Κυριακή, 05 Μάιος 2024
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΟΛΙΤΕΣ: ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΡΤ1
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟ ΛΟΓΟ
ΜΗΝΙΑΙΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΡΤ1 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ (ΣΚΕ)
Στη δεύτερη εκπομπή «Πολίτες» την Κυριακή 24 Απριλίου 2016 μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, είκοσι (20) μέλη του Συμβουλίου Κοινωνικού Ελέγχου Αττικής της ΕΡΤ, ρωτούν τους: Λάμπη Ταγματάρχη, Διευθύνοντα Σύμβουλο, τον Σταύρο Καπάκο, Γεν. Διευθυντή Ενημέρωσης, την Ισαβέλλα Σασλόγλου, Γεν. Διευθ. Τηλεόρασης, τον Νίκο Μιχαλίτση, Γεν. Διευθ. Τεχνολογίας και τον Γιάννη Βουγιουκλάκη, Γεν. Διευθ. Νέων Μέσων και προτείνουν μέτρα βελτίωσης της ΕΡΤ.
Επίσης, 20 Πολίτες στο κέντρο της Αθήνας απαντούν στο ερώτημα τι λείπει από την ΕΡΤ και κάνουν προτάσεις για τη βελτίωσή της. Πρόκειται για ένα εγχείρημα ανοιχτού συμμετοχικού διαλόγου που επιχειρείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η ΕΡΤ ανοίγεται στην κοινωνία και καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν στις διαδικασίες αλλαγής και εξέλιξης της προς όφελος του Δημόσιου Συμφέροντος.
Η εκπομπή είναι μηνιαία και τον συντονισμό/παρουσίαση έχει ο Περικλής Βασιλόπουλος, δημοσιογράφος και υπεύθυνος του ΚΕΕΠ της ΕΡΤ.
Τι είναι τα ΣΚΕ;
Το ΣΚΕ Αττικής της ΕΡΤ αποτελείται συνολικά από 110 μέλη με ίσο αριθμό εκπροσώπων 55 κοινωνικών φορέων και 55 πολιτών που κληρώθηκαν ανάμεσα σε 2.260 πολίτες, οι οποίοι δήλωσαν συμμετοχή. Τα ΣΚΕ αποτελούν μια καινοτομική πρωτοβουλία που προβλέπεται από το νόμο 4324/15 για τη νέα ΕΡΤ, είναι ανεξάρτητα όργανα με συμβουλευτικό χαρακτήρα και έχουν στόχο τη βελτίωση της ΕΡΤ, υπέρ του δημόσιου συμφέροντος. Αρμόδια υπηρεσία για τη συγκρότηση και τη λειτουργία τους είναι το Κέντρο Επικοινωνίας και Ενημέρωσης Πολιτών (ΚΕΕΠ) , υπό την εποπτεία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ.
ΕΡΤ Α.Ε.
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Site: polites.ert.gr
Facebook Page: www.facebook.com/politesert
Twitter: https://twitter.com/polites_ert
Τηλ.: 210 6092323
Η λειτουργούσα δημοκρατία προϋποθέτει έλλογους κανόνες, ανοιχτούς στην κριτική ανασκευή σ' ένα περιβάλλον διαρκούς πίεσης από συντεχνιακά και ταξικά συμφέροντα. Με τους κανόνες λειτουργεί πιο οικονομικά, καθώς οι πολίτες γνωρίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού και κινούνται ανάλογα.
Μειώνονται, κατά δεύτερον, τα περιθώρια αβεβαιότητας, καθώς οι κανόνες δημιουργούν ένα σχετικά σταθερό πλαίσιο που περιορίζει το απρόβλεπτο. Ετσι, η δημοκρατία γίνεται προβλέψιμη με ενδεχόμενο βέβαια, να φαντάζει βαρετή, απρόσφορη σε συγκινήσεις, ηρωισμούς και ριζικές ανατροπές.
Ανάμεσα στους κανόνες είναι και οι σχετικοί με την πλήρωση της δημόσιας διοίκησης. Η Γαλλική Επανάσταση, στο άρθρο 6 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη, σημείωνε ότι οι δημόσιες θέσεις ήταν ανοικτές σε όλους τους πολίτες, χωρίς διάκριση, με μόνα κριτήρια το ταλέντο και την αξιοκρατία.
Αρχές γενικές που αποτέλεσαν το φαντασιακό της Φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Η διακήρυξη αποτέλεσε τη βάση για κάποιους σχετικούς κανόνες στη διάρκεια της Δεύτερης Γαλλικής Αυτοκρατορίας (1852-1870). Οι Αγγλοι, όταν στην πλατεία Κλαυθμώνος οι απολυμένοι οδύρονταν, προχώρησαν σε διαγωνισμούς, από το 1871, για να στελεχώσουν τη διοίκησή τους.
Σήμερα όλες οι δυτικές χώρες διαθέτουν ένα πλαίσιο για τη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης. Ασφαλώς, πουθενά αυτή δεν λειτουργεί, όπως οραματίζονταν θεωρητικοί της διοίκησης, απρόσωπα και αντικειμενικά, μακριά από πολιτικές διασυνδέσεις και ιδεολογικούς προσανατολισμούς.
Δύσκολα, ωστόσο, θα βρούμε χώρα, όπως η δική μας, όπου οι διαμάχες για την πρόσληψη προσωπικού είναι τόσο οξείες. Να φταίνε οι χωρίς τελειωμό πελατειακές πρακτικές; Η δεσπόζουσα ακόμη εργαλειακή χρήση του κράτους μέσω του οποίου τα κόμματα γαντζώνονται στην κυβέρνηση; Είναι μέρος της πολιτικής αντιπαράθεσης με στόχο την απονομιμοποίηση του ανταγωνιστή;
Οτι και να 'ναι, αυτό έχει οδυνηρές συνέπειες στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης και την πρόσληψή της από τους πολίτες. Δύσκολα θα διαφωνήσει κανείς ότι, με εξαιρέσεις νησίδες, είναι αναποτελεσματική.
Εξίσου επώδυνη είναι η πρόσληψή της από τους πολίτες η οποία έχει δώσει τροφή σε μία επώδυνη αντίθεση ανάμεσα στο δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα. Ακόμη χειρότερα, πρόσληψη και λειτουργία, δίνουν άλλοθι σε πολιτικά κόμματα να μην κουβεντιάσουν σοβαρά για το τι δημόσια διοίκηση θέλουμε μένοντας συχνά σε στείρους καβγάδες.
Αναντίρρητα, τα τελευταία χρόνια η διοίκηση βελτιώθηκε με τη θεσμοθέτηση του ΑΣΕΠ και της Διαύγειας. Θα γίνουν περισσότερα με την αξιολόγηση και τη λογοδοσία αν αυτές λειτουργήσουν αναστοχαστικά και ανατροφοδοτικά. Βήματα έγιναν και τον τελευταίο χρόνο σε ορισμένα ζητήματα, όπως η επιλογή στελεχών της εκπαίδευσης.
Ναι μεν η επιλογή περιφερειακών διευθυντών εκπαίδευσης έγινε όπως και στο παρελθόν, με κριτήρια κομματικά, η επιλογή, ωστόσο, των διευθυντών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας έγινε, ίσως πρώτη φορά, μετά τη συνεδρίαση των αρμόδιων επιτροπών κι όχι πριν. Οι ανατροπές ήταν λιγοστές, γεγονός που μαρτυρά ότι, με εξαιρέσεις, οι επιτροπές έκαναν καλά τη δουλειά τους.
Τα θετικά αυτά βήματα θα έχουν νόημα αν αποτελέσουν βάση για τη θεσμοθέτηση κανόνων. Αυτό δεν γίνεται, παρότι αναγκαίο και απλό. Κόμματα, φορείς και επιστήμονες μπορούν να κουβεντιάσουν και να καταλήξουν στο τι είναι μία πολιτική θέση. Προφανώς δεν θα συμφωνήσουν σε όλα, καθώς η σχετική εικόνα συναρτάται και με τους ιδεολογικούς προσανατολισμούς.
Ακόμη όμως κι έτσι, θα γνωρίζαμε πού και πόσους οι κυβερνώντες χρειάζονται για να προωθήσουν την πολιτική τους. Θα αποσαφηνίζονταν οι κανόνες του παιχνιδιού, θα μειώνονταν οι κομματικές κοκορομαχίες και θα μπορούσε η δημόσια διοίκηση να αλλάξει εικόνα· από δυνάστης να γίνει υπηρεσία για τους διοικούμενους.
Αυτό θα μας επέτρεπε να πάμε δύο βήματα πιο πέρα. Κατ' αρχάς να έχουμε εικόνα πόσες είναι οι πολιτικές θέσεις κι αν πράγματι χρειάζονται. Κυρίως, όμως, να δούμε τι κάνουν αυτοί που ορίζονται, αν το κάνουν καλά και σε ποιον λογοδοτούν.
Με δυο λόγια, ζητούμενο είναι τόσο ο προσδιορισμός τού τι είναι η πολιτική θέση όσο και η λογοδοσία εκείνων που ορίζονται στις θέσεις αυτές. Και τα δύο είναι ζήτημα έλλογων συμφωνημένων κανόνων που θα μας απαλλάξουν από τη στείρα πολεμική, θα δυναμώσουν τον προγραμματικό λόγο των κομμάτων και θα απολήξουν σε ένα λειτουργικό θεσμικό πλαίσιο που δεν θα πάει στα σκουπίδια με την πρώτη αλλαγή κυβέρνησης.
Δημοσιεύτηκε στην Εφημερίδα των Συντακτών στις 6/4/2016.
Στη νέα εκπομπή της ΕΡΤ1, είκοσι (20) πολίτες και δέκα (10) εκπρόσωποι κοινωνικών φορέων, μέλη του Συμβουλίου Κοινωνικού Ελέγχου Αττικής της ΕΡΤ, ερωτούν, κρίνουν και προτείνουν στη Διοίκηση της ΕΡΤ μέτρα βελτίωσης της εταιρείας. Πρόκειται για ένα εγχείρημα ανοιχτού συμμετοχικού διαλόγου που επιχειρείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Η εκπομπή είναι μηνιαία και τον συντονισμό-παρουσίαση έχει ο Περικλής Βασιλόπουλος, δημοσιογράφος, υπεύθυνος του ΚΕΕΠ της ΕΡΤ.
Το ΣΚΕ Αττικής της ΕΡΤ αποτελείται συνολικά από 110 μέλη με ίσο αριθμό εκπροσώπων 55 κοινωνικών φορέων και 55 πολιτών που κληρώθηκαν ανάμεσα σε 2.260 πολίτες, οι οποίοι δήλωσαν συμμετοχή. Τα ΣΚΕ αποτελούν μία καινοτομική πρωτοβουλία που προβλέπεται από το νόμο 4324/15 για τη νέα ΕΡΤ, είναι ανεξάρτητα όργανα με συμβουλευτικό χαρακτήρα και έχουν σκοπό τη βελτίωση της ΕΡΤ υπέρ του δημοσίου συμφέροντος. Αρμόδια υπηρεσία για τη συγκρότηση και λειτουργία τους είναι το Κέντρο Επικοινωνίας και Ενημέρωσης Πολιτών (ΚΕΕΠ) υπό την εποπτεία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
«Athens Calling» (Η Αθήνα καλεί)
Κάθε Δευτέρα, στις 10-12 το βράδυ, στο πλαίσιο της εκπομπής του Πρώτου Προγράμματος «Athens Calling», ο Περικλής Βασιλόπουλος, με τη συνεργασία της Επιτροπής Κοινωνικής Ευθύνης και του Κέντρου Επικοινωνίας Ενημέρωσης Πολιτών (ΚΕΕΠ) της ΕΡΤ, παρουσιάζει θέματα κοινωνικής ευθύνης και δικαιωμάτων στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και στον κόσμο. Πρόκειται για μια δίωρη, βραδινή ραδιοφωνική περιήγηση σε καινοτόμες ιδέες και πρακτικές που προσπαθεί να ανοίξει γέφυρες με τους Έλληνες της Διασποράς.
Αυτή τη Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016, 10-12 μμ, στην εκπομπή "Athens Calling", καλεσμένοι είναι:
Ο Ρόντρικ Μπήτον, καθηγητής σύγχρονης Ελληνικής και Βυζαντινής Ιστορίας και διευθυντής του Κέντρου Ελληνικών Σπουδών στο King's College, συγγραφέας του βιβλίου «Ο πόλεμος του Μπάιρον: Ρομαντική εξέγερση, Ελληνική Επανάσταση», (εκδόσεις Πατάκη). Ο Roderick Beaton μιλάει από το Λονδίνο για τις αθέατες πλευρές της ζωής του μεγάλου φιλέλληνα.
Η Δρ. Κωνσταντίνα Ζάνου, ερευνήτρια στο Institut d'études Avancées de Paris και στο Columbia University, συνεπιμελήτρια του βιβλίου "Mediterranean Diasporas", μιλά από το Παρίσι για το ρόλο της Ελληνικής Διασποράς στον πόλεμο της ανεξαρτησίας το 1821. Επίσης, στο ραδιοθάλαμο της Αγίας Παρασκευής καλεσμένη είναι η Άννα Καρακατσούλη, επικ. Καθηγήτρια Ευρωπαικής Ιστορίας και Πολιτισμού στο Π.Α και συγγραφέας του βιβλίου «Μαχητές της Ελευθερίας και 1821» (εκδόσεις Πεδίο), η οποία μιλά για τη σημασία του ριζοσπαστικού φιλελευθερισμού για την ανάδειξη του ευρωπαικού φιλελληνισμού.
Τέλος, ο Μένης Θεοδωρίδης, μέλος της επιτροπής Παιδείας και Πολιτισμού του Συμβουλίου Κοινωνικού Ελέγχου (ΣΚΕ) της ΕΡΤ, αναφέρεται στη σχέση της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης με την ανάπτυξη της εκπαίδευσης και της κριτικής σκέψης.
Συντονιστείτε στο Πρώτο Πρόγραμμα 91,6 και 105,8!
Δευτέρα 28 Μαρτίου 2016, 22:00-24:00
Εκπομπή: «Athens Calling» (Η Αθήνα καλεί)
Live Streaming: webradio.ert.gr/proto
Facebook: www.facebook.com/protoprogramma.ert
Μια απάντηση στον Νίκο Μουζέλη.
Ο Νίκος Μουζέλης αποτελεί μια εμβληματική μορφή στον χώρο της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας. Σπουδαίος επιστήμονας και ενεργός πολίτης, αποτέλεσε πάντα ένα σημείο αναφοράς για τους απανταχού «κεντροαριστερούς». Συνεργαστήκαμε στενά στους 58 και στήριξε με εφηβικό πάθος την προσπάθεια. Συνήθως συμφωνούσα μαζί του. Διάβασα το άρθρο του «Και τώρα τι κάνουμε;» στα «ΝΕΑ» της 13ης Φεβρουαρίου και πρέπει να πω ότι είναι η πρώτη φορά που θα διαφωνήσω.
Είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι η χώρα βρίσκεται - πάλι - σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Τα πράγματα εξελίσσονται, μάλιστα, απείρως σοβαρότερα εξαιτίας ενός τρίτου κύματος οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη, των αυξανόμενων προσφυγικών ροών, της δομικής κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.
Δεν θα σταθώ στις ευθύνες της κυβέρνησης για τις δραματικές εξελίξεις. Για το κύμα λαϊκισμού και οπισθοχώρησης που εξέθρεψε, για τα επικίνδυνα «διαπραγματευτικά» παιχνίδια, για την ασύλληπτη διαχειριστική ανεπάρκεια που αγγίζει τα όρια της παραίτησης, για το όργιο προσωπικών «τακτοποιήσεων» και το φεστιβάλ αμοραλισμού ή, κυρίως, την έλλειψη εθνικής ευθύνης. Δεν με ενδιαφέρει η κριτική, πολύ περισσότερο η δικαίωση.
Με ενδιαφέρει το μέλλον. Τι πρέπει να κάνουμε τώρα;
Ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι τόσο κρίσιμα και η κυβέρνηση τόσο ανεπαρκής.
Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της τα προβλήματα, ακόμη και αν περάσει τον κάβο της αξιολόγησης.
Το πρόγραμμα δεν είναι χαρτιά που ψηφίζονται στη Βουλή, είναι δράσεις που εφαρμόζονται στην κοινωνία. Δεν είναι μόνο περικοπές και αριθμοί.
Είναι συνθέσεις, συγκρούσεις, μάχη ενάντια στην «ανέπαφη, ισχυρή και ανώνυμη διαπλοκή που σπρώχνει συστηματικά την Ελλάδα στον γκρεμό και στη δραχμή».
Μπορούν ο κ. Τσίπρας και η κυβέρνησή του; Νομίζω πως όχι.
Φοβάμαι όμως περισσότερο να πω πως είναι αδύνατον να διαχειριστεί την κατάσταση και η αντιπολίτευση. Οχι γιατί τα πρώτα δείγματα δεν είναι και τόσο μεταρρυθμιστικά, αλλά γιατί δεν έχουμε ξεπεράσει ακόμη το κύμα των μύθων και του λαϊκισμού. Δεν ωριμάσαμε από τις δοκιμασίες.
Ας προβληματιστούμε από τις τελευταίες αγροτικές κινητοποιήσεις και τη στάση των κομμάτων, εκτός βέβαια από Το Ποτάμι.
Οπότε τι μένει να κάνουμε τώρα;
Νομίζω ότι είναι ώρα να φτιάξουμε μια κυβέρνηση εθνικής ανασυγκρότησης από όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου. Δεν είναι πείραμα, είναι κοινός τόπος.
Μιλώ για μια κυβέρνηση πολιτική, που θα εξαντλήσει την τετραετία και θα δουλέψει πάνω σε μετρήσιμους και συγκεκριμένους στόχους.
Φορολογική και ασφαλιστική μεταρρύθμιση, ιδιωτικοποιήσεις, εκσυγχρονισμός του δημόσιου τομέα, ριζική αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος.
Δεν είναι πολλά. Και κυρίως δεν είναι ανταλλάγματα. Είναι προαπαιτούμενα για μια στάση εθνικής ευθύνης και κοινωνικής συνοχής. Είναι αυτά που μας εξασφαλίζουν την έξοδο από τα Μνημόνια και την επιστροφή στην εποχή της κανονικότητας.
Φυσικά, όλα θα ήταν διαφορετικά αν υπήρχε ένας υπολογίσιμος και στιβαρός τρίτος πόλος.
Και στα δύο ο Νίκος Μουζέλης είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να βοηθήσει πολύ!
Δημοσιεύτηκε στα "Νέα" στις 18/2/2016
