e-library
Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών
|
Η Ενωση Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ σας εύχεται
|
Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες ενημερώσεις και να το πείτε στους φίλους σας.
|
«Athens Calling» (Η Αθήνα Καλεί)
Την Παρασκευή 15 Δεκεμβρίου 2023, ήταν η αποχαιρετιστήρια εκπομπή του "Athens Calling" στο Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΤ (10-12 το βράδυ). Καλεσμένες ήταν: • Η Ελισάβετ Παπαδοπούλου, Νομικός, πάρεδρος στο Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, πρώην Δικαστής, συγγραφέας 7 βιβλίων, εκ των οποίων το πιο πρόσφατο έχει τίτλο «Υψηλές για την εποχή θερμοκρασίες». • Η Έλενα Χασαλεύρη, Δ/ντρια του 3ου ΕΠΑ.Λ Πειραιά, Εικαστικός, απόφοιτη ΑΣΚΤ, Αρχιτεκτονικής, με δραστηριότητες πολλαπλών ρόλων ως επικεφαλής εκπαιδευτικού οργανισμού με 30 διδάσκοντες και 170 μαθητές. • Η Δέσποινα Λιμνιωτάκη, Ψυχοθεραπεύτρια, ενεργός πολίτης και εκλεγμένη Δημοτική Σύμβουλος στον Δήμο Αθηναίων. • Η Ιωάννα Τσιλιλή, Οινολόγος, Οινοποιός και Σκηνοθέτρια. • Τέλος, η Ερατώ Χατζησάββα, Πρώτη γυναίκα Πρύτανης της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, μετά από 186 χρόνια λειτουργίας της σχολής.
Ακούστε εδώ το ηχητικό αρχείο/podcast της εκπομπής "Athens Calling" (15/12) και δείτε εδώ, εδώ και εδώ τη live μετάδοση της εκπομπής.
|
Περικλής Βασιλόπουλος: Ενημερωτικό σημείωμα λογοδοσίας 26 χρόνων στην ΕΡΤ
Η εκπομπή "Athens Calling" (Η Αθήνα καλεί) κατέγραψε 400 μεταδόσεις τα τελευταία 8 χρόνια (2015-2023) με 2, 2 χιλιάδες καλεσμένες/ους, εκ των οποίων το 60% ήταν γυναίκες, στην βάση της άτυπης αυτοδέσμευσης της εκπομπής για εξισορροπιστικά μέτρα θετικής μεροληψίας υπέρ των γυναικών για να κλείσει η ψαλίδα στην Ορατότητα των Φύλων. Ιδιαίτερα χρήσιμη και κοινωφελής αποδείχθηκε η ενότητα της εκπομπής «Καινοτομικές Ελληνίδες, εντός και εκτός συνόρων» που φιλοξένησε 800 καλεσμένες με δημιουργική δράση το λιγότερο σε δύο διακριτούς τομείς δραστηριότητας. Η εκπομπή μεταδιδόταν ραδιοφωνικά από το Α΄ Πρόγραμμα και την Φωνή της Ελλάδας, ενώ υπήρχε ταυτόχρονη ζωντανή αναμετάδοση εικόνας από τα ΜΚΔ (Facebook, Instagram, You tube). Ο μέσος όρος θεάσεων των εκπομπών ήταν 600 views, ενώ το 20% των μεταδόσεων ήταν από 1,3 χιλιάδες έως 3,3 χιλιάδες θεάσεις μέσα στο επόμενο διήμερο. Και οι δύο ραδιοφωνικές εκπομπές «Ασκώ τα δικαιώματά μου» (1997-2023) και Athens Calling/ Η Αθήνα καλεί, όπως και οι αντίστοιχες τηλεοπτικές εκπομπές «ΠΟΛΙΤΗΣ 2000» στην ΕΡΤ 1 (1999-2002), «Ευρώπη 2013» (2006-2008)/ ΕΡΤ 2, «ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΜΑΖΙ»/ Πρίσμα +, και κυρίως η εκπομπή «ΠΟΛΙΤΕΣ» στην ΕΡΤ 1 (2015-2018 με την συμμετοχή των 110 μελών του Συμβουλίου Κοινωνικού Ελέγχου της ΕΡΤ) αποτελούσαν