Πέμπτη, 25 Απρίλιος 2024
Στο τελευταίο Eurogroup - έτσι πια θα μετράμε τον πολιτικό χρόνο: με Eurogroups, όπως π.χ. οι αρχαίοι Αιγύπτιοι με δυναστείες - και στην χθεσινή εμπειρία του "ανοίγματος" των στοιχείων της Ελληνικής οικονομίας προς τα τεχνικά κλιμάκια των θεσμών, είδαμε να υλοποιούνται τρεις αλήθειες Τρεις άβολες αλήθειες. Όμως, ταυτόχρονα, τρεις σωτήριες αλήθειες.
Τις έφεραν στην επιφάνεια ισάριθμοι συντελεστές του Ευρωπαϊκού συστήματος: ο Ιρλανδός ΥΠΟΙΚ Michael Noonan, ο γνώριμος μας πρόεδρος του Eurogroup Jeroen Dijsselbloem (ο οποίος μάλιστα την ευχαριστιέται τόσο την εμπειρία στο πηδάλιο, ώστε να θέλει να επανεκλεγεί...) και ο λιγότερο γνώριμος αλλά ενδεχομένως σημαντικότερος όλων Mario Draghi της ΕΚΤ. Η πρώτη αλήθεια είναι εκείνη του Noonan, η οποία βέβαια εσπευσμένως διαψεύσθηκε: είπε ότι στην θέση του ομολόγου του Γιάνη Βαρουφάκη θα έχουμε/θα έχουν οι "εταίροι" τον Γιάννη Δραγασάκη. Καλή η διάψευση, όμως τι υπάρχει πίσω; Κάτι διπλά σημαντικό: άμα δεν τελειώσουν, άμα δεν προσπεραστούν οι φραστικές καντρίλιες και οι σχεδιασμοί επί χάρτου που επέλεξε η Ελληνική Δημοκρατία να αξιοποιήσει προκειμένου να "ξυπνήσει" την Ευρώπη στο Ελληνικό αδιέξοδο (και τα κατάφερε: το οφείλουμε και σε Γιάνη Βαρουφάκη), τότε πηγαίνουμε κατευθείαν για τοίχο. Οχι προσχεδιασμένο. Όχι μαχητικά (εμείς). Όχι τιμωρητικά (εκείνοι). Αλλά... αναπόδραστα. Το συγκεκριμένο, όμως, το απτό και ποσοτικοποιήσιμο δεν προκύπτει από ωραίες φόρμουλες και από ευρηματικές διακηρύξεις, με μια λέξη από Βαρουφακισμούς. Χρειάζεται δουλίτσα, χρειάζεται φακέλους, χρειάζεται συγκροτημένη νομοθέτηση (όχι ατάκες στα τηλεπαράθυρα ή διαρροές στα παραπολιτικά των πάντα πρόθυμων μήντια). Αυτά, μάλλον η "ομάδα Δραγασάκη" μπορεί να τα επιχειρήσει - ήδη τα επιχειρεί. Αν δε - ΑΝ - κάποτε φθάναμε και σε υλοποίηση, τότε ασφαλώς σε "περιβάλλον Δραγασάκη" θα μπορούσε να ελπίζει κανείς. Το ιmplementation, implementation, implementation! βρίσκεται πάντα στο τέρμα της διαδρομής.
Την δεύτερη αλήθεια την κουβάλησε ο Jeroen Dijsselbloem, ο οποίος σταδιακά εξελίσσεται σε κάτι σαν τεχνικό πρεσβευτή αν όχι των Ελληνικών θέσεων, πάντως της ανάγκης να συνεχίζεται η συζήτηση για την Ελληνική περίπτωση - και τούτο παρά τις συνεχείς πλευρικές κινήσεις Βαρουφάκη, αλλά και τον σταθερό αρνητισμό Schaeuble (που αποκορύφωση έχει την μόνιμη αναφορά σε "Τρόικα", μην και μείνει κανένα φύλλο συκής στην Ελληνική αντιπροσωπεία και στην βυζαντινή της καταφυγή στις μετονομασίες). Εξήγησε σε όλους τους τόνους ο Πρόεδρος του Eurogroup ότι χρόνος για χάσιμο - άλλος χρόνος για χάσιμο! - δεν υπάρχει, αν είναι να προχωρήσει με κάτι σαν ομαλό τρόπο η ολοκλήρωση της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου. "Φυσικά" ο Γιάνης Βαρουφάκης δεν δέχθηκε ότι πήγαν χαμένες 2-3 βδομάδες. Αλλά ξεκουνήθηκε. Αν δεν τόλεγε με τόση σαφήνεια "o φίλος Jereon", κι αν δεν ξαναθύμιζε ότι χωρίς την παρουσία κάποιων τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα (ακόμη κι αν χρειαστεί να είναι μεταμφιεσμένοι με πράσινες περούκες) η κατάσταση θα εκτροχιαζόταν, κινδυνεύαμε να δούμε την καταστροφή εκ των υστέρων....
Όμως, την πραγματικά καίρια αλήθεια την έφερε - με τον γκρίζο, μα τόσο αποτελεσματικό τρόπο του - ο Mario Draghi. Ο οποίος, για να υπαινιχθεί καν κάποια χαλάρωση στην χρηματοδοτική αποξήρανση του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος, κατέστησε περισσότερο παρά σαφές τι; Ότι η Αθήνα είναι αυτονόητο ότι θα ανοίξει πρόσβαση στα νούμερα, στα στοιχεία, στις συνιστώσες της δημοσιονομικής ή/και χρηματοπιστωτικής ισορροπίας/ανισορροπίας. Στην Αθήνα ασφαλώς, στις Βρυξέλλες επιπρόσθετα, σε τεχνικό και ημι-πολιτικό και πολιτικότερο επίπεδο - αλλά χωρίς πρόσβαση στα στοιχεία και χωρίς συμφωνία πάντως στα στοιχεία, τέλος! Εξ αρχής είχε διαφανεί ότι η Φρανκφούρτη κρατούσε τα γκέμια σ' αυτήν την δυσάρεστη για την Ελλάδα κατάσταση. θεωρήσαμε υπερβολικά εύκολα την στάση της ( ιδίως σε ότι αφορούσε την έκδοση εντόκων, αλλά και σε ότι αφορούσε την ελαστικότητα του ELA) δεδομένη. Απεδείχθη ότι... δεν είναι.
Ε, οι τρεις αυτές άβολες αλήθειες συνειδητοποιήθηκαν. Σωτήριο πράγμα, αυτό.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Το άρθρο του Α.Δ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗ δημοσιεύτηκε στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 9.3.2015
