Πέμπτη, 28 Μάρτιος 2024

Όταν οι εύκολες λύσεις (πάλι) φεύγουν απο το προσκήνιο


Όπου λοιπόν, η διαπραγμάτευση-που-δεν-έλεγε-να-ξεκινήσει με τους "εταίρους" της Ελλάδας πήρε αποτόμως μιαν επιτάχυνση! Όχι τόσο με την ναφθαλινοποίηση του Γιάνη (με ένα "ν") Βαρουφάκη και με την διαμόρφωση του (γνήσια ΑνδρεοΠαπανδρεϊκού, σκεφτείτε το λίγο!) σχήματος αναδομημένης διαπραγματευτικής ομάδας, με την πολυεπίπεδη οργάνωση Βαρουφάκη (προσχήματα)- Τσακαλώτου (ουσία) - Χουλιαράκη (ουσία) - Θεοχαράκη (πλευρική μετατόπιση) - Σαγιά (πολλή ουσία, σε φόντο) - Δραγασάκη (σε φόντο, γραμμή αντοχής) - Σταθάκη (οπισθοφυλακή) - Παππά (το κλειδί ευθύνης, Τσίπρα). Οσο με την τριπλή εκτόξευση Αλέξη Τσίπρα στο προσκήνιο.


Πρώτον, ο Έλληνας Πρωθυπουργός και επικοινώνησε με την Γερμανίδα Καγκελάριο αλλά και με τον Πρόεδρο του Eurogroup, "σώζοντας" για τρίτη φορά τα κανάλια επαφής από την επιμελημένη μπαχαλοποίηση. Η οποία είχε οργανωθεί - προσοχή! - όχι απο τον Γιάνη Βαρουφάκη, αλλά με πρωτοβουλία Βαρουφάκη και με ενίσχυση από μέρους της υπέροχης κακοφωνίας των διαφόρων κέντρων εξουσίας στην Αθήνα (τα οποία κέντρα φθάνουν μέχρι Μαξίμου, εντάξει;). Κυρίως όμως ο Τσίπρας έδειξε ότι για μιαν ακόμη φορά "παίρνει το παιχνίδι επάνω του" . Και τούτο παρά την επικίνδυνη πείρα απο την εποχή Σαμαρά, όπου ο Πρωθυπουργός είχε σταθερά την λειτουργία του playmaker και του πυροσβέστη μαζί - και το πλήρωσε. Και τούτο παρά την συνειδητοποίηση ότι η επίκληση της "πολιτικής διαπραγμάτευσης" (σας θυμίζει, μήπως, Βαγγέλη Βενιζέλο;) και των διαβόητων "κόκκινων γραμμών" μέχρι σήμερα σταθερά εκδικήθηκε όσους την επέλεξαν....
Δεύτερον, ο Αλέξης Τσίπρας - με προπομπό τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, ο οποίος το διέπραξε και τηλεοπτικά και απο βήματος της Βουλής - τόλμησε να πει μια λέξη που είναι αδιανόητη για Έλληνα πολιτικό. Και μάλιστα για άνθρωπο που βρίσκεται στην κεντρική ευθύνη. Αναγνώρισε ότι έγιναν λάθος χειρισμοί! Αναγνώρισε ότι... υπάρχει το ενδεχόμενο λάθους (Εδώ, ο Τσακαλωτος το πήγε παραπέρα: είπε το αυτονόητο, ότι δηλαδή όποιος κάνει κάτι - π.χ. διαπραγματεύεται - κάνει και λάθη. όποιος δεν κάνει ο,τιδήποτε - π.χ. δεν διαπραγματεύεται - αυτός δεν κάνει λάθη. Είναι αρκετά άδικο, καθώς αν μη τι άλλο οι προηγούμενοι έκαναν με μεγάλο μπρίο πλήθος λαθών - έσχατο ο ΕΝΦΙΑ, ο οποιος πάντως μάλλον ψιλοδιατηρείται - όμως η παραδοχή του λάθος έχει την σημασία της). Προπαντός, μίλησε για ενα λάθος που μέχρι χτες ανήκε στον χώρο του αδιανόητου να αναφερθεί ευθέως: ότι ο βασικός χειρισμός, του να διαδηλώνει η Ελληνική πλευρά το λεβέντικο εκείνο "δεν τα θέλουμε τα λεφτά σας!" στις 20 Φεβρουαρίου, ήταν μείζων πατάτα. Η αναφορά Τσίπρα σε "παραπλάνηση" Βρυξελλών/Φρανκφούρτης ανθρώπινα κατανοητή, πολιτικά... όμως ελπίζει κανείς να μην μεταφρασθεί/διακινηθεί πολύ παραέξω! Οταν επικαλείσαι παραπλάνηση δεν είναι μόνο ότι διαδηλώνεις αδυναμία ή/και άγνοια ή/και ελαφρότητα δική σου: περιγράφεις και τον συνομιλητή σου ως κακόβουλο, αν μη ως απατεώνα. Τον συνομιλητή με τον οποίο θα μιλάς και αύριο... (Ακόμη περισσότερο ισχύουν αυτά για τον παροπλισμένο Γιάνη Βαρουφάκη, που έκρινε ότι θα "ξεχρεωθεί" μιλώντας για έλλειψη μπέσας απο τους συνομιλητές του. Ποιός; Εκείνος που ανήγαγε τ ην μπαμπεσιά σε διαπραγματευτικό δόγμα, μια με την αυτάρεσκη "δημιουργική ασάφεια", μια με τις πονηρές διαρροές του).
Υπάρχει, όμως και το τρίτο. Φρονούμε, το πιο σημαντικό. Έδειξε ο Τσίπρας να ζαλώνεται ο ίδιος την επεξήγηση - όχι την "επικοινωνία", όσο κι αν εδώ η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ τα πήγε επικίνδυνα καλά, επικίνδυνα για τον εαυτό της, αντιστάσεως μη ούσης... - των όσων υπόσχεται/απειλεί είτε να περιλάβει η συμφωνία που υποτίθεται ότι ψήνεται (έτσι, αλλιώς και αλλιώτικα) , είτε να σημάνει τυχόν ρήξη που προκύψει. Αν αυτό σημαίνει ότι το κέντρο της σημερινής εξουσίας συνειδητοποιεί ότι οι εύκολες λύσεις έχουν πάλι φύγει από το προσκήνιο, ότι ο εναγκαλισμός με το φαντασιακό πρέπει να αποχαιρετισθεί - νοσταλγικά, έστω! - τότε κάτι σοβαρό οφείλει να καταγραφεί στα κεκτημένα της περιόδου.
Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.

 

Το άρθρο του Α Παπαγιαννίδη δημοσιεύτηκε στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 27.4.2015

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση