e-library 15-05-2023

e-library

Εβδομαδιαία Ηλεκτρονική Βιβλιοθήκη Ιδεών

Το εβδομαδιαίο ενημερωτικό δελτίο e-library αναρτάται στη σελίδα της Ένωσης Πολιτών για την ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο facebook. Μπορείτε εδώ να κάνετε like ώστε να βλέπετε τις τρέχουσες ενημερώσεις και να το πείτε στους φίλους σας. 

«Ασκώ τα δικαιώματά μου, τηρώ τις υποχρεώσεις μου, στην Ευρώπη του αύριο»

Κάθε Σάββατο, από τις 16:00 έως τις 17:00, ακούστε στο Πρώτο Πρόγραμμα την εκπομπή του Περικλή Βασιλόπουλου «Ασκώ τα δικαιώματά μου, τηρώ τις υποχρεώσεις μου, στην Ευρώπη του αύριο», με φιλοξενούμενο τον δημοσιογράφο Αντώνη Παπαγιαννίδη.
Το Σάββατο 13 Μαΐου 2023, 4-5 μ.μ. καλεσμένοι ήταν: 
• Ο Τάκης Παππάς, Πολιτικός Επιστήμονας, συγγραφέας και ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ που μιλά για τις Κυβερνήσεις Συνεργασίας σε Ελλάδα και Πορτογαλία.
• Ο Στέφανος Λουκόπουλος, Διευθυντής της ΜΚΟ VouliWatch, μιλά για τον νομοθετικό απολογισμό της Βουλής την τετραετία 2019-2023 (424 Νόμοι, 658 Τροπολογίες, 3374 Επίκαιρες Ερωτήσεις Κοινοβουλευτικού Ελέγχου), όπως και για το βαθμό συναίνεσης των πολιτικών κομμάτων στις εργασίες του Κοινοβουλίου.
• Από τις Βρυξέλλες, η Δανάη Θεωδωρίδου, Σκηνοθέτρια, Διδάσκουσα στο ΑΠΘ, ισχυρίζεται ότι η αφύπνιση των πολιτών δεν μπορεί να συμβεί παρά μόνο μέσα από το θέατρο και τη τέχνη και μιλά για τις δύο απόπειρες Δημιουργίας μίας Δημοκρατικής Συνέλευσης Πολιτών που έλαβαν χώρα σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με τίτλο «One Three Some».


Ακούστε εδώ το ηχητικό αρχείο/podcast της εκπομπής "Ασκώ τα δικαιώματά μου" (13/5) και δείτε εδώ και εδώ τη live μετάδοση της εκπομπής.

Αντώνης Παπαγιαννίδης: Ένας αρκετά περίεργος εορτασμός της Ημέρας της Ευρώπης

Ήταν μια υπορρέουσα σταθερά του – άνευρου, υπερσυντηρητικά οργανωμένου από την Διακομματική – ντιμπέητ των πολιτικών αρχηγών, 10 μέρες πριν την (πρώτη) κάλπη των εκλογών του 2023. Από όλες τις πλευρές, θεμέλιο των τοποθετήσεων είτε αυτές αφορούσαν τις επιλογές οικονομικής πολιτικής, είτε τις πτυχές εξωτερικής πολιτικής , υπήρξε η σταθερότητα της Ευρωπαϊκής ένταξης της (μεταΜνημονιακής) Ελλάδας. Μπορεί, δηλαδή, να υπήρξε αντιπαράθεση γύρω από το δημοσιονομικό κόστος των πολιτικών προγραμμάτων όμως η σιωπηρή παραδοχή όλων ήταν ότι θα τηρηθούν τα περιοριστικά πλαίσια της δημοσιονομικής πειθαρχίας: χαρακτηριστική η έμφαση Κυριάκου Μητσοτάκη ότι η πολύμορφη επιδοματική πολιτική των τελευταίων ετών δικαιολογήθηκε/στηρίχθηκε με την χαλάρωση των Ευρωπαϊκών κανόνων. Ακόμη και ο Γιάνης Βαρουφάκης «συμμάζεψε» τις περί παράλληλου νομίσματος τοποθετήσεις του, ώστε να μην δίνουν λαβή σε καταγγελίες/παρανοήσεις περί νέου φλερτ με Grexit. (Ακόμη περισσότερο, ο Αλέξης Τσίπρας ενεφανίσθη σεμνυνόμενος για Ευρωπαϊκότητα της τελικής του διαπραγματευτικής διαχείρισης). Δείτε εδώ το άρθρο (ekdoseiskerkyra.gr, 12/5).

Τάκης Παππάς: Περί κυβερνήσεων συνεργασίας

Στη μεγάλη και πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που έχει ανοίξει ενόψει των εκλογών περί μετεκλογικών κυβερνήσεων συνεργασίας, υπάρχουν τουλάχιστον δύο ισχυρισμοί που εν μέρει μόνο είναι αληθείς. Ο πρώτος λέει ότι, σε σχέση με τις μονοκομματικές κυβερνήσεις, οι κυβερνήσεις συνεργασίας είναι προτιμότερες γιατί σε αυτές η δημοκρατία είναι περισσότερο περιεκτική, αλλά και γιατί με αυτές μπορεί μια χώρα να πετύχει δύσκολες τομές και μεταρρυθμίσεις. Ο δεύτερος ισχυρισμός, που αφορά ειδικά την Ελλάδα, είναι ότι σε εμάς δεν ευδοκιμούν κυβερνήσεις συνεργασίας διότι λείπει η ανάλογη πολιτική «κουλτούρα» που χρειάζεται γι' αυτό. Ο πρώτος ισχυρισμός φαίνεται θεωρητικά σωστός, αλλά, στην πραγματικότητα, πολλές κυβερνήσεις συνεργασίας στην πράξη αποδεικνύονται δυσλειτουργικές ή αναποτελεσματικές. Για να λειτουργήσει καλά μια τέτοια κυβέρνηση προϋποθέτει, εκτός βέβαια από την ανεξάρτητη λειτουργία του κράτους, ικανό βαθμό συναίνεσης ανάμεσα σε κόμματα που βρίσκονται κοντά στο Κέντρο και διακρίνονται από σχετικά μικρές ιδεολογικές ή προγραμματικές διαφορές. Ιδανικά, τέτοιες κυβερνήσεις δεν θα έπρεπε να βασίζονται σε παραπάνω από δύο κόμματα. Αλλιώς, κυβερνητικές συμμαχίες πολλών κομμάτων μπορεί να προκαλέσουν αστάθεια και να έχουν μικρή διάρκεια. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 30/4). 

Κώστας Καλλίτσης: Παραγωγικό πρότυπο

Το παραγωγικό κενό, δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στο ΑΕΠ που παράγουμε και εκείνο που θα μπορούσαμε να παράγουμε με πλήρη εκμετάλλευση των διαθέσιμων παραγωγικών συντελεστών –είπαν– έχει μηδενιστεί. Για την αύξηση του ΑΕΠ χρειάζονται επενδύσεις – διαφορετικά, απλώς θα αυξάνονται οι τιμές. Για να γίνουν επενδύσεις (κι όχι απλώς λίγα data centers για φτηνό εργατικό δυναμικό ή τοποθετήσεις με μικρό ρίσκο και υψηλά κέρδη στο real estate) δεν αρκούν οι προσευχές. Χρειάζονται μεταρρυθμίσεις κι ένα νέο οικονομικό μοντέλο... Το σημερινό μοντέλο στηρίζεται στο δίδυμο φτηνή εργασία και πληθώρα πολύ μικρών και, επί το πλείστον, μη παραγωγικών επιχειρήσεων, που συχνά επιβιώνουν εισφορο-φοροδιαφεύγοντας... Για ν' αρχίσει αυτό να αλλάζει, χρειάζεται: (α) Ένα σύγχρονο κράτος, που θα μπορεί να διευθύνει και να συνεργάζεται αποδοτικά με τον ιδιωτικό τομέα, με μεταρρυθμίσεις σε όλη τη γραμμή (β) Να σταματήσει το παραμύθι περί «ραχοκοκαλιάς» της οικονομίας, να κηρυχτεί πόλεμος στη φοροδιαφυγή και να υποστηριχτεί η δημιουργία μεγάλων, ισχυρών επιχειρήσεων, με διάφορες μορφές ιδιοκτησίας (γ) Να στηριχτεί προνομιακά η μισθωτή εργασία μισθολογικά, φορολογικά, με την κοινωνική πολιτική και με τη δημιουργία καλά αμειβόμενων θέσεων εργασίας για τις μορφωμένες, νέες γενιές της πατρίδας μας. Δείτε εδώ το άρθρο ("Καθημερινή", 7/5).