Πέμπτη, 05 Δεκέμβριος 2024

Εκκλήσεις για το Ασφαλιστικό

Αναζητήσαμε την περασμένη Πέμπτη 28/1 κάποια στοιχεία αισιοδοξίας μην και προχωρήσει κάπως η συζήτηση σ' αυτήν την δυσάρεστη στροφή των πραγμάτων. Με την Κυβέρνηση Τσίπρα να έχει χάσει τον έλεγχο του κοινωνικού κλίματος - αγρότες, "γραβάτες", ήδη ακόμη και δικαστές, πάντως δημόσιοι υπάλληλοι μόλις ευεργετηθέντες... - και με την Τρόϊκα/Κουαρτέτο να βρίσκεται πάλιν επί σκηνής, πιεστικά.
Μάλιστα, σε αυτήν την απόπειρα - ότι δηλαδή "το παιχνίδι βγαίνει" - αυτό-στρατολογήθηκε πάλι στο κλείσιμο της βδομάδας ο Γιάννης Στουρνάρας, επανερχόμενος στο ότι το β΄ 6μηνο της χρονιάς μπορεί να καταγραφεί η πολυπόθητη/πολυϋπεσχημένη ανάκαμψη. Με μια σειρά βέβαια από όρους: πολιτική σταθερότητα, προώθηση του δύσκολου γυμνάσματος των "κόκκινων δανείων", ολοκλήρωση χωρίς χρονοτριβή (και χωρίς εκτροχιαστικές) της τωρινής αξιολόγησης.
Όμως, ακριβώς αυτές τις ημέρες ήρθαν δυο τοποθετήσεις για τον πυρήνα του Ασφαλιστικού - που παραμένει εκείνο που φέρνει το τωρινό αδιέξοδο - και σε υποχρεώνουν να δεις κατάματα την πηγή του προβλήματος. Αν δεν το κάνεις, απλώς μεταθέτεις "πολιτικά" την συζήτηση. (Όχι πως οι "εταίροι" της Ελλάδας δεν θα μπορούσαν να το επιλέξουν, αυτό ακριβώς, για μιαν ακόμη φορά. Δηλαδή να επιτρέψουν/να δεχθούν ένα "Ασφαλιστικό λάϊτ", με αντίστοιχα λάιτ προσέγγιση - δηλαδή παραπομπή σε διαπραγματευτικές καλένδες... - στην υπόθεση του χρέους). Και η πολιτική μετάθεση, αυτό έχει αποδειχθεί από πολλές φορές έως τώρα, επαναφέρει το θέμα χειρότερα.
Πρώτη τοποθέτηση, εκείνη του Αντώνη Καρακούση στο "ΒΗΜΑ". Το οποίο μετά από αρκετές εβδομάδες αναζητήσεων γραμμής, σαν να καταλήγει σε κάποια θέση. Ξεκινά ο Καρακούσης με την πραγματικότητα ότι στην 15ετία 2001-2015 ο Προϋπολογισμός επιχορήγησε τις συντάξεις με 217 δις δηλαδή δέσμευε ετησίως πάνω από 14 δις ευρώ γι αυτόν τον σκοπό. (Το 2009 που ξεκίνησε η πρόδηλη κρίση, δαπανήθηκαν - συνολικά - για συντάξεις 33 δις. το 2015 είχαμε πέσει μόλις στα 28,6 δις, παρά την μια ντουζίνα μειώσεις! Η εξήγηση του φαινομενικού παραδόξου βρίσκεται στις αφειδείς πρόωρες συνταξιοδοτήσεις, συν στην επικέντρωση των μειώσεων στις άνω των 1000 ευρώ συντάξεις). Πού μας έφτασε αυτό; Σε συντάξεις που σήμερα ξεπερνούν τους μισθούς του μη-προστατευμένου, τμήματος των εργαζομένων. Πολύ περισσότερο, ξεπερνούν τους μισθούς των νέων. Λέει, λιγάκι μελοδραματικά αλλά σωστά ο Καρακούσης: "Με τους νέους αποκλεισμένους και περιθωριοποιημένους η Ελλάδα δεν έχει σωτηρία. Θα φθίνει και κάποια στιγμή θα σβήσει". Πρόταση; "Η μείωση των συντάξεων είναι η μόνη ικανή επιλογή".
H άλλη τοποθέτηση είναι εκείνη του Αλέκου Παπαδόπουλου στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ". Εκείνος σημειώνει ότι το 2015 "βγήκε" με δημοσιονομικό μεν έλλειμμα 3,4 δις ευρώ (έναντι στόχου 100 εκατομμυρίων), με πρωτογενές δε πλεόνασμα δε 2,3 δις (έναντι στόχου 5,8 δις). Εγκαλεί όσους - και ετούτη η στήλη στους εγκαλούμενους - θεωρήσαμε θετική αυτή την προσγείωση των απαιτήσεων πλεονάσματος, καθώς επαναφέρει την άποψη ότι άμα δεν "σπάσει" η δυναμική του χρέους, πράγμα που μόνο με επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων επιτυγχάνεται, θα μένουμε για πάντα εκτός αγορών (και μόνον άμα βρεθούμε στις αγορές θα χαλαρώσουν αληθινά τα πράγματα - ακόμη και η κοινωνική πολιτική). Κυρίως όμως, θυμίζει ότι το 2015 θα έκλεινε ακόμη πιο δυσάρεστα αν δεν είχαμε τον Δεκέμβρη ένα +950 εκατ. ευρώ λόγω μείωσης των επιστροφών φόρων (=επαναφοράς της πρακτικής των arrears, κατά 450 εκατομμύρια), συν αύξησης των εισπράξεων του ΠΔΕ λόγω Βρυξελλών. ..
Αυτά, συν η αβεβαιότητα ως προς την επίτευξη ρυθμών μεγέθυνσης για το 2016 αλλά και η βασανιστική καθυστέρηση των "οφειλόμενων" επιστροφών των κερδών της ΕΚΤ και των Ευρωπαϊκών Κεντρικών Τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα που είχαν αγορασθεί μπιρ παρά (στο 30-40% της ονομαστικής τους αξίας) πριν το 2012 και δεν κουρεύτηκαν με το PSI, μας εγκαθιστούν στην ζώνη του λυκόφωτος για τα δημοσιονομικά.
"Πρέπει να βγει η χρονιά φέτος", είναι το εγερτήριο του Αλέκου . Γι αυτό και προτείνει - ευθέως - 8,5% μείωση της δαπάνης της Γενικής Κυβέρνησης (δηλαδή των 29,5 δις ευρώ των συντάξεων, των κάπου 9 δις άλλων συνταξιοδοτικών βοηθημάτων και της κατά 21,5 δις μισθοδοσίας Γενικής Κυβέρνησης (wage bill). Αυτά, "χωρίς αδικίες και κομματικές πονηρίες, πελατειακού χαρακτήρα". Από κει και πέρα, ειδικά για το Ασφαλιστικό, να κλειστούν Κυβερνητικοί και παραγωγικές τάξεις "και να συνεδριάζουν αδιακόπως όπως στο πετυχημένο ιστορικό πείραμα της δεκαετής του ΄90 στην Ισπανία που έδωσε το Pacto de Toledo".
Καταγράφουμε τις εκκλήσεις. Την ώρα που το άλλο μεγάλο μέτωπο - του Προσφυγικού - κλονίζει την σταθερότητα, βίαια.

Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 4/2/2016

Προσθήκη νέου σχολίου


Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση