Sunday, 19 May 2024
Τα άρθρα Μελών και Φίλων της Παρέμβασης, όπως δημοσιεύτηκαν στον ελληνικό και διεθνή τύπο.
Για να δείτε τα άρθρα ανά συγγραφέα, πατήστε εδώ .
Με έναν ιδιότυπο σεβασμό προς την 17ώρη διάρκεια της κρίσιμης διαπραγμάτευσης σε επίπεδο Κορυφής όταν βρέθηκε στο απόγειο στις 12/13 Ιουλίου 2015 η Ελληνική κρίση, το Eurogroup της 23ης/24ης Μαΐου 2016 ολοκλήρωσε μετά από 11ωρη διαδικασία την διαβόητη "πρώτη αξιολόγηση" του τωρινού Προγράμματος Προσαρμογής/Μνημονίου-3.
Ήταν ένα αληθινά πολυτάραχο 10μηνο, αυτό. Και - για να μαστε ειλικρινείς - αφήνει πίσω πλήθος από ασάφειες και εκκρεμότητες. Για παράδειγμα, το ΔΝΤ που μάθαμε να μισούμε (αλλά που είναι ο μόνος συντελεστής που αληθινά πίεσε προκειμένου να αντιμετωπισθεί το πασίδηλα μη-βιώσιμο Ελληνικό χρέος) μένει μεν στο Πρόγραμμα/stays on board, αλλά θα... διαπραγματεύεται μαζί μας μέχρι το τέλος της χρονιάς το πλαίσιο ("Μνημόνιο 3,5") παραμονής του. Να θυμηθούμε ότι αυτό προβλεπόταν ήδη στην δεύτερη κιόλας παράγραφο της Δήλωσης της Συνόδου για το ευρώ, της 12ης/13ης Ιουλίου 2015;
Χάρις στην επιμονή του ΔΝΤ - και με βάση τις εξαιρετικά δυσοίωνες προβολές του για την εξέλιξη του Ελληνικού χρέους, άμα δεν γίνει κάτι ουσιαστικό για ελάφρυνσή του - προβλέφθηκαν παρά την λυσσαλέα αντίσταση της Γερμανίας στο Eurogroup ήπια άμεσα μέτρα για συγκράτηση της (καταστροφικής) δυναμικής του χρέους: ορισμός "οροφής"/cap σε ένα 15% του ΑΕΠ για πληρωμές τόκων+χρεωλυσίων ετησίως σε μεσοπρόθεσμο ορίζοντα (προσοχή! συμπεριλαμβάνονται τα έντοκα, αλλιώς θα ήταν δώρο-άδωρο...), με ενδεχόμενο 20% αργότερα. συν, ελευθέρωση 20 δις ευρώ από το τρέχον πακέτο (περίσσεψαν από την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, η οποία βέβαια μάλλον θεωρείται "κουτσή" από το ΔΝΤ λόγω "κόκκινων δανείων"/διαχείρισης των NPLs) για πράξεις επαναγοράς του Ελληνικού χρέους. Ας σημειωθεί εδώ κάτι που δεν προσέχθηκε αρκετά: ότι την τεχνική προεργασία γι αυτό ακριβώς το σκέλος είχε προχωρήσει κατά πολύ - αλλά και τις πράξεις επαναγοράς/αντικατάστασης των σχετικά ακριβών δανείων ΔΝΤ θα εφαρμόσει τώρα ο ESM, δηλαδή ο βασικός δανειστής της Ελλάδας. Ο ESM του Κλάους Ρέγκλινγκ - Γερμανού, με θητεία στην Επιτροπή Issing που είχε στήσει η Άνγκελα Μέρκελ το 2008-9 για την μεταρρύθμιση στον χρηματοπιστωτικό τομέα, νωρίτερα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ - καλείται να λειτουργήσει σαν "αντίβαρο" στην εμμονική αρνητικότητα της επίσημης θέσης του Γερμανικού ΥΠΟΙΚ, στα χέρια του εκτοξευμένου πλέον Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε, ο οποίος λειτουργεί ως σκοτεινός Δον Κιχώτης στην Ελληνική υπόθεση...
Πάντως, η ουσία του 11ωρού Eurogroup - μετά από σειρά EuroWorkingGroups και άτυπων επαφών, που προηγήθηκαν - ήταν να κλείσει η αξιολόγηση. Η οποία έκλεισε. με αστερίσκους, αλλά έκλεισε. Και να ελευθερωθεί η χρηματοδοτική δόση που θα "κουβαλήσει" την Ελλάδα μέχρι το τέλος του 2016 - άνοιξη 2017 (οπότε και θα δοκιμαστεί στην πράξη ο επίσης διαβόητος "κόφτης"). δόση που ελευθερώνεται μεν, αλλά και "σπαστά"/τμηματικά και με αστερίσκους. Τι θα πουν αυτά; Θα πουν ότι, ήδη, κάποιες "ζαβολιές" του Πολυνομοσχεδίου αλλά και της επικοινωνιακής διαχείρισης, θα χρειαστεί να διορθωθούν, τώρα, από την Ελληνική πλευρά. Παράδειγμα η σπουδή του ίδιου του Πρωθυπουργού να εξαγγείλει "Ταμείο Αλληλεγγύης" για τις μάχες οπισθοφυλακών στο ΕΚΑΣ. Άλλο παράδειγμα τα πεισματάκια Χρίστου Σπίρτζη, απο την διαδικασία της Εγνατίας έως την τελική ευθεία του Ελληνικού. Τρίτο παράδειγμα, οι σκιές πάνω από το Υπερ-Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας. Τέταρτο παράδειγμα, το σούρσιμο στα "κόκκινα δάνεια". Όλα αυτά θα χρειαστεί να διευθετηθούν, αλλά η μείζων δόση των 7,5 δις φαίνεται εξασφαλισμένη μέσα στον Ιούνιο, ώστε να μην υπάρξει ζήτημα αποπληρωμής των όσων οφείλονται στους δανειστές (αιχμή τον Ιούλιο, θυμίζουμε). Τα υπόλοιπα 2,8 δις θα εκταμιεύονται "προοδευτικά" στα πλαίσια μίνι-αξιολογήσεων, αν και η δεύτερη αξιολόγηση - του φθινοπώρου 2016, με τα εργασιακά που πληγώνουν πολιτικά - δεν είναι και τόσο μακριά.
Εδώ θέλει μια πολιτική κατακλείδα: η Κυβέρνηση Τσίπρα κέρδισε (α) χρόνο και (β) περιθώριο χειρισμών, ιδίως μέσα από την εξασφάλιση πόρων για αποπληρωμή των arrears. Και να δούμε τι θα ακολουθήσει από την ΕΚΤ ως ουσιαστική χρηματοπιστωτική ανάσα. Το ζήτημα είναι - ακούγεται κοινότοπο, αλλά έτσι είναι! - τι θα την κάνει στην πράξη αυτήν την ευκαιρία. Θα φανεί περίεργο, ίσως, αλλά το ίδιο ισχύει και για την Αντιπολίτευση, Αξιωματική και ελάσσονα: ο πειρασμός να πει "δεν έγινε και τίποτε, δα!" είναι ήδη παρών.
Και οι δυο -Κυβέρνηση και Αντιπολίτευση - χρειάζεται να πάρουν τα όσα συμφωνήθηκαν. Και να το πάνε/να μας πάνε παρακάτω;
Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 26/5/2016.
Συνέντευξη σην Μάρνυ Παπαματαθαίου
Αυτό που δηλώνει ο καθηγητής κ. Αντώνης Λιάκος, πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία, καταθέτοντας τις προτάσεις των υποεπιτροπών είναι ότι αυτή η μεταρρύθμιση πρέπει να γίνει «μεταρρύθμιση όλων των πολιτών». Και όλων των πολιτικών. Σε αυτό το πλαίσιο προτείνει προγράμματα εθελοντικής προσφοράς για τους μαθητές του Λυκείου, αναπροσαρμογή του ωρολόγιου προγράμματος με λιγότερα διαλείμματα, λιγότερα μαθήματα κάθε ημέρα και ελαφρότερη σχολική τσάντα, ερευνητικές εργασίες αντί εξετάσεων, περιγραφική αξιολόγηση αντί βαθμών, προσαρμογή των σχολείων στις τοπικές συνθήκες, εισαγωγή στα ΑΕΙ με ισχυρό απολυτήριο ενός ανανεωμένου διετούς λυκείου με ερευνητικές εργασίες και επιλογές μαθημάτων, εξετάσεις προτεραιότητας (προς το παρόν μόνο για τις σχολές υψηλές ζήτησης) και τετραετές γυμνάσιο για ολοκληρωμένες εγκύκλιες γνώσεις.
«Εσείς γιατί σπουδάσατε;» τον ρωτάω αιφνιδιαστικά έπειτα από αναφορά μας στο εκπαιδευτικό κίνημα που έχει αναπτυχθεί στις ΗΠΑ για να ανακαλύψουν ξανά οι νέοι το κριτήριο της αλληλεγγύης, απέναντι σε εκείνο των χρημάτων και της «επαγγελματικής αποκατάστασης» που στοιχειώνει τους νεανικούς εγκεφάλους παγκοσμίως.
Αφού χαμογελάει σκεφτικός απαντάει: «Για να είμαι ειλικρινής, μικρός ήθελα γίνω αγγειοπλάστης. Πήγαινα μάλιστα σε μια σχολή αγγειοπλαστικής και ήθελα να συνεχίσω στο εξωτερικό. Ομως αγαπούσα τη Φιλοσοφία και την Ιστορία...». Το μεγάλο ταξίδι για τη γνώση, πράγματι, ξεκινάει πάντα από έναν καλό εκπαιδευτικό. Ενα καλό βιβλίο. Ενα σχολείο που διοικείται από οραματιστές.
Ο κ. Λιάκος περιγράφει ως την πιο τραυματική ανάμνηση του πρώτου έτους του στο σχολείο την ημέρα που ο Μακάριος επισκέφθηκε γείτονες των γονιών του και όταν τον πήγαν να τον ευλογήσει, εκείνος του είπε σοβαρά: «Γράψε μου το Σίγμα κεφαλαίο»... Δείγμα λάθους παιδαγωγικής μεθόδου;
Ποια λέξη σάς έρχεται πρώτη στο μυαλό όταν σας ρωτούν τι χρειάζεται η εκπαίδευση;
«Μία από τις λέξεις-κλειδιά είναι η ενδυνάμωση. Η ενδυνάμωση του δασκάλου και του μαθητή. Ως τώρα η εκπαίδευση είχε χαρακτήρα παθητικής αποτύπωσης. Το υπουργείο Παιδείας βγάζει το αναλυτικό πρόγραμμα, τα σχολεία το εφαρμόζουν, οι σχολικοί σύμβουλοι ελέγχουν πώς εφαρμόζεται. Ο δάσκαλος και ο μαθητής; Παθητικοί αποδέκτες. Πρέπει λοιπόν τώρα να γίνουν ενεργητικοί συνδιαμορφωτές του προγράμματος».
Και πώς θα το καταφέρετε αυτό;
«Λιγότερος όγκος και βάρος πληροφοριών. Λιγότερη πίεση που κατακλύζει από παντού το παιδί και το αναγκάζει να μάθει. Δεν είναι ακριβώς γνώση αυτό που παίρνει ένα παιδί σήμερα, είναι καταιγισμός. Πρέπει λοιπόν να μετατρέψουμε τη σχολική διαδικασία σε μια διαδικασία ερευνητική, δίνοντας στα παιδιά δυνατότητα αυτενέργειας. Αυτό απαιτεί κυρίως εκπαίδευση των εκπαιδευτικών και διαρκή επιμόρφωση. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να πάρουν στα χέρια τους το σχολείο. Να κάνουν εβδομαδιαίες παιδαγωγικές συναντήσεις. Να συνεργάζονται μεταξύ τους στην τάξη, να συμμετέχουν στη λήψη των αποφάσεων».
Μιλάτε για ένα «ανοικτό» σχολείο. Το οποίο επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς και στο παρελθόν. Πώς θα γίνει αυτό όμως σε μια χώρα με σχολεία ασφυκτικά συνδεδεμένα με το κράτος;
«Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Η εκπαίδευση στο σύνολό της είναι διασωληνωμένη με το κράτος. Ακόμη και αν πάρουν πρωτοβουλίες οι εκπαιδευτικοί, το κάνουν παραβιάζοντας τους κανονισμούς. Η ενδυνάμωση του σχολείου αφορά την αυτονομία του σχολείου. Αυτό απαιτεί υπευθυνότητα από τον σύλλογο των διδασκόντων. Κάθε σχολείο πρέπει να επεξεργαστεί τον εσωτερικό κανονισμό της λειτουργίας του, εκπαιδευτικούς στόχους, σχέδιο».
Αυτό μου θυμίζει τους εσωτερικούς κανονισμούς των ΑΕΙ, που όμως ακόμη δεν έχουν προχωρήσει.
«Ακριβώς. Ολοι οι εκπαιδευτικοί οργανισμοί πρέπει να έχουν εσωτερικό κανονισμό της λειτουργίας τους. Υπευθυνότητα και ελευθερία πάνε μαζί».
Πώς μπορούν τα σχολεία θα απελευθερωθούν από το κράτος; Βρίσκετε ότι πρέπει να συνδεθούν με τις τοπικές αρχές;
«Ναι, ωστόσο οι δήμοι δεν είναι ακόμη έτοιμοι οικονομικά και θεσμικά για αυτή τη σύνδεση. Θα πρέπει όμως πολιτισμικές δραστηριότητες του δήμου να φτάνουν στα σχολεία. Βέβαια υπάρχει κίνδυνος, όπως στην Αμερική, να υπάρχουν πλούσια σχολεία σε πλούσιους δήμους και φτωχά σε φτωχούς. Αλλά εδώ χρειάζονται ενισχυτικές δράσεις ώστε σε φτωχές περιοχές να έχεις μεγαλύτερη μεταφορά οικονομικών και πολιτισμικών πόρων. Υποστηρίζουμε τη δημιουργία ενός δικτύου πολύ καλών σχολείων σε αυτές τις φτωχές περιοχές, ιδίως των πόλεων όπου επισωρεύονται κοινωνικά προβλήματα. Στις σχολικές επιδόσεις η Αθήνα είναι κομμένη στα τέσσερα. Η δυτική Αθήνα έχει τα φτωχότερα εκπαιδευτικά αποτελέσματα, μαζί με ορεινούς νομούς (Ροδόπη) αλλά και νησιά (Ζάκυνθος) όπου λόγω τουρισμού βγάζουν τα παιδιά νωρίς από το σχολείο. Εδώ χρειάζεται προσοχή. Το πρόγραμμα της εκπαίδευσης δεν μπορεί να είναι ενιαίο και συγκεντρωτικά προβλεπόμενο χωρίς να λογαριάζει τοπικές διαφοροποιήσεις και προβλήματα. Εδώ επιβάλλεται να δώσεις κάποιον λόγο και ρόλο στον σχεδιασμό στις τοπικές αρχές και στους φορείς».
Να θυμίσω εδώ τα πειραματικά σχολεία. Δεν θα ήταν ένας φάρος σε αντίστοιχες περιπτώσεις;
«Μα φυσικά. Να δώσουμε ακόμη τη δυνατότητα σε ομάδες εκπαιδευτικών να εντάξουν το σχολείο τους στα πειραματικά. Αν πείσουν ότι μπορούν να το κάνουν, σε συνεργασία λ.χ. με πανεπιστήμια ή ερευνητικά κέντρα. Επίσης πρέπει να λογαριάσουμε σοβαρά την εμπλοκή των γονέων. Οπου υπήρξαν σχολές γονέων για παράδειγμα, υπήρξε θεαματική άνοδος της σχολικής απόδοσης. Τους έμαθαν πώς να διαβάζουν τα παιδιά τους. Τους εμφύσησαν παιδαγωγικά ιδεώδη».
Οπότε αριστεία για τον ανταγωνισμό ή αριστεία με στόχο την αγάπη για την επιστήμη;
«Η αριστεία πρέπει να συνδυάζεται με το περιεχόμενο. Αριστεία ως προς τι; Εχουμε διαφορετικούς τύπους αριστείας, όπως έχουμε διαφορετικούς τύπους ευφυΐας. Επεξεργαζόμαστε ένα εθνικό πλαίσιο εκπαίδευσης. Τι μαθητή θέλουμε; Τι καθηγητή θέλουμε; Τι θέλουμε να ξέρει; Τι αξίες να έχει; Αυτό το πλαίσιο θα μας επιτρέψει αφενός να μην είμαστε προσκολλημένοι στο αναλυτικό πρόγραμμα, αλλά να αναστοχαζόμαστε τα προγράμματα και τη σχολική πράξη, να αποτιμούμε το σχολείο, την τάξη, τον εκπαιδευτικό και τον μαθητή. Η λογική της αριστείας και της αξιολόγησης δεν είναι ο ένας μαθητής που παραγκωνίζει τον άλλον, ο ένας εκπαιδευτικός που παραγκωνίζει τον συνάδελφό του».
Πώς σκέφτεστε ότι μπορεί να λειτουργήσει ένα αποκεντρωμένο σχολείο;
«Κατ' αρχήν, η μεταρρύθμιση αυτή γίνεται σε έναν εκπαιδευτικό χώρο που λειτουργεί με στέρηση. Η δημόσια εκπαίδευση έχει χάσει σε αυτό το διάστημα της κρίσης το 35% των πόρων της. Είναι αρχή μας η υπεράσπιση της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά αν δεν μεταρρυθμιστεί θα χαθεί. Μετάβαση στην ψηφιακή εκπαίδευση δεν σημαίνει μόνο χρησιμοποίηση άλλων εργαλείων. Αλλάζει τη θέση του σχολείου, τον σχολικό χρόνο, τη σχέση παιδιών, δασκάλων, γονέων. Είναι επιστημολογική. Μεταβάλλει τη σχολική γνώση σε σχέση με τις ευρύτερες πηγές γνώσης. Αλλαγές καταιγιστικές. Επομένως το σχολείο πρέπει να ανταποκριθεί».
Στην Ελλάδα χρησιμοποιούμε κυρίως τη μετωπική διδασκαλία στα σχολεία, με τον δάσκαλο στην έδρα και όλα τα παιδιά από κάτω. Πιστεύετε ότι αυτό είναι ένα μοντέλο παρωχημένο;
«Ναι, η έννοια της συνεργασίας ανάμεσα στις ειδικότητες και η εμπλοκή των παιδιών στην έρευνα αντικειμένων μέσα από τα οποία μαθαίνουν πώς να μαθαίνουν είναι η κατεύθυνση της σύγχρονης παιδαγωγικής. Σταδιακά θα πετύχουμε αυτόν τον στόχο μέσω της εκπαίδευσης καθηγητών, αλλά και της αλλαγής του ημερήσιου προγράμματος του σχολείου. Να αλλάξει η στίξη του σχολείου. Αντί 6-7 μαθήματα σε 45λεπτα, δύο ή τρία αντικείμενα σε δίωρα. Περιθώριο για ερευνητικές εργασίες. Λιγότερα τεστ και αντικατάσταση της βαθμολογίας ως και στο γυμνάσιο με περιγραφική αξιολόγηση του μαθητή».
Πόση απόσταση υπάρχει όμως από τη διατύπωση αυτών των προτάσεων ως την εφαρμογή τους;
«Ο μηχανισμός της εκπαίδευσης είναι συντηρητικός. Πολλές φορές μια καλή ιδέα, καθώς περνάει μέσα από τους μηχανισμούς της εκπαίδευσης, από τα πάνω προς τα κάτω, αφυδατώνεται. Ο σχολαστικισμός είναι η αρρώστια του σχολείου. Χρειάζεται ένας ανεξάρτητος οργανισμός που θα μπορεί να παρακολουθεί τις μεταρρυθμίσεις, να διορθώνει αποκλίσεις ή λάθη, να προτείνει καινούργιες. Οι μεταρρυθμίσεις δεν γίνονται άπαξ. Πρέπει να είναι μια διαρκής διαδικασία».
Στις προτάσεις σας, αναφέρεστε σε τετραετές Γυμνάσιο και διετές Λύκειο...
«Η καρδιά των μεταρρυθμίσεων, εκτός από τη μεταμόρφωση της μαθησιακής κουλτούρας στην υποχρεωτική εκπαίδευση, θα πρέπει να είναι η αλλαγή του συστήματος των εξετάσεων και ο καινούργιος τύπος Λυκείου. Το σημερινό τριετές Λύκειο ακυρώνεται από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Το σημερινό τριετές Γυμνάσιο δεν επαρκεί για να διαμορφώσει την πρώτη επιστημονική, ιστορική και φιλοσοφική συνείδηση των μαθητών. Επομένως, τετραετές Γυμνάσιο και διετές Λύκειο».
Το Λύκειο θα λειτουργεί δηλαδή ως διετές προπαρασκευαστικό πρόγραμμα του αντίστοιχου πανεπιστημιακού τμήματος που διαλέγει κάθε μαθητής;
«Το Λύκειο θα δίνει στα παιδιά τη δυνατότητα να κάνουν εργασίες, να προσανατολίζονται προς τη μετέπειτα δουλειά τους, να προσφέρουν εθελοντική δουλειά. Χρειάζεται να μπορεί να κάνει το ίδιο το Λύκειο έγκυρες εξετάσεις. Να δίνει ένα αξιόπιστο απολυτήριο, και σε μια προοπτική μερικών χρόνων να επαρκεί αυτό για το Πανεπιστήμιο. Ενα αξιόπιστο απολυτήριο που δεν θα βασίζεται σε μια εξέταση άπαξ, αλλά σε ένα σύνολο διαδικασιών και σύνθετων κριτηρίων».
Πώς βλέπετε τον νέο εξεταστικό «χάρτη» για την εισαγωγή στα ανώτατα ιδρύματα της χώρας;
«Οι εξετάσεις πρέπει να περιοριστούν εκεί όπου απαιτούνται κάποιες ειδικές δεξιότητες και εκεί όπου οι υποψήφιοι είναι περισσότεροι από τις προσφερόμενες θέσεις. Στις λίγες σχολές υψηλού ανταγωνισμού. Αν δώσουμε στα παιδιά τη δυνατότητα να "κυκλοφορούν" μέσα στις σχολές, τη δυνατότητα συνδυαστικών πτυχίων, πτυχίων πρώτης και δεύτερης ειδικότητας, θα αλλάξουμε την εικόνα. Τα παιδιά δεν θα συνθλίβονται σε προγράμματα που δεν τα ενδιαφέρουν. Πρέπει να αγαπούν αυτό που θέλουν να σπουδάσουν και να μην είναι λ.χ. η τέταρτη ή πέμπτη επιλογή τους».