συστατικά μέρη της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης της ΕΡΤ, της Επιτροπής ΕΚΕ της ΕΡΤ και της αρμόδιας υπηρεσίας του Κέντρου Ενημέρωσης/ Επικοινωνίας πολιτών της ΕΡΤ από το 2006, όλοι τους καινοτομικοί θεσμοί χωρίς προηγούμενο στην Ελλάδα. Διοργανώθηκαν πέντε εθνικές εκστρατείες της ΕΡΤ (Περιβάλλον, Ισότητα των Φύλων, ΑμεΑ, Πρόσφυγες, Εθελοντισμός 300 εργαζομένων) 25 επιμέρους δράσεις και κυρίως η συγκρότηση του προαναφερόμενου ΣΚΕ της ΕΡΤ στην βάση του α.11 του Ν. 4324/2015 για την εποπτεία/ βελτίωση της ΕΡΤ που κέρδισε ιδιαίτερο έπαινο από την EBU. Το τι έμεινε ως ενεργό αποτύπωμα και παρακαταθήκη στην ΕΡΤ από όλες αυτές τις δράσεις είναι μία άλλη ιστορία που κάποτε ίσως θα πρέπει να συζητηθεί. Σε κάθε περίπτωση πάντως η προσπάθεια μετράει.
*Η εκπομπή «Ασκώ τα Δικαιώματά μου» μεταδόθηκε για πρώτη φορά τον Ιούλιο του 1987 από τον ΑΘΗΝΑ 9.84 και από το 1997 μεταδίδεται από το Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ/ΕΡΤ και αποτελεί την μακροβιότερη εκπομπή Διαλόγου στο σύνολο του ελληνικού ραδιοφώνου. Έγιναν πάνω από 1.600 εβδομαδιαίες μεταδόσεις με 6 χιλιάδες καλεσμένους, η πλειονότητά των οποίων ήταν ενεργοί πολίτες με δράση στην κοινωνία πολιτών, στις ΜΚΟ αλλά και 2 Πρόεδροι της Δημοκρατίας, 4 Πρωθυπουργοί, 250 Υπουργοί, 600 Καθηγητές ΑΕΙ, Δημόσιοι Διανοούμενοι και συγγραφείς. Έλαβε δύο Διακρίσεις από το Ίδρυμα Μαραγκοπούλου για την συνεισφορά της στην Ισότητα των Φύλων, έναν Έπαινο από την Βουλή των Ελλήνων για τον ρόλο της στην Συνταγματική Αναθεώρηση το 2001 και ένα Βραβείο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ευρωπαίου Πολίτη.
|
«Ασκώ τα δικαιώματά μου, τηρώ τις υποχρεώσεις μου, στην Ευρώπη του αύριο»
Το Σάββατο 9 Δεκεμβρίου 2023, 4-5 μ.μ. στην τελευταία μετάδοση της εκπομπής από το Πρώτο Πρόγραμμα (91,6 και 105,8) της ΕΡΤ, καλεσμένοι ήταν: • Ο Αντώνης Παπαγιαννίδης, Δημοσιογράφος – Νομικός, ο Ηλίας Μόσιαλος, Καθηγητής στο LSE και η Λίνα Παπαδοπούλου, Καθηγήτρια Ευρωπαϊκού Συνταγματικού Δικαίου στο ΑΠΘ, συζητούν την βασική θεματολογία στα 27 χρόνια μετάδοσης της εκπομπής που ήταν τα Δικαιώματα – Υποχρεώσεις, η Κοινωνία των πολιτών στην Ελλάδα, οι Ανεξάρτητες Αρχές, τα νέα Δικαιώματα και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Βιωσιμότητα και η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, ειδωμένα στο φως ενός ορθολογικού και αμερόληπτου Διαλόγου, με την προσπάθεια συμμετοχής των πολιτών. • Ο Μάικ Νούτζεντ, Πρόεδρος Τεχνικής Επιτροπής της EBU, μιλά για τις νέες τεχνολογικές εξελίξεις του ραδιοφώνου σε ένα περιβάλλον "mixed media" (μεικτά μέσα) και Τεχνητής Νοημοσύνης. Ο Αχιλλέας Καραδημητρίου, Διδάσκων στο Τμήμα ΜΜΕ/ΕΚΠΑ μιλά για τη Δημοσιογραφία Δημοσίου Συμφέροντος και το μέλλον της.
Ακούστε εδώ το ηχητικό αρχείο/podcast της εκπομπής "Ασκώ τα δικαιώματά μου" (9/12) και δείτε εδώ και εδώ τη live μετάδοση της εκπομπής.
|
Αντώνης Παπαγιαννίδης: Όπου ένα περίεργο «αύριο» γράφεται στην Γερμανία
Όλοι συνειδητοποιούν – όσο κι αν δεν είναι απλή, ούτε ευχάριστη η παραδοχή – ότι το μέλλον της Δύσης γράφεται στις ΗΠΑ, πάλι. τόσο γεωπολιτικά όσο και σε κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, μέχρι και στην ανάδειξη του ταυτοτικού σε όλο και κεντρικότερο στοιχείο της πολιτικής. Στην Ευρώπη, πάντως, όπου είχαμε συνηθίσει τον τόνο του «αύριο» να το δίνει η Γαλλία και μάλιστα στην αλληλεπίδραση του ιδεολογικού με τους πολιτικούς σχηματισμούς, γίνεται όλο και πιο φανερό ότι σ' αυτήν την στροφή των πραγμάτων η Γερμανία υπόσχεται/απειλεί να οδηγήσει τα πράγματα... Πού/πώς θα οδηγήσει αυτή η διπλή στροφή προς συντηρητική κατεύθυνση, με το ταυτοτικό στοιχείο πρόδηλο σε μια χώρα όπου η έννοια της Γερμανικής ρίζας πάει πολύ-πολύ βαθιά (εκδήλωση ήταν η φρίκη του Μεσοπολέμου με απόληξη τον Ναζισμό) και όπου η μετατροπή της δυσπιστίας προς τον ξένο σε τάση απώθησης έρχεται «εύκολα» (με τον ρατσισμό ως καταληκτικό σημείο) είναι κάτι που ενδιαφέρει όλους στην Ευρώπη. Όπως ενδιαφέρει, ίσως ακόμη περισσότερο, η μοίρα των «παλιών» κομμάτων...Τουλάχιστον στην Γερμανία, η συνειδητοποίηση ότι συναντήσεις στα ακροδεξιά με σχεδιασμούς για μαζικές απελάσεις μεταναστών (ιδίως δε μουσουλμάνων και/ή με ασύμβατο χρώμα προς το πρότυπο που κάποτε «γράφηκε» ως Αρεία φυλή) έφερε μαζικές διαδηλώσεις, με χιλιάδες κόσμο στους δρόμους. Δείτε εδώ το άρθρο (economia.gr, 23/1).
Δεν είναι μόνο στην Ελλάδα που οι Ανεξάρτητες Αρχές βρίσκονται υπό αμφισβήτηση
Οι Ανεξάρτητες Αρχές – κάποιες συνταγματικά κατοχυρωμένες βάσει και Ευρωπαϊκών προτεραιοτήτων, πολύ περισσότερες έργο του κοινού νομοθέτη – δεν βρίσκονται στα καλύτερά τους στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό. Η λογική των ανεξάρτητων (αυτή είναι η κομβική έννοια!) αρχών ως μορφή αυτοπεριορισμού της κυβερνητικής δράσης αλλά και ενίσχυσης μιας συνολικής λογικής αντίβαρων/checks-and-balances, όπως αναδύθηκε την εποχή Σημίτη αλλά και αναγνωρίσθηκε ως χρήσιμος παράγων ισορροπίας στην συνέχεια, ακόμη και επί Τρόικας /Μνημονίων, συνάντησε στην τωρινή φάση διακυβέρνησης αισθητή αντιπάθεια από την Κυβέρνηση. Η τάση απαξίωσης της ΑΔΑΕ (εκείνης που ασχολείται με το απόρρητο των επικοινωνιών: «απόρρητο» στην Ελλάδα του 2024, ακούγεται βέβαια λιγάκι σαν ανέκδοτο...) με αντικείμενο την υπόθεση των παρακολουθήσεων/υποκλοπών/ «επισυνδέσεων» άνοιξε νέα εποχή Αλλά και η ΑΠΔΠΧ (αυτή μεριμνά για τα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα, τα οποία ηχούν λιγότερο επίφοβα για τις εξουσίες) δεν βρέθηκε στο απυρόβλητο... Πάντως, οι ρυθμιστικές αρχές αρχίζουν να αισθάνονται την καυτή ανάσα περιορισμών στην κρίση τους και συνεπώς στην λειτουργία τους. Δείτε εδώ το άρθρο (economia.gr, 21/1).
