Saturday, 14 December 2024

Και οι πολιτικοί «μας» άνθρωποι είναι

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 08-04-2013.

Read more...

Το σκιαγμένο ζώο, να το φοβάσαι

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στη 01-04-2013.

Read more...

«Εδώ κατοικούν τέρατα»

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 26-03-2013.

Read more...

Τι σημαίνει «στολάρισμα»/stall

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 11-03-2013.

Read more...

Στην κόψη του ξυραφιού

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 04-03-2013.

Read more...

Από τις Ιταλικές κάλπες στην ΑΟΖ

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 25-02-2013.

Read more...

Πώς μεταστράφηκε – πάλι – το κλίμα

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 18-02-2013.

Read more...

Το ελατήριο, το ΠΠΑΔ – και η αξιοπρέπεια

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 11-02-2013.

Read more...

Το 10ετές του Γιάννη Στουρνάρα

Δημοσιεύτηκε στη Ναυτεμπορική στις 04-02-2013.

Read more...

Υπερήφανη συγκάλυψη των πάντων

Δημοσιεύτηκε στο economia.gr στις 17-01-2013.

09aΤις ωραίες εκείνες, συγκινητικές στιγμές που είχαμε ζήσει στην χώρα αυτή της φαιδράς πορτοκαλεας την εποχή των ομοιομόρφων εκείνων ψηφοδελτίων (που όμως δεν ήταν και ... ομοιόχρωμα) κατά την εκλογή Σαρτζετάκη φθάσαμε να γιορτάζουμε με την συζήτηση γύρω από τον αριθμό των καλπών με τις οποίες θα κριθεί η συγκρότηση ή μη Προανακριτικής για την διαβόητη λύση Λαγκάρντ. Την ίδια στιγμή/την ίδια μέρα όπου η ψηφοφορία επί της ουσίας – δηλαδή επί της παραπομπής Παπακωνσταντίνου μόνο ή και Βενιζέλου στην Προανακριτική: αυτό και μόνον αυτό κρίνεται σήμερα, ούτε παραπομπή για να δικαστεί κανείς, ούτε φυσικά οποιαδήποτε ενοχή – καθιστά πλέον όλο και πιο φανερό ότι εκείνο που επιδιώκεται είναι η συγκάλυψη των πάντων. Απλά.

Αυτό, σ' όποιον ήθελε να το δει, φαινόταν από την πρώτη μέρα που επελέγει η κίνηση ποινικής διαδικασίας – αυτό είναι η διαδικασία για Προανακριτική – εναντίον του Γιώργου Παπακωνσταντίνου , όταν προέκυψε η αθλιούτσικη εκείνη ιστορία της αφαίρεσης ονομάτων από την λίστα Λαγκάρντ. Πάντα στην Ελλάδα εκείνο που ενδιαφέρει είναι «να πάνε οι ένοχοι φυλακή» ή πάντως «να κάτσουν στο σκαμνί». Το αν στέκει η συζήτηση περί ποινικού αδικήματος ή όχι, ελάχιστα ενδιαφέρει! Η στάση Παπακωνσταντίνου μπορεί να εμφανίζει τραγικά προβλήματα: ελαφρότητα, πολιτική ακρισία, μέχρις ενός σημείου οίηση (ύστερα τα φτερά κόπηκαν – από εκεί όμως μέχρι να αναζητηθούν ποινικές ευθύνες, υπάρχει τεράστια απόσταση. Ήδη είχε χαθεί η άκρια με την άλλη συζήτηση περί παραγραφής (ή μάλλον αποσβεστική προθεσμία) με βάση το Σύνταγμα της Ντροπής. Ήρθε, ύστερα, η συζήτηση περί Βενιζέλου: εδώ κι αν υπάρχουν τραγικά πολιτικά προβλήματα! – ελαφρότητα (αν μπορεί η λέξη να περιγράφει έναν Βενιζέλο), ωχαδερφισμό, μπλέξιμο των γραμμών, οίηση κι εδώ συνεχίζεται. Αλλά, αληθινά, ποινικό αδίκημα σημαίνει ένα: «άμα έχω τα κουκιά, σε καθίζω στο σκαμνί».

Ε, όταν φθάσαμε στην ανακίνηση θέματος παραπομπής ΓΑΠ και Παπαδήμου (περιέργως παρελείφθη ο Πλαστήρας, ο Τρικούπης και ο Καποδίστριας), το πράγμα θα ήταν κωμικό – αν δεν ήταν βαθύτερα ανησυχητικό. Τι; Μα το γεγονός ότι ένα κόμμα σαν τους Ανεξάρτητους Έλληνες του Πάνου Καμμένου, έστω, έκρινε χρήσιμο να βρεθεί στην αγκαλιά της Χρυσής Αυγής προκειμένου να το παίξει Άγγελος της Κάθαρσης...

Η πείρα τόσων δεκαετιών Ελληνικού πολιτικού βίου το δείχνει καθαρά: όσο πιο βίαιη η «ποινικολογία», τόσο καλύτερες οι πιθανότητες τελικής συγκάλυψης. Θαψίματος. Παρατήματος. Λήθης. Φάνηκε, άλλωστε, αυτό και όταν ο Φώτης Κουβέλης – ο ίδιος που έσπευσε να προτείνει την κίνηση διαδικασίας για Προανακριτική κατά Παπακωνσταντίνου – μεταστράφηκε πλέον, δεχόμενος πως μόνον μια (ειλικρινής) Εξεταστική θα μπορούσε ΑΛΗΘΙΝΑ να ρίξει φως στην άθλια (το επαναλαμβάνουμε) υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Τα ενθουσιώδη και βίαια ποινικά, καθαγιάζουν αν δεν καθοδηγούν την συγκάλυψη.

*Δημοσιεύτηκε στο economia.gr στις 17-01-2013.

Subcategories

  • Ο δρόμος χαράζεται περπατώντας


    Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ/η Κυβέρνηση Τσίπρα/η διαπραγματευτική προσέγγιση Βαρουφάκη έχει αναζητήσει ρίζες στον ιδιαίτερο συμβολιστή ποιητή Αντόνιο Ματσάδο.


     

    Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο ΣΥΡΙΖΑ/η Κυβέρνηση Τσίπρα/η διαπραγματευτική προσέγγιση Βαρουφάκη έχει αναζητήσει ρίζες στον ιδιαίτερο συμβολιστή ποιητή Αντόνιο Ματσάδο. Όμως, έτσι, όπως επενδύθηκαν - με πολύ σώου, με πληθωρικές δηλώσεις, με πενιχρό πολιτικό περιεχόμενο πλην της διάθεσης κόντρας και τα κάποια στοιχεία αναδίπλωσης - οι ημέρες μετά το ξεκίνημα των Ευρωπαϊκών περιπλανήσεων Τσίπρα και (κυρίως!) Βαρουφάκη, αληθινά θυμίζουν το Se hace camino al andar/ Ο δρόμος χαράζεται περπατώντας.
    Έτσι, με αναζήτηση ενός κάποιου περιεχομένου για την πληθωρική φόρμα, φθάσαμε στις Προγραμματικές Δηλώσεις, που κινδυνεύουν να είναι το πιο αστραπιαία μεταφραζόμενο κείμενο στην διεθνή σκηνή! Με το καημένο το "Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης" να επιχειρείται να αποκτήσει αποτύπωση που και τους "έξω" να μην συνταράξει περισσότερο, κι εμάς τους "μέσα" να κρατήσει σε ενθουσιασμό.
    Ενώ όμως φαίνεται ότι τελικά θα καταλήξουμε και με Φόρο Επιδεικτικής Κατανάλωσης (αντί του πεζού Φόρου Πολυτελείας: ο Ανδρέας Παπανδρέου θα δάκρυζε, βλέποντας υλοποίηση Thorstein Verblen) και με Ταμείο Εθνικού Πλούτου (αντί για ΤΑΙΠΕΔ: σοφή η ιδέα να συνδυαστεί η εκποίηση/αξιοποίηση με την υπόσχεση για διάσωση του Ασφαλιστικού), συν μια καμπάνια κατά των ολιγαρχών και της ("μεγάλης") φοροδιαφυγής, τα διαβολεμένα τα νούμερα δεν εμφανίζονται στο προσκήνιο. Στο EuroWorkingGroup η εξήγηση ήταν... οι Προγραμματικές που δεν είχαν αναγνωσθεί! Στο δίδυμο Eurogroup της 11ης/16ης Φεβρουαρίου, το ζήτημα κινδυνεύει να είναι σαφώς πιο δυσάρεστο (η Κορυφή της 12ης είναι ούτως ή άλλως "πολιτική"). Στην σταθερή πίεση των "εταίρων" για νούμερα, για ποσοτικοποίηση των πολιτικών όχι απλώς συγκεκριμένη αλλά και πειστική, η Ελληνική στάση είναι Βαρουφακική: "Give us time and give us space". Που στην πραγματικότητα έχει την ακόλουθη απόδοση: "Δώστε μας χρόνο να σκεφθούμε τι θέλουμε/Δώστε μας περιθώρια μέχρις ότου εσείς (οι "εταίροι") σκεφθείτε τι θα μπορούσατε να δώσετε/πού και πώς θα μπορούσατε να χαλαρώσετε ένα κακοσχεδιασμένο και εκ του αποτελέσματος αποτυχημένο Πρόγραμμα, στο οποίο εμείς ζούμε και πνιγόμαστε (και το βλέπετε) εδώ και 5 χρόνια".
    Στην πιεστική απαίτηση των "εταίρων" για νούμερα, για στοιχεία , η Ελληνική πλευρά αντιπαρατάσσει ενδιαφέρουσες διαβεβαιώσεις, όπως για δημοσιονομική ισορροπία, ή πάλι για (ήπιο) πρωτογενές πλεόνασμα. Το πρόβλημα πού είναι; Έρχεται η δική μας διαβεβαίωση, π.χ. του τύπου: "Η αύξηση του κατώτατου μισθού θα διαρρυθμιστεί χρονικά, αλλά δεν έχει και δημοσιονομική επίπτωση, άσε που θα σημάνει πρόσθετες ασφαλιστικές εισφορές, άρα... μείωση των απαιτήσεων του Ασφαλιστικού από τον Προϋπολογισμό". Η άλλη πλευρά σπεύδει να παρατηρήσει: "Ωραία, όμως έχετε υπολογίσει πόσο η αύξηση κατωτάτων θα σημάνει σε αύξηση π.χ. του επιδόματος ανεργίας; Και πόσο στα επιδόματα μητρότητας; Πόσο και πώς θα "περάσει" στον υπολογισμό των συντάξεων; Α, ναι, και με τις υψηλότερες ασφαλιστικές εισφορές, πώς την βλέπετε την εισπραξιμότητα;"
    Αυτού του είδους την προσέγγιση, πάτε την τώρα και απλώστε την σ' όλο το φάσμα των Προγραμματικών όπως θα μεταφράζονται σε Πρόγραμμα - όχι πλέον "Θεσσαλονίκης", αλλά "ηπίως ψαλιδισμένο" ώστε να φαντάζει συμβατό με μια συζήτηση Eurogroup...
    Ή δείτε πάλι, την προσέγγιση να ζητηθεί η συμβολική αντικατάσταση της Τρόικας - η οποία και μισήθηκε, αλλά και απέτυχε ως "ελεγκτής" - με κάτι "άλλο". Σαν στοιχείο αυτού του "άλλου" κάποια στιγμή συζητήθηκε (όχι δε μόνον στην Αθήνα) και ο ΟΟΣΑ. Τον οποίο, βέβαια, γνώρισε πρόσφατα η ελληνική κοινή γνώμη ως εμπνευστή του διαβόητου toolkit/της εργαλειοθήκης: έκανε περισσότερο κακό η συζήτηση γύρω από το ζήτημα αυτό, έτσι όπως έγινε, παρά ο,τιδήποτε άλλο στο μέτωπο των μεταρρυθμίσεων.
    Ο ΟΟΣΑ, οργανισμός με εγγενώς διακρατική υφή, ενώ έχει και γνώση και λόγο - και δεν διστάζει να εκφραστεί με σαφήνεια και ένταση - δεν έχει συσχετισθεί με την γεύση επιβολής του ΔΝΤ και των Βρυξελλών. Εχει δε πρόσφατα "γνωρίσει" (με αφορμή το toolkit) την Ελληνική πραγματικότητα απο κοντά, έχει παίξει ρόλο υποβοήθησης των συνεννοήσεων ο Γενικός Διευθυντής του Ανχελ Γκουρία, που θάναι (στις 11 Φεβρουαρίου, κι αυτός!) στην Αθήνα.
    Όμως , με εμάς να αναζητούμε τον όποιο δρόμο περπατώντας, χρειάζεται παρόμοιες τομές να τις προωθήσει η "άλλη πλευρά". Καθώς και να παρατείνει (με δική της πρωτοβουλία;) τον χρόνο που τελειώνει.
    This email address is being protected from spambots. You need JavaScript enabled to view it.

     

    Το κείμενο του Α.Δ.ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΙΔΗ  δημοσιεύτηκε στη ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ 9.2.2015

    Article Count:
    0