Γιατί δεν προχωρούν εκτεταμένα προγράμματα προπτυχιακών προγραμμάτων στα αγγλικά στην Ελλάδα;
«Τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει να κάνουν ξενόγλωσσα προγράμματα. Οχι προγράμματα "λάντζας", δηλ. φτηνά και κοινότοπα, αλλά όπου η Ελλάδα έχει συγκριτικό πλεονέκτημα και πρωτοτυπία. Λ.χ. Κλασικό πολιτισμό, Αρχαιολογία - Ιστορία, αλλά όχι μόνο».
Και μια προσωπική ερώτηση. Εσείς γιατί σπουδάσατε;
«Καλή ερώτηση. Είχα δίλημμα. Μου άρεσε η αγγειοπλαστική, φοιτούσα και σε σχολή στο Μαρούσι. Οταν τελείωσα το τότε γυμνάσιο, προβληματιζόμουν αν θα συνέχιζα στο εξωτερικό ή αν θα έδινα εξετάσεις στο πανεπιστήμιο. Με κέρδισαν η Φιλοσοφία και η Ιστορία. Και μάλιστα το Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης λόγω δημοτικισμού».
Ο διάλογος αυτός γίνεται μόνο για την κυβέρνηση;
«Είναι ανταπόκριση στα προβλήματα που έχει η εκπαίδευση και η χώρα. Θα δημοσιοποιήσουμε τα πορίσματα, με μορφή γενικών κατευθύνσεων, τέλη Μαΐου. Θα τα παραδώσουμε στην κυβέρνηση αλλά και στην κοινωνία».
Απευθύνεται δηλαδή σε όλους τους πολιτικούς χώρους;
«Στην κοινωνία συνολικά. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια συνείδηση προοδευτικής μεταρρύθμισης και ένα κίνημα που θα την υπερασπίσει».
Σας ενοχλεί που ενώ γίνεται διάλογος, το υπουργείο Παιδείας περνάει διάφορες διατάξεις για την εκπαίδευση ή και νομοσχέδια που αφορούν θέματα του διαλόγου;
«Αν αφορούν ζητήματα τρέχουσας λειτουργίας και δηλώνονται ως μεταβατικές, σε αυτή την περίπτωση, πράγματι, δεν μπορεί να περιμένει τον διάλογο να τελειώσει».
Δημοσιεύτηκε στις 30/4/2016
Όσο περνούν οι μέρες μετά το Eurogroup της 9ης Μαΐου, τόσο πάει να ξεκαθαρίσει η εικόνα του τι πραγματικά συμφωνήθηκαν (και τι όχι). τι σήμαναν (και τι δεν σήμαναν) τα συμφωνηθέντα. πού οδηγούν (και πού δεν οδηγούν) τα έτσι συμφωνημένα. Ως συνήθως, ο καθένας διαλέγει και κρατάει εκείνα που βολεύουν την προκατάληψή του - ενδεχομένως και την τρέχουσα αυταπάτη του. Κρατούμε την λέξη "αυταπάτη" από του Αλέξη Τσίπρα την πολυσήμαντη - "με πολλές σημασίες" - τοποθέτησή του στην Βουλή στην τελική ευθεία προς το Eurogroup, όταν απάντησε/αντεπετέθη στον Κυριάκο Μητσοτάκη (ο οποίος τον εγκαλούσε, εγκαλούσε συνολικά την πολιτική διαχείριση του ΣΥΡΙΖΑ για ψέματα κατ' εξακολούθησιν...). Εκεί, ο Πρωθυπουργός σάρκασε τον αρχηγό της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ως επικεφαλής ενός, πλέον, "κόμματος διαμαρτυρίας". κυρίως όμως πήρε την πρωτοβουλία να χαρακτηρίσει όλα όσα άφησε πλέον πίσω της η Κυβέρνηση "αυταπάτες". Αν η στρατηγική αυτή δικαιωθεί, αν δηλαδή η κοινή γνώμη δεχθεί ότι ΑΥΤΗ είναι που αυταπατήθηκε, ΑΥΤΗ που διαψεύσθηκε και ΑΥΤΗ που τώρα προσγειώνεται (για πέμπτη φορά στα έξη χρόνια των Μνημονίων: άλλη ιστορία αυτή), τότε ο ΣΥΡΙΖΑ/η Κυβέρνηση/η Αριστερά μπαίνει σε ριζικά διαφορετική τροχιά.
Πάμε όμως τώρα σε λίγα από αξιολόγηση των αποτελεσμάτων του Eurogroup. Πρώτον, αποδείχθηκε το πασίδηλο αλλά αμφισβητούμενο στην δημόσια συζήτηση: ότι με επενδεδυμένο στην "Ελληνική υπόθεση" τέτοιο πολιτικό κεφάλαια από τους Ευρωπαίους (=τους Γερμανούς), δεν θα αφεθεί να προσαράξει ούτε τώρα το καράβι. Όσες ταρζανιές κι αν κάνει ο τιμονιέρης - άλλωστε σε σύγκριση με τον πλου Βαρουφάκη/Ζωής, τώρα είμαστε σε ειδυλλιακή Ευρωπαϊκότητα! Δεύτερον το είδαμε το βράδυ με την επίσκεψη Τσίπρα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Τσιπρικός ΣΥΡΙΖΑ 2016 είναι το Παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ 2016: η Ευρώπη πάνω απ' όλα, μέχρι συγκινήσεως. "Αυτό θέλει η κοινή γνώμη, αυτό θα της δίνουμε" δείχνει να είναι το νέο μότο.
Τρίτον, σιωπηρά μεν αλλά σαφέστατα, αποδεχθήκαμε - όπως η Κυβέρνηση Σαμαρά/Βενιζέλου το 2012 ... - τον στόχο πρωτογενούς πλεονάσματος : εκείνοι είχαν δεχθεί 3% του ΑΕΠ για το 2015, τώρα δεχθήκαμε 3,5% για το 2018, for ever after που λένε.(Αν και, υποτίθεται, ανοίγεται ένα παραθυράκι για πιο λογική στοχοθεσία στην συνέχεια - αφού όμως πιάσουμε, ανυποχώρητα, τους τωρινούς στόχους).
