Να μιλήσουμε, σήμερα, για κάτι που μπορεί να ηχεί θεωρητικό - αλλά δεν είναι, καθόλου! Καθοριστικό ρόλο σε μιαν οικονομία παίζει η ασφάλεια: στις οικονομικές σχέσεις, στην δημιουργία ιστού συναλλαγών , στην σχέση ιδιωτικού με δημόσιο τομέα, στην πορεία του χρηματοπιστωτικού τομέα, στην συνολική λειτουργία της οικονομίας.
Δείτε: Η "ασφάλεια των συναλλαγών" δεν είναι που πλήττεται από την ανυπαρξία στην ωραία μας χώρα γνήσιας Δικαιοσύνης, (διάρκεια των δικών σε επίπεδο αρνησιδικίας, απρόβλεπτο/"a prιciousness αποφάσεων κοκ) τόσο που οι διαδοχικές Τρόϊκες να έχουν κάνει κυλιόμενο όσο και προβλεπτό προαπαιτούμενο τηn βελτίωσή της σε όλα τα διαδοχικά Μνημόνια; Tο διαβόητο "σταθερό φορολογικό σύστημα" δεν αποτελεί μονίμως επανερχόμενο ζητούμενο, περισσότερο κι από την νομοθέτηση ευνοϊκών φορολογικών ρυθμίσεων ή απαλλαγών; H αβεβαιότητα στην πορεία της αδειοδότησης για την ίδρυση και λειτουργία κάθε λογής επιχείρησης δεν είναι στην πρώτη γραμμή, με μονίμως αναγγελλόμενη "απλούστευση των διαδικασιών", καθιέρωση fast-track, δημιουργία one-stop shop - και πάλι από την αρχή;
Όμως το πράγμα πάει πολύ πιο βαθιά απ' αυτά τα γνωστά και μονίμως διεκτραγωδούμενα. Δείτε δυο εντελώς φρέσκιες καταστροφές, που κάθε μια από μόνη της έχει την δυνατότητα να ξεριζώσει την ίδια την έννοια της ασφάλειας. Η πρώτη είναι ο αμέριμνος, σχεδόν χαρωπός, αφανισμός των ιθαγενών μετόχων των τεσσάρων συστημικών τραπεζών μετά την ... επιτυχία της ανακεφαλαιοποίησής τους. (Είχε, βέβαια, προηγηθεί ανάλογη μοίρα των μετόχων της Αγροτικής και του ΤΤ, εκείνοι όμως ήταν λιγότεροι οπότε λειτούργησε γι αυτούς η λογική: "Άμα χτυπήσει την πόρτα του γείτονα το κακό, γύρισε πλευρό και ξανακοιμήσου". Είχε προηγηθεί και η προηγούμενη ανακεφαλαιοποίηση, η δίδυμη του 2013-14, με την χιουμοριστική διάσταση των warrants, οπότε "ουδείς αθώος και απροειδοποίητος"). Περισσότερο κι από τον Μεγάλο Χειμώνα που είχε ακολουθήσει την χρηματιστηριακή αφροσύνη των αρχών της δεκαετίας του ΄70, ύστερα πάλι την κατάρρευση του τέλους της δεκαετίας του ΄90, ετούτο το σοκ μπολιάζει με ακραία αβεβαιότητα το αντανακλαστικό της επένδυσης στην όποια εναπομένει μεσαία τάξη. Αυτό είναι κάτι που δεν "γράφει" επιφανειακά ή/και εκλογικά: χτίζει όμως συμπεριφορές. (Μαντεύουμε την σαρκαστική αντίδραση, "Μα, ποια μεσαία τάξη απέμεινε!").
Αν αυτό που μόλις είδαμε αφορά κάποιες δεκάδες, άντε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου στην Ελλάδα του τέλους του 2015, το επόμενο αφορά κάπου ένα νοικοκυριό στα τρία - δυνητικά όμως/σε προοπτική χρόνου αφορά τους πάντες. Πρόκειται, μέσα από την βασανιστική θανάτωση της έννοιας "προσδοκία"/προοπτική" στο ασφαλιστικό σύστημα, για το ξερίζωμα της βαθύτερης αντίληψης περί ασφάλειας. Που η Ελληνική κοινωνία την είχε γνωρίσει μόνον τις τελευταίες τέσσερεις, ας πούμε, δεκαετίες. Το ξήλωμα της Κοινωνικής Ασφάλισης (προσοχή! δεν αναφερόμαστε στο πώς η Κοινωνική Ασφάλιση υπονομεύθηκε σ' όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης κι ακόμη παραπίσω: αυτή είναι μια μακρά αφήγηση, όμως λειτουργικά δεν έχει χρησιμότητα), έτσι όμως έγινε βήμα-βήμα από το 2010-11 έως τώρα, ιδίως με την επιλογή των μισοκακόμοιρων "κόκκινων γραμμών" που κάθε φορά διαψεύδονται, με κορύφωση τώρα στην προσέγγιση Κατρούγκαλου, καταλήγει στο να διαλύσει σε όλα τα στρώματα του πληθυσμού την δυνατότητα να κοιτάζει προς το μέλλον. Προνομιούχοι και απόκληροι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, γέροντες - μεσόκοποι - νεότεροι, ήδη συνταξιούχοι και αναμένοντες την σειρά τους - όλοι λειοτριβούνται από την νέα αυτή ανασφάλεια.
Και μην νομίσετε ότι η έκλειψη της έννοιας της ασφάλειας αφορά μόνον την οικονομία. Δώστε μια σκέψη στην (υποτίθεται) λειτουργία της Αστυνομίας και Δικαιοσύνης, στο εντελώς πρόσφατο διάστημα, στην λογική "τάξη και ασφάλεια": Θυμόμαστε το περίπου λυντσάρισμα Κουμουτσάκου στα 60 μέτρα από την Βουλή μπροστά στο σιδηρόφρακτα ΜΑΤ; Αν δεν είχε εμφανιστεί μόνος του - μετά την παρέλευση του αυτόφωρου... - ο πλέον φωτογραφημένος από τους δράστες, ακόμη θα "διεξάγονταν έρευνες": αν, δε, θέλετε την έκβαση της υπόθεσης, αναμείνατε στο ακουστικό σας! Έχετε ακόμη την ηχώ από τον εκρηκτικό μηχανισμό στην πόρτα του ΣΕΒ, στην οδό Ξενοφώντος, απέναντι από την Κυπριακή Πρεσβεία; Αναμένεται η προκήρυξη για να μάθουμε... τί ήταν! Ήδη Ρουβίκωνες, μετά το περιστύλιο της Βουλής, τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ το ΤΑΙΠΕΔ έκαναν ένα πέρασμα και στην υπερφρουρούμενη κατοικία του Γερμανού πρέσβυ .
Το "θα μάθουμε να ζούμε την ανασφάλεια" πάει να γίνει δόγμα ζωής στην Ελλάδα του 2015. Ιδεώδες έδαφος για την επιβίωση του ισχυρότερου...
Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 3/12/2015