|
Δημήτρης Α. Σωτηρόπουλος: Απραγματοποίητες ευρωπαϊκές αξίες
Είναι ενδιαφέρουσα σύμπτωση ότι στις αρχές του 2024 δύο από τα ανοιχτά ζητήματα της πολιτικής μας επικαιρότητας (καθιέρωση γάμου ομοφύλων και προστασία των παιδιών τους, καταπολέμηση της οπαδικής βίας) είναι ζητήματα στα οποία η Ελλάδα προσπαθεί, έστω αργοπορημένα, να συγκλίνει προς πολλές άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.). Σε πολλές τέτοιες χώρες τα ζητήματα αυτά έχουν λυθεί. Η σύμπτωση αφορά το ότι το 2024 είναι έτος εκλογών για την Ε.Ε. Ποιος θυμάται ότι σε λιγότερο από 150 ημέρες θα διεξαχθούν και στη χώρα μας οι εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο (9 Ιουνίου 2024); Το θυμούνται όσοι τις θεωρούν δοκιμασία για την κυβέρνηση και για τα παλιά και ιδίως τα νέα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και όσοι, λίγοι, ελπίζουν στην αναβάθμιση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου έναντι των υπόλοιπων κοινοτικών οργάνων. Γι' αυτό, μεταξύ άλλων λόγων, οι εκλογές αυτές θεωρούνται δευτερεύουσες σε σχέση με τις εθνικές («εκλογές δεύτερης τάξης», κατά τους πολιτικούς επιστήμονες). Ωστόσο, ενώ απομένουν λιγότεροι από πέντε μήνες έως τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, στην Ε.Ε. δεν γίνεται συζήτηση γιατί δεν έχουν πραγματοποιηθεί θεμελιακές αξίες της του 20ού αιώνα, ούτε για την υιοθέτηση των παραπάνω συμπληρωματικών αξιών που θα ανταποκρίνονταν στις προκλήσεις του 21ου αιώνα. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 21/1).
|
Στάθης Καλύβας: Σε τί χρησιμεύει ο πολιτισμός;
Στη διάρκεια των γιορτών, είχα την ευκαιρία να διαπιστώσω πόσο μεγάλο εύρος πολιτιστικών δραστηριοτήτων προσφέρει πλέον η Αθήνα: εντυπωσιακά νέα μουσεία και ανανεωμένα παλαιότερα, εξαιρετικές εκθέσεις, αμέτρητα κατάμεστα θέατρα, συναυλίες από κλασική μουσική έως ρεμπέτικα, συνολικά ένα πολιτιστικό τοπίο σπάνιας ποικιλίας και ποιότητας. Ο πολιτισμός είναι προφανώς ένα αγαθό και ως τέτοιο απαιτεί χρηματοδότηση. Αν ήταν αποκλειστικά καταναλωτικό αγαθό, θα το χρηματοδοτούσαν οι καταναλωτές όπως γίνεται με τις ταινίες του Χόλιγουντ. Στην αντίθετη όχθη, αυταρχικά καθεστώτα χρησιμοποιούν τον πολιτισμό ως μέθοδο χειραγώγησης του πληθυσμού, ενώ στις δημοκρατίες ο πολιτισμός χρηματοδοτείται από τους καταναλωτές, το κράτος και φιλανθρωπικά ιδρύματα, σε ποσοστά που διαφέρουν ανάλογα με τη χώρα και την εποχή. Ποια όμως ακριβώς είναι η χρησιμότητά του; Πρόσφατα η διαΝΕΟσις οργάνωσε μια ενδιαφέρουσα ημερίδα για τον πολιτισμό ως μοχλό οικονομικής ανάπτυξης. Υπάρχει όμως και μια πολύ σημαντική διάσταση του πολιτισμού, που ξεφεύγει από την οικονομική σφαίρα και αφορά τη δημιουργία συμβολικού κεφαλαίου. Μια πτυχή του είναι η λεγόμενη ήπια ισχύς: χώρες με ισχυρό πολιτιστικό αποτύπωμα ενισχύουν τη διεθνή ακτινοβολία τους, γεγονός που μπορεί να τους προσπορίσει σημαντικά πολιτικά κέρδη. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 20/1).
|
Γιώργος Σιακαντάρης: Λένιν, ο Λουδοβίκος ΙΔ' της Ρωσικής Επανάστασης
Συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τον θάνατο του Βλαντιμίρ Ιλιτς Λένιν. Η εικόνα του Λένιν στην ελληνική πολιτική σκηνή παραμένει ακηλίδωτη, αφού όλα τα αναθέματα για το τι συνέβη στη Ρωσία πέφτουν στον Στάλιν. Υπεύθυνος για ό,τι συνέβη στη Σοβιετική Ένωση θεωρείται μόνο ο Στάλιν. Ο μόνος που διαφωνεί είναι το ΚΚΕ, για το οποίο αυτός ήταν συνεχιστής του Λένιν. Και αυτό το βλέπει ως κάτι το θετικό. Βεβαίως η Ρωσική Επανάσταση είχε και την άλλη πλευρά της, την οποία δεν βλέπουν οι υποστηρικτές της ταύτισης κομμουνισμού και ναζισμού, πρώην κομμουνιστές οι περισσότεροι. Η ιδέα του κομμουνισμού τροφοδότησε, αναζωογόνησε και ενίσχυσε την πάλη των δυτικών λαών για περισσότερη κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα. Χωρίς τη Ρωσική Επανάσταση ίσως δεν υπήρχε η σοσιαλδημοκρατία, όπως τη γνωρίσαμε. Αυτό όμως δεν πιστώνεται στον Λένιν... Ο Λένιν, πολύ πριν ο Κλοντ Λεφόρ διατυπώσει τη θεωρία του για τη «δημοκρατική απροσδιοριστία» ανάμεσα στην αρχή πως στη δημοκρατία κυβερνά ο λαός και πως σ' αυτήν ουσιαστικά κανείς δεν άρχει, είχε λύσει πρακτικά αυτή την αντίφαση. Αποφάσισε πως η Ρωσική Επανάσταση συνεπαγόταν μια «δημοκρατία» στην οποία θα άρχει μόνο αυτός. Ο Στάλιν ήταν άξιος συνεχιστής αυτής της αντίληψης. Πάλι κατά τον Μαξίμοφ ο Λένιν ήταν ο Λουδοβίκος ΙΔ' και ο Στάλιν ο Βοναπάρτης της Ρωσικής Επανάστασης. Δείτε εδώ το άρθρο ("Νέα", 24/1).
|
Θοδωρής Γεωργακόπουλος: Το πρόβλημα της εμπιστοσύνης στη χώρα
Ένα από τα στοιχεία που θυμάμαι κάθε φορά που κάτι εξωφρενικό, παλαβό κι "ελληνικό" συμβαίνει στη χώρα μας, είναι ένα εύρημα της έρευνας "World Values Survey" από το 2018: το ποσοστό των Ελλήνων που διαφωνούν με την άποψη ότι "οι άλλοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι εμπιστοσύνης και πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντί τους" είναι 8,4%, ένα από τα χαμηλότερα του κόσμου. Δεν είναι η μόνη. Πολλές κοινωνικές έρευνες βρίσκουν ξανά και ξανά ότι η ελληνική κοινωνία είναι μια κοινωνία με πολύ χαμηλή εμπιστοσύνη, τόσο απέναντι στους θεσμούς, όσο και ανάμεσα στους ίδιους τους πολίτες... Δυο Έλληνες επιστήμονες, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (και τακτικός αρθρογράφος της "Κ") Στάθης Καλύβας και η κοινωνιολόγος Ευφροσύνη Χαριτοπούλου από το Princeton είχαν την αίσθηση ότι αυτές οι έρευνες δεν αποτυπώνουν αποτελεσματικά την πραγματικότητα στην κοινωνία μας. Έβλεπαν συμπεριφορές και στάσεις που υποδεικνύουν, αντίθετα, υψηλά επίπεδα εμπιστοσύνης. Αυτές περιλαμβάνουν διάφορα φαινόμενα στην καθημερινότητα και την οικονομική δραστηριότητα, από καθημερινές οικονομικές συναλλαγές και συμφωνίες που γίνονται χωρίς συμβόλαια ή προκαταβολές, μέχρι πολίτες που αφήνουν σπίτια ή αυτοκίνητα ξεκλείδωτα, ή δανείζουν μικροποσά σε αγνώστους χωρίς δεύτερη σκέψη. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 20/1).
|
Αναρτήσεις επικαιρότητας
Ειρήνη Πετρακάκη: Υιοθετώ ή τεκνοθετώ;
Το ρήμα υιοθετώ χρησιμοποιείται στη Νέα Ελληνική κυριολεκτικά και μεταφορικά. Στην κυριολεξία του σημαίνει την απόκτηση θετού γιου (υιού) και ετυμολογείται από την ελληνιστική λέξη «υιοθεσία» («υἱόν θέσθαι»)...Το ρήμα τεκνοθετώ είναι νεολογισμός και χρησιμοποιείται μόνο κυριολεκτικά, βελτιώνοντας τη μεροληπτική έκφραση μιας άλλης εποχής. Η απόκτηση θετού τέκνου αφορά σήμερα όχι μόνον σε γιο (υιό) αλλά και σε κόρη. Και η κόρη δεν «υιοθετείται» αν θέλουμε να ακριβολογούμε. Έτσι, η συνήθης έκφραση «υιοθέτησαν ένα αγόρι» είναι πλεονασμός και η επίσης συνήθης έκφραση «υιοθέτησαν ένα κορίτσι» είναι καταχρηστική... Ο όρος «υιοθεσία», λοιπόν, είναι παρωχημένος αφού εκφράζει την κοινωνία και τους θεσμούς της αρχαιότητας. Χρησιμοποιείται από συνήθεια και λόγω έλλειψης άλλου. Η αντικατάστασή του από τον όρο «τεκνοθεσία» είναι γλωσσικά ορθή. Δείτε εδώ την ανάρτηση (fb, 23/1).
Εύη Μποτσαροπούλου: Στους δικούς μας λέμε ναι... και στους άλλους λέμε ναι
Στους δικούς μας λέμε ναι» τραγουδούσε ο Κηλαηδόνης στο "Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών" το 1986. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι πρόκειται για το πιο «συμπεριληπτικό» τραγούδι μιας εποχής που ακόμη δεν είχε προτάξει ως πολιτιστικό ιδεώδες την ανεκτικότητα στη διαφορετικότητα και τα συναφή της κουλτούρας του 21ου αιώνα... Και να 'μαστε 42 χρόνια μετά, η θεσμοθέτηση ενός άλλου γάμου να αποτελεί εξίσου πεδίο πολιτικών και ιδεολογικών συγκρούσεων, κυρίως της δεξιάς πτέρυγας που διαφωνεί και φέρνει ως επιχείρημα την πυρηνική οικογένεια και την ανατροφή των παιδιών, και προκαλεί παράλληλα αντιδράσεις σε εκκλησιαστικούς και παραεκκλησιαστικούς κύκλους. Όπως και τότε... Όσο ευαίσθητο κι αν είναι το θέμα του γάμου μεταξύ ομόφυλων και ακόμη περισσότερο το δικαίωμα στην παιδοθεσία, η διαπραγμάτευσή του δεν έχει τόσα κοινωνιολογικά στοιχεία. Είναι έτοιμη η ελληνική κοινωνία;... Με βάση τα παραπάνω στοιχεία, όποιος αναμένει μια αλλοίωση του ελληνικού κοινωνικού ιστού μετά την θεσμοθέτηση του γάμου των ομόφυλων προφανώς και θα απογοητευθεί... Δείτε εδώ το κείμενο (thecommonsense.gr, 20/1).
Νόρα Αναγνώστου: Περί ιδιωτικών Πανεπιστημίων
Δεν ήθελα να έχω "θέση αρχής" για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Απέκτησα όμως. Πρώτον, τα ιδιωτικά υπάρχουν, ήδη υπάρχουν, προσφέρουν προ- και μεταπτυχιακά, ακόμη και διδακτορικά, απλώς πληρώνουν για τη "σφραγίδα" σε ξένα πανεπιστήμια. Δεύτερο, σ' ένα από τα όντως υπάρχοντα, έδωσα σήμερα μία συνέντευξη- για να διδάξω. Περιβάλλον αποστειρωμένα υπέρκομψο. Οκ, το προτιμώ από το χάλι που βλέπω στη Φιλοσοφική. Ήθελα να πω για τα μαθήματα που σχεδίαζα. Με ρώτησαν για το ντύσιμό μου ως καθηγήτρια. Για τον γάμο των ομοφύλων. Αν θεωρώ δικαίωμα μου να κοινοποιώ τη γνώμη μου για τέτοια θέματα. Για τα μαθήματα, ενδιαφέρον ουδέν. Ίσως η μόνη ουσιώδης ερώτηση (τυχαίο;) ήταν πώς θα μετέπειθα φοιτητές που θέλουν να διακόψουν τις σπουδές τους. Δείτε εδώ την ανάρτηση (19/1).
|
Vouliwatch: Το νομοθετικό έργο της νέας Βουλής σε αριθμούς (Ιούλιος - Δεκέμβριος 2023)
Το Vouliwatch συνεχίζει τις έρευνές του για τη Βουλή και σας παρουσιάζουμε τη νομοθετική παραγωγή των πρώτων 5 μηνών της Κ' περιόδου (Ιούλιος - Δεκέμβριος 2023) με στατιστικά και ποιοτικά στοιχεία - παραβάσεις της καλής νομοθέτησης- έτσι όπως καταγράφηκαν εν μέρει στο καινοτόμο εργαλείο μας (Open Parliament: vouliwatch.gr/parliament-data). Η καλή νομοθέτηση συνδέεται με το Κράτος Δικαίου και τις Συνταγματικές αρχές. της διαφάνειας και της ασφάλειας δικαίου. Η μη θέση άρθρων σε διαβούλευση ή/και η αναιτιολόγητη ή ανεπίτρεπτη σύντμηση της προθεσμίας διαβούλευσης, η κατάθεση και ψήφιση εκπρόθεσμων ή/και άσχετων τροπολογιών καθώς και η μη συνέπεια στην τήρηση των προθεσμιών που θέτει ο Κανονισμός της Βουλής φαίνεται να ανακύπτουν συστηματικά. Τα αποτελέσματα και τα πλήρη δεδομένα της εκτενούς έρευνας αφορούν το σύνολο νομοθετικής παραγωγής, τη μη τήρηση διαβούλευσης, τα Συνεπή και ασυνεπή νομοσχέδια και άρθρα, τις εκπρόθεσμες και άσχετες τροπολογίες, τα νομοσχέδια που έγιναν υπό πίεση, την ψήφιση και συνέπεια στον τίτλο με τη φράση «και άλλες διατάξεις». Δείτε εδώ περισσότερα.
|
|