Τέταρτον, όντως ξεκινάει η συζήτηση για το Ελληνικό χρέος - δηλαδή για εκείνο που εμείς ζητήσαμε εμμανώς, έμεινε όμως πιο σταθερό εδώ το ΔΝΤ να το εξηγεί ως απαραίτητο (ακριβώς επειδή ο στόχος 3,5% του ΑΕΠ σε πρωτογενές πλεόνασμα σε βάθος χρόνου είναι άπιαστος, είναι και βλαβερός όμως - οικονομικά και κοινωνικά). Μόνον που η προσέγγιση του χρέους θα γίνει σε 3 στάδια, ένα τώρα, ένα το 2018, ένα "βλέπουμε". Στο δε πρώτο στάδιο δεν πετύχαμε το μείζον όνειρο, να μετατραπούν τα επικίνδυνα κυμαινόμενα επιτόκια σε σταθερά: αντί γι αυτό, θα βοηθηθούμε να αναζητήσουμε από τις αγορές καλύτερους όρους (που οι αγορές ΤΩΡΑ δίνουν...) για αντικατάσταση των ακριβότερων tranches χρέους του ΔΝΤ. "Για μετά" και οι μετακινήσεις λήξεων χρέους και το γενικότερο reprofiling.
Προσέξτε όμως το καινούργιο Catch-22. Η τρίτη, ουσιαστικότερη ελάφρυνση χρέους θα δοθεί πότε; Όταν (α) θα χουμε τηρήσει ανυποχώρητα τα συμφωνημένα του τωρινού Προγράμματος και (β) εφόσον debt relief κριθεί τότε αναγκαίο. Μα, άμα πετύχουμε τους στόχους του Προγράμματος (που όλοι, μέσα τους, γνωρίζουν ότι δεν πιάνονται), τότε δεν θα υπάρχει λόγος για relief/ελάφρυνση! Άμα δεν τους πετύχουμε τους στόχους, ανυποχώρητα, τότε θα μας πουν ό,τι και στους δυστυχείς ΣαμαροΒενιζελαίους που είχαν την υπόσχεση του 2012: "δεν έχετε διατηρήσιμο (sustainable) το πρωτογενές σας πλεόνασμα ΚΑΙ πλήρη τήρηση των διαρθρωτικών μέτρων του Προγράμματος", άρα την αληθινή ελάφρυνση χρέους - ξεχάστε την!
Αυτά είναι τα βασικά σημεία των συμφωνιών στο Eurogroup. Και όχι, βέβαια, η "περίπου νομοθέτηση" του contigent mechanism που, ως "κόφτης", μαντεύουμε ότι θα μπει στην Ελληνική δημόσια συζήτηση με το ίδιο μπρίο που είδαμε να εγκαθίστανται τα "Μνημόνια". Αυτά, συν η διαρρεύσασα - πάλι - αίσθηση ότι, όταν κλείσει στο Eurogroup της 24ης Μαΐου (και βλέπουμε...) η τωρινή φάση, τότε δεν θα εκταμιευθεί μόνον η δόση των 5 κάτι δις που χρειάζεται για να μην προσαράξουμε τον Ιούλιο. Αλλά θα χουμε και άλλα 3 ή 4 δις από τα ΑNFAs και τα SMPs, ώστε να αρχίσουν (πάλι) να απορροφώνται τα arrears/τα οφειλόμενα από το Δημόσιο, να ξεσφίξει το υπερσυμπιεσμένο ελατήριο της οικονομίας...
Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 13/5/2016
Ο συνδυασμός της σπασμωδικής απεργίας των δημοσιογράφων για το ασφαλιστικό τους στις ημέρες πριν, καθώς και στο ξεκίνημα της Μεγάλης Βδομάδας - μιας απεργίας που, ας είμαστε ειλικρινείς, τραυμάτισε ακόμη βαθύτερα την ήδη προβληματική σχέση εμπιστοσύνης του Τύπου με την κοινή γνώμη... - με τις ημέρες αργίας που η Πρωτομαγιά βοήθησε να τραβήξουν ακόμη περισσότερο, έκανε να ανθήσει οργιαστικά ένας δηλητηριώδης κήπος από φήμες. Βέβαια, πάλι για να μαστε ειλικρινείς, η στάση των βασικών συντελεστών της "Ελληνικής υπόθεσης" - του ΔΝΤ, των Βρυξελλών, του Βερολίνου - μόνο σ' ένα ξεκαθάρισμα προθέσεων και προοπτικών δεν βοήθησε! Η "κοφτή" άρνηση των Ευρωπαίων να δώσουν Σύνοδο Κορυφής στον Αλέξη Τσίπρα ήταν, ασφαλώς, αναμενόμενη. Όμως και πάλιν, η ακύρωση του προ-Πασχαλινού Eurogroup και η παρέλκυση του αμέσως επόμενου για τις 9 Μαΐου λειτούργησε σαν ψυχρολουσία σε μια κοινή γνώμη διαβουκολημένη στην λογική της "πολιτικής διαπραγμάτευσης" μια κοινή γνώμη που, πλέον, είναι έτοιμη να πιστέψει οτιδήποτε και το αντίθετό του.
Επρόκειτο λέει την Τετάρτη μετά το Πάσχα (και μετά την Πρωτομαγιά, που... μετατέθηκε Τρίτη 3 Μαΐου) να μην ανοίξουν οι τράπεζες, να έχουμε εκ νέου bank holiday χωρίς καν Γιάνη Βαρουφάκη και οργάνωση bail-in/κουρέματος καταθέσεων. Αυτά, την στιγμή που οι καθημαγμένες μετοχές των Ελληνικών τραπεζών "κρατούν το ίσο" επί ημέρες. Σε αντίθεση, π.χ., με το γεγονός ότι συνεχίζουν να καταγράφουν απώλεια της καταθετικής τους βάσης, ενώ ταυτόχρονα συνεχίζεται η απομόχλευση στα δανειακά τους χαρτοφυλάκια (αλλά "φεύγει γι αργότερα" η όποια ρύθμιση των NPLs /κόκκινων δανείων, που την απαιτούσε με ένταση, η Τρόικα αλλά και αυτή την πισωρίχνει).
Ή, πάλι, θα είχαμε ακόμη αυστηρότερη στάση του Μαύρου Ιππότη της λαϊκής μυθολογίας - του Βόλφγκανγκ Σώϋμπλε - ο οποίος ωθεί, μαζί με το ΔΝΤ και τις απαιτήσεις του για νομοθετημένα "προληπτικά μέτρα", προς εκείνο που και ο Αλεξης Τσίπρας διεγίγνωσκε ως "πίεση προς Grexit" . Πρόκειται για τον ίδιο Β. Σώϋμπλε ο οποίος, σε συνέντευξή του μαζί με τον Μισέλ Σαπέν, διεκήρυσσε κοφτά ότι "εμπιστεύεται τον Τσίπρα".
A, ναι, ο Σώϋμπλε ενεργεί σε πλήρη - λέει - ευθυγράμμιση με το Ταμείο, το οποίο όμως είναι ο βασικός πυρήνας, ιδεολογικός /τεχνικός/πραγματικός, της πίεσης για σημαντική αναδιάρθρωση του Ελληνικού χρέους. Την οποία ο ίδιος όχι αρνείται απλώς, αλλά θεωρεί ξεθεμελιωτική της Ευρωζώνης "του". Και ξέρετε... ο Σώυμπλε κυριαρχεί στο Eurogroup (του οποίου ο προεδρεύων Γερούν Ντάϊσσελμπλουμ είναι "άνθρωπός του", πλην βλέπει έναρξη των διαπραγματεύσεων για το χρέος οσονούπω) ενώ "δικός του" πάντως των Γερμανών, είναι ο επικεφαλής του ESM Κλάους Ρέγκλινγκ. Δηλαδή ο κλειδοκράτορας του μεγαλύτερου μέρους του Ελληνικού χρέους, ο οποίος ευθέως παραδέχεται ότι όλες αυτές τις εβδομάδες προχωρεί σε τεχνική μελέτη του τι μπορεί να γίνει/τι θα γίνει για ελάφρυνση αυτού του χρέους, άπαξ και σταμάτησε η θεολογική συζήτηση περί "κουρέματος" ονομαστικού ή αναδιάταξης/reprofiling, που να δίνει αποτέλεσμα ισοδύναμο σε παρούσα αξία προς ένα +/-50% haircut. Και α, ναι, πάλι, οι τεχνικές εργασίες στο εν λόγω ESM γίνονται με βάση καθοδήγηση που προέκυψε από το διαβόητο Washington Group, το οποίο μας στρίμωξε - λέει - στην γωνία εν απουσία μας στο περιθώριο της εαρινής συνόδου του ΔΝΤ/της Παγκόσμιας Τράπεζας, θυμάστε;
Δεν θα καταπιαστούμε, δε, με την καταταλαιπωρημένη Κυβερνητική προσπάθεια - μέσα στις μέρες συσκότισης της απεργίας μας, των δημοσιογράφων αλλά και με φόντο τις συνεχώς μεταβαλλόμενες "ενημερώσεις" της που θύμιζαν αυτόν τον καιρό ανεμοδούρα: την μια βεβαιότητα ότι θα κλείσει η διαπραγμάτευση και "θα διαψευσθούν οι Κασσάνδρες", την άλλη ότι έτσι που μας στριμώχνουν οι "εταίροι" στην γωνία μάς ωθούν μέχρι και προς Grexit - να συμβιβάσει την πρακτική της, διαπραγματευτική και πολιτική, με την διαολεμένη την πραγματικότητα.
Βρίσκεται, πάλι, παγιδευμένη η Ελλάδα - η χώρα, η Κυβέρνηση, το πολιτικό σύστημα, η κοινή γνώμη - σε μια λογική Catch-22. Δηλαδή στο παράδοξο εκείνο στο οποίο όποιος βρεθεί πιασμένος δεν μπορεί να ξεφύγει λόγω αντικρουόμενων κανόνων. Όπως με το θρυλικό έργο του Τζόζεφ Χέλλερ, οι αεροπόροι του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ζητούσαν να εξαιρεθούν ως διανοητικά κλονισμένοι από τις περαιτέρω πτήσεις. όμως, το γεγονός ότι ζητούσαν εξαίρεση έδειχνε ότι ήταν διανοητικά εντάξει (αφού προσπαθούσαν να αποφύγουν τον κίνδυνο) . άρα, δεν δικαιούνταν να εξαιρεθούν, συνεπώς όφειλαν να πετάξουν!
Σκεφτείτε το: και η Ελληνική πλευρά και οι "εταίροι" λειτουργούν υπό καθεστώς Catch-22.
Δημοσιεύτηκε στην Ναυτεμπορική στις 5/5/2016
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΠΟΛΙΤΕΣ: ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΡΤ1
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΟ ΛΟΓΟ
ΜΗΝΙΑΙΑ ΤΗΛΕΟΠΤΙΚΗ ΕΚΠΟΜΠΗ ΤΗΣ ΕΡΤ1 ΠΟΥ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΣΤΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΕΛΕΓΧΟΥ (ΣΚΕ)
Στη δεύτερη εκπομπή ΠΟΛΙΤΕΣ το Σάββατο 21 Μαΐου μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα, είκοσι (20) μέλη του Συμβουλίου Κοινωνικού Ελέγχου Αττικής της ΕΡΤ, ρωτούν τους: Λάμπη Ταγματάρχη (Διευθύνοντα Σύμβουλο), Σταύρο Καπάκο (Γεν. Διευθυντή Ενημέρωσης), Ιζαμπέλα Σασλόγλου (Γεν. Δ/τρια Τηλεόρασης), Νίκο Μιχαλίτση (Γεν. Δ/τη Τεχνολογίας) και Γιάννη Βουγιουκλάκη (Γεν. Δ/τη Νέων Μέσων) και προτείνουν μέτρα βελτίωσης της ΕΡΤ.
Επίσης, 20 Πολίτες στο κέντρο της Αθήνας απαντούν στο ερώτημα τι λείπει από την ΕΡΤ και κάνουν προτάσεις για τη βελτίωσή της. Πρόκειται για να ένα εγχείρημα ανοιχτού συμμετοχικού διαλόγου που επιχειρείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Η ΕΡΤ ανοίγεται στην κοινωνία και καλεί τους πολίτες να συμμετέχουν στις διαδικασίες αλλαγής και εξέλιξης της προς όφελος του Δημόσιου Συμφέροντος.
Η εκπομπή είναι μηνιαία και τον συντονισμό/παρουσίαση έχει ο Περικλής Βασιλόπουλος, δημοσιογράφος και υπεύθυνος του ΚΕΕΠ της ΕΡΤ.
Τι είναι τα ΣΚΕ;
Το ΣΚΕ Αττικής της ΕΡΤ αποτελείται συνολικά από 110 μέλη με ίσο αριθμό εκπροσώπων 55 κοινωνικών φορέων και 55 πολιτών που κληρώθηκαν ανάμεσα σε 2.260 πολίτες, οι οποίοι δήλωσαν συμμετοχή. Το ΣΚΕ Αττικής μαζί με το ΣΚΕ Κεντρικής Μακεδονίας με έδρα τη Θεσσαλονίκη, είναι τα δύο (2) πρώτα από τα δεκατρία (13) ΣΚΕ που θα συγκροτηθούν σε όλες τις περιφέρειες της χώρας. Τα ΣΚΕ αποτελούν μια καινοτομική πρωτοβουλία που προβλέπεται από το νόμο 4324/15 για τη νέα ΕΡΤ, είναι ανεξάρτητα όργανα με συμβουλευτικό χαρακτήρα και έχουν στόχο τη βελτίωση της ΕΡΤ, υπέρ του δημόσιου συμφέροντος. Αρμόδια υπηρεσία για τη συγκρότηση και τη λειτουργία τους είναι το Κέντρο Επικοινωνίας και Ενημέρωσης Πολιτών (ΚΕΕΠ) , υπό την εποπτεία του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΡΤ.
Ακούστε εδώ την ραδιοφωνική εκπομπή "Athens Calling" (23/11/2015) που μεταδίδεται ζωντανά κάθε Δευτέρα 10-12 το βράδυ, από το Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Καλεσμένες: Άντζελα Δημητρακάκη, συγγραφέας, Καθηγήτρια Θεωρίας της Σύγχρονης Τέχνης (Εδιμβούργο), Άννα Τριανταφυλλίδη, Καθηγήτρια Μεταναστευτικής Πολιτικής (Φλωρεντία), Βασιλική Πέτσα, συγγραφέας, ερευνήτρια (Ιρλανδία).
Ακούστε εδώ την ραδιοφωνική εκπομπή "Athens Calling" (9/11/2015) που μεταδίδεται ζωντανά κάθε Δευτέρα 10-12 το βράδυ, από το Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Καλεσμένοι: Δημήτρης Σπηλιωτόπουλος, Μηχανικός κατασκευής εργοστασίων γαλακτοκομικών προϊόντων, Εύη Σπηλιωτοπούλου, Μηχανολόγος Μηχανικός, Μιχάλης Μανιαδάκης, αγρότης, Νίκος Γεωργαντζής, Καθηγητής Οικονομικών της Συμπεριφοράς στο Ρέντινγκ (Μεγάλη Βρετανία).
Ακούστε εδώ την ραδιοφωνική εκπομπή "Athens Calling" (5/10/2015) που μεταδίδεται ζωντανά κάθε Δευτέρα 10-12 το βράδυ, από το Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Καλεσμένοι: Ροζίν Μουχαμέτ, γιατρός, Sylvie Gruszow, δημοσιογράφος, Ιωάννης Ιωαννίδης, Καθηγητής Ιατρικής στο Τμήμα Επιδημιολογίας και Στατιστικής στο Πανεπιστήμιο Stanford (Η.Π.Α).
Ακούστε εδώ την ραδιοφωνική εκπομπή "Athens Calling" (26/10/2015) που μεταδίδεται ζωντανά κάθε Δευτέρα 10-12 το βράδυ, από το Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Καλεσμένοι: Μιχάλης Ψαλιδόπουλος, Καθηγητής Ιστορίας Οικονομικών Θεωριών και εκπρόσωπος της Ελλάδας στο Δ.Ν.Τ, Δέσποινα Παπαδημητρίου, Δρ. Ιστορίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Π.Α., Βαγγέλης Καραμανωλάκης, Λέκτορας της Θεωρίας της Ιστορίας και της Ιστοριογραφίας στο Π.Α.
Ακούστε εδώ την ραδιοφωνική εκπομπή “Athens Calling” (12/10/2015) που μεταδίδεται ζωντανά κάθε Δευτέρα 10-12 το βράδυ, από το Α΄ Πρόγραμμα της ΕΡΑ. Καλεσμένοι: Βασιλική Λάζου, Ιστορικός, Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Δρ. Ιστορίας ΕΚΠΑ, Θεοφάνης Τάσης, Καθηγητής Σύγχρονης Φιλοσοφίας στο Freie Universität Berlin, Βασιλική Δεληστάθη και Βίκυ Λιούτα, Δικηγόροι, Διαμεσολαβήτριες και Εκπαιδεύτριες Διαμεσολαβητών.
