοούν - όμως το να ξαναχτυπήσουμε τοίχο με τέτοια εξωτερικά και εσωτερικά δείγματα προθέσεων, θάταν πως να το πει κανείς; Κρίμα κι άδικο.

Δημοσιεύτηκε στην "Ναυτεμπορική" στις 19/6/2014

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση