Σάββατο, 20 Απρίλιος 2024
Σε εσπευσμένη αναζήτηση ψυχραιμίας βρίσκονται στην Κυβέρνηση μετά την αδιέξοδη έκβαση του Eurogroup της 22ας Μαΐου - σωστότερα: μετά τις υψηλές προσδοκίες που είχαν καλλιεργήσει (γραβάτα Τσίπρα κλπ) όχι απλώς στην κοινή γνώμη, αλλά και στον εαυτό τους. και που κατέληξαν την νύχτα μετά το Eurogroup στην αυθόρμητη αξιολόγηση "Τώρα, την κάτσαμε την βάρκα!" - , αναζήτηση για τα αμέσως επόμενα βήματα.
Και η μεν πολιτική διαχείριση (ψυχανεμιζόμαστε ότι θα έχουμε, τώρα, ένα μακρό κύμα δημοσκοπήσεων που θα αναδείξει την επίπτωση από την διάψευση προσδοκιών) ξεκίνησε αρκετά άγαρμπα αν και προβλεπτά: με την προσπάθεια π.χ. του κυβερνητικού εκπροσώπου να δείξει ταύτιση της Αντιπολίτευσης με την σκληρότερη γραμμή των "εταίρων/δανειστών. Όμως, στην σημερινή πλέον συγκυρία είναι πολύ αμφίβολο αν κάτι τέτοια "πιάνουν".
Η συνειδητοποίηση ότι το βαρύ υφεσιακό πακέτο που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων πριν μια βδομάδα, με αποδοχή πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2021, ήρθε να "ανταμειφθεί" στο Eurogroup με προβολή πλεονάσματος για την συνέχεια, αντί του 1,5% που θεωρούσε λογικό/εφικτό το ΔΝΤ ένα 2% - τελικά ένα 2,2% - για το διάστημα μέχρι το 2060, αλλά και με έσχατο όριο επιμήκυνσης των Ελληνικών δανείων την 15ετία (αντί για την 20ετία που "χρειάζεται" για κάτι σαν βιωσιμότητα σύμφωνα με το ΔΝΤ) δείχνει το είδος του διαπραγματευτικού τοίχου που βρήκε μπροστά του ο Ευκλείδης Τσακαλώτος. [Ψέματα! Ο αληθινός τοίχος ήταν ότι του προτάθηκε, προκειμένου να κλείσει επισήμως η δεύτερη αξιολόγηση, να προχωρήσει το compliance report και να ξεκινήσουν τα βήματα για - έγκαιρη - εκταμίευση της δόσης για τις πληρωμές του Ιουνίου/Ιουλίου, μια "λύση" παραπομπής του ζητήματος του χρέους "γι αργότερα". Εκεί ήταν που από το Μαξίμου - μας λένε - τραβήχτηκε αληθινή γραμμή. Και πάμε τώρα για 15 Ιουνίου, με σιωπηρή αποδοχή του να έχουν παγώσει τα πάντα και με ύφεση να σκιάζει και τρίτο κατά σειράν 3μηνο της Ελληνικής οικονομίας].
Την αναζήτηση ψυχραιμίας την δυσκολεύει, στην πράξη, το ίδιο το γεγονός ότι στην Κυβέρνηση είχαν μάθει να αφουγκράζονται τις αγορές! Οπότε, ήδη η αντανάκλαση στις αποδόσεις των ομολόγων της "διάψευσης του Eurogroup" θορύβησε, αντιλαμβανόμαστε, εκεί όπου παλιότερα θα έλεγαν αναμεταξύ τους "Μα, ποια αγορά [Ελληνικών] ομολόγων υπάρχει για να την υπολογίσει κανείς!". Ενώ το 10ετές ομόλογο αναφοράς είχε καταλήξει κάτω από το 5,7% απόδοση, βρέθηκε μέσα σε λίγο στο 5,77%. Εκείνο δε που είχε εκδοθεί την άνοιξη του 2014 (ως 5ετές, επί των τελευταίων ημερών ψυχραιμίας Σαμαρά/Στουρνάρα) βρέθηκε στο 5,75% την ώρα που είχε πέσει κάτω και από το 5,5%...
Ακόμη πιο διαταρακτική ήταν η πληροφορία ότι μεγάλοι "παίκτες" όπως η PIMCO, που έχουν θέσεις στο Ελληνικό χαρτί, κάνουν πίσω και μειώνουν τις θέσεις. Και τούτο ενώ στην προ ημερών 4η Οικονομική Διάσκεψη της ΕΕΝΕ ο ίδιος κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημ. Τζανακόπουλος είχε στηρίξει μέρος της επιχειρηματολογίας του στην πτωτική πορεία των αποδόσεων των Ελληνικών ομολόγων, καθώς θύμισε ότι και η πλέον πρόσφατη έκδοση εντόκων πραγματοποιήθηκε με κάλυψη 26% των συμμετοχών από ξένους (και όχι όπως παλιότερα 1 ή 2, αλλά πολλούς), πράγμα που κατ' αυτόν έδειχνε ανερχόμενη εμπιστοσύνη των αγορών.
Αλλά και ο Αμερικανός πρέσβυς Jeffrey Pyatt, στην ίδια συνάντηση, ο οποίος είχε φανεί ιδιαίτερα θετικός για τις προοπτικές της Ελλάδας "μετά απ' αυτό το καλοκαίρι", στην στάση των αγορών είχε στηρίξει μέρος της προσέγγισής του. Πρώτη ένδειξη αυτής της στάσης αναμενόταν να είναι η επανέκδοση/ανταλλαγή των "ομολόγων Σαμαρά" που προαναφέραμε και πού έχουν κοντινή λήξη με άλλα 5ετή, για το συγκρατημένο/συμβολικό ύψος των 3 δις ευρώ. Ενώ για τις 31 Μαΐου είναι προγραμματισμένο - εξ αναβολής, να σημειώσουμε! - συνέδριο στην Φρανκφούρτη από τον Economist (με Τσακαλώτο/Στουρνάρα, μήνυμα Σώϋμπλε, παρουσία ΕΚΤ) ακριβώς για να αναδείξει τον βηματισμό της Ελλάδας προς τις αγορές.
Σταματούμε εδώ. Ασφαλώς και δεν είναι η στάση των αγορών εκείνη που θα υπαγορεύσει τα επόμενα βήματα. Επενεργεί πάντως ως μοχλός πίεσης και προς τους Σώϋμπλε του κόσμου τούτου, όσο κι αν εμείς την εισπράττουμε ως ψυχρολουσία άμεσα: αν η Ελλάδα δεν σταθεί στα πόδια της, πειστικά, δεν θα την κουβαλήσουν παρακάτω οι αγορές.
Πολιτική θα είναι, λοιπόν, η συνέχεια. Και με το επενδεδυμένο στην Ελλάδα - και όχι στην Κυβέρνηση! - πολιτικό κεφάλαιο, δύσκολα θα αφεθεί να προσαράξει...
Δημοσιεύτηκε στην "Ναυτεμπορική" στις 26/5/2